دانشمندان هم بازی ویدیویی انجام می دهند اما با پارامسی!

پارامسی ها، تک سلولی های جالبی هستند که به زیست شناسان اطلاعات زیادی در مورد چگونگی حیات ارائه کرده اند. این تک سلولی های درشت اندام تقریبا هر چیزی که به اندازه حفره دهانی آن ها باشد را می بلعند و عامل حرکت شان هم مژگ های ریزی هستند که روی بدن آن ها قرار دارد و به شکل دیوانه واری تکان می خورند تا پارامسی ثانیه ای در یک مکان باقی نماند. این تک سلولی های پر جنب و جوش حالا تبدیل به تفریح عده ای دانشمند شده اند که اوقات فراغت شان را با آن ها پر کنند.

زمانی که "دانش" و "تکنولوژی" در کنار یکدیگر قرار می گیرند، ترکیب جالبی به وجود می آید که پدید آوردنش کار هر کسی نیست. اینگمار ریدل-کروز هم هر کسی نیست. وی یکی از فیزیکدان های برجسته دانشگاه استنفورد است که می خواهد اولین شعله های در هم آمیختگی این دو واژه را بیافروزد. وی با تیمی که در اختیار داشته موفق به خلق 4 بازی شده که در آن سوژه اصلی پارامسی ها هستند.

اولین بازی "اِنلایتنمنت" نام دارد. با استفاده از ویژگی رفتاری پارامسی ها و تاثیر پذیری آن ها از الکتریسیته، این یاخته ها را در محیط بسته ای که از هر چهار سو توسط دیوارهایی با انرژی های مثبت و منفی پوشانده شده قرار می دهند و با تعویض این جریانات الکتریکی، نحوه حرکت پارامسی ها را کنترل می کنند. بازیکن که در اینجا یک دانشمند است، با تعویض جریانات الکتریکی باید سعی کند پارامسی ها را از مسیر مشخصی عبور دهد تا امتیاز کسب کند.

بازی دوم "سیلیبال" یا همان فوتبال خودمان است که به وسیله تک یاخته ها بازی می شود. توپ در مرکز زمین قرار دارد و جایگاه دروازه هم مشخص است. تنها کاری که باید بکنید، هدایت صحیح پارامسی ها به سمت توپ است؛ آن ها خودشان با تمام قوا توپ را به سمت دروازه شلیک می کنند.

بازی سوم همان پک-من یا نقطه خوار معروفی است که بعید است خاطره ای از آن نداشته باشید. این بازی در اینجا "پک-مسیوم" خطاب می شود و نقطه خوارهای اصلی اینجا باز هم پارامسی های پر جنب و جوش هستند. البته سورپرایزی هم در اواسط مراحل انتظارتان را می کشد.

اما آخرین بازی "مایکروبش" نام دارد که باید بلاک های قرار گرفته در بالای صفحه را با استفاده از توپی که در اختیار دارید از بین ببرید. نقش پارامسی ها در اینجا "مزاحم" است. یعنی حرکت پارامسی ها در محیط روی حرکت توپ تاثیر دارد. هر 4 بازی نام برده را می توانید در ویدیوی زیر مشاهده کنید.

[videojs mp4="http://cdn.digiato.com/Biotic Games - movie 1 of 3.mp4"]

ریدل-کروز و تیمش مجموعا 60 ساعت بابت این پروژه تلاش کرده اند و البته 60 دلار هم هزینه ساخت آن شده. یک پروژه تحقیقاتی جالب که تنها 60 دلار هزینه برده و در عین حال می تواند الهام بخش کارهای بسیاری در آینده باشد.