این کپسول های کوچک، دی اکسید کربن هوا را می مکند

شبیه آبنبات یا شکلات های ریز و خوشمزه هستند اما در واقع میکرو کپسول هایی آبی-بنفش رنگ اند که بیشتر از خوردنی های خوشمزه درون ظرف شکلات خوری ارزش دارند. سطح براق و درخشنده آن ها به دی اکسید کربن یا CO2 اجازه عبور را می دهد اما...

وقتی که گاز مورد نیز وارد محفظه می شود دیگر توان بیرون آمدن را نخواهد داشت، در واقع مایعی که درون کپسول ها قرار گرفته، دی اکسید کربن را درگیر پیوندهای خودش کرده و ترکیبی جدید به وجود می آورد. نتیجه اینکه CO2 گازی از هوا حذف می شود.

کپسول ها غشایی نفوذ پذیر دارند و درون خود محلولی از سدیم کربنات گنجانده اند. در مناطقی که CO2 بسیار زیادی در هوا وجود دارد و سبب ایجاد آلودگی می شود، گازها از غشای کپسول گذشته و با سدیم کربنات وارد واکنش می شوند.

برای جدا کردن دوباره CO2 از کپسول، فقط گرما لازم است و محیطی که آلودگی در آن کم باشد. در نظر بگیرید که کپسول ها در مناطق شهری مورد استفاده قرار بگیرند و به این ترتیب سبب آلودگی هوا شوند. البته پژوهشگران در رابطه با میزان تاثیر گذاری و مقداری که کپسول ها باید مورد استفاده قرار بگیرند صحبتی به میان نیاورده اند.