بررسی Ghost Recon: Wildlands؛ امپراطوری آتش و خون[به همراه بررسی ویدیویی]

«مهم نیست کجا می رویم. در کنار یکدیگر بودن است که خوش می گذرد حتی در وسط بیابانی بی آب و علف.» جمله ای که احتمالاً در هنگام برنامه ریزی برای بیرون رفتن با دوستانتان بارها شنیده اید یا حتی خود آن را به زبان آورده اید.

یوبیسافت در جدیدترین ساخته خود، Ghost Recon: Wildlands، کشور بولیوی در آمریکای جنوبی را برای سفر چند روزه شما مناسب دیده. کشوری به غایت دیدنی و مملو از جنگل هایی سرسبز، بیابان هایی بی انتها و البته قاچاقچیان خطرناک ترین کارتل مواد مخدر دنیا.

بنابراین، اگر می خواهید بهترین تجربه ممکن از سفر به بولیوی را کسب کنید، به سه تن از نزدیک ترین دوستان خود خبر بدهید تا با همکاری یکدیگر، کارتل سانتا بلانکا را به زانو در آورید. چرا توصیه می کنیم به تنهایی قدم به بولیوی نگذارید؟ در این نقد و بررسی به این پرسش، پاسخ خواهیم داد.

چند سالی است که El Sueno، رهبر کارتل مواد مخدر سانتا بلانکا، کنترل بیشتر مناطق بولیوی را به چنگ خود در آورده. پلیس نظامی کشور نیز که با نام Unidad شناخته می شود، از ترس کارتل، خود و بولیوی را در فساد و تبانی غرق کرده است.

بولیوی در آستانه تبدیل شدن به کشوری بی نظم و قانون و تحت سلطه قاچاقچیان مواد مخدر است و شورشی های بولیوی نیز توانایی مقابله با آن را ندارند.

شکنجه و کشته شدن هزاران نفر از مردم بولیوی گویا توجه هیچ کشور یا نهادی را به خود جلب نمی کند اما تنها زمانی که یکی از مامورین CIA به دست کارتل شکنجه و کشته می شود، ایالات متحده آمریکا یکی از زبده ترین نیروهای نظامی خود را به بولیوی می فرستد، تیم چهار نفره Ghost.

وظیفه شما به عنوان رهبر تیم کاملاً شفاف و واضح است: کارتل سانتا بلانکا را از ریشه نابود کنید. قلمروی کاری سانتا بلانکا در بولیوی به 4 بخش تقسیم می شود: امنیت، قاچاق، تولید، نفوذ.

کنترل این بخش ها بر عهده 4 تن از نزدیک ترین افراد ال سوئینو است. هر کدام از آن ها نیز افراد دیگری را زیر دست خود دارند که در مناطق مختلف بولیوی مشغول هستند. تمامی این کاراکترها ویژگی های شخصیتی متفاوتی دارند و هر کدام در قالب کات سین هایی جذاب به شما معرفی می شوند.

محیط بازی بسیار عظیم است و با ورود به هر منطقه ای از آن، باید 4 الی 6 ماموریت را به اتمام برسانید تا در نهایت مکان رئیس آن منطقه را پیدا کنید. آزاد کردن خود ماموریت ها نیز غالباً کار ساده ای نیست و به اطلاعات نیاز دارد، اطلاعاتی که از نفوذ به پناهگاه های سانتا بلانکا، به دست می آیند.

اما متاسفانه خود ماموریت ها تنوع چندانی ندارند. بیشتر آن ها به بازجویی از اعضای رده بالای کارتل، دستگیری آن ها و یا از بین بردن انبار کوکائین خلاصه می شود. ماموریت های فرعی نیز تعریفی نداشته و زودتر از آنچه فکرش را بکنید، خسته کننده می شوند. در واقع، این شما هستید که می توانید به این ماموریت ها خلاقیت و تنوع ببخشید.

دو ماموریت مشابه دستگیری یکی از اعضای کارتل را در نظر بگیرید. در هر دو ماموریت، هدف مورد نظر شما در پایگاهی بزرگ توسط نیروهای سانتا بلانکا محافظت می شود. اما Wildlands دست شما را در انجام این ماموریت ها کاملاً باز می گذارد.

شاید یک بار تصمیم بگیرید تا غروب خورشید صبر کرده و سپس با شناسایی تمامی دشمنان با پهباد، یک به یک آن ها را مخفیانه از پا در آورده و بدون ایجاد کوچکترین صدایی پایگاه دشمن را همراه با هدف مورد نظر ترک کنید. روشی که دقت و زمان زیادی را می طلبد ولی نتیجه خوشایندتری دارد.

اما بار دیگر ممکن است به سبک و سیاق فیلم های هالیوودی تصمیم بگیرید که با هلیکوپتر مستقیم به مرکز پایگاه بروید و در حالی که اعضای تیم دشمنان را به آتش گلوله بسته اند، شما هدف را سوار هلیکوپتر کرده و به سرعت بگریزید.

اینکه ماموریت ها را چطوری پشت سر بگذارید، به انتخاب شما است اما حتی با این وجود ساختار تکراری مرحله ها  بعد از گذشت 15 ساعت اولیه، از اشتیاق شما  به بازی می کاهد، مخصوصاً زمانی که می فهمید برای رسیدن به ال سوئینو نیازی به اتمام تمامی مراحل و کشتن و دستگیری همه اعضای کارتل نیست.

از داستان بازی که بگذریم، می رسیم به مهم ترین بخش بازی که نحوه تعامل شما با دنیای بزرگ Wildlands را تعیین می کند. جا به جایی در بولیوی بدون وسایل نقلیه امری غیرممکن است، یوبیسافت نیز بیش از 60 وسیله مختلف از جمله اتومبیل، موتور، هلیکوپتر و هواپیما را برای استفاده در بازی طراحی کرده.

اما متاسفانه گست ریکن نیز به بلایی مشابه دیگر عناوین یوبیسافت چون سری Watch Dogs دچار شده، فیزیک و هندلینگ هیچ کدام از این وسایل نقلیه مناسب نبوده و ساعت ها طول می کشد تا به کنترل آن ها عادت کنید.

حرکت اتومبیل رو جاده های خاکی گاهی به شکلی است که احساس می کنید روی آن سر می خورند، مکانیزم جلو بردن هلیکوپتر و نشاندن هواپیما نیز به قدری عجیب هستند که به ناچار از آن ها در بازی استفاده خواهید کرد.

در کنار کنترل نه چندان جالب، برخی از باگ های بازی نیز در همین قسمت خودنمایی می کنند. چرخ اتومبیل ها گاهی اوقات کمی در زمین فرو می رود، موتور در برخورد با بعضی موانع عکس العمل عجیبی از خود نشان می دهد و با خیال راحت می توانید از میان برخی از درختان و موانع عبور کنید.

اما از آن سمت، کامبت خوب بازی بسیاری از این نواقص را می پوشاند. مخفی کاری به لطف هوش مصنوعی نسبتاً خوب دشمن ها و قابلیت جالب Sync Shot لذتی بسیار والاتر از اکشن بازی دارد.

سینک شات به شما اجازه می دهد تا سه نفر از دشمنان را علامت گذاری کرده و با دستور شما، هم تیمی های شما آن ها را از پا در می آورند، حتی اگر به اهداف دید نداشته باشند. البته اگر تنها نباشید، تنها می توانید اهداف را مشخص کرده و امیدوار بمانید که دوستتان به حرف شما گوش بدهد.

در صورتی که Wildlands را تنهایی تجربه کنید، کنترل سه هم تیمی دیگر شما در اختیار هوش منصوعی بازی قرار می گیرد. یارهای شما نشانه گیری دقیقی ندارند، کارهای احمقانه زیادی هم انجام می دهند اما هیچ کدام از اشتباهات شان به تجربه شما از بازی لطمه ای نمی زنند چرا که در حالت مخفی کاری دشمن با دیدن هم تیمی های شما، عکس العملی از خود نشان نمی دهند.

به بیان بهتر، سه هم تیمی شما در حالت تک نفره، افرادی خنثی هستند و بیشتر اوقات وظیفه نفوذ به پایگاه و کشتن دشمنان کاملاً بر دوش شما قرا می گیرد. البته خوشبختانه هنگامی که تیر خورده و به زمین میوفتید، هم تیمی هایتان به سرعت شما را نجات می دهند.

اما در آن سوی دیگر نبرد، هوش مصنوعی دشمنان به مراتب بهتر است. آن ها نسبتاً محدوده دید خوبی دارند و حتی با لحظه ای دیدن شما، مشکوک شده و برای بررسی بیشتر به جستجو می پردازند. نسبت به صدای شلیک و حتی افتادن جنازه ها حساس بوده و به محض شنیدن یا دیدن، باقی افراد را خبر می کنند.

این ویژگی ها به خوبی سبب می شود که برای به پایان رساندن مراحل، وقت گذاشته، پایگاه دشمن را با کمک گجت هایی چون پهباد بررسی کرده و رفتار دشمنان را زیر نظر بگیرید.

پیشنهاد می کنیم که برای راحتی بیشتر، تا فرا رسیدن شب منتظر بمانید. تاریکی شب محدوده دید دشمنان را کاهش می دهد و حتی تعدادی از آن ها در چادر ها خواب هستند، یعنی فرصتی استثنایی برای کشتن بی سرو صدای آن ها.

اما عملکرد دشمنان بی ایراد نیز نیست. گاهی اوقات هلیکوپتر دشمن متوجه حضور شما می شود، آن هم زمانی که زیرزمین هستید. گاهی پیش می آید دشمنان بدون دیدن شما و یا حتی شلیک یک گلوله، در حالت آماده باش قرار می گیرند. این باگ ها به ندرت اتفاق می افتد اما در هر صورت احتمالاً شما را مجبور به تکرار دوباره مرحله می کنند، امری که متاسفانه امکان پذیر نبوده و باید منتظر بمانید تا دشمنان شما را بکشند.

احتمالاً برایتان سوال پیش آمده که برای نابودی سانتا بلانکا آن هم با این تعداد کم، اعضای تیم گست از چه امکانات و تجهیزاتی برخوردار هستند، مخصوصاً از آن جایی که سری Ghost Recon به استفاده از گجت های پیشرفته و شخصی سازی با جزییات سلاح ها معروف است.

تنوع سلاح های بازی بسیار زیاد است. در هر دسته، سلاح های مختلف زیادی وجود دارد که تقریباً می توانید تمامی بخش های آن از جمله دوربین، خشاب، سرلوله و ... را تغییر دهید. آزاد کردن سلاح ها نیز چندان ساده نبوده و برای پیدا کردن آن ها باید به مناطق مشخصی در بازی بروید، مناطقی که با پیدا کردن اسناد و مدارک و یا بازجویی از اعضای کارتل مشخص می شوند.

سلاح های بازی هر کدام ویژگی های مخصوص به خود را دارند و حتی برای شلیک با تمامی آن ها باید افت سرعت و افتادن گلوله ها را نیز در نظر بگیرید. یکی از زیباترین لحظات بازی زمانی خلق می شود که می بینید محاسبات تان برای کشتن دشمن در فاصله دور، کاملاً درست بوده.

اما متاسفانه مشکل این است که چندان برای آزاد کردن سلاح های جدید انگیزه ای پیدا نمی کنید چرا که به راحتی می توانید با همان سلاح های اولیه، بازی را به اتمام برسانید.

گجت های محدود بازی نیز بر خلاف نسخه های پیشین شما را چندان به وجد نمی آورد. آپگرید های مختلفی می توانید روی پهباد انجام بدهید اما همچنان اصلی ترین کاربرد آن شناسایی دشمنان است که از همان ابتدای بازی به خوبی انجام می دهد.

تجهیزات دیگر بازی چون مین یا بمب C4 نیز چندان کاربردی ندارند. فرض کنید کاروان تجهیزات پزشکی کارتل در حال حرکت است و شما چندین کیلومتر جلوتر برای آن ها کمین کرده اید. اگر احساس می کنید، فرصتی مناسب است تا روی جاده مین کاشته و منتظر جزغاله شدن آن ها در آتش بمانید، سخت در اشتباه هستید. در چنین وضعیتی چند ثانیه بعد، یکی از NPC های بازی با ماشین از روی مین رد شده و بازی نیز شما را به خاطر کشته شدن مردم بی گناه، سرزنش می کند.

تمامی تجهیزات و حتی عملکرد هم تیمی ها را می توانید ارتقا بدهید اما این آپگرید ها محدود بوده و تفاوت چندانی در روند بازی شما ایجاد نمی کنند. برای مثال سناریو بالا را در حالتی تصور کنید که این بار به جای دو، سه مین زمینی در اختیار دارید.

Ghost Recon: Wildlands حتی در زمینه فنی نیز رفتاری دو قطبی از خود به نمایش می گذارد. با گشت و گذار و گذراندن چندین ساعت در محیط بازی، نمی دانید که باید سازندگان را به خاطر طراحی زیبای کشور بولیوی تحسین کنید و یا از باگ های متعدد و بعضی از انیمیشن های ضعیف آن، آزرده خاطر شوید.

البته اگر Wildlands را روی کنسول های نسل هشتم تجربه می کنید، احتمالاً به حالت دوم بیشتر سوق پیدا خواهید کرد. متاسفانه بر خلاف نسخه کامپیوتری، عملکرد گرافیکی بازی روی کنسول ها تعریف چندانی ندارد.

کیفیت بافت ها در بعضی نقاط بسیار ضعیف بوده و بدتر از آن تمامی بافت های بازی در هنگام رانندگی با تاخیری قابل توجه بارگزاری می شوند. افت فریم در برخی از صحنه های شلوغ و اکشن نیز عاملی دیگر است که به تجربه بازی تا حدودی لطمه وارد می کند.

به عنوان نتیجه گیری نهایی باید بگوییم که آخرین ساخته یوبیسافت در حالت چند نفره تجربه ای لذت بخش و تا پایان داستان، سرگرم کننده است، البته اگر افراد مناسبی را برای بازی کردن انتخاب کرده و برای هماهنگی بیشتر با یکدیگر مکالمه داشته باشید.

در غیر این صورت، Wildlands در شکل عنوانی متوسط ظاهر می شود که بازی های بسیار دیگری بر آن اولویت دارند، به خصوص که در این مدت کم از شروع سال 2017، بازی های بهتری عرضه شده اند.

• برای خرید این بازی می توانید به ایستگاه بازی حرفه ای ها و وب سایت PSPro.ir مراجعه کنید.