آینده گوگل چیست؟

گوگل دات کام، دوران بسیار خوبی را سپری کرد. برای سال ها، همین وب سایت شده بود آغازگر ورود میلیون ها کاربر به بخش های مختلف وبِ جهان گستر [World Wide Web]. برای سال های زیادی، همین وب سایت و موتور جستجوگر، نقش موتور اصلی درآمدزایی شرکتی که با ارزش ترین کمپانی اینترنتی جهان بود را بازی می کرد. گوگل توانست نام خود را در دیکشنری آکسفورد به عنوان یک فعل به ثبت برساند و از طرفی، نیازهای کوچک و بزرگ کاربران را مرتفع ساخته و زندگی آنها را ساده تر نماید؛ دیگر نه نیازی بود به یاد داشته باشیم که پایتخت فلان کشور کجاست و نه حتی الزامی برای به خاطر سپاری آدرس وب سایت ها یا حقایق ساده وجود داشت.

بله، گوگل دات کام، روزگار بسیار شیرینی را سپری کرد.

حال ولی دست روزگار به شکلی چرخیده که دیگر نیاز چندانی به کامپیوترهای شخصی خود احساس نمی کنیم. گوگل و کمپانی مادرش، آلفابت هم به خوبی این مسئله را درک کرده اند و به همین دلیل در ماه مه، همین شرکت اولین خطوط مرثیه گوگل دات کام را به نگارش در آورد و گفت که برای اولین بار، جستجوی موبایلی از جستجو در مرورگرهای دسکتاپ در دست کم ده کشور پیشی گرفته است. اهالی مانتین ویو البته از این شرایط به عنوان یک فرصت فوق العاده یاد کرده اند.

آقای «آمیت سینگال» (Amit Singhal)، یکی از معاونین ارشد که همه محصولات مرتبط با «جستجو» زیر نظرش توسعه پیدا می کنند می گوید:‌

«جستجوی موبایلی ما را بسیار آسیب پذیر کرده است. ده الی دوازده سال گذشته را صرف ساخت یک امپراطوری کرده ایم که از محل آن، درآمدهایی عالی کسب می شوند اما حالا باید همه چیز را دوباره از نو و صفر شروع کنیم و اکنون هم در حال انجام همین کار هستیم.»

گوگل دات کام قرار نیست جایی برود، با این حال چالشی که پیش روی مدیران ارشد بزرگ ترین شرکت اینترنتی جهان قرار گرفته این است که بتوانند با راهکارهایی تازه، همان موفقیتی که در موتور جستجوی کلاسیک خود به دست آوردند را تجدید نمایند. بیراه نیست اگر بگوییم که اکنون گوگل در حال انجام بزرگ ترین تغییر جهت اش از زمان تاسیس در سال ۱۹۹۸ هست؛ سرویسی که در آن لینک ها به شکلی لیست وار در برابر کاربران قرار می گرفتند و در لا به لای آنها هم، لینک هایی تبلیغاتی قرار می گرفت و جیب سهام دارن این شرکت را پر می کرد. حال فضایی که در نمایشگر یک تلفن هوشمند در برابر چشمان کاربر قرار می گیرد، اجازه آن را نمی دهد تا گوگل بتواند همان مقدار لینک های تبلیغاتی را برای یک جستجوی ساده به نمایش کشیده و کسب درآمد کند. از سوی دیگر، قرار دادن لینک های تبلیغاتی در یک ساعت یا تلویزیون هوشمند صرفا موجب ناراحتی کاربر خواهد شد در حالی که به هیچ عنوان به علت در خطر افتادن امنیت جانی کاربر، در خودروهای مبتنی بر Android Auto نمی توان از تبلیغات به هر شکلی بهره جست.

بر کسی پوشیده نیست که گوگل تمایل دارد پلتفرم نرم افزاری اش را در محصولات و گجت های بسیار زیادی قرار دهد. در نتیجه اکنون به شکل سیستماتیکی، تفکرش در مورد قرار دادن نتایج جستجو در برابر کاربران در دستگاه های مختلف را آغاز کرده است. با دیجیاتو همراه باشید.

گوگل اکنون راهکار چالش هایی که در برابرش قرار گرفته اند را در ترکیب کردن سرویس های اینترنتی اش، هوش مصنوعی و مخازن عظیم از داده هایی که از کاربران جمع آورده کرده می بیند. به همین دلیل است که پس از دریافت اپلیکیشن گوگل برای موبایل های هوشمند، دو سرویس در برابر شما ظاهر می گردد:

1. جستجوی صوتی: به کاربران اجازه می دهد بدون نیاز به تایپ کردن، جملاتی که می خواهند بنویسند را صرفا به زبان بیاورند.
2. Google Now: سرویسی پیشگویانه که اطلاعات حیاتی برای هر کاربر را پیش از اینکه بخواهد در اختیارش قرار می دهد.

اکنون امید شرکت یاد شده بر این است که با ترکیب این دو بخش مورد اشاره، بتواند معنای «گوگل کردن» را از نوشتن عبارتی در یک نوار باریک، به مکالمه ای با یک دستیار واقف بر همه چیز تبدیل نمیاد؛ دستیاری که آماده است تا هر زمان که نیاز داشتید پا جلو گذاشته و نیازتان را مرتفع ساخته و گاهی اوقات هم قبل از این که به فکر خودتان برسند، به برخی پرسش هایتان پاسخ گوید.

راهی هم به جز این پیش روی گوگل نیست؛ اگر این شرکت نتواند یک دستیار تمام عیار در اختیار کاربرانش بگذارد، یک کمپانی دیگر از راه می رسد و همین کار را انجام می دهد. «Siri» از اپل اکنون بزرگترین رقیب گوگل در همین زمینه است؛ دستیاری دیجیتالی که به شکل پیش فرض در میلیون ها آیفون، اپل واچ و Apple TV که به شکل سالانه فروش می روند وجود دارد. از طرف دیگر کورتانا از مایکروسافت در همه پلتفرم ها در دسترس است و حتی «آمازون» هم یک اسپیکر خانگی به نام «Echo - اکو» توسعه داده که روی میز پذیرایی کاربر و در انتظار دستور صوتی وی می نشیند. فیسبوک هم که «M» را دارد؛ دستیاری که به همراه اپلیکیشن پیام رسان سرویس فیسبوک عرضه می شود.

کمپانی های تکنولوژیک، آینده را در دستیارهای صوتی می بینند

همه کمپانی های یاد شده، آینده را در دستیارهای صوتی می بینند؛ قرار است کاربر بتواند کنترل خودرو، خانه و سایر لوازم متصل به اینترنت را از همین طریق انجام دهد. هر زمان که هر کمپانی یاد شده بتواند دستیار دیجیتالی خود را در اختیار یک کاربر قرار دهد، در اصل یک کاربر کمتر به سراغ گوگل دات کام و سایر سرویس های این شرکت خواهد رفت و این یعنی کاهش درآمد برای گوگلی که بزرگترین محل کسب درآمدش، همان تبلیغات لا به لای لینک های جستجوگرش هستند. بیایید فراموش نکنیم که تا انتهای همین سال ۲۰۱۵، گوگل تنها از محل تبلیغات جستجوگرش، ۴۴ میلیارد دلار درآمد خواهد داشت و اکنون، ارزش سهامش هم از هر زمان دیگری بالاتر است.

آپارنا چناپراگادا (Aparna Chennapragada)، مدیر پروژه Google Now می گوید:‌ «گوگل در زمینه اتصال کاربران دسکتاپ به اطلاعاتی که نیاز دارند نقشی بسیار شفاف دارد. اما مرحله بعدی برای گوگل چیست؟ آیا خود گوگل می تواند «گوگل» بعدی باشد؟ این همان سوالیست که همواره به آن فکر می کنیم.»

«آمیت سینگال» عاشق دو مقوله است: جستجو و Star Trek. این مرد ۴۷ ساله که در «اوتار پرادش» هند متولد شده، در سال ۲۰۰۰ به عنوان صد هفتاد و ششمین عضو خانواده، به گوگل پیوست و از همان زمان به شکل مستقیم بر توسعه موتور جستجو تمرکز کرده است.

وی راهی یافت تا بتواند هر دو عشق اش [جستجو و Star Trek] را با هم ترکیب کند و به همین دلیل یک دستگاه ساخت که شبیه به «Communicator» های بکار رفته در فیلم های Star Trek است؛ محصولی که تا پیش از این گوگل هیچ موقع وجودش را تایید نکرده بود و البته هنوز هم در دست آزمایش است. این دستگاه روی سینه کاربر جای می گیرد و به دستورات صوتی اش گوش فرا می دهد و سپس از طریق تکنولوژی بلوتوث،‌ دستورات صوتی را به دستگاهی دیگر انتقال می دهد.

سینگال می گوید: «همواره چنین دستگاهی می خواستم؛ هر چه می خواهید را از آن بپرسید تا پاسخ بگیرید. به همین دلیل هم بود که پیش خود گفتیم "بیایید یک نمونه اولیه از آن بسازیم و ببینیم چه حسی دارد"». این دستگاه البته هنوز از مراحل آزمایشی اش گذر نکرده و احتمالا هیچ گاه هم به شکلی عمومی عرضه نخواهد شد اما با این حال، می توان دید که مهندسان برتر گوگل به چه ایده و راهکارهایی چنگ می اندازند تا کسب و کار قدیمی خود را در دنیای تکنولوژیک تر از هر زمان دیگری، حفظ کنند.

شاید گوگل دات کامی که امروز می شناسیم روزی تبدیل به یک دستیار دیجیتالی شود که پیش از این نمونه اش را در فیلم سینمایی Her دیده ایم. اما برای رسیدن به چنین مرحله ای، هنوز کمی زود است و مشکلات بسیاری باید حل شوند. اساسی ترین مشکلی که اکنون اجازه نمی دهد به چنین تکنولوژی هایی دست پیدا کنیم، صداست. هم صدای کاربر و هم صدای کامپیوتری گوگل که می خواهد به سوالات انسانی ما پاسخ گوید.

"مرحله بعدی برای گوگل چیست؟ آیا خود گوگل می تواند «گوگل» بعدی باشد؟"

در نوار جستجوی باریک گوگل، ما معمولا بخشی از یک عبارت مورد نظر خود را می نوشتیم و خود گوگل آن را برایمان کامل می کرد. سپس چندین لینک آبی رنگ در چند صفحه در برابرمان قرار می گرفتند که اطلاعات مورد نیاز را هم از میان آنها یافته و یا اگر نتیجه مطلوب حاصل نمی شد، تصور می کردیم که چنین اطلاعاتی در فضای مجازی وجود ندارند. بررسی های اخیر بیانگر آن هستند که مردم اکنون به علت استفاده از موتورهای جستجوی اینترنتی، حقایق بدیهی را کمتر به خاطر می سپارند اما در عوض، به شکل سریع تری می توانند همان حقایق ساده را از اینترنت دریافت کنند.

حالا اما می خواهیم دهان خود را گشوده و جستجو کنیم. این یک تغییر بنیادین است و در پس زمینه ذهن خود نه تنها از گوگل می خواهیم که هر کلمه یا جلمه غیر ماشینی ما را به شکل کامل درک کند، بلکه باید بتواند به شکلی کاملا طبیعی و آنطور که می خواهیم به ما پاسخ ها را ارائه نماید؛ گویی از یک دوست سوالی پرسیده اید و حالا در انتظار پاسخ هستید. یکی از دانشمندان محقق به نام Francoise Beaufays که در گوگل مسئولیت تشخیص گفتار را بر عهده دارد می گوید:‌ «موبایل شما، باید دوست شما باشد. باید بتواند صدای شما و نحوه گفتار طبیعیتان را تشخیص دهد تا کاربر با آن حس راحتی داشته باشد.»

به لطف افزایش قدرت پردازش کامپیوتری و همچنین بهبود یافتن الگوریتم های شنیداری، گوگل توانسته مشکل «شنیدن» جمله هایی که از دهان کاربران خارج می شود را تا حد بسیار زیادی حل کند و اکنون خطای شنیداری کامپیوتری به صرفا ۸ درصد کاهش پیدا کرده در حالی که دو سال پیش، حدود ۲۳ درصد بود.

اما شنیدن آنچه کاربر می گوید به معنای درک کردنش نیست. انسان ها می توانند به راحتی جمله ای را بگویند اما منظوری که به نظر می رسد را نداشته باشند. می توانند از چند حالت زمانی در جملاتشان بهره گیرند و اکنون هنوز هم گوگل تا رسیدن به آنچه در فیلم های علمی تخیلی از درک ماشینی دیده ایم، فاصله ای بسیار زیاد دارد.

آقای سینگال می گوید: «متاسفانه "معنا" همان چیزی بوده که در علوم کامپیوتری همواره به آن کم لطفی شده است. پردازش زبان طبیعی، یا به کلام ساده تر، اینکه یک ماشین درک کند انسان چه می گوید، یکی از مشکل ترین بخش هایی است که باید برای موفقیت آینده خود آن را به شکلی پویا توسعه دهیم.»

یک راه حل برای این مشکل دادن داده های بسیار زیاد به مغز گوگل [قاب دانش - Knowledge Graph] است. در علوم کامپیوتری، یک «قاب - Graph» همانند مجموعه ای از اشیا (اطلاعات) پیوسته به هم است؛ دقیقا همانند یک درخت خانوادگی یا تبارنامه.

دستیار دیجیتالی گوگل پیشرفت های زیادی کرده اما عاری از شخصیت یا حتی نامی برازنده است

مایکروسافت، فیسبوک و گوگل هر کدام یک قاب گسترده از اطلاعات دارند اما آنچه گوگل در دست توسعه دارد در سال ۲۰۱۲ کار خود را آغاز کرد و از یک پایگاه داده بسیار گسترده تشکیل شده است. به همین دلیل هم هست که بیشتر اوقات زمانی که یک عبارت را جستجو می کنید به جای دیدن لینک ها آبی، ابتدا توضیحی مختصر در برابرتان قرار می گیرد. البته در این میان نباید نقش «ویکیپدیا» را در قاب دانش گوگل نادیده گرفت.

کاربران اکنون می توانند به راحتی از گوگل بپرسند که قد فلان شخصیت مهم چقدر است. الگوریتم گوگل در چنین حالتی به سراغ قاب دانش رفته و پاسخ را در اختیار کاربر قرار می دهد. این قاب گسترده اکنون بیش از یک میلیارد ورودی دارد و هر چه کاربران به موضوعات مختلف علاقه نشان می دهند، به اطلاعات اش نیز افزوده می شود. آقای سینگال خبر می دهد که در نهایت خود کمپانی می خواهد میزان ورودی ها به ۱۰ میلیارد برسند. این در حالیست که حدود یک ماه پیش و در شانزدهم نوامبر، گوگل قابلیتی تازه را در موتور جستجوی خود قرار داد که به وسیله آن کاربران می توانند سوالات پیچیده تر و چند بخشی را از موتور جستجویش بپرسند.

اگرچه گوگل در این چند سال پیشرفت های بسیار زیادی را تجربه نموده اما هنوز هم دستیار صوتی این شرکت عاری از هرگونه شخصیت یا یک نام برازنده است. صرفا کافیست از Siri در محصولات اپل بپرسید "معنای زندگی چیست" تا به ده شکل مختلف طعنه بارتان کند؛ شاید بگوید من اجازه پاسخ دادن به چنین پرسشی را ندارم،‌ شاید بگوید هدف از زندگی، خوردن شکلات است. با این حال، کافیست همین سوال را از گوگل بپرسید تا لیستی از همان لینک های آبی رنگ جستجو در وب را در برابرتان قرار دهد.

گوگل البته خودش خبر می دهد که فقدان یک شخصیت کاریزماتیک، عمدیست. سینگال باور دارد که اضافه کردن شوخ طبعی به یک دستیار دیجیتالی اگرچه می تواند استفاده از آن را دلنشین تر نماید اما در هر حال، در پس زمینه ذهن کاربر قابلیت هایش را زیر سوال خواهد برد: «نمی گویم شوخ طبعی و شخصیت پردازی نباید در دستیار های دیجیتالی جایی داشته باشد اما درک صحیح برخی سوالات و تکنولوژی بکار گیری شوخ طبعی در زمان کنونی، به شکل مناسب هنوز وجود خارجی ندارد.»

با این حال، Siri از همان بدو تولدش در سال ۲۰۱۰ تا کنون، مشغول تعریف کردن لطیفه های گوناگون بوده است و بی راه نیست اگر بگوییم که کاربران بیشتر به دلیل همین شخصیت اش او را می شناسند تا قابلیت هایش. سینگال می گوید: «شوخ طبعی یک دستیار دیجیتالی برای چند روزی می تواند آن را جذاب جلوه دهد اما پس از مدت کوتاهی این قابلیت ها هستند که حرف اصلی را می زنند.»

گوگل عمدا شوخ طبعی را در دستیار دیجیتالی اش به کار نبرده چرا که تکنولوژی این کار هنوز در سطح قابل قبولی نیست

گوگل هم می تواند چنین شخصیتی به دستیار مجازی اش بدهد؛ این شرکت مخازنی عظیم از داده ها به همراه الگورتیم های یادگیری ماشینی بسیار پیشرفته دارد؛ الگوریتم هایی که نیازی هم به مهندسان برای ویرایش آنها نیست و خودشان می توانند بهبود پیدا کرده و دانش خود را بالاتر ببرند. همین ابزارها اکنون به شکل ویژه ای در سرویس های گوگل استفاده می شوند؛ از پیشنهاداتی که یوتوب برای تماشا به شما عرضه می کند تا تکنولوژی های بکار رفته در خودروهای بدون راننده. ساندر پیچای، مدیر عامل گوگل در تازه ترین جلسه ارائه گزارش مالی شرکت متبوعش گفت: «یادگیری ماشینی یک راهکار ویژه است که به وسیله آن در حال تغییر همه راهکارهای پیشین خود هستیم.»

حالا و به لطف استفاده مکرر افراد از جستجوگر صوتی گوگل، این بخش در تشخیص و درک لهجه های مختلف مهارت بیشتری کسب نموده است. به شکل روزانه میلیاردها موضوع در گوگل جستجو می شوند و به همین علت، شرکت یاد شده این قابلیت را دارد تا الگوریتم هایش را نسبت به رقبا سریع تر بهبود بخشد. «اسکات هافمن» (Scott Huffman) معاون ارشد بخش مهندسی در گوگل می گوید: «زمانی که من صدایی تولید می کنم، ذهن شما به سرعت تلاش می دهد آن آوا را به مواردی که در همان خصوص برایش آشنا هستند متصل کند. قاب دانش و همان مغز گوگل هم چنین کاری انجام می دهد و زمانی که شخص شروع به صحبت یا تایپ کردن می کند، به سراغ مطالب مرتبط رفته و سعی می کند مرتبط ترین ایده اش را به کاربر تحویل دهد. تفاوت البته اینجاست که در قاب دانش گوگل، هرچه تا کنون جستجو شده وجود دارد، در حالی که ذهن ما محدود بوده و همه چیز را به خاطر نمی سپارد.»

اگرچه گوگل هنوز به آن مرحله از دلبری نرسیده که بتواند به هر نوع سوالی پاسخ دهد اما دستیار دیجیتالی این شرکت به نام Google Now، قابلیت آن را دارد که روزی از جستجوی سنتی محبوب تر گردد. Now که در سال ۲۰۱۲ رونمایی شد، آمده تا پیش از اینکه کاربر نیاز داشته باشد به سوالاتش پاسخ دهد.

همانند Maps، گوگل می خواهد با Now به شما کمک کند تا در زندگی روزمره تان "گم" نشوید

در ابتدای کار، این دستیار قابلیت هایی بسیار ساده ای با خود به همراه داشت که صرفا کمی زندگی را آسوده تر می کرد. برای مثال می شد شرایط آب و هوایی را به شکلی ساده در آن نظاره کنید یا نتایج به دست آمده از سوی تیم محبوب خود را پیگیری نمایید. همه این قابلیت ها از طریق اپلیکیشن های شخص ثالث هم در دسترس بودند اما حالا این دستیار واقعا به مرحله ای رسیده که کارش را هیچ اپ دیگری نمی تواند انجام دهد. برای مثال گوگل از طریق Now، رفت و آمد روزانه شما را تحت نظر می گیرد و در ساعاتی از روز که احتمال سفرهای درون شهری برای شخص شما بیشتر است [طبق آنچه پیشتر از شما تجربه کرده] Now مسیر رفت و آمدتان را علاوه بر میزان ترافیکی که در آن وجود دارد را پیش از اینکه بخواهید به نمایش می کشد. یا از طریق گشت و گذار در ایمیل های شما و چک کردن آنها، کارت هایی مفید را تولید کرده و آنها را در برابرتان می گذارد. این دستیار حتی قادر گشته به شما یادآوری نماید که ماشین خود را کجا پارک کرده اید.

مرحله بعدی از ایده های بلند پروازانه ای که گوگل برای Now دارد، همین چند ماه پیش و در میانه پاییز از راه رسید؛ قابلیتی که Now on Tap نام داشت و به درخواست کاربر روی نمایشگر ظاهر شده و محتویات قابل استفاده را پیدا کرده و اطلاعات جانبی بیشتری در مورد همان ها در اختیار استفاده کننده قرار می دهد. خود گوگل خبر می دهد که قابلیت جدید Now، می تواند در هر اپلیکیشن استاندارد شده اندرویدی، محتوای مهم را یافته و اطلاعات جانبی در خصوص همان ها در اختیارش بگذارد.

خانم چناپراگادا در همین رابطه می گوید:‌ «ما به Now on Tap، به عنوان یک کلید اضافه تر در موبایل اندرویدی شما می نگریم.» Now on Tap در آخرین نسخه پلتفرم گوگل موسوم به اندروید ۶ یا مارشملو به شکل پیشفرض موجود بوده که از ماه اکتبر برای تلفن های هوشمند اندرویدی عرضه شده است.

برای کارکرد صحیح Now، باید کلید زندگی دیجیتالی خود را به آن بدهید

مواردی که ذکر شدند، به خوبی خبر از برنامه های گوگل برای آینده اش می دهند. این کمپانی می خواهد قابلیت هایی را به Now اضافه کند که توسط آن بتوانید ببینید در کدام رستوران در حوالی شما، افراد کمتری در انتظار دریافت غذای خود نشسته اند. بدون اینکه بخواهید، برنامه ای برای آخر هفته تان پیشنهاد کند یا به شما یادآوری نماید که داروهایتان را مصرف نمایید. حال این شرکت حتی در نظر دارد تا کارت های شخص ثالث را نیز به Now اضافه کند تا سایر اپلیکیشن ها نیز بتوانند به شما کمک کنند. خانم چناپراگادا طرحی از تحول گوگل مپس روی کاغد می کشد [که زندگی و مسیریابی را برای میلیون ها کاربر ساده تر کرده] و می گوید:‌ «فکر کنید به همین شکل گوگل تلاش دارد به شما کمک کند تا در بخش های بسیار بسیار زیادی از زندگی خود "گم" نشوید.»

به چشم کاربران، Now یک دستیار دیجیتالی مفید است که اطلاعات مورد نیاز را از سرویس های مختلف جمع آوری کرده و آنها در یک جا مقابل چشمشان قرار می دهد. اما برای گوگل، این الگورتیم هوشمند، اصل کار این کمپانی را در مرکزیت کاربرد پذیری [UX] کاربران قرار می دهد؛ دقیقا همان مرکزیتی که گوگل دات کام آن را تا چند سال پیش در اختیار داشت. از سوی دیگر گوگل اکنون تلاش می کند تا وب سایت ها را متقاعد سازد که به ربات های جستجوگرش اجازه دهند تا محتوای اپلیکیشن هایشان را در جستجوگر گوگل نمایان سازد. پروسه ای که به آن فهرست سازی اپ ها گفته می شود. گوگل تا کنون ۱۰۰ میلیارد صفحه از اپلیکیشن های مختلف را فهرست کرده اما برخی بزرگان وب نظیر آمازون اجازه چنین کاری را به گوگل نمی دهند.

تیم کوک: برخی شرکت های بزرگ [گوگل!] از تهاجم به حریم خصوصی کاربران کسب درآمد می کنند

جدا از جلب رضایت رقبا، این شرکت باید اعتماد کاربران را جلب کرده و رضایتشان برای استفاده از داده های خصوصی آنها را دریافت کند تا در نهایت سرویس هایش به شکل خودکار و از طریق الگوریتم های هوشمند ارتقا پیدا کنند. Now، یک سرویس اختیاری است و زمانی به خوبی کار می کند که شما کلید زندگی دیجیتالی خود را در اختیارش قرار دهید. در این میان اپل که اخیرا قابلیت های هوشمند تازه ای را به Siri افزوده، به صراحت از روش کار گوگل که بر مبنای تهاجم به حریم خصوصی کاربران بنا شده به تندی انتقاد کرده است. در ماه ژوئن آقای تیم کوک، مدیر عامل اپل به شکل غیر مستقیم و بدون اینکه نامی از گوگل ببرد، در جریان یکی از سخنرانی هایش گفت: «برخی شرکت های بزرگ مستقر در سیلیکون ولی تجارت خود را روی بر باد دادن اطلاعات شخصی کاربران بنا نهاده اند. این شرکت ها هر چه می توانند از اطلاعات شخصی شما برداشت کرده و تلاش می کنند از آنها درآمدزایی کنند. ما تصور می کنیم که چنین کاری اشتباه است.»

گوگل: ما اطلاعات کاربران را به شرکت های دیگر نمی فروشیم ولی Now باید بیشتر در مورد شما بداند

گوگل تاکید می کند که اطلاعات کاربران را به هیچ عنوان به شرکت های دیگر نمی فروشد اما بدون شرمندگی اظهار می کند که سرویس Now، هرچقدر بیشتر در مورد شما بداند، عملکرد بهتری را در اختیارتان قرار می دهد. آقای سینگال در همین رابطه می گوید:‌ «هرچقدر بیشتر در مورد شما بدانیم، می توانیم آینده ای درخشان تر بسازیم. اگر کاربران می خواهند در این آینده ارزشمند شراکت کنند، می توانند داده های خود را در اختیار ما قرار دهند و در غیر این صورت، به راحتی قادر هستند با مراجعه به بهش "My Accounts" تمام اطلاعاتی که از آنها ذخیره شده را پاک کنند.»

حال سوال بزرگ اینجاست که چه تعداد از افراد تصمیم دارند در ساخت این آینده ی به اصطلاح ارزشمند شراکت کنند. شرکت مورد بحث اشاره نمی کند که هم اکنون، چه تعداد کاربر از سرویس Google Now استفاده می کنند و صرفا بیان می نماید که رشد استفاده از آن، ستودنی بوده. گویا تعداد کاربران به قدری زیاد است که خانم چناپراگادا بیان می کند به جای محاسبه تعداد کاربران فعال در این سرویس به شکل ماهانه، آنها را به شکل روزانه شمارش می کنند و می بینند که در هر روز، چه تعداد کاربر به شکل فعال از این سرویس در زندگی شخصی شان بهره می گیرند.

 

این روزها دیگر در جلساتی که میان مدیران ارشد گوگل برگزار می شود، کمتر پیش می آید که بحث جستجوگر دسکتاپ به میان آید. زمانی هم که ایده های تازه مطرح می شوند و قرار است ویژگی هایی به سرویس ها اضافه شوند، مدیران ارشد بیشتر تمایل دارند بدانند که این قابلیت ها چگونه بر تجربه کاربری در خودروها یا روی مچ دست کاربران تاثیر خواهد داشت. آقای هافمن می گوید: «این روزها بیشتر از هر زمان دیگری وقت خود را صرف بهینه سازی گجت ها می کنیم. گجت هایی که در آنها، "صدا" تنها راه تعامل با اشخاص است.»

همانند رقبایش، گوگل هم سال های اخیر را صرف توسعه پلتفرم نرم افزاری خود و بهینه نمودن آن برای قرار دادنش در گجت های مختلف و فرم فکتورهای متفاوت نموده است اما هنوز هم این شرکت نتوانسته یک پیروز واقعی داشته باشد. «اندروید ور - Android Wear»، نسخه ای بهینه شده از اندروید برای ابزار های دیجیتالیِ پوشیدنی به سرعت و ظرف تنها یک روز توسط «اپل واچ» جا گذاشته شد. «اندروید آتو - Android Auto»، پلتفرمی که در خودروها به کار گرفته می شود و می تواند موبایلتان را به خودروی شما متصل کند اکنون Car Play از اپل را رو به روی خود دارد و به نظر می رسد که تعدادی از سازندگان خودرو هم علاقه ای به استفاده از دسترنج گوگل ندارند چرا که این شرکت اطلاعات بیش از اندازه ای را جمع آوری می کند. در نهایت هم می رسیم به «گوگل گلس»؛ محصولی که در زمان معرفی اش، موسسه تحقیقاتی Forrester خبر داده بود که گلس، همچون آیفون یک انقلاب دیجیتالی دیگر برپا خواهد کرد.

از هر کس بپرسید که قدم بعدی گوگل چیست، نظری متفاوت خواهید شنید. آقای هافمن آینده ای را پیش بینی می کند که تمام محصولات خانه شما نظیر یخچال یا تلویزیون، هوشمند بوده و نیروی هوشمندانه خود را از طریق دستیار مجازی گوگل تامین می کنند. آقای سینگال تصوری فراتر از این دارد و فکر می کند که هوشمند شدن خانه ها صرفا ربطی به لوازم خانگی نخواهد داشت. این شرکت اخیرا پتنت های جالبی را نیز به ثبت رسانده. برای مثال عروسک هایی که به صدای کودکان گوش می دهند، ربات هایی که می توانند شخصیت های جدید خود را از طریق فضای ابری گوگل دانلود کنند و نتایج جستجویی که نشان می دهند کاربران به شکل میانگین چقدر به نمایشگر موبایل خود و در واقع همان صفحه، خیره بوده و آن را مطالعه کرده اند.

آقای سینگال می گوید: «نمی دانیم چه دستگاه هایی در آینده از راه خواهند رسید، صرفا می دانیم که می آیند. جستجو و زبان طبیعی، طریقه تعامل کاربران با آنها خواهد بود و به همین شکل، به شما کمک خواهند کرد تا در لحظه، آنچه نیاز دارید را پیدا کنید. مهم نیست که در آن لحظه در حال آشپزی یا رانندگی باشید یا سرتان به بازی کردن با فرزندتان گرم باشد.»

گوگل پتنتی را به ثبت رسانده که میانگین زمان خیره بودن کاربران به نمایشگر در یک مطلب - لینک را نشان می دهد

به آسانی می توان تجسم کرد که سیستم نرم افزاری و البته پیشگوی گوگل چگونه در ابزارهای مختلف، فارغ از فرم فکتورشان کار خواهد کرد. خود گوگل آینده ای را تجسم می کند که در آن قادر به پاسخ گویی به سوالات بسیار پیچیده تر از حالاست. در چنین شرایطی، دستیار دیجیتالی گوگل در نقش یک مربی زندگی ظاهر خواهد شد نه صرفا یک منشی نه چندان کارآمد. کافیست در چنین شرایطی به گوگل ناو بگویید که می خواهید با اعضای خانواده تان رابطه تنگاتنگ تری داشته باشید تا زمانی که در تقویم گوگل ۳۰ دقیقه وقت خالی یافتید، به شما یادآوری کند که به آنها زنگ زده و جویای حالشان شوید. اگر این دستیار متوجه شود که چند روز مرخصی گرفته اید یا آخرهفته ای طولانی در برابر شماست، با نگاهی به سفرهایی که تا کنون داشته اید نقاط مشابهی را به شما پیشنهاد می کند که از لحاظ مالی هم بتوانید از پس مخارج آنها برآیید.

شرکت مورد بحث معمولا نظرسنجی هایی را برگزار کرده و از کاربران سوال می کند که نیازهای روزانه شان در یک ساعت مشخص چه هستند و در این میان از داوطلبان خواسته می شود به این فکر نکنند که آیا گوگل واقعا می تواند مشکل آنها را حل کند یا خیر. در یکی از اتاق های نه چندان بزرگ ساختمان «گوگل پلکس» انبوه جواب هایی که کاربران هندی به همین نظرسنجی داده بودند را می شود روی زمین یافت. برگه هایی که در آنها نوت برداری شده و در بخش هایی نظیر افزایش کیفیت زندگی و تبدیل شدن به یک «ولی» بهتر دسته بندی می شوند؛ با نگاهی به همین نیازها و درخواست ها می توان آینده گوگل را به راحتی تجسم کرد. گاهی کاربران می خواهند بدانند بهترین پیتزا را در شهر چه رستورانی ارائه می دهد در حالی که شخصی دیگر می خواهد ببیند تا سه ماه دیگر، چگونه می تواند وزن کم کند. کاربری دیگر می خواهد بداند که چگونه می تواند در زندگی اش، خوشحالی را تجربه کند. سینگال می گوید: «نه تنها می خواهم Google Now بتواند به خوبی به ما کمک کند تا امور روزانه خود را به پیش ببریم، بلکه به ما کمک کند تا تجربه بهتری از سفر زیبایی که به آن "زندگی" می گوییم داشته باشیم.»

در آینده ایده آل مجسم شده از سوی گوگل، بیش از هر زمان دیگری به این شرکت نیاز خواهیم داشت بدون اینکه دیگر خبری از گوگل دات کام باشد

اما واقعا آینده گوگل چیست؟ آیا بزرگ ترین کمپانی اینترنتی جهان تصمیم دارد کامپیوتری بسازد که روی سینه کاربر جای گرفته و ایده اش از فیلم های سینمایی Star Trek وام گرفته شده است؟ در حال حاضر تبلیغات در Google Now جایی ندارند و هنوز شرکت مورد بحث در مورد نحوه کسب درآمدش در آینده از آن نیز هیچ سخنی به میان نیاورده است. تنها موردی که اهالی مانتین ویو به آن اشاره دارند این است که درآمدزایی از محل این سرویس بعد از اینکه تجربه کاربری اش به سطحی عالی رسید مورد توجه قرار خواهد گرفت. اما در هر صورت دور از ذهن نیست که روزی ببینیم در همین سرویس، کاربران پیام های اسپانسرهایی را مشاهده کنند که در محل زندگی آنها اقامت دارند.

این در حالیست که فراتر از تلفن های هوشمند، مشخص نیست که شرکت مورد بحث چگونه تصمیم به قرار دادن پیام ها و تبلیغات سایر شرکت ها در سرویس های دیگر که به Google Now مجهز هستند دارد؛ سرویس هایی که یک نمونه از آنها، می تواند Android Auto باشد. البته باید این مورد را نیز به ذهن سپرد که اگر گوگل نتواند در یکی از سرویس هایش آگهی بفروشد، از اطلاعات کسب شده توسط آن در سایر سرویس هایش بهره خواهد جست تا منابع اطلاعاتی اش را در خصوص هر کاربر خود غنی تر سازد. خانم کتی بویل (Cathy Boyle)، یکی از تحلیلگران ارشد موسسه آماری eMarketer می گوید: «اینها موقعیت هایی هستند که گوگل توسط شان می تواند اطلاعات بیشتری در مورد هر کاربر خود کسب کند؛ اینکه یک شخص در یک مکان مشخص علاقه به انجام چه کاری دارد، چه رفتاری از خود نشان داده و در نهایت، در پی چه اطلاعاتی است. سپس، زمانی که همان کاربر در برابر نمایشگر یکی از گجت هایش قرار گرفت، همه آن اطلاعات بشکل یکجا گرد هم آمده تا پیامی مربوط تر به شخصیت مورد بحث برایش به نمایش کشیده شود.»

 

"گوگل داده ها را تبدیل به اطلاعات می کند. شما، اطلاعات را تبدیل به دانش کرده و زندگی، دانش را بدل به خرد می سازد"

در آینده ایده آلی که گوگل در پی آن است، بیش از هر زمان دیگری به این شرکت نیاز خواهیم داشت. همین حالا، نیازی نمی بینیم زحمت به خاطر سپردن واقعیات ساده را به خود بدهیم چرا که یک نوار جستجوی باریک و سریع، همیشه در خدمت ما قرار دارد. همانطوری که آقای سینگال اشاره دارد، تکنولوژی ها همگام با جلو رفتنشان، بیشتر پشت صحنه به کار گرفته می شوند و حضور گوگل هم در زندگی ما، از یک سو بسیار فراگیرتر و از طرف دیگر به قدر زیادی غیرآشکار خواهد بود؛ تعاملاتی کوچک، پویا و سریع با گوگل خواهیم داشت به جای اینکه سراغ دوست قدیمی خود به نام «گوگل دات کام» برویم و در صفحه ی سفید و بیشتر تهی اش، در پی یک نوار جستجو باشیم که پاسخ هر نوع سوالی را می داند. بیشتر رقبای گوگل هم چنین هدفی را در سر می پرورانند.

سینگال باور دارد که گوگل، یک قهرمان رهایی بخش است: «گوگل داده ها را تبدیل به اطلاعات می کند. شما، اطلاعات را تبدیل به دانش کرده و زندگی، دانش را بدل به خرد می سازد. گاهی برخی افراد در پی پاسخ یک پرسش هستند و به سادگی می توانند توسط همین سرویس، جواب را پیدا کرده و زمانی که صرفه جویی کرده اند را وقفِ وقت گذراندن با فرزندان خود نمایند. به نظر من چنین کاری، غنی سازی جهان اطرافمان است. من چنین حسی دارم. می توانیم به انسان ها وقت بیشتری هدیه دهیم؛ امری که هیچگاه به خاطرش، حاضر به عذرخواهی نخواهم بود.»