چرا انسان های پر بازده مدام رویه های خود را تغییر می دهند؟

ضرب المثلی قدیمی هست که می گوید «سری که درد نمی کند را دستمال نمی بندند»، اما انسان های پر بازده وقتی پای کار به میان می آید این ضرب المثل را از ذهن خود خارج می کنند.

این دست انسان ها به جای آنکه اجازه دهند عادات، روتین ها، و رویه های معمول بر روزشان حاکم شود و زندگی شان را روی حالت خودکار قرار دهد، مرتب رویه های خود را تغییر می دهند و حتی به کلی از نو می سازند؛ چه به این کار نیاز داشته باشند و چه نه. این ها گفته های Charles Duhigg، گزارشگر نیویورک تایمز است.

او این شیوه ی به ظاهر غیر منطقی تفکر را حین نوشتن اولین کتاب خود به نام «قدرت عادت» کشف کرد. دوهیگ در زندگی خود با انسان های فوق العاده پر بازده ای برخورد داشته است از جمله Atul Gwande، یکی از نویسندگان نیویورکر که از قضا جراح، محقق، و نویسنده ی چهار کتاب نیز هست.

دوهیگ تصمیم گرفت بفهمد چرا برخی افراد خاص قادرند در طول یک روز نسبت به اغلب انسان ها کار های بیشتری انجام دهند. او یافته های خود را در کتاب دومش با عنوان «با هوش تر، سریع تر، بهتر» با مخاطبان در میان گذاشت که در ادامه برخی از نکات مهم آن را با هم مرور خواهیم کرد:

اتخاذ شیوه های جدید به تمرکز نیاز دارد

دوهیگ می گوید: «من متوجه شدم تقریباً تمام کسانی که بازده بالایی دارند، عامدانه تصمیم گرفته اند به بالا بردن بازده خود فکر کنند». قرار دادن عنان زندگی در دست عادات ممکن است برای مدتی نتیجه بخش باشد، اما مشکل اینجاست که وقتی اثر خود را از دست می دهد متوجه این موضوع نمی شویم. او می افزاید: «عادات ما ابزار های مفیدی هستند، اما همانقدر که می توانند به ما کمک کنند، می توانند جلوی پیشرفت ما را نیز بگیرند. همه چیز به این بستگی دارد که آگاهانه خود را به انتخاب عادات خاصی تشویق کنید یا کورکورانه بنده ی عادات فعلی خود شوید».

پر بازده ترین انسان ها به جای آنکه شیوه ای پیدا کنند و باقی عمرشان را به همان بچسبند، مدام در حال امتحان کردن شیوه های جدید هستند. دوهیگ در این باره می گوید: «روش کار آنها به این صورت است که مثلاً ۶ ماه شیوه ی استفاده از پرونده و نت برداری به سبک دیوید الن را برای انجام کار هایشان در پیش می گیرند. سپس تصمیم می گیرند شیوه ی تازه ای را امتحان کنند و مثلاً به سراغ کدگذاری پرونده ها و فایل ها با استفاده از رنگ می روند. بعد باز سیستم جدیدی کشف می کنند. این گشت و گذار آگاهانه در شیوه های مختلف انسان را مجبور می کند عامدانه به بازده خود فکر کند».

بازده بالا نیازمند بهبود مداوم است

به گفته ی دوهیگ برخی افراد به صورت طبیعی نسبت به دیگران بازده بیشتری دارند. اما تغییر شیوه ها و رویه ها به طور اخص برای کسانی که در بالا بردن بازده خود دچار مشکل هستند اثربخش است. علت این امر آن است که بالا بردن بازده نیازمند توجه، تمرکز و پذیرفتن چالش است.

دوهیگ در کتاب خود با یکی از بازیکنان مطرح بازی های فکری مصاحبه کرده است که مهارت های تصمیم گیری اش بازده بالایی برایش رقم می زنند. دوهیگ می گوید: «از او پرسیدم چرا در تصمیم گیری مهارت دارد و جالب اینجا بود که گفت ذاتاً مهارتی در این کار ندارد و در حقیقت کاملاً برعکس است. در واقع او همیشه به تصمیم گیری هایش فکر می کند و آنها را به آزمون می گذارد».

دوهیگ می افزاید عجیب است که پر بازده ترین انسان ها لزوماً همیشه احساس پر بازده بودن نمی کنند. در حقیقت فکر می کنند به اندازه ی کافی بازده ندارند، اما از این نگرانی خود برای طراحی ساز و کار تازه ای بهره می گیرند که آنها را وادار می کند مدام به بازده شان فکر کنند.

از طرف دیگر کسانی که فکر می کنند انسان های پر بازدهی هستند اغلب احساس اعتماد به نفس کاذب دارند و حتی از شیوه های خود به اشتباه دفاع می کنند که همین امر تمایل آنها به تغییر را از بین می برد.

دوهیگ می گوید: «آسان ترین کاری که می توان انجام داد این است که فکر نکنیم بهره ور هستیم. انسان های بهره ور خود را به فکر کردن به چیز هایی وادار می کنند که در غیر این صورت شاید در پس زمینه ی ذهنشان باقی می ماند. آنها به این ترتیب مدام در حال بهبود خود خواهند بود».