بررسی بازی Thimbleweed Park ؛ ققنوسی از دوران طلایی بازی‌های ماجراجویی

بازی‌های ماجراجویی یا به بیانی بهتر بازی‌های Point And Click زمانی در دهه ۹۰ میلادی، بازار بازی‌های ویدئویی را محصور جادوی خاص خود کرده بودند و عناوینی را به بازار عرضه کردند که تا به امروز گیمرها از تجربه آنها لذت می‌برند. بازی‌هایی چون Monkey Island، Grim Fandango، Broken Sword، Sam And Max، Blade Runner و... از جمله این عناوین هستند که دل گیمرها برای آنها تنگ شده است.

ریمسترها و بازسازی‌های برخی از این عناوین در طول سالیان دراز توانسته این دلتنگی را تا حدی کاهش دهد و هر از گاهی درخشانی یک بازی در این سبک (مثل ماشیناریوم و سایبریا و...) توانسته فقدان ساخت این عناوین را جبران کند. اما با ورود نسل هشتم کنسول‌ها، این سبک بازی بیش از همیشه به فراموشی سپرده شد و بازی مانند سایبریا هم نتوانست در قسمت سوم آنطور که باید و شاید دل گیمرها را به دست بیاورد و از این رو کم کم برای مراسم خاکسپاری سبک بازی های ماجراجویی اشاره و کلیک داشتیم آماده می‌شدیم که Thimbleweed Park همانند یک ققنوس از خاکستر این سبک‌ بازی‌ها بال برآورده و خودی نشان می‌دهد.

• سازنده: Terrible Toybox
• ناشر: Terrible Toybox
• پلتفرم ها: پی سی ، iOS ، اندروید ، نینتندو سوییچ ، پلی‌استیشن ۴ ، ایکس‌باکس وان ، لینوکس، مک
• پلتفرم بررسی: پی‌سی

ران گیلبرت، مغز متفکر پشت عناوین برتر این سبک در سال‌های قدیم و سازنده بازی The Cave که جزو معدود بازی‌های خوب و به‌درد بخور ژانر ماجراجویی در سال‌های اخیر بود به همراه گری وینیک دیگر کارمند و فعال بازیساز حاذق کمپانی لوکاس گیمز (کمپانی که بازی‌های مطرحی را در دهه ۹۰ میلادی ساخت و هم‌اکنون بسته شده اما همیشه از آن به عنوان پدیدآورنده بسیاری از بازی‌های مطرح سبک ماجرایی یاد می‌شود) دست به کار شده‌اند و ژانر محبوب را نبش قبر کرده ‌اند.

برای بررسی بازی Thimbleweed Park طوری که داستان بازی لوث نشود خیلی باید در لفافه آن را تعریف کرد و البته به‌هیچ وجه هم نمی‌توان از آن گذشت کرد چرا که تمام برگ برنده و موهبت بودن بازی روی دوش همین داستان بی‌نظیر است. طنز همیشگی ران گیلبرت در تک تک دیالوگ‌ها، کاراکترها و حتی تصویرسازی صحنه‌های داستان موج می‌زند و به جرات می‌توان گفت دقیقه‌ای در بازی نیست که هوشمندانه نگاشته نشده باشد.

بازی همانند یک سریال جنایی شروع می‌شود و به‌تدریج فانتزی به درون مویرگ‌های آن تزریق می‌شود به‌طوری که این فانتزی کاملا دوست‌داشتنیست و اصلا در محیط رئال بازی زمخت به‌نظر نمی‌رسد. شما در نقش مقتول داستان بازی را شروع می‌کنید و دستی دستی خودتان را به کام قتل می‌رسانید و سپس در نقش دو کارآگاه، یکی زبده با نام ری و یکی ناشی و تازه‌وارد با نام ریس فرو می‌روید.

این دو کارآگاه به شهر Thimbleweed Park آمده‌اند تا پرده از راز جنایتی که در آغاز بازی شاهد آن بودیم بردارند. شهر مذکور در گذشته برو بیایی داشته و به دلیل داشتن یک کارخانه بزرگ بالشت‌سازی ثروت هنگفتی داشته ولی به دلیل بسته شدن این کارخانه حالا تبدیل به شهری نسبتا متروک و حاشیه‌ای شده که اهالی معدود آن همه یکدیگر را می‌شناسند. قتل در چنین شهری خیلی عجیب به نظر می‌رسد و با گشت و گذار در سطح شهر و صحبت با اهالی عجیب و غریب، به فلش‌بک‌هایی پیوند داده می‌شوید که داستانش در گذشته‌ای دور رخ می‌دهد.

بازی دائما بین شخصیت‌های قابل بازی خود سوییچ می‌کند، افرادی همانند دو کارآگاهی که گفته شد و کاراکترهایی از زمان گذشته Thimbleweed Park که گل سر سبد آنها دلقکی بدخلق با نام رنسوم است که خود به تنهایی باعث ارائه یک آپدیت رسمی برای بازی با نام Unbeeped شده. این دلقک از هر ۱۰ کلمه‌ای که می‌گوید ۱۱ تای آن کلمات فحش‌ و رکیک هستند و به همین دلیل حین بازی کردن با او گوشتان از انبوه صدای بوق به منزله سانسور صحبت‌هایش پر می‌شود. این دلقک توسط زنی کولی نفرین شده تا همیشه دلقک بماند و آرایش صورتش را نتواند پاک کند، از همین نیم‌جمله می‌توانید به عناصر عجیب و غریب بازی پی ببرید.

گیم‌پلی بازی همانند عناوین کلاسیک بیست سال پیش است، البته در حقیقت می‌توان گفت همه چیز بازی مانند دو دهه گذشته پیش می‌رود جز صداگذاری نسبتا کامل دیالوگ‌ها که در آن زمان چندان مرسوم نبود، تمام عناصر دیگر بازی رنگ و بوی نوستالژیک دوران طلایی بازی‌های ماجرایی اشاره و کلیک را دارند.

گرافیک پیکسلی بازی طبیعتا در برابر عناوین امروزی حرفی برای گفتن ندارد و قصدی هم ندارد در برابر آنها بایستد ولی برای سبک و سیاق بازی کاملا به جا انتخاب شده، به ویژه اینکه با همین پیکسل آرت بودن بازی هم به دفعات زیادی در طول بازی شوخی می‌شود. انتخاب دیالوگ‌ها در طول بازی یکی از عواملیست که باعث نشستن لبخند روی لب‌های گیمر می‌شود.

با اینکه در برخی مواقع به خوبی می‌دانید انتخاب فلان دیالوگ قطعا تاثیری در روند و پیشبرد بازی نخواهد داشت ولی آن را انتخاب می‌کنید تا سکانس بعد از آن را ببینید و لذت ببرید. بازی با راهنمای گام به گام نوشته شده در اینترنت (یعنی بدون انتخاب دیالوگها و مسیرهای اشتباه و...) ۵ الی ۶ ساعت زمان خواهد برد ولی در حالت طبیعی احتمالا چیزی حدود ۱۰ الی ۱۳ ساعت شما را سرگرم خواهد کرد.

درجه سختی بازی در ابتدای شروع آن به دو دسته آسان و سخت تقسیم شده که پیشنهاد می‌شود اگر تجربه چندانی در بازی‌های ماجرایی اینچنینی و حل معماهای آن را ندارید حتما بازی را در درجه آسان شروع کنید چرا که معماها در قسمت سخت بازی واقعا طاقت‌فرسا هستند و حتما در حل کردن آنها مدتها گیر می‌افتید! راه حل بعضی از این معماها برای هر کاربر به طور Random تفاوت دارد و از همین رو پیدا کردن جوابشان در فروم‌های اینترنتی و... هم کارساز نیست.

طراحی معماها در کل چه در حالت آسان و چه سخت در برخی موارد بسیار آشفته به نظر می‌رسد و جزییات زیادی که در بازی وجود دارد شما را بدتر سردرگم می‌کند. حل کردن برخی از آنها بدون راهنما شاید یک ساعت به طول بینجامد و این چالش ایجاد کردن برای گیمر امروزی کار ریسک پذیری از سوی سازندگان بازی بوده چرا که احتمال دارد با فیدبک منفی از جانب آنها مواجه شود، هرچند مشخص است که مخاطب و هدف دست‌های پشت پرده بازی چه کسانی هستند و بازی اصالتی از دهه نود را یدک می‌کشد که هر قشری را که با این دوران و بازی های لوکاس آرتز خاطره دارد در هر سن و سالی که باشد، باز پای بازی می‌کشاند.

کنترل بازی در نسخه پی سی که من بازی کردم اگرچه بسیار قدیمی بود ولی با ماهیت دهه نودی بازی سازگار بود و نمی‌توان چندان به آن خرده گرفت. نکته جالب اینجاست که کنترل بازی با کنترلر ایکس باکس هم بسیار نرم و روان طراحی شده و این اولین بار بود که ترجیح دادم بازی در این سبک را با کنترلر تجربه کنم تا با ماوس!

بازی در تنها بخشی که لنگ می‌زند به موسیقی آن برمی‌گردد که قطعات انگشت شمار و نه‌چندان جالبی را شامل می‌شود. البته از آنسو تیم سازنده همانطور که گفته شد برای بخش صداگذاری سنگ تمام گذاشتند و صداپیشگان نیز به بهترین نحو کار خودشان را انجام دادند.

بازی Thimbleweed Park به خوبی توانسته از پس ماموریت خود یعنی بازآفرینی و احیای سبک ماجرایی اشاره و کلیک بر بیاید و این موضوع را مدیون سازندگان توانای خود است که سالیان سال قصه‌های به‌یادماندنی را برای گیمرها رقم زده‌اند. Thimbleweed Park با پایان میخکوب‌کننده و البته بامزه خود رسالت خودش را به زیبایی هرچه تمام‌تر به اتمام می‌رساند و راه را برای ساخت بازی‌های این‌چنینی در سال‌های آینده هموار می‌سازد.