بررسی بازی Assassin’s Creed Rogue Remastered؛ تاریخ به روایت دشمن

اساسینز کرید را می توان یکی از مهم ترین فرنچایز های بازی های ویدیویی طی دهه اخیر دانست. در طول این سال ها، نسخه های متفاوتی از این سری عرضه شده اند و هر کدام به دلایل مختلفی، مخاطبان زیادی کسب کرده و شایسته ستایش اند. بازی Assassin's Creed Rogue با وجود نقش مهمی که در روند داستانی این سری دارد، یکی از ناشناخته شده ترین بازی های فرنچایز اساسینز کرید است.

این بازی در سال 2014 برای پلی استیشن 3 و ایکس باکس 360 منتشر شد و بعد از مدتی نیز برای کاربران پی سی در دسترس قرار گرفت. سیاست یوبی سافت در آن زمان به این صورت بود که نمی خواست شانس فروش بازی روی کنسول های نسل پیشین که در آن زمان هنوز کاربران زیادی داشتند را از دست بدهد.

• سازنده: یوبی سافت
  
• ناشر: یوبی سافت
  
• پلتفرم ها: پلی استیشن 4، ایکس باکس وان
  
• پلتفرم بررسی: پلی استیشن 4
  

حال این بازی دوباره با گرافیکی بهبود یافته برای پلی استیشن 4 و ایکس باکس وان عرضه شده و با وجود مشکلات ریز و درشتی که دارد، هنوز دلایل قوی برای تجربه کردن آن وجود دارد که در ادامه این مطلب به آن ها خواهیم پرداخت.

نیمه تاریک

داستان بازی Assassin's Creed Rogue را می توان یکی از خاص ترین نمونه ها در فرنچایز اساسینز کرید دانست. قصه این عنوان موازی با قسمت سوم بازی روایت می شود و به چند قسمت از سری اساسینز کرید ربط پیدا می کند.

ما در نقش عضوی از فرقه اساسین ها با نام «شای پاتریک» قرار می گیریم که قصد دارد سیب عدن را از دست فرقه تمپلارها خارج کند. بعد از رخ دادن مجموعه اتفاقاتی، شای با اساسین ها به مشکل خورده و به جبهه رقیب می پیوندد.

از نظر شخصیت پردازی شای تفاوت زیادی با قهرمانان شناخته این سری مثل اتزیو و ادوارد کنوی دارد. او ساکت و گوشه گیر بوده و در بسیاری از موارد مطیع دستورات بالا سری های خود است. به تنهایی نمی توان از این قضیه ایراد خاصی گرفت اما وجود چنین عادت های رفتاری در شخصیت شای باعث شده تا او به شخصیتی ماندگار در سری اساسینز کرید تبدیل نشود.

قرار گرفتن در جبهه تمپلارها که در طول سری اساسینز کرید همیشه در مقابل آن ها قرار داشتیم، حس تازگی جالبی داشته و باعث می شود تا اطلاعات بیشتری را در مورد این فرقه کسب کنیم. جدا از تاثیرات این موضوع روی بخش گیم پلی بازی که در ادامه به آن خواهیم پرداخت، شاهد قصه جذابی در Assassin's Creed Rogue هستیم که با ارجاعات تاریخی فراوانی نیز همراه است.

طی بخش داستانی به بسیاری از سوالات همیشگی سری اساسینز کرید پاسخ داده شده و چند غافل گیری درست و حسابی نیز در آن وجود دارد. البته روند داستانی در نیمه دوم بازی کمی دچار افت شده و حالت تکرار به خود می گیرید. اما با پایان بندی غافلگیر کننده بخش داستانی، در نهایت می توان به این قسمت نمره بالایی داد.

فرمول انجماد

بازی Assassin's Creed IV: Black Flag در زمان عرضه خود به دلیل نبردهای دریایی هیجان انگیزی که داشت، توسط بسیاری از منتقدان و کاربران مورد تحسین قرار گرفت و از آن جایی که Assassin's Creed Unity که بلافاصله بعد از این بازی عرضه شده بود، از نبردهای دریایی بهره نمی برد، یوبی سافت سعی کرد این فرمول موفق را کنار نگذارد و از آن در بازی Assassin's Creed Rogue استفاده کند.

ایده نبردهای دریایی اولین بار به عنوان چند ماموریت در قسمت سوم این سری مورد استفاده قرار گرفت و در قسمت چهارم به عنصر اصلی گیم پلی تبدیل شد. طی Assassin's Creed Rogue ما شاهد بالانسی بین قسمت سوم و چهارم در این زمینه هستیم.

ماموریت های دریایی بخش عظیمی از گیم پلی بازی را تشکیل داده و اکتشاف و انجام کارهای معمولی که در نسخه های مختلف اساسینز کرید مشغول آن بودیم هم قسمت دیگری از گیم پلی بازی هستند. نبردهای دریایی همانند قسمت چهارم، همچنان از هیجان بالایی بهره برده و انجام آن ها لذت زیادی خواهد داشت.

می توانید مانند گذشته با پیروزی در نبردها کشتی خود را ارتقا داده و آن را قدرتمند تر کنید. جدا از ماموریت های داستانی که در دریا می گذرد، فعالیت های جانبی زیادی در آب ها وجود دارند که انجام آن ها نیز خالی از لطف نیست.

تنها تفاوت بخش دریایی بازی Assassin's Creed Rogue با قسمت چهارم در حذف امکان صید حیوانات و پیدا کردن گنجهایی که درون دریا مخفی شده است خلاصه می شود که علت این موضوع هم حضور در آب های یخ زده و سرد آمریکا شمالی است.

طی بخشی که روی زمین و در شهر جریان دارد، مانند بسیاری از نسخه های اساسینز کرید به ماموریت هایی همچون شنود دشمنان، از بین بردن هدفی خاص و خرابکاری در بخشی از شهر مشغول خواهیم بود. به دلیل شباهت این بخش به سایر قسمت های نسل پیش اساسینز کرید، ممکن است صورتی که انجام چنین ماموریت هایی برای شما تکراری شده باشد، از انجام این کار ها خسته شوید.

تنها تفاوت این بخش با سایر نسخه ها در این موضوع خلاصه می شود که به آن دلیل که ما این بار در نقش یک تمپلار ایفای نقش می کنیم، ممکن است همان کارهایی که به عنوان یک اساسین در قسمت های پیشین انجام می دادیم، توسط دشمنان اساسین ما انجام شده و با غافل گیری های همچون شبیه خون زدن یا سایر حملاتی که یک اساسین انجام می دهد، مواجه می شویم.

این موضوع نکته مثبتی است که اگر سازندگان بازی مانور بیشتری روی آن می دادند، قطعاً گیم پلی بازی Assassin's Creed Rogue با واکنش های مثبت تری از سمت کاربران و منتقدان مواجه می شد.

در مجموع گیم پلی بازی معجونی از تمام نکات خوب و بدی است که در نسخه های سوم و چهارم شاهد آن بودیم. اگر این المان ها هنوز برای شما تکراری نشده است، با تجربه ای لذت بخش در این قسمت روبرو خواهید بود و در غیر این صورت بازی Assassin's Creed Rogue مورد جدیدی برای ارائه ندارد.

باز آفرینی خاطرات

اساسینز کرید هماوره به داشتن محیط های شهری زیبا و جزییات بالا در شبیه سازی مکان های تاریخی معروف است، این قضیه به طور کلی در مورد Assassin's Creed Rogue هم صادق است. برف و یخ عناصر محیطی اصلی این بازی هستند و به صورت زیبایی هم در مکان های مختلف به تصویر کشیده شده اند.

محیط های شهری، دریایی و جنگلی بازی با دقت بالایی شکل گرفته اند و قدم زدن در آن ها حس حضور در دوره تاریخی خاصی که بازی در آن جریان دارد را به شما خواهد داد.

ریمستر شدن گرافیک بازی هم کمک زیادی به عمیق تر شدن این تجربه کرده است. بسیاری از بافت ها نسبت به گذشته بهبود یافته اند و محیط حس حال زنده تری را نسبت به نسخه نسل قبلی به شما می دهد البته سطح ریمستر گرافیکی بازی در آن حد و اندازه ای نیست که شما را غافل گیر کند و بعضا مشکلاتی دارد.

بعضی از باگ های همیشگی اساسینز کرید که به علت موتور پایه آن یعنی آنویل هستند، در این قسمت هم حضور دارند و ممکن است در طول بازی Assassin's Creed Rogue شاهد گیر کردن شای در لبه اجسام یا حرکات عجیب دست ها و پاهای او باشید.

در بخش صداگذاری هم موسیقی متن بازی با وجود رعایت استاندارد ها، به پای نسخه چهارم و ریزکاری های آن نمی رسد. در قسمت چهارم، موسیقی به عنوان عنصری اصلی برای شبیه سازی حوزه دریایی کارائیب ایفای نقش می کرد و کار خود را به درستی هر چه تمام تر انجام می داد.

موسیقی و صداهایی که در Assassin's Creed Rogue شاهد آن هستیم، ماندگار نیستند و شاید با به پایان رساندن بازی هیچ کدام از قطعات را به یاد نیاورید یا حتی میلی برای شنیدن دوباره آن ها نداشته باشید.

در مجموع، بازی Assassin's Creed Rogue عنوانی سرگرم کننده است که اگر از تجربه نسخه های پیشین این سری خسته نشده یا هیچ نسخه از این فرنچایز را بازی نکرده باشید، شما را به خوبی و تا انتها سرگرم خواهد کرد. بخش داستانی بازی جذاب است و نکات زیادی از جنگ بین اساسین ها و تمپلارها را فاش خواهد کرد، البته اگر مشکل تکراری شدن برخی از مراحل، مانع به پایان رساندن بازی توسط شما نشود.