سایمون، اولین تلفن هوشمند تاریخ 20 ساله شد

در حال حاضر وقتی صحبت از تاریخچه ی تلفن های هوشمند به میان می آید بسیاری از کاربران تلفن های هوشمند با پلتفرم اندروید، iOS و بلکبری را به خاطر بیاورند، و در این بین شاید عده‌ ای پیدا شوند که درباره تلفن های هیبریدی (ترکیب دستگاه PDA و تلفن همراه) شرکت پالم هم چیزهایی بدانند. اما حاضرم با شما شرط ببندم که هیچ یک از شما چیزی راجع به تلفن هوشمند شرکت IBM با نام سایمون (Simon) نمی‌دانید. اولین تلفن هوشمند دنیا که 20 سال پیش رونمایی شد.

در آن زمان سایمون بسیار پیشرفته بود و کسی نمی‌دانست نام آن را چه بگذارد -در سال 1994 هنوز واژه "تلفن هوشمند" وارد دایره ی لغات ما نشده بود و تازه سه سال بعد چنین واژه ای رواج یافت - برای همین IBM نام این گجت پیشرفته خود را "personal communicator phone" (تلفن ارتباط دهنده شخصی) گذاشت تا رقابتی جدی تر با PDAها یا همان دستیاران شخصی دیجیتال اپل و کاسیو داشته باشد.

در ادامه با دیجیاتو همراه شوید تا اطلاعات بیشتری در مورد این تلفن هوشمند تاریخی و پیشرو کسب نمایید.

اما چه چیزی باعث تمایز سایمون در بین سایر محصولات موسوم به دستیارهای دیجیتالی شخصی می‌ شد؟ امکان برقراری تماس صوتی با این تلفن هوشمند برگ برنده ی آن بود و آینده ی تلفن های همراه را تعریف می کرد. در آن سال IBM این دستگاه را یک تلفن همراه می دانست که قابلیت های یک PDA را در خود دارد. در بخشی از خبر عرضه سایمون در سال 1993 آورده شده است:

"بر اساس گفته‌ مدیر توسعه محصولات شرکت BellSouth Cellular، سایمون اولین دستگاه دو وجهی و دو منظوره محسوب می گردید که در وهله اول یک تلفن همراه جهت برقراری تماس بود و در وهله ی دوم می توانست به صورت کامل در نقش یک دستیار دیجیتالی ظاهر شود.

امکانات قرار داده شده در سایمون بسیار شبیه به تلفن های هوشمند در سال 2014 بودند. با سایمون شما می‌توانستید با دیگران تماس بگیرید، پیامک های پیجر را دریافت کنید و یا حتی ایمیل برای دیگران بفرستید. از دیگر امکانات جالب آن نیز می توان به داشتن ماشین حساب، لیست آدرس ها و امکان ارسال و دریافت فکس اشاره کرد. همچنین امکان وارد کردن متن از طریق صفحه کلید یا قلم استایلوس نیز برای آن در نظر گرفته شده بود.

شنیدن تاریخچه ی سایمون 1.5 وقتی جالب تر می شود که در رابطه با صفحه نمایش لمسی 4.5 اینچی آن و وجود تکنولوژی های پیشروی مرتبط به آن زمان که در این صفحه نمایش ارائه شده بود صحبت کنیم. البته در آن دوره هم انتقادهایی به صفحه نمایش بلند و باریک سایمون صورت می‌ پذیرفت و منتقدان بر این باور بودند که این مسئله کار خواندن و جوابگویی به فکس ها را مشکل می کند. وجود فناوری تشخیص دست خط و تشخیص کلمات بعدی در تایپ نیز این تلفن همراه را بسیار جذاب تر و مدرن تر جلو می دادند.

با وجود همه ی این مزایا، سایمون دارای معایبی در دوران خود نیز بود. وزن بالای آن (بیش از 450 گرم)، شارژ دهی باتری برای 1 ساعت مکالمه و اسپیکرهای بسیار بزرگ بلوتوثی آن باعث شد در بازار خیلی محبوب نباشد. قیمت اولیه ابزار مذکور 900 دلار بود که به همراه قرار داد دو ساله ی کمپانی مخابراتی BellSouth عرضه می گردید. هر چند این قیمت مدتی بعد به 600 دلار کاهش یافت اما باز هم میزان فروش سایمون را بالا نبرد و در مجموع تنها 50.000 دستگاه از آن فروش رفت که بعدها بیشتر آنها توسط IBM فراخوانی و نابود شد.

در مجموعه، امکانات سایمون در دوره خود بسیار جذاب بود، هر چند امروزه کسی با تلفن همراه خود فکس نمی‌ فرستد اما ایمیل، ماشین حساب و تقویم جزو بخش های کاربردی تلفن های هوشمند امروزی است.

از جمله مشکلاتی که از زمان سایمون تا به امروز پا برجا مانده، می توان به بحث بر سر اندازه ی ایده آل برای صفحه نمایش اشاره کرد و بحث بر سر اینکه PDAها و یا تلفن های هوشمند در چه اندازه ای تولید شوند که به راحتی درون جیب جای گیرند کماکان ادامه دارد.

حالا در سال 2014 همه چیز تغییر کرده است، در زمان سایمون اولویت اول برقراری تماس بود اما حالا مکالمات بسیار کمتری انجام می شود و همه چیز در ایمیل ها و شبکه های اجتماعی خلاصه شده است. IBM در 20 سال پیش برقراری تماس را اولویت اول قرار داد و امکانات PDA را در اولویت دوم اما حالا همه چیز برعکس گشته.

تولد 20 سالگی ات مبارک سایمون، تو با بهترین ها شروع کردی، یاد و خاطره ات گرامی.