به مناسبت سالروز سفر به کره ماه؛ اگر آپولو 11 شکست می خورد ناسا چه می کرد؟

ناسا چگونه خودش را برای شکست احتمالی عملبات آپولو 11 آماده کرده بود؟

همانطور که در مطلب سلفی کاپیتان آلدرین خواندید، دیروز و امروز سالگرد 45 سالگی ماموریت آپولو 11 جشن گرفته شد. روزی که بشر برای اولین بار قدم به کره ماه گذاشت. ناسا برای این ماموریت هم مانند همه ی ماموریت هایش، برنامه ی اضطراری داشته. تاریخ دان فضایی خانم Amy Shira Teitel در این ویدیو توضیحاتی می دهد که صورت نقص در عملکرد کاوشگر فضایی و سرگردان ماندن باز آلدرین و نیل آرمسترانگ روی ماه، چه دستوراتی باید انجام می شد.

درست است که برای انجام این عملیات 99 درصد ایمنی در نظر گرفته شده بود، اما ناسا باید همیشه خودش را برای نتیجه ی 1 درصدی هر نوع خطای بالقوه ای آماده کند. این کار کاملا لازم است، همانطور که سفر آپولو 13 یک سال بعد ثابت کرد. و این تنها یکی از هزاران خطری است که ممکن است بشر را هنگام قدم گذاشتن به جایی که تا به حال هیچکس قدم نگذاشته، تهدید کند.

با ما در ادامه مطلب دیجیاتو همراه باشید تا متن سخنرانی نیکسون بعد از شکست احتمالی این ماموریت را بخوانیم و تصویری جالب از یکی از مهندسین تهیه سوخت آپولو 11 را ببینیم.

آن ها فکر همه جا را کرده بودند. فرمانده آرمسترانگ احتمال فرود سالم روی ماه را 50-50 داده بود، ولی این تنها هدف آن ها نبود. مهمترین هدفی که آن ها دنبال می کردند این بود که بتوانند شخصا از محیط کره ماه نمونه برداری کنند. و سخت ترین و حیاتی ترین کار این بود که بتوانند دوباره به زمین باز گردند. ناسا پیش بینی هایی برای عدم موفقیت عملیات کرده بود. سوالی که باعث می شد آن ها آماده ی هر نوع اتفاقی باشند، این بود: فرستادن یک انسان به سفری میلیون ها کیلومتر دورتر، و قدم برداشتن او در جایی که تا به حال هیچ انسانی قدم نگذاشته و شرایطش هم شباهتی به شرایط کنونی زمین ندارد و برگشتن او به کره زمین تا چه حد امن است؟

کارشناسان و مهندسان هم انسان هستند و به هر حال احتمال این می رفت که یک نفر خطا کند. آن ها باید به گونه ای عمل می کردند که احتمال عدم خطا به 98.9 درصد می رسید. اما حتی اگر احتمال خطا 99.99 درصد باشد باز هم 0.01 احتمال خرابی موتور ها و شکست در عملیات وجود داشت و اگر موتور کمکی هم نمی توانست کاری انجام دهد، مسافران روی کره ماه می ماندند و قطعا زندگی را بدرود می گفتند. در این صورت نیکسون -سی و هفتمین رئیس جمهور ایالات- کسی بود که باید با همسران فرماندهان صحبت می کرد و خبر فوت آن ها را به خانواده شان می داد. متن زیر به همین دلیل توسط ویلیام سفیر، برای سخنرانی رییس جمهور ریچارد نیکسون نوشته شده بود.

- سرنوشت مقدر کرده است مردانی که به ماه رفتند تا در آرامش اکتشاف کنند، در ماه باقی بمانند و در آرامش استراحت کنند.

- نیل آرمسترانگ و ادوین آلدرین، مردانی شجاع بودند آنها می دانند که هیچ امیدی برای بازیابی آنها وجود ندارد. آن ها همچنین می دانند که در قربانی شدن آن ها امید هایی برای نوع بشر وجود دارد.

- این دو مرد زندگی خود را جهت اصیل ترین هدف انسان گذاشتند: جستجوی حقیقت و درک آن.

- خانواده و دوستان برای آن ها سوگواری خواهند کرد. ملتشان برای آن ها سوگواری خواهند کرد، مردم جهان برای آن ها سوگواری خواهند کرد، سرزمین مادری که جرات کرد پسرانش را به سمت ناشناخته ها بفرستد، برای آن ها سوگواری خواهد کرد.

- آن ها با این سفر اکتشافی باعث شدند مردم دنیا خودشان را یکی حساب کنند و با فداکاری شان گره های برادری را محکم تر کردند.

- در دوران باستان، بشر به ستاره ها چشم می دوخت و قهرمانان خود را در صورت های فلکی می دید. در دوران مدرن، ما هم همین کار را انجام خواهیم داد،  اما قهرمانان ما مردان حماسه از گوشت و خون هستند.

- دیگران کار آن ها را دنبال خواهند کرد و مطمئنا راه بازگشتن به خانه را هم پیدا می کنند. جستجوی بشر پایان نخواهد پذیرفت. اما این مردان اولین بودند و در قلب ما جلوتر از هرچیزی باقی خواهند ماند.

- حالا هر انسانی که در شب های پیش رو به ماه خیره می شود، خواهد دانست که در گوشه ای از دنیای دیگر، مردانی از نژاد بشر برای همیشه وجود خواهند داشت.

جای شکرش باقی است که کاوشگر فضایی آپولو 11 به خوبی از پس مسئولیت هایش برآمد و فضانوردان به زمین بازگشتند.

تصویر زیر توسط یکی از خواننده های مطلب اصلی آقای VeeKaChu جهت تکمیل مطلب در سایت منبع فرستاده شده، این تصویر پدرش را در سال 1964 نشان می دهد که در حال کار روی سوخت سفینه آپولو است.