شبکه های GSM شاید در آینده به بستر ارتباطی بین ابزارهای هوشمند بدل گردند

در سال ۱۹۹۱ هری هالکری (Harri Holkeri)، نخست وزیر وقت فنلاند، تماس تلفنی را برقرار کرد که بدل به بخشی از تاریخ گشت. این تماس در اصل اولین برقراری ارتباط تلفنی بر مبنای پروتکل GSM بود، پروتکلی که ارتباطات دنیای موبایل بر مبنای آن پایه گذاری شد و شبکه های مرتبط به این امر نیز بر همین اساس توسعه یافتند. در سال ۲۰۰۸ بالغ بر سه میلیارد نفر از مردم به شبکه های مذکور متصل بوده و با هم ارتباط می گرفتند.

GSM که آن را به عنوان نسل دوم پروتکل شبکه های موبایل نیز می شناسند و تا کمی قبل پیشتازی می کرد، در حال جایگزین شدن با شبکه های نسل سوم و چهارم موسوم به 3G و 4G است. از همین رو اکنون قانون گذارن ارتباطات در نقاط مختلف جهان عمدتاً به دنبال از کار انداختن شبکه های مبتنی بر پروتکل مورد بحث و پیدا کردن راه حل های جایگزین برای بهره گیری از فرکانس رادیویی مورد استفاده توسط آنها هستند.

شهر ماکائو در کشور چین اولین محلی است که قصد دارد در ماه ژوئن سال آینده برای همیشه با شبکه های GSM خداحافظی نماید.

در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.

در همین راستا امروز گرمان کورالس و چند تن دیگر از همراهان محقق وی در دانشگاه آلبورگ دانمارک اعلام داشته اند که شبکه های GSM می توانند به شبکه هایی اختصاصی برای ارتباط مابین ابزارهای هوشمند بدل شوند. این محققین به محاسبه ی ظرفیت چنین شبکه هایی پرداخته و به این نتیجه رسیده اند که می توان از آنها به عنوان بک بون هایی ارتباطی برای نسل آتی ابزارهای هوشمند استفاده کرد.

کورالس در همین رابطه می گوید: "یافته های ما نشان می دهد که با یک مهندسی مجدد، شبکه های GSM قادر خواهند بود حجم بسیار انبوهی از ارتباطات M2M یا همان ماشین به ماشین را تنها بر روی یک کانال فرکانسی فراهم آورند".

یکی از چالش هایی که مهندسین شبکه در مورد GSM با آن مواجه بودند پیدا کردن راهی برای بالا بردن نرخ ارسال و دریافت داده برای هر فرد بود. شبکه های 4G مدرن امروزی کاربران را قادر می سازند تا به دانلود دیتا با سرعت حتی یک گیگابیت بر ثانیه بپردازند و این در حالیست که GSM در بهترین حالت امکان دریافت اطلاعات با سرعت ۳۰۰ کیلوبیت بر ثانیه را فراهم می کرد. همین مسئله یکی از علل اصلی منسوخ شدن پروتکل مذکور در نزد کاربران تلفن های هوشمند است.

اما چالش های پیش روی ارتباطات ماشین به ماشین متفاوتند. در چنین ارتباطاتی هدف اصلی بالا بردن نرخ تبادل داده نیست، بلکه توزیع موثر و صحیح آن بین میلیون ها ترمینال متفاوت حائز اهمیت است و از همین رو پوشش جهانی GSM برای برقراری چنین ارتباطاتی ایده آل به نظر می آید و می تواند میلیون ها و شاید میلیاردها ابزار و وسیله ی مختلف را هوشمند کرده و ارتباط بین آنها را به صورت بی نقص برقرار نماید.

کورالس و تیم همراهش برای اینکه دریابند شبکه های مورد بحث توانایی پاسخگویی به نسل آینده ی کنتورهای هوشمند را خواهند داشت، سعی نموده اند در مقیاسی کوچک به بررسی بازه های زمانی و حجمی که توسط آنها دیتا ارسال می شود بپردازند.

بر مبنای این محاسبات در هر خانه به طور متوسط سه کنتور هوشمند وجود خواهد داشت و در یک منطقه به شعاع هزار متر انتظار می رود ۲۰ هزار ابزار متفاوت برای ارتباط بر روی شبکه در رقابت با یکدیگر باشند. در چنین شرایطی کنتورهای هوشمند گاز و برق، هر چند دقیقه یکبار اقدام به ارسال دیتا می کنند و البته نباید ماشین های مرتبط به کارت های اعتباریدر فروشگاه های محلی، سنسورهای مرتبط به کنترل ترافیک و... از قلم انداخت. هر کدام از این موارد بر مبنای محاسبات صورت گرفته، در هر بار ارتباط گیری چند صد بایت را بر روی شبکه ارسال خواهند نمود.

کورالس بر مبنای همین تحقیقات پیش بینی می کند نیاز سایر ابزارها نیز کاملاً مشابه بوده و با برخی تغییرات مهندسی در شبکه مشکل خاصی از جهت ارسال و دریافت داده برای ماشین های هوشمند گوناگون وجود نخواهد داشت و آنها می توانند به راحتی با یکدیگر ارتباط بگیرند.

بر روی تنها یک فرکانس یک سلول شبکه GSM  در هر ثانیه ۷۰ پیغام می تواند رد و بدل شود، حجم دیتای مرتبط به هفتاد پیامک با داده های سیزده هزار کنتور هوشمند که هر پنج دقیقه یکبار به گزارش می پردازند برابری می کند.

لذا در مجموعه ایده ی بکارگیری پروتکل و شبکه های GSM برای ارتباطات مابین ابزارهای هوشمند به نظر فکری بسیار خردمندانه و موثر می آید، ولی اینکه قانونگذارن در نقاط مختلف جهان حاضر می شوند پهنای باند فرکانسی مرتبط به این شبکه ها را به منظور فوق آزاد نمایند یا خیر و تا چه حد با این ایده همراهی خواهند نمود مسئله یی است که زمان به آن پاسخ خواهد داد.