بررسی بازی BlazBlue Cross Tag Battle ؛ کوکتل آتشین رزم ژاپنی

شرکت بازیسازی Arc System Works حق بزرگی بر گردن بازی‌های ژانر رزمی یا همان فایتینگ دارد و در طول سال‌های اخیر بازی‌های متنوع و خوبی را در این سبک ساخته که در آن موجی از خلاقیت به کار رفته تا کلیشه‌ها و تکرار از بطن بازی‌های رزمی رهایی یابد. عناوینی چون سری Blazeblue و یا همین اواخر بازی زیبای  Dragon Ball FighterZ که توانست طعم ناب انیمه و فایتینگ را با یکدیگر مخلوط کرده و محلولی دیوانه‌وار را به مخاطب عرضه کند. بازی BlazBlue Cross Tag Battle آخرین اثر این شرکت و آخرین شماره از سری بازی‌های Blazeblue به شمار می‌آید و بار دیگر آمده تا ژانر فایتینگ را از نو معنا کند و مشت محکمی باشد بر اذهانی که فکر می‌کنند عمر اینگونه بازی‌ها به سر رسیده است.

• سازنده: Arc System Works
• ناشر: Arc System Works
• پلتفرم ها: پی‌سی، پلی‌استیشن ۴، نینتدو سوییچ
• پلتفرم بررسی: پی‌سی

سری بازی‌های Blazeblue بیش از یک دهه عمر دارد و فرنچایز نسبتا جدیدی در زمره بازی‌های رزمی شمرده می‌شود ولی این سری توانست با بهره‌گیری هوشمندانه از چند عنصر بازمانده در دیگر بازی‌های باسابقه رزمی عقب نماند و پا به پای آنها (و شاید گاهی فراتر از آنان) پیش برود. معمولا بازی فایتینگ صرفا با گیم‌پلی و در نهایت با گرافیک بین مخاطبین سنجیده می‌شود و با اینکه برخی بازی‌ها همچون مورتال کمبت و تکن سعی در اضافه کردن چاشنی داستان به مجموعه خود داشته‌اند ولی نتوانستند محتوای آنچنان غنی را برای قصه خود فراهم کنند. Blazeblue اما داستانی به مراتب پیچیده و تودرتو داشته و البته همین پیچیدگی باعث شده که بسیاری از گیمرها نتوانند داستان کامل و دقیق آن را بدانند.

سبک روایت داستانی اپیزودیک و خط زمانی داستانی مشوش در سری Blazeblue بیداد می‌کند و برای فهم کامل دنیای آن جدا از بازی‌های اصلی باید دو عنوان X-Blaze (که در حقیقت ویژوال نوول یا همان رمان گرافیکی هستند) را در کنار دیدن انیمه داستانی آن تجربه کرد. داستان غنی این سری در هر شماره کامل و کامل‌تر می‌شود و در کنار این محتوای فاخر، توجه به موسیقی و صداگذاری و همچنین گرافیک انیمه مانند آن باعث محبوبیت این سری شده است. حال اما این بار ناشر دست به ریسک بزرگی زده و بازی جدید این سری را در قالب یک بازی Tag Battle و همچنین معجونی از چند بازی رزمی موفق کارنامه خود عرضه کرده است.

بازی BlazBlue Cross Tag Battle کراس اووری بین چهار فرنچایز مشهور رزمی ژاپنی است: سری Blazeblue، سری Persona Arena (نسخه فایتینگ بازی معروف پرسونا)، Under Night In-Birth و سری RWBY (که در حقیقت یک انیمه آمریکایی به حساب می‌آید!) از دو عنوان آخری به صورت مجزا یک بازی عرضه شده که البته با استقبال خوبی مواجه شده ولی حضور آنها در بازی بیشتر به خاطر سابقه همکاری Arc System Works در ساخت بازی‌های آنها بوده ولاغیر! با اینکه دو مورد انتهایی این لیست چهار نفره آنچنان مشهور به حساب نمی‌آیند (لااقل برای مخاطب ایرانی) اما کاراکترهای آنها به خوبی با جهان بازی همرنگ شده و این نشان از نبوغ داستان نویسان تیم بازیسازی دارد.

برای ربط دادن این ۴ جهان مجزا دنیایی به اسم Phantom Field در بازی خلق شده که داستان بازی در آن روایت می‌شود. نکته قابل توجه همینجاست که عموما در بازی‌های کراس اوور یا Tag Battle رزمی از داستان خاصی بهره مند نیستیم و با این حال تیم بازیسازی به سیستم کاری خود وفادار بوده و برای بازی ترکیبی جدید خود هم داستانی مجزا و کامل خلق کرده‌اند که گرچه در ابتدا بسیار بسیار گنگ و گیج کننده است ولی رفته رفته تکمیل می‌شود و مخاطب را به دنبال خود می‌کشاند. سبک روایی انیمه مانند داستان که شامل شوخی‌ها و طنز به خصوص ژاپنی و همچنین المان‌های فانتزی و علمی-تخیلی هست در داستان بازی رعایت شده و کاراکترهای آشنا و جدیدی در سیر آن حضور دارند که قصه را جذاب‌تر می‌کنند.

البته باید گفت که بخش بیشتر داستان در قالب ویژوال نوول و متون نوشتاری پیش می‌رود و کمتر خبری از Cut-Sceneهای آنچنانی هست. این مساله به مذاق برخی خوش نمی‌آید ولی خب خوشبختانه تمام این متون صداگذاری شده‌اند و به همین علت کمتر خسته کننده هستند. خوشبختانه یا متاسفانه بخشی به نام آرکید به رسم سابق همه بازی‌های رزمی در  بازی BlazBlue Cross Tag Battle وجود ندارد و برای تجربه بازی یا باید به سراغ Story Mode بروید و یا در نهایت به بخش‌هایی چون Survival Mode پناه بیاورید.

اما مهمترین تغییر بازی BlazBlue Cross Tag Battle اضافه شدن Tag و مبارزات دو به دو است که با وجود اینکه عمر بسیار طولانی در ژانر فایتینگ دارد، اما در این بازی به بلوغی تازه دست یافته است. قابلیت Tag و مبارزات دو به دو و احضار یارتان در میدان نبرد هیچ وقت چنین جذاب و سریع نبوده و مبارزات از این حیث نفسگیر شده‌اند. بازی نسبت به Dragon Ball FighterZ کمی پیچیده‌تر طراحی شده و گیم‌پلی سخت‌تری دارد و برای فهمیدن کامل فوت و فن‌های آن حتما باید به بخش تمرین و سپس به بخش Mission Mode سر بزنید وگرنه در بخش داستانی بازی (که شامل ۴ داستان مجزا برای هر ۴ عنوان است) گیر می‌کنید.

در کنار گیم پلی سخت البته حالت‌هایی مثل اتوکمبو نیز وجود دارد تا گیمرهای کژوال را راضی نگه دارد. خوشبختانه با اتوکمبو می‌توان تا هفت هشت ضربه به حریف وارد کرد ولی اگر کمی دقت کنید و کار را پیچیده‌تر کنید می‌توانید این میزان از ضربات را به سی چهل ضربه هم برسانید و به اصطلاح خود بازی اسمارت کومبو بزنید. Mid Tag در این بازی حرف اول و آخر را می‌زند و شما می‌توانید با اظهار یارتان حرکات کوچک و بزرگی رو حریف پیاده کنید و دهان او را با آسفالت یکی کنید. جالب اینکه اگر موقعیت را مناسب دیدید می‌توانید در یک آن نظر خود را عوض کنید و ضمن گول زدن حریف، یارتان را دائمی در زمین نگه دارید و با سوییچ کردن دایم دمار از روزگار آن بنده خدا در بیاورید. قابلیتی به اسم Dragon Punch‌نیز در بازی تعبیه شده که دفع کننده هر نوع حمله‌ایست و حالت دفاع را در بازی‌های رزمی جان تازه‌ای بخشیده و آن را از کلیشه نگه داشتن یک دکمه رها ساخته است.

حرکات مختلفی در بازی BlazBlue Cross Tag Battle وجود دارد که هر یک نام مخصوص به خود را دارند: Smart Move و Super Move و Assault Move و... که همه این‌ها Finishingهای متعددی را نیز با خود به همراه دارند که خفن‌ترین آنها Astral Finish نام دارد. در این حالت بازی از حالت عادی خود خارج شده و شاهد یک حرکت سهمگین روی حریف خواهیم بود (چیزی شبیه به Finish Him های مورتال کمبت اما در کالبد و رنگ و لعاب انیمه‌ای)

گرافیک بازی نیز برخلاف Dragon Ball FighterZ از موتور آنریل استفاده نکرده و از همان موتور داخلی شرکت Arc System Works بهره جویی شده و البته کمی ارتقا یافته تا بازی حال و هوای نسل هشتمی به خود بگیرد. این ارتقا تا حدی جواب داده و صحنه‌های اکشن و زدوخوردهای شلوغ در بازی با حالتی سینماتیک به نمایش در می‌آید و در کنار صداگذاری کامل و زیبای کاراکترها، تبدیل به یک بخش از اپیزود انیمه‌ای اکشن می‌شود. صداگذاری بازی به صورت کامل به زبان انگلیسی و ژاپنی انجام شده و خوشبختانه اکثر صداپیشگان اصلی دوباره صدایشان را به کاراکترهای آشنای بازی‌های قبلی فرض داده‌اند.

رنگ پردازی بازی با توجه به محیط انیمه مانند آن شامل یک ترکیب رنگ شلوغ است که در خلال مبارزات با روح و روان گیمر بازی می‌کند. محیط‌های مبارزه نیز از تنوع بی‌نظیری برخوردار هستند و همه شان از دل ۴ فرنچایز مذکور برآمده‌اند.

متاسفانه نکته آزاردهنده‌ای که در بازی BlazBlue Cross Tag Battle وجود دارد نصفه نیمه بودن آن است! این سیاست کثیف که به دید شخص من از زمان نسخه پنجم بازی استریت فایتر توسط کپکام در بازی‌های رزمی پیاده شد، متاسفانه به دل کارکنان شرکت Arc System Works نیز نفوذ کرده و بازی شامل ۲۰ کاراکتر Playable است و ۲۰ کاراکتر هم به صورت DLC‌در بسته‌های مجزا به فروش می‌رسد!! این در حقیقت یعنی اینکه نصف بازی را باید عملا جداگانه بخرید! لطفی که ناشر در حق گیمرها کرده این بوده که بازی را با قیمت ۴۹ دلاری عرضه کرده و نه ۶۰ دلاری که البته با احتساب خرید ۴ پکیج ۵ دلاری کاراکترها بازهم در نهایت نزدیک به ۷۰ دلار خرج بازی می‌شود! لطف دیگری هم که البته شامل حال ما شده اینست که از ۲۰ کاراکتر DLC دو عدد از آنها رایگان هستند و قرار است طی چند هفته آینده مجانا برای دانلود قرار گیرند.

ناشر دوز و کلک خود را بیشتر از کپکام هم نشان داده و تمامی ۲۰ شخصیت DLC را در بخش داستانی بازی گنجانده تا با آنها مبارزه کنید و در حسرت بازی کردن با آنها بمانید! این مساله یعنی اینکه حتی محتوای این کاراکترها آماده و عرضه شده و روی دیسک یا نسخه دیجیتالی هم قرار دارد فقط ناشر نمی‌گذارد که شما کیفش را ببرید! از این مساله اعصاب خردکن‌تر من باب یک بازی ویدئویی سراغ دارید؟

بخش آنلاین بازی BlazBlue Cross Tag Battle هم شامل Auto Match-making نیست و کمی تا قسمتی پیچیده طراحی شده به طوری که شما با یک آواتار وارد یک سالن بزرگ می‌شوید که در آن آواتارهای دیگر از سرتاسر دنیا حاضرند و باید با هرکدام که می‌خواهید مبارزه کنید وارد یک میدان نبرد شوید. این حالت مشکلات زیادی در بخش آنلاین (به ویژه در مناطقی که چندان کیفیت و سرعت عالی‌ای ندارند) ایجاد کرده و خیلی عجیب است که در سال ۲۰۱۸ برای بخش آنلاین یک بازی چنین سیستمی تعبیه شود!

بازی BlazBlue Cross Tag Battle معجونی جادوییست که از ۴ فرنچایز ژاپنی بهره می‌برد و طرفداران Blazeblue را نیز بعد از مدت‌ها با یک بازی هم‌سطح این سری سرگرم می‌سازد و در این بین متاسفانه درگیر سودجویی‌ها و طمع‌کاری فروش کاراکترها به صورت DLC هم شده که تاحد زیادی نابخشودنی است (با یک سرچ ساده می‌توانید بفهمید که چقدر طرفداران در فضای مجازی والدین ناشر را بسیار مورد عنایت قرار داده‌اند) اگر بازی Dragon Ball FighterZ را تمام کردید و دلتان برای یک بازی فایتنیگ دیگر لک زده، فرصت را از دست ندهید و انگشتانتان را هوشمندانه روی دکمه‌های کنترلر بفشارید تا پیروز میدان شوید.