ثبت بازخورد

لطفا میزان رضایت خود را از دیجیاتو انتخاب کنید.

واقعا راضی‌ام
اصلا راضی نیستم
چطور میتوانیم تجربه بهتری برای شما بسازیم؟

نظر شما با موفقیت ثبت شد.

از اینکه ما را در توسعه بهتر و هدفمند‌تر دیجیاتو همراهی می‌کنید
از شما سپاسگزاریم.

تکنولوژی

اینترنت گیگابیتی چگونه خواهد بود

اینترنتی که ما می شناسیم چیزی ورای آن اینترنتی است که در دهه ی 1960 میلادی توسط دارپا به وجود آمد. در آن زمان دانشگاه های استنفورد و UCLA به وسیله ی سیم های مسی ...

فرشاد صفایی
نوشته شده توسط فرشاد صفایی | ۱ آبان ۱۳۹۳ | ۲۳:۳۰

اینترنتی که ما می شناسیم چیزی ورای آن اینترنتی است که در دهه ی 1960 میلادی توسط دارپا به وجود آمد. در آن زمان دانشگاه های استنفورد و UCLA به وسیله ی سیم های مسی به هم متصل شدند. در آن زمان میشد اطلاعات را با سرعت 50 هزار بیت بر ثانیه انتقال داد.

در حال حاضر حدود 2.93 میلیارد نفر کاربر فعال اینترنت هستند. این عدد در طی دهه گذشته سه برابر شده است. در هر ثانیه موتور های جست و جوی گوگل 40 هزار جست و جو را پاسخ می دهند، 40 هزار لایک و کامنت در فیس بوک گذاشته می شود. در حدود 2 ساعت ویدیو به مجموعه ی یوتیوب در اضافه شده و 2000 ساعت تماشا می شود و همه تنها در یک ثانیه.

در حال حاضر شبکه ی وب تار های خود را به وسیله ی کابل ها، ماهواره ها، مراکز پردازش داده و امثال این ها در سراسر جهان گسترده است. این حجم از ارتباط تا همین چند سال پیش ممکن نبود. یکی از پایه های این سطح از ارتباط کابل های فیبر نوری هستند.

در ادامه مطلب با دیجیاتو همراه باشید تا در این مورد بیشتر بدانید.

فیبر های نوری

tripping light

فیبر های نوری در پزشکی، انتقال صدای با کیفیت، دکوراسیون و نور پردازی و سیستم خنک کننده ی سقفی کاربرد دارند، اما مهم ترین کاربرد آنها گسترش اینترنت پر سرعت بوده است.

فیبر های نوری از لحاظ ساختاری بسیار ساده اند. آنها تنها لوله هایی شفاف هستند که نور را منتقل می کنند. کافی است نور را از یک سر آن وارد کنید و یک ثانیه بعد، 300 هزار کیلومتر آن طرف تر آن را در سر دیگر تحویل بگیرید. مقداری از انرژی در هنگام انتقال به گرما تبدیل می شود، مقداری هم در طول مسیر به اطراف تابیده شده و هدر می رود، همچنین نقص و خراش در سطح فیبر می تواند باعث درز نور شود.

یک مسئله ی دیگر محو شدن نور در مسیر های مختلف است. این مقدار آنچنان اندک است که در فاصله های کوتاه قابل لمس نیست. اما در فاصله های زیاد چندین کیلومتری می تواند دردسر ساز شود. به طوری که یک پالس در طول مسیر پخش شده و نه تنها خود پالس از دست می رود بلکه پالس های قبل و بعد از خود را هم غیر قابل فهم می کند.

این مشکل به این معنی است که نمی توان فاصله های پالس های مختلف را خیلی نزدیک کرد و باید فاصله مطمئنه را در نظر گرفت. برای این کار دو روش وجود دارد. یکی استفاده از فرکانس های بسیار دقیق است و دوم استفاده از فیبر های 'بسیار' باریک است تا نور فرصت پخش شدن را نداشته باشد. لازم به ذکر است منظور از کلمه ی 'بسیار'، استفاده از فیبرهای خیلی خیلی باریک است.

جذب شدن نور، پخش شدن آن و تداخل پالس ها باعث شده تا طراحی فیبر های نوری بسیار حساس شود. در وهله ی اول این فیبر ها باید تا جای ممکن بسیار باریک باشند و در عین حال به هیچ عنوان نشکنند، و چندان هم قابل خم شدن نباشند. همچنین این فیبر ها باید بسیار شفاف باشند. در حال حاضر شفافیت فیبر های نوری به حدی رسیده است که اگر شفافیت اقیانوس ها در حد فیبر های نوری بود، می شد کف عمیق ترین نقطه ی اقیانوس ها (که عمقی برابر با 9000 متر دارد) را دید.

این کابل های میکرو متری به سختی محافظ می شوند و با لایه هایی از جنس فلز و پلاستیک پوشیده شده اند. بیشتر سیستم هایی مورد استفاده در این زمینه از روش "چند راهه" برای انتقال اطلاعات استفاده می کنند. این روش به این صورت است که به جای انتقال اطلاعات زیاد توسط یک فیبر، از چندین فیبر برای این کار استفاده می شود که هم ارزان تر و هم مطمئن تر است.

شبکه ای از شبکه ها

wire diagram

زمانی که این فیبر های باریک به اندازه ی کافی کادو پیچ شدند، می توانند کارهای خارق العاده ای را انجام دهند. کافی است 250 عدد از آنها را باهم همراه کنید تا بتوانید 10 ترابیت اطلاعات را با احتساب 0.1 ثانیه تاخیر از قاره آمریکا به قاره ی اروپا بفرستید. یک مثال ملموس تر این است که دوست شما در کشور آمریکا می تواند سه فصل اول سریال پر طرفدار بازی تاج و تخت (Game Of Thrones) با کیفیت فوق العاده ی بلو ری را تنها در چشم به هم زدنی برای شما ارسال کند. این وسط تنها یک مشکل وجود خواهد داشت و آن هم ظرفیت فضای ذخیره سازی شما خواهد بود.

در اواخر دهه ی 90 میلادی صدها شرکت سر از خاک بیرون آوردند که همه به دنبال گسترش و افزایش سرعت اینترنت بودند. این شرکت های میلیارد ها دلار را بر روی فیبر های نوری سرمایه گذاری کردند تا سرعت بتوانند سرعت اینترنت را به یک باره چندین برابر کنند. سرعتی که در آن زمان تقریبا بی استفاده بود.

در سال 2000 حباب ِ دات کام به یک باره ترکید و تا سال 2002 در حدود 5 تریلیون دلار از بازار اینترنت به سمت بقیه بازار ها روانه شد. بازیگران اصلی صحنه ی ارتباطات همچون Nortel Networks ،Global Crossing و WorldCom ورشکسته شدند و یا همچون Lucent توسط دیگر شرکت ها بلعیده گشتند. اما میراث شان که تلاش برای اینترنتی پر سرعت بود هنوز پا برجا است.

fiber cables

اینترنت در طول دهه ی گذشته به شدت گسترش یافت. زمانی تماشای ویدیو از طریق اینترنت یک رویا بود اما امروز به یک جز جدایی ناپذیر تبدیل شده است. بازی های تحت شبکه جهان را تسخیر کرده اند، بخصوص از زمان Counter-Strike و کمی بعد از آن World Of Warcraft.

این نرم افزار ها به سرعت بالای اینترنت نیاز ندارند اما به عدم تاخیر در ارسال و دریافت داده نیاز شدیدی دارند. اگر این امکان مهیا نباشد، روان بودن از دست می رود و بازی دچار delay یا تاخیر می شود.

در همان سال ها غول های اینترنتی همانند گوگل سرمایه گذاری های عظیمی را بر روی فیبر های نوری انجام دادند تا از این طریق بتوانند دیتا سنتر های خود را در سراسر جهان گسترش دهند. همچنین بعد از خریداری یوتیوب این سرمایه گذاری ها نقش خود را بیشتر نمایان ساخت.

امروزه Netflix یک سوم کاربران آمریکایی را مال خود کرده است. ویدیو های 4K در حال فراگیر شدن هستند و مفهوم رایانش و ذخیره سازی ابری هر چه بیشتر در حال گسترش است. پس به طور نسبی می توان گفت که در حال رسیدن رویای اولیه ای که فیبر های نوری به دنبال آن بودند هستیم.

اگر قرار است همه ی نیاز ها پاسخ داده شود، پس قدم بعدی برای اینترنت چه خواهد بود؟ و این قدم چه تاثیری بر زندگی ما خواهد داشت؟

سریع تر از سریع

MultimodeFiber

این تارهای پلاستیکی یا شیشه ای که قطری بیشتر از تار موی انسان ندارند، می توانند حجم واقعا عظیمی از اطلاعات را منتقل کنند. بیشترین سرعت ثبت شده در این زمینه مربوط به شرکت NTT است که مقدار 111  گیگابیت بر ثانیه را برای فاصله ای 2 کیلومتری به ثبت رسانده است.

نکته ی واقعا جالب در مورد فیبر های نوری این است که وقتی آنها را در زمین و یا کف اقیانوس قرار می دهند، کماکان می توان با توسعه ی دو سر کابل ها بر کیفیت و سرعت انتقال اطلاعات افزود. به همین دلیل است که فیبرهایی که در حدود 20 سال پیش در زمین قرار داده شده اند با وجود پیشرفت های زیاد در این زمینه هنوز هم قابل استفاده هستند.

در حال حاضر شرکت های این حوزه خواب های پر سرعتی را برای کاربران اینترنت دیده اند. آنها تصمیم دارند استاندارد سرعت یک نخ فیبر نوری را به 100 گیگابیت و استاندارد اینترنت خانگی را به 5 گیگابیت برسانند، آن هم در طی 5 سال. این اتفاق واقعا انقلابی خواهد بود. تصور کنید در طی 5 سال گذشته میانگین سرعت در بریتانیا از 10 مگابیت به 100 مگابیت رسیده است.

ساده ترین کاربرد اینترنت پر سرعت سه کلمه است: بیشتر، بهتر، سریعتر. شاید به همین زودی ها دانلود کردن جایگاهش را در ادبیات اینترنتی از دست بدهد و مانند خیلی چیزهای دیگر به تاریخ بپیوندد. در آینده شاید فیلم های با کیفیت را مثل آب خوردن به صورت مستقیم مشاهده کنیم، با گسترش ابزارهایی مانند عینک واقعیت مجازی سامسونگ، شاید بازی کردن و شبکه های مجازی به حد جدیدی از کمال دست یابند.

تجربه ی فیبری

Giga bit

جالب تر از چیزهایی که گفتیم این است که خیلی از شرکت ها در حال کار بر روی چیزهایی هستند که تا به حال وجود نداشته است. اینترنت پر سرعت می تواند درهایی را به روی ما باز کند که قبلا آنها را ندیده بودیم. برای مثال واقعاً فیس بوک چه استفاده ای از Oculus خواهد کرد؟

آیا فیس بوک قصد دارد شبکه ی اجتماعی ش را با دنیای ما پیوند بزند؟ آیا قرار است شاهد بازی های عظیم سه بعدی باشیم؟ بازی هایی که واقعاً سه بعد داشته باشند؟ تنها کاری که فعلا می توانیم انجام دهیم صبر کردن است.

virtual world

صحبت از بازی های رایانه ای شد، آیا دیگر به کنسول ها نیازی خواهیم داشت؟ وقتی می توانیم ویدیوی 4K را با تاخیری در حد میلی ثانیه تماشا کنیم، چرا پردازش بازی ها را به رایانش ابری منتقل نکنیم؟ شاید به مرحله ای رسیده باشیم که مهم ترین وظیفه ی کامپیوتر هایمان "نمایشگر بودن" باشد. شاید شرکت های سخت افزاری به این آینده اندکی اخم کنند، اما شرکت های نرم افزاری برای رسیدنش لحظه شماری می کنند.

اما اگر قرار است اینترنت اینقدر همه گیر شود و چنین سرعتی هم داشته باشد، شاید وقت بازنشستگی شرکت های اینترنتی هم فرا رسیده باشد؟ در آمریکای شمالی که این قضیه محتمل است، زیرا این شرکت ها در برابر اینترنت پر سرعت، پول خوبی هم دریافت می کنند.

خیلی از شرکت های اینترنتی مانند Netflix به دنبال راه های جایگزین برای تجارت در زمینه ی اینترنت هستند. البته این نکته هم حائز اهمیت است که سرعت پیشرفت نت می توانست بیشتر از این ها باشد، اگر شرکت های کابل سازی همکاری لازم را در این زمینه می کردند. اما شاید گوگل فیبر همه را به جلو براند. همانطور که مطلع هستید گوگل مدتی است اینترنت فوق پر سرعت را در سه شهر آمریکا با قیمتی ارزان در اختیار کاربران قرار می دهد.

جدای از کاربران معمولی، این افزایش سرعت چه تاثیری بر بازارها، تجارت ها و دولت ها خواهد داشت؟ دکتر جاناتان میلیکن (Jonathan Milliken) متخصص تجهیزات الکترونیکی و شبکه در دانشگاه Queen که در حال حاضر با یک شرکت تازه کار در زمینه شبکه کار می کند، در مورد امنیت اینترنت پر سرعت می گوید:

"اینترنت گیگابیتی تمام سرویس های جدید اینترنتی و حتی سرویس هایی که قبلا اینترنتی نبودند را به مرحله ی جدیدی خواهد رساند. رایانش ابری به یک امر عادی تبدیل خواهد شد. شبیه سازی ها بسیار ساده تر می شوند و انتقال اطلاعات دیگر مسئله ای نخواهد بود. اما همه ی این ها مشکلات امنیت را صد چندان خواهد کرد. سرویس های جدید نیازمند دیدگاهی جدید به امنیت خواهند بود. هر چه ارتباطات افزایش یابد، ریسک های امنیتی هم افزایش می یابد."

بنابراین آیا اینترنت فوق سریع و متعلقاتش همان آینده ای خواهد بود که مدت ها است خیال آن را در سر می پرورانیم؟ یا این که نه، قرار است هر چه بیشتر توسط سازمان های اطلاعاتی و امنیتی رصد شویم و اطلاعاتمان بیش از پیش در اختیار ابر قدرت های جهان قرار بگیرد؟

عطش سیری ناپذیر ادامه خواهد داشت

global-internet-map-2012-

هر چه هم بشود، این قضیه کاملا واضح است که سرعت انتقال اطلاعات پایین خواهد آمد. در طی چند دهه ی گذشته افراد زیادی گفته اند "هیچکس به سرعت بیشتر از X مقدار نیازی نخواهد داشت" اما در طول زمان این مقدار X هم همواره رو به افزایش بوده است و پا به پای سرعت اینترنت به پیش رفته است.

البته همیشه در هر پیشرفتی یک جنبه ی تاریک هم وجود دارد. ما همین الان هم خیلی به اینترنت وابسته هستیم و قرار است در آینده چندین برابر وابسته تر باشیم. در این میان هر چه وابستگی مان به این شبکه ی آزاد اطلاعات بیشتر می شود حریم شخصی مان هر چه بیشتر از دست می رود.

با رسیدن اینترنت گیگابیتی تجربه ی اینترنتی مان تغییر خواهد کرد. واژه هایی همچون "سرعت" و "ترافیک" معنی خود را در زمینه ی اینترنت از دست خواهند داد. Delay به خاطرات خواهد پیوست و دنیای سه بعدی مجازی بخشی از دنیای واقعی مان خواهد شد. سوال اینجاست آیا این سرعت از اینترنت به واقع مفید خواهد بود؟ یا تنها یک راه برای افزایش درآمد شرکت ها و سازمان های مرتبط است؟

شما چه فکر می کنید؟ آیا از سرعت اینترنت خود راضی هستید؟ چه سرعتی شما را راضی می کند؟ آیا اینترنت پر سرعت به ایران هم سرازیر خواهد شد؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.

دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
مجموع نظرات ثبت شده (56 مورد)
  • Hamed Khoramyar
    Hamed Khoramyar | ۲ آبان ۱۳۹۳

    اینترنت یک گیگابیتی برای مصرف خانگی در سوئد، معادل ماهی ۲۵۰ هزار تومان.

  • naseriax
    naseriax | ۲ آبان ۱۳۹۳

    اين اطلاعات واسه ٥-٦ سال پيشه، همين الان با تجهيزات DWDM ميشه چندين سيگنال ( لامبدا) ي ١٠٠ گيگابيتي رو توسط ٢ كر فيبر ( ارسال و دريافت) تو فاصله چند صد كيلومتري جابجا كرد. تا ١-٢ سال آينده ميشه همين كار رو براي سيگنال هاي ٤٠٠ گيگابيتي انجام داد.

    تو ايران هم ما اين تكنولوژي رو داريم استفاده مي كنيم!

    اونجا هم كه گفته از چند تا فيبر بجاي يك فيبر استفاده بشه اين دقيقا اشتباهه، تكنولوژي مثل DWDM و OTN واسه حل همين مشكل ايجاد شدن تا نياز به تار هاي فيبر زياد رو كم كنند

  • i-darvack
    i-darvack | ۲ آبان ۱۳۹۳

    اونا گيگي اينترنت دارن اون وقت من دايل آپ ميام ببينم ديجي اتو چه خبره :) :D

  • حسین هستم
    حسین هستم | ۲ آبان ۱۳۹۳

    اینارو وللش! اصلا اینترنت تو ایران معنی نداره! سرعت 128 میگیری با سرعت 92 میری اینترنت!
    سرعت 512 میگیری با سرعت 400 میری اینترنت!
    واقعا هم یکی نیست رسیدگی کنه!

    در ضمن بالا ترین سرعت اینترنت هم متعلق به یکی از بزرگترین دانشگاه های تکنولوژی دنیا در کشور دانمارک با سرعت 45 ترابایت در ثانیه!!!!!!!!!!!

    • امیر حسینی
      امیر حسینی | ۳ آبان ۱۳۹۳

      دانمارک پرسرعت‌ترین اینترنت دنیا را با سرعت 43 ترابیت بر ثانیه داراست.
      سرعت اینترنت مبحثی است که در تمامی کشورها از مباحث مهم شمرده می‌شود.
      در این میان کشورهایی نظیر: کره جنوبی،سوئد، نروژ، آمریکا، فنلاند و ... از جمله پرسرعت‌ترین اینترنت‌ها را دارا هستند.
      اما دو روز پیش در کشور دانمارک محققان دانشگاه dtu رکورد سرعت در فضای سایبر را بدست آورند.
      43 ترابیت بر ثانیه یا 5300 گیگابایت در ثانیه!
      برای هضم این سرعت می‌توان تصور کرد که اطلاعات یک هارد دیسک 5 ترابایتی را در کمتر از 1 ثانیه انتقال دهیم. یا فیلم 120 دقیقه‌‌ای fullHD یا 1080P را در کثری از ثانیه دانلود کنیم.
      با توجه به اینکه این سرعت با تکنولوژی اتصال تک لیزری- تک فیبری بدست آمده امکان اجرای آن در کشورها فراهم شده و می‌تواند در دسترس عموم نیز قرار بگیرد.

      من موندم چطوری میخواد توی دسترس عموم قرار بگیره ! :دی

  • امیر حسینی
    امیر حسینی | ۲ آبان ۱۳۹۳

    [اصلاحی]
    {این زمینه مربوط به شرکت NTT است که مقدار ۱۱۱ گیگابیت بر ثانیه را برای فاصله ای ۲ کیلومتری به ثبت رسانده است.}

    من یه نکته به ذهنم رسید :|
    111 گیگابیت تقسیم بر 8 مساوی با 13.875 گیگابایت بر ثانیه !!!
    این اطلاعات رو دقیقا بین چی منتقل کردن ؟؟
    پرسرعت ترین هارد درایو های SSD هم از این سرعت پشتیبانی نمیکنن!
    اگه همین الان مخابرات بگه ما اینترنت 100 گیگ بر ثانیه میدیم هیچکدوم از ماها قادر به استفاده از ماکزیمم بازدهیش رو نخواهیم داشت.
    اول باید هاردش رو بسازن بعد اینترنتش رو . والا هارد ساتا 3 من از 100 مگ بر ثانیه بیشتر ندیدم اطلاعات تازه روی خودش جا به جا کنه
    بگیریم هارد SSD ده برابر ساتا 3 سرعت داشته باشه بازم میشه 1 گیگ بر ثانیه اون 12.875 تای دیگه رو کی پاسخگو خواهد بود؟

    • پدرام شمس آبادی
      پدرام شمس آبادی | ۲ آبان ۱۳۹۳

      چیزی به اسم raid شنیدی؟
      من با رید کردن 4 تا هارد ADATA SX900 به سرعت 1.6 گیگابایت بر ثانیه رسیدم
      RAID 0 رو سرچ کن

      • امیر حسینی
        امیر حسینی | ۳ آبان ۱۳۹۳

        فکر میکنی چند درصد کاربران عادی میتونن این کار رو بکنن؟
        دوست عزیز قبل از این که با لحنی تند پاسخ بدی یکم فکر کن!
        اینترنت واسه استفاده عموم مردم هست و تکنولوژی Raid که روی سرورها استفاده میشه یه کار عمومی نیست.
        خودتون هم دارید میگید با Raid کردن 4 هارد به 1.6 گیگابایت رسیدید
        در صورتی که وقتی اینترنت 100 گیگابیتی عمومی و فراگیر بشه باید با هارد لپتاپ یا کامپیوتر یا حتی روی گوشی هوشمند هم بتونی از این سرعت استفاده کنی !
        شما مموری گوشیت رو هم میتونی Raid کنی ؟

نمایش سایر نظرات و دیدگاه‌ها
مطالب پیشنهادی