ویندوز RT و ماموریتی بزرگ که به سرانجام رسید

در سال 1993 مایکروسافت ویندوز NT را معرفی کرد که برخلاف ویندوز 3.1 و همینطور نسخه های 95 و 98 که بعد از آن به بازار آمدند، می توانست با پردازنده های ساخت شرکت هایی غیر از اینتل و AMD کار کند.

ویندوز NT از انواع چیپ های مختلفی که در بازار کامپیوترهای شخصی چندان فروشی نداشتند نیز پشتیبانی می کرد، اما با این وجود مورد استقبال قرار نگرفت. وقتی ویندوز 2000 به جای NT معرفی شد، مایکروسافت دوباره به سراغ همان شرکت های همیشگی رفت که قبلا چیپ های مورد نیازش را تامین می کردند.

این روند که البته به واقع نمی توان آن را شکست نامید، مبنایی شد برای تولید سیستم عامل های آینده از جمله ویندوز اکس پی و سون و در نهایت هم برتری "وینتل" را در دنیای کامپیوترهای شخصی محرز کرد.

در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.

معرفی آیپد در سال 2010 نقطه عطف بسیار حساسی بود. مایکروسافت به چشم خود می دید که بعد از آیفون که صنعت موبایل را در اختیار خودش گرفته بود، نوبت به آیپد رسیده است تا تلاش کند بازاری دیگر، یعنی همان جایگاه لپ تاپ ها را تصاحب کند.

ردموندی ها طرحی را برای رقابت متقابل ارائه کردند که الگوی اصلی آن مبتنی بر ویندوز ۸ بود. در این طرح نسخه ای از سیستم عامل مذکور ارائه گشت که در آن رابط کاربری مشابه آن چه در تلفن های همراه دیده بودیم جایگزین دسکتاپ شده بود؛ مایکروسافت برای آن عنوان ویندوز RT را برگزید و تمرکز اصلی اش را نیز بر روی پشتیبانی از پردازنده های توسعه یافته بر اساس تکنولوژی ARM انتقال داد.

ویندوز RT هم مثل ویندوز هشت از نسل جدید اپ های تاچ مشابه آیپد پشتیبانی می کرد اما با اپ هایی که برای رابط کاربری ویندوزهای قدیمی تر طراحی شده بودند کار نمی کرد. البته یک استثناء وجود داشت، مایکروسافت بخش عمده ای از نرم افزارهای آفیس را تغییر داد تا با RT همخوان باشند و آن ها را به صورت رایگان در کنار این سیستم عامل ارائه کرد.

ویندوز RT نسل جدیدی از لپتاپ های لمسی مقرون به صرفه را در اختیار کاربران قرار می داد که بازار لپتاپ های قدیمی را می شکستند. از نمونه های اولیه آن می توان به IdeaPad یوگا از لنوو اشاره کرد که از پیشگامان لپتاپ های قابل تغییر حالت بود و کیبوردش نیز روی لولایی تا پشت صفحه نمایش تا می شد.

ایسوس یک سیستم دو در یک را معرفی کرد که در آن تبلتی که با ویندوز RT کار می کرد قابل جدا شدن از پایه صفحه کلید بود. خود مایکروسافت مهمترین حامی و گسترش دهنده نسخه مورد بحث از ویندوز به حساب می آمد و با تولید دو نسل از تبلت های هیبریدی سرفس آن را پشتیبانی می کرد.

اگر بخواهیم طراحی ویندوز RT را با طراحی دستگاه هایی که با ویندوز هشت کار می کردند مقایسه کنیم، می توان گفت که طرح هایی که بر مبنای ویندوز RT بودند عمر باتری بیشتری را فراهم می کردند، دستگاه ها به صورت کلی سبک تر بوده و ضخامت کمتری داشتند، نیاز به فن خنک کننده نداشتند و قیمتشان هم پایین تر بود.

رابط کاربری لمسی جدید دستگاه ها مزاحم کار افراد در فضای دسکتاپ بود.

همه این تفاوت ها در مقایسه میان اولین نمونه سرفس مایکروسافت با نمونه های سرفس پرو به خوبی دیده می شوند. اما از همان ابتدای کار هم مشکلاتی وجود داشت. شرکت های مهم فعال در عرصه کامپیوترهای شخصی از جمله اچ پی و دل به سراغ این نسخه از ویندوز نرفتند.

رابط کاربری لمسی جدید دستگاه ها مزاحم کار افراد در فضای دسکتاپ بود. از انجایی که کاربران و مصرف کنندگان اهمیت زیادی برای رابط کاربری لمسی دیوایس ها قائل نبودند، اپ های آن ها نیز با اقبال روبرو نشدند و در نهایت اپ های ویندوز RT در مقایسه با اپ های های آیپد و همینطور تبلت های اندرویدی بسیار محدود باقی ماندند.

مایکروسافت در فروش سرفس با ویندوز RT با مشکل و ضرر مالی فراوانی روبرو شد. سرفس مینی مجهز به ویندوز RT که قرار بود در کنار سرفس پرو 3 معرفی شود در دقایق آخر از برنامه ریزهای صورت پذیرفته حذف گشت.

در ویندوز ۱۰ تاکید بیش از اندازه بر قابلیت های لمسی کنار گذاشته شده و خواسته های جامعه ی کاربری مبنای توسعه ی آن بوده اند.

اگرچه شرکت مایکروسافت هنوز هم رسما اعلام نکرده که ویندوز RT شکست خورده است اما ضربه کاری را خودش زمانی فرود آورد که اعلام کرد این نسخه از سیستم عامل یاد شده به ویندوز 10 قابل ارتقاء نخواهد بود و از آن جایی که این کمپانی بنا دارد ویندوز 10 را برای تبلت های کوچکتر و تلفن های همراهی ارائه کند، که از فناوری ARM در پردازنده های خود استفاده می کنند (همه ویندوز فون ها از پردازنده های ARM بهره می برند) این حرکت به معنای پایان کار ویندوز RT به حساب می آید.

ویندوز آر تی در واقع آزمونی بود برای مایکروسافت تا ببیند که آیا میتوان مجموعه ای از اپ های لمسی را گردآوری کرد یا نه و شکست این پروژه به شکست دستگاه هایی که بر مبنای آن تولید شده بودند انجامید.

عدم موفقیت ویندوز RT نشان میدهد که کاربران سیستم عامل ردموندی ها تا چه اندازه به عادت های خود در نسخه های قدیمی تر و همینطور راهکارهای پیشین ارائه شده در آنها وابستگی دارند، درس عبرتی که مایکروسافت برای ویندوز 10 از آن بسیار بهره گرفت و اکنون این نسخه از ویندوز رابط کاربری را پشتیبانی می کند که بسیار خوشایند تر از ورژن پیشین (ویندوز هشت) است، زیرا اکنون تاکید بیش از اندازه بر قابلیت های لمسی کنار گذاشته شده و خواسته های جامعه ی کاربری مبنای توسعه بوده اند.

ترغیب اینتل

اگرچه ویندوز RT مقبول کاربران و توسعه دهندگان واقع نشد و بسیاری از آن با عنوان یک شکست ناخوشایند یاد می کنند اما واقعیت در این است که مایکروسافت دیدگاهی متفاوت دارد و RT را درسی بزرگ و حتی تجربه ای موثر می داند که به نوعی موفقیت هایی پنهان ولی بسیار کلیدی با خود به همراه داشته است.

با معرفی ویندوز RT کمپانی اینتل به عنوان شریک همیشگی مایکروسافت مجبور شد قدرت و کارایی چیپ های خودش را طوری ارتقاء بدهد که بتواند با چیپ های مبتنی بر ARM که برای دستگاه های باریک تر و بدون فن خنک کننده و با عمر باطری بیشتر طراحی شده بودند، رقابت کند.

ویندوز RT باعث شد صنعت کامپیوتر با مفهوم ترکیب تبلت-لپتاپ آشنا شود.

حاصل این اجبار را می توانیم در پردازنده ی Core M بدون فن به کار رفته در مک بوک های تازه معرفی شده ی اپل مشاهده کنیم و البته در آینده ای نه چندان دور انواع و اقسام کامپیوترهای شخصی و لپ تاپ های ویندوزی که مجهز به چنین پردازنده هایی باشند نیز راهی بازار خواهند شد.

همان قدر که آیپد باعث شد مایکروسافت به تکاپو بیفتد تا با لپتاپ ها و تبلت های ارزان قیمت اپل رقابت کند، ویندوز RT هم موفق گشت که اینتل را به طراحی چیپ های مناسبتری برای چنین محصولاتی ترغیب کند.

وقتی اینتل چیپ هایی تولید کرد که توان رقابت با نمونه های مبتنی بر ARM در دستگاه های مجهز به ویندوز RT را داشتند و با نسخه های پیشین هم سازگار بودند، نقش ویندوز RT در اصل به پایان رسید.

اما خودداری مایکروسافت از ارائه امکان ارتقاء به ویندوز 10 برای اندک کاربرانی که دستگاه هایی با ویندوز RT داشتند، باعث نا امیدی کسانی شد که روی آینده اپ های لمسی سیستم عامل ردموندی ها حساب کرده بودند یا می خواستند دستگاه سبکی داشته باشند که آفیس تاچ روی آن نصب شود.

البته رقابت هنوز تمام نشده، اگرچه به نظر می رسد مایکروسافت و اینتل در مقابل آیپد و دیگر دستگاه های دارای پردازنده های مبتنی بر ARM قد علم کرده اند تا اجازه ندهند آن ها تمام بازار فروش لپتاپ را در دست خود بگیرند، اما از سوی دیگر شرکت های بزرگ و مهم فعال در عرصه ی کامپیوترهای شخصی هنوز سهم بزرگی از بازار تبلت ها را به دست نیاورده اند و جای تلاش بسیاری باقی مانده است.

به هر حال ویندوز RT باعث شد صنعت کامپیوتر با مفهوم ترکیب تبلت-لپتاپ آشنا شود یعنی دستگاهی که می تواند انرژی کمتری مصرف کند، بهره وری و کارایی بیشتری داشته باشد و آنقدر انعطاف پذیر است که به سرعت می توان آن را از حالت معمول استفاده کاری به ابزاری برای تماشای فیلم و مدیا تبدیل کرد.

در اصل این ویندوز RT بود که به صورت مخفایانه رسالت خودش را به سرانجام رساند و مسیر آینده را برای فعالان بازار کامپیوترهای شخصی مشخص و روشن نمود؛ آنچه که دیگران از آن به عنوان شکست یاد می کنند به واقع در نزد مایکروسافت پیروزی بزرگ بوده است.