خشونت بازی های ویدیویی یا خشونت تجلیل شده؛ کدامیک به جوامع بشری ضربه وارد می کند

یادش بخیر، روزی که حق وکالت از جک تامپسون گرفته شد بسیار خوشحال بودم.

تامپسون، یکی از وکلای ایالت فلوریدا بود و پرونده های حقوقی بسیاری را علیه صنعت بازی های ویدیویی به جریان می انداخت. اما حرف هایش اساسا از طرف افرادی که می شناختم مورد تمسخر قرار می گرفت. اصلا اینطور نبود که درباره این موضوع تخصصی داشته باشد، یا برای بررسی تاثیرات روانی بازی های ویدیویی روی مردم به دنبال جواب هایی علمی رفته باشد.

با این وجود به نظر می رسید قصد دارد به پدر و مادر بچه های دهه 90 که خیلی از بازی های ویدیویی سر در نمی آوردند، نشان دهد که عاقبت تاثیر بازی های ویدیویی روی فرزندانشان، بسیار متفاوت تر از چیزی است که به آن فکر می کنند.

درست در همان زمان، بحث های مختلفی میان افراد درباره این موضوع شکل گرفت و من، هیچ دلیل قانع کننده ای در میان حرف هایی که در موردش بحث می شد، پیدا نمی کردم. نسل ما، این افراد را پدر و مادر هایی سنتی خطاب می کنند که هیچ اطلاعاتی درباره این موضوع نداشتند و تنها مشکل آن ها ندانستن بود.

آن ها افرادی بودند که فرزندان خود را نصیحت می کردند و در این باره می گفتند: "این موسیقی که شما به آن گوش می دهید و طرفدار آن شده اید موسیقی واقعی نیست و تنها صدایی آزار دهنده و گوش خراش است."

من از زمانی که چهار سال داشتم به انجام بازی های ویدیویی می پرداختم و در بیست سالگی، اولین بازی ویدیویی خود را ساختم. در حال حاضر شرکت داینوفارم گیمز (Dinofarm Games) که شرکت کوچکی برای ساخت بازی های مستقل است را اداره می کنم.

در ادامه با ویجیاتو همراه باشید تا مقاله ای به قلم کیث برگان، مدیرعامل استودیو Dinofarm Games بخوانیم که ماه گذشته در وبسایت پولیگان منتشر شد و حواشی بسیاری برانگیخت.

در ویجیاتو بخوانید