چگونه در ایام کار یا تحصیل بیشتر بازی کنیم؟

بحث بازی و بازی کردن که پیش می آید، همه در برابر هم یکسانیم. مهم نیست که یک دانش آموز ممتاز هستید یا یک پدر متعهد به خانواده، یک تاجر هستید یا یک پزشک. هیچ چیز اهمیت ندارد جز اینکه باید مقادیر زیادی زمان خالی برای علاقه مندی خود داشته باشید.

شاید در شرایط عادی، روزانه بتوانید در حدود یک ساعت زمان برای این تفریح کنار بگذارید در حالی که به امور دیگر زندگی خود می رسید اما در این زمان کوتاه حتی نمی توان وارد مقدمه یک بازی شد یا مرحله ای را گذراند. جریان بی رحم زندگی کم کم شما را به حاشیه می کشاند و مجبور می شوید با بازی های موبایل روزتان را شب کنید، از دنیای بازی های بزرگ و جریان ساز دور می مانید و روزمرگی، گیمر درون تان را خواهد کشت.

چاره چیست؟ از شغل و تحصیل فاصله بگیریم و ساعت هایی که از پس یکدیگر می گذرند را وقف بازی کنیم؟ پیشنهاد فوق العاده جذابی است اما بیایید منطقی باشیم، شدنی نیست. در روز 24 ساعت زمان داریم که تقریبا 1/3 آن را در عالم خواب سپری می کنیم، ثلث دیگر را به کار، تحصیل و تکاپوی روزانه مشغولیم و قسمت باقی مانده از آن شماست، و در موارد پیچیده تر، از آن مجموعه ای است به نام خانواده.

مدیریت زمان یک مهارت اکتسابی است و ما می خواهیم شیوه های مزورانه ای را برای انجام بازی های ویدیویی به شما بگوییم. در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.

 

یک پدر یا مادر دلسوز باشید

آنچه فرزند شما می بیند و می شنود اهمیت بسیار بالایی در رشد او دارد. دنیای بازی های ویدیویی پر است از خشونت، بی رحمی، لحن ها و سخنان سنگین و لحظات استرس آور و هیجانی. پیش از اینکه پسر یا دختر دلبند شما بخواهد وارد چنین فضایی شود، باید مطمئن باشید که امنیت کافی در این مکان برقرار است. به عنوان والدین این کودک، شما مسئولید و باید رسیدگی کنید. مگر می شود بدون اینکه خودتان یک بازی را تمام کنید، آن را به دستان مظلوم فرزندتان بسپارید؟ اگر همسرتان با این موضوع مخالفت کرد باید وی را قانع کنید که گیم ها در عین اینکه یک تفریح سالم و آموزشی محسوب می شوند، مانند یک غار عمیق و خطرناک هستند. بنابراین پیش از اینکه بخواهید این چالش را برای فرزند کوچکتان فراهم کنید، باید حداقل یک بار از امنیت آن مطلع شوید. شما به ناچار باید از 1/3 زمان باقی مانده، مقدار زیادی را به خانواده اختصاص دهید که حصول اطمینان از امن بودن فضایی که فرزند شما می خواهد ساعت ها غرق در آن شود هم شامل آن خواهد بود.

 

از زمان خواب بکاهید و خانواده را فریب دهید

شب از نیمه گذشته و زمان استراحت فرا رسیده اما اگر روز سختی را پشت سر نگذاشته اید و هنوز آنقدر خسته نیستید، با استفاده از چند ترفند ساده، مدتی از زمان خواب تان را به انجام بازی اختصاص دهید. البته همه ما می دانیم که زندگی در کنار خانواده این مسئله را پیچیده می کند، مخصوصا اگر همسر یا پدر و مادر حساسی داشته باشید. شاید آن ها درک نکنند که این مسئله چقدر برای شما اهمیت دارد، اما ما متوجهیم، پس به هر حال، ما برای همه این ها راه حل داریم. اول از همه اینکه، "5 دقیقه دیگه تمومه" را فراموش کنید. مسلما 5 دقیقه که هیچ، شاید 50 دقیقه دیگر هم تمام نشود، پس چرا باید طوطی وار، هر چند دقیقه این جمله را تکرار کنید تا هم آرامش شب را به هم بزنید و هم بازی کردن را برای خودتان طاقت فرسا کنید؟ بنابراین با اولین اخطار خانواده که روبرو شدید، آن را جدی بگیرید. کنسول یا کامپیوتر را خاموش کنید و تظاهر کنید، آنقدر خسته اید که به تخت نرسیده خواب تان می برد. چند دقیقه که گذشت و آرامش حکم فرما شد، آرام آرام از تخت فاصله بگیرید و بروید سراغ تفریحی جانانه.

با توجه به شرایطی که دارید می توانید ترفندهایی را هم بسازید. برای مثال زیر پتو را با چند بالِش جوری پر کنید که کسی متوجه عدم حضور شما نشود یا اگر کسی متوجه رفتار عجیب شما شد به او بگویید که سردرد دارید و می خواهید پیش از خواب اندکی قدم بزنید.

 

جمله طلایی: "تیم به من نیاز داره"

مثل یک بازی فوتبال، بازی های آنلاین هم تیمی انجام می شوند و نیاز به همیاری و همکاری دارند. برای مثال وقتی Dota 2 بازی می کنید، می توانید با 4 نفر از دوستان خود وارد نبرد با تیم دیگری شوید. و همه، حتی مادربزرگ ها هم می دانند که بازی های آنلاین متوقف نمی شوند. وقتی اعتراض ها شروع شد، دلسوزانه به همسر یا پدر و مادر خود بگویید که واقعا حال تان از انجام دادن این بازی به هم خورده و می خواهید هر چه زودتر تمام شود تا زمان بیشتری با آن ها بگذرانید اما متاسفانه در شرایطی نیستید که بازی را ترک کنید. بگویید اگر بازی را ترک کنم دوستانم دلسرد و نا امید خواهند شد و دیگر به من اهمیت نمی دهند، یا رئیس تان هم درون بازی است و اگر خوب بازی کنید امکان ارتقای شغلی افزایش می یابد. البته ما می دانیم که احتمالا با یک مشت غریبه بازی می کنید که نه دوست تان هستند و نه رئیس تان ولی به هر حال این نکته کوچک را به عنوان راز پیش خود نگه می داریم.

 

جمله طلایی: "حتما باید ببینیدش"

لذت انجام بعضی بازی ها را حتما باید با دیگران شریک شوید اما حقیقت این است که اغلب بازی ها اینگونه نیستند. شما کاری به این موضوع نداشته باشید و پیرو این جمله طلایی باشید. حتی اگر می خواهید یک بازی خشونت آمیز انجام دهید که پر است از خون و خون ریزی، اهمیت ندارد. اگر اعتراض کردند که چرا با آن ها زمان را نمی گذرانید، جمله را متقابلا تکرار کنید: "شما چرا زمان تان را با من سهیم نمی شوید؟" و با بیان این جمله آن ها را به تماشای بازی خود دعوت کنید. همیشه هم بگویید این بازی با سلیقه شما جور در می آید؛ در اصل باید از احساسات شخص مقابل سوء استفاده کنید. اگر فردی احساسی است بگویید این بازی آنقدر تاثیر گذار و دوست داشتنی ساخته شده که در پایان عاشقش خواهی شد. در اعماق قلب تاریک و بی روح خود می دانید که این بازی نه احساسی است و نه همسرتان می تواند عاشقش شود، بنابراین زمانی که به انتها رسیدید و تیتراژ پایانی پخش شد، مات و مبهوت به تلویزیون یا صفحه نمایش نگاه و تظاهر کنید که اصلا انتظار چنین بازی بی مفهومی را نداشتید، تصور می کردید مفاهیم غنی تری انتقال داده شود و چیزی از آن یاد بگیرید. در حقیقت پیش از اینکه طرف مقابل شروع به اعتراض کند، سازندگان بازی را به باد نقد بگیرید و تجربه دلنشینی که داشتید را یک وقت تلف کنی بی بهره بخوانید.

 

بازی با زمان

اعضای خانواده را راضی کنید تا به شما اجازه دهند در ساعاتی مشخص به انجام بازی بپردازید. برای مثال اگر یک دانش آموز هستید و هر روز ساعت 3 بعد از ظهر به خانه می آیید، از پدر و مادرتان اجازه بگیرید که پس از استراحتی کوتاه، ساعت 4 تا 6 را می خواهید به بازی با کامپیوتر یا کنسول تان اختصاص دهید. اما 2 ساعت برای یک دانش آموز برجسته و زرنگ مسلما زمان اندکی است؛ بنابراین باید با زمان بازی کرد. آرزوهای محال را دور بریزید، نه ساعت برنارد را در اختیار دارید و نه می توانید در زمان سفر کنید، اما می توانید بدون متوجه شدن مادرتان، ساعت را اندکی به عقب بر گردانید.

 

پناهگاه بسازید

در پارکینگ، حیاط پشتی یا حتی خانه یکی از رفقای تان که نزدیک شما زندگی می کند پناهگاهی مخصوص بسازید و انواع ادوات بازی کردن را به آنجا انتقال دهید. از اینجا به بعد خلاقیت کار با خود شما. هر ترفندی که بلدید به کار گیرید تا چند ساعت از خانه دور باشید و در عوض، زمان تان را در پناهگاه جدید بگذرانید. برای مثال بگویید در مدرسه کلاس فوق العاده داریم، یا به صورت فورس ماژور سر کار ماندنی شده اید. فقط توجه کنید که اگر زیاده روی کنید بالاخره یک روزی لو خواهید رفت. با دقت و ظرافت خاصی عمل کنید تا این راه همیشه و در هر شرایطی کارآمد باشد.

 

استراتژی ترس

اگر برادر یا خواهر کوچکتری دارید که مرتبا موجبات آزار و اذیت شما را فراهم می کند، باید به فکر ترساندنش باشید، آن هم به شیوه ای کاملا علمی و فکر شده. با یکدیگر یک فیلم ترسناک مثل The Shining (که قسمتی از آن را در بالا می بینید) یا جن گیر را تماشا کنید. به احتمال زیاد پس از تماشای این فیلم، برادر یا خواهر کوچکتر شما شهامت دیدن این صحنه ها را در دنیای واقعی ندارد و شما از این شرایط باید نهایت استفاده را ببرید. سریعا اتاق تان را به محلی ترسناک تبدیل کنید و المان هایی از فیلمی که تماشا کردید درون آن قرار دهید. مطمئن شوید که هیچ خواهر و برادر مزاحمی نمی تواند به قلمرو جدیدتان بیاید، اگر آمد، سریعا یکی از دیالوگ های اصلی فیلم را با همان حالت عصبی اجرا کنید. یا تظاهر کنید که جن درون بدن شما خانه کرده و از زبان او حرف بزنید. این ترفند بی نظیرترین کاری است که در ارتباط با ترساندن کودکان می توانید انجام دهید و شک نکنید که همیشه جواب می دهد.

 

اتاق تفکر

در هر خانه ای، یکی دو اتاق وجود دارد که هیچ کس، زمانی که شخص دیگری در آن است، حق ورود ندارد. مسلما متوجه شده اید چه می گوییم. اگر آنقدر خوش شانس هستید که کنسول دستی، لپ تاپ، شیلد انویدیا یا Wii U داشته باشید، این راه حل برای شماست. به هر حال، باید بدانید که اگر اعضای خانواده شما هیچ مشکلی با اعتیادتان ندارند، باز هم در طول روز آنقدر کار انجام نشده به شما محول می کنند که خودتان تصمیم می گیرید بازی کردن را متوقف کنید. پس با یکی از ابزارهای نامبرده به اتاق مخصوص می روید و ساعاتی مشغول انجام بازی می شوید. اگر کسی اعتراض کرد که چرا این در برای مدتی طولانی قفل شده، بگویید بیماری بدی دارید و یک لحظه هم نمی توانید بیرون بیایید. اگر باز هم اعتراض کردند که چرا صدای انفجار و جیغ و داد می آید، هشدار دهید که چقدر بیماری تان بیخ پیدا کرده.

 

به خیریه کمک کنید

انجام هیچ یک از راه های فوق، کارساز نیست. شاید همه ما یک بار بخواهیم برای شوخی و خنده از این ترفندها استفاده کنیم اما برای آنکه عشق خود را به بازی های ویدیویی نشان دهیم، نباید انقدر مفلوکانه رفتار کنیم؛ راه های فوق را فراموش کنید. از اینجا به بعد می خواهیم راه کارهای عاقلانه و واقعی ارائه دهیم.

حتما در مورد چالش سطل آب یخ شنیده اید. هر ساله بسیاری از علاقه مندان به بازی های ویدیویی در سراسر جهان، برای نمایش شور و شوق خود، ماراتون هایی را برگزار می کنند که در جریان آن مبالغ زیادی برای خیریه ها جمع می شود. مجموعه هایی مثل اکسترا لایف، فستیوال های 24 ساعته ای دارند که طی آن شرکت کنندگان باید در طول یک روز، با بازی کردن و درخواست از خانواده و آشنایان، برای خیریه پول جمع کنند. برپا کردن یک ماراتون محلی، می تواند ایده ای جذاب باشد.

راهکار ساده تری هم وجود دارد: با دوستان خود عهد متفاوتی ببندید. برای مثال با چند نفر از دوستان گیمر خود وعده کنید که هر شخصی، تا انتهای ماه باید دو بازی جدید را به اتمام برساند و اگر نتوانست، می بایست مبلغی به سازمان هایی چون محک یا مهربانانه بپردازند.

همیشه راه های بهتری وجود دارد، فراموش نکنید.