پسر 12 ساله ای که به جای مدرسه رفتن، بازی می سازد

سم اسمیت، پسر بچه 12 ساله ای است که بازی های ویدیویی می سازد. سن و سالی ندارد اما این هنوز عجیب ترین قسمت ماجرا نیست. سم در حقیقت به جای اینکه به مدرسه برود و تحصیل کند، به ساخت بازی روی آورده.

Spacepants آخرین ساخته اسمیت جوان است که اخیرا برای اندروید و iOS عرضه شده و با قیمت 1 دلار به فروش می رسد. یک رانر تمام نشدنی بسیار سخت، که در یک محیط بسته (اتاقک مانند) جریان دارد. آدمکی که درون این اتاق قرار دارد باید از برخورد با اشیا جلوگیری کند و باور کنید این بازی احتمالا یکی از سخت ترین بازی های زندگی شما خواهد بود.

در ادامه مطلب با دیجیاتو همراه باشید تا نگاهی بندازیم به زندگی این پسرک نوجوان و راز موفقیت اش را بیابیم.

ساختن اسپیس پنتز

سم تقریبا یک سال می شود که از داخل خانه اش در جنوب انگلستان بازی می سازد. او کارش را ابتدا با یک زبان برنامه نویسی به نام Small Basic شروع کرد، یک ورژن ساده شده ویژوال بیسیک، که با استفاده از آن می توان بازی های ادونچر تکست محور ساخت و نه عناوین گرافیکی.

کسی که به این پسر بچه 12 ساله "گیم میکر: استودیو" را معرفی کرد پدرش بود. منبعی خلاقانه و مناسب برای برنامه نویسان جوان و تازه کاری چون سم تا بتوانند بازی ای مثل اسپیس پینتز بسازند. اسمیت کوچک می گوید پدرش یک برنامه نویس است و از او یاد گرفته که چطور یک بازی بسازد و یا حتی چطور راهنمای گیم میکر را بخواند.

همانند بسیاری از ایده های عالی، اسپیس پینتز هم از یک طرح ساده شروع شد که سم طرح اش را اینگونه توضیح می دهد: "من می خواستم یک بازی بسازم که شما می توانید روی دیوار راه بروید، چون راه رفتن روی دیوار باحال است."

یک برنامه ساده و رایگان به نام Aseprite، نقطه شروع فعالیت طراحی هنری و انیمیشن برای کاراکتر اصلی و تک دشمن خبیث بازی بود. پس از آن، وی طرح های مختلفی را برای کنترل بازیکن امتحان کرد و در نهایت به متود دو دکمه ای ساده ای که اکنون در بازی نهایی وجود دارد، رسید. پس از آن گیم میکر وارد ماجرا می شود تا سم بتواند برای تنظیم سرعت، میزان پرش و همه این چیزهای اضافی که مربوط به گیم پلی می شود، کد بنویسد و مکانیزم ها را به هم متصل کند.

در کل، دو ماه طول کشید تا سم با کمک پدرش (تنها زمانی که به مشکلی بر میخورد) این عنوان را بسازد و تست اش کند و او هنوز هم بر اساس بازخوردها به پشتیبانی بازی ادامه می دهد.

شان آکسپرینگ، مدرس طراحی بازی، اخیرا اسپیس پنتز را به Dark Souls شاخه رانرهای نامحدود تشبیه کرده. دارک سولز یک بازی بسیار محبوب در ژانر نقش آفرینی است که یکی از دلایل محبوبیت آن سختی بیش از حدش است. چنین تشبیهی زمانی که فلپی برد هم آمده بود صورت می گرفت.

اما قرار نبوده که اسپیس پنتز بازی سختی باشد. سم می گوید آن زمان که در حال ساخت بازی بودم: "اصلا تلاشی نکردم که بازی سختی باشد." البته وی اقرار می کند که از بازی Super Hexagon اندکی الهام گرفته.

 تحصیل واقعی همیشه در مدرسه نیست

خانواده سم، 3 سال پیش او را از مدرسه بیرون کشیدند. تصمیم بسیار سختی بود اما آن ها به این نتیجه رسیدند که تنها گزینه ممکن همین است.

برخلاف دو برادرش، سم واقعا با زندگی مدرسه ای مشکل داشت. بسیار سخت بود که حواسش را جمع مدرسه کند و در کل کنار آمدن با قضیه مدرسه رفتن ممکن نبود. سم می گوید: "بعضی مواقع سر کلاس خوابم می برد. دست آخر، تصمیم گرفتن که اغلب اوقات زیر میز قایم بشوم."

از منظر کاغذ بازی و کارهای اداری، بیرون آوردن سم از مدرسه کار سختی نبود. تنها مورد لازم، برگه تعهد خانواده اسمیت بود، تعهد به این که حواس شان با سم خواهد بود و آموزه های کافی را به او خواهند داد.

آنچه دشوار به نظر می رسید، تنظیم برنامه زندگی خانواده بود تا مطمئن شوند سم یک کسی را دارد که از او مراقبت کند و او را آموزش دهد.

در انگلستان، تدریس های خانگی هنوز هم اتفاق نادری است. بچه هایی که درون خانه درس می خوانند، هیچ برنامه تحصیلی ای برای دنبال کردن ندارند، والدین تنها نیاز دارند برنامه ای برای فرزندان شان ارائه دهند که برای سن، قابلیت ها و استعدادهای شان مناسب باشد.

اوایل، سم کسانی را داشت که به او در خانه چیزهایی یاد بدهند: "یک مربی داشتم که برای مدتی به من در خانه هنر یاد می داد. همینطور توسط مادرم جعرافیا یاد گرفتم، علوم طبیعی را مادربزرگم برایم تشریح کرد و پدربزرگم هم ریاضی یادم داد."

3 سال جلوتر می رویم و سم حالا عمدتا فقط آموزه های مربوط به ساخت بازی را فرا میگیرد: "من معمولا هر روز چیزهای جدیدی را در کنار خانواده و دیگران با اینترنت یاد می گیرم. اما زمان بسیار زیادی را هزینه می کنم تا متوجه چیزها بشوم و بازی بسازم. شما از طریق بازی سازی هم چیز زیادی یاد میگیرید."

یان لیوینگستون، یک کارآفرین بریتانیایی و مدیر سابق Eidos است و پدر سم برای توجیح اینکه چگونه به فرزندش آموزش می دهد از نقل قول های او استفاده می کند. لیوینگستون معتقد است انجام دادن بازی و ساخت آن ها توسط کودکان راه های بسیار عالی برای تکمیل فرآیند یادگیری هستند و مدارس باید به گونه ای تغییر کنند که این مورد در آن ها بازتاب داده شود.

موفقیت

سم زمانی که بازی را برای iOS و اندروید منتشر کرد توقع زیادی نداشت: "من هنوز خیلی جوانم که بخواهم کاری برای خودم داشته باشم. بنابراین گفتم برای شروع کار 5 پوند هم که به دست بیاورم کافی است."

حالا اسمیت جوان این هدف کوچک را به راحتی پشت سر گذاشته، آنقدر پول درآورده که برای برادر کوچک ترش یک پلی استیشن 4 بخرد و به برادر بزرگ ترش مقداری پول دهد تا هر جور دلش می خواهد خرج گیم کند. و البته سم برای خودش هم Mario Kart 8 خرید تا: "بتوانم لاک پشت های قرمز را به سمت برادرم پرتاب کنم."

یک پسر 12 ساله هیچ وقت توقع ندارد که تا این حد توسط مردم دیده شود. حالا بازی او بیش از 1000 بار نصب شده و طبق لیدربرد، حتی رکورد خود سم هم زده شده. حالا کدام کاربران تاج و تخت را از آن خود کرده اند؟ اندرویدی ها یا اپلی ها؟ به نظر می رسد اندروید در این بخش هم یک رتبه اول دیگر کسب کرده.