ثبت بازخورد

لطفا میزان رضایت خود را از دیجیاتو انتخاب کنید.

واقعا راضی‌ام
اصلا راضی نیستم
چطور میتوانیم تجربه بهتری برای شما بسازیم؟

نظر شما با موفقیت ثبت شد.

از اینکه ما را در توسعه بهتر و هدفمند‌تر دیجیاتو همراهی می‌کنید
از شما سپاسگزاریم.

تکنولوژی

نبردی جدید آغاز شد: به وسیله ذهن تان بازی ها را کنترل کنید

واقعیت مجازی و قابلیت کنترل اشیاء مجازی به وسیله ذهن، دو تکنولوژی لوکس و پر زرق و برقی هستند که طی دهه های اخیر توسط دانشمندان و گیک ها پرورانده شده. مورد اول به لطف ...

محسن وفانژاد
نوشته شده توسط محسن وفانژاد | ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۴ | ۲۳:۳۰

واقعیت مجازی و قابلیت کنترل اشیاء مجازی به وسیله ذهن، دو تکنولوژی لوکس و پر زرق و برقی هستند که طی دهه های اخیر توسط دانشمندان و گیک ها پرورانده شده. مورد اول به لطف موج گسترده هدست های واقعیت مجازی و علاقه مردم به آکیلس ریفت در حال تحقق یافتن است اما دومی هنوز جای کار دارد.

کنفرانس و نمایشگاه نوروگیمینگ (NeuroGaming Conference) که این هفته در سان فرانسیسکو برگزار شد، فرصت خوبی بود تا با تکنولوژی هایی که احتمالا بعد از واقعیت مجازی، کنترل دنیای بازی را در دست می گیرند آشنا شویم.

در ادامه با دیجیاتو همراه باشید تا از نگاه نویسنده وبسایت TheVerge، نیتن اینگراهام، گزارشی از این نمایشگاه بخوانیم.

زمانی که به نمایشگاه رسیدم، انتظار ایده ها و بازی های نصفه و نیمه را داشتم. اما اید رویداد بیشتر روی این تمرکز داشت که بازی ها چگونه می توانند به ذهن کمک کنند تا اینکه به وسیله ذهن بازی شوند. برای مثال Akili Interactive، یک بازی استاندارد برای آیپد ساخته بود که تفاوت میان فعالیت مغزی یک کودک ساده و کسی با بیماری اوتیسم یا ADHD را نشان می داد. شرکت سازنده می گفت گیم پلی بازی در هر ثانیه 65 قطعه مختلف از داده ها را مورد بررسی قرار می دهد.

متیو اومرنیک، کارگردان Akili می گوید: "ما امضاهای واضحی داریم که با بازی های مان همراه است و به ما می گوید کمبود عملکرد یک شخص کجاست."

شرکت دیگری به نام Qneuro، تمام ایده هایی که در نمایشگاه نوروگیمینگ مطرح شده بود را در یک بازی جمع کرده بود. یک بازی آموزشی به نام Axon Infinity: Space Academy با طراحی آینده نگرانه و فضایی. طی این بازی با یادگیری مهارت های ریاضی و به کارگیری آن ها مراحل را پشت سر می گذارید و با فضایی ها مبارزه می کنید.

اگر از الکتروانسفالوگرام استفاده کنید، بازی می تواند براساس ذهن خوانی و بررسی فعالیت های مغزی، درجات سختی را تغییر دهد. این بازی بدون این همه سیم که از سر و صورت آویزان باشد هم از طریق آیپد، سرفس یا پی سی معمولی هم قابل بازی است اما براساس استعداد و پاسخ مغز تغییر می کند.

این گردهمایی پر بود از ارائه ها و کنفرانس هایی که توسط گروه های تحقیقاتی و دانشگاهی مثل انستیتو Brain Performance دانشگاه تگزاس برگزار می شد. بیشتر به نظر می رسید نوروگیمینگ مخصوص دانشمندهایی است که آمده اند در مورد مسائل مخصوص به خودشان صحبت کنند تا چیزی مربوط به بازی که من پیشتر دیده بودم.

آدام گازالی، مسئول آزمایشگاه نورواسکیپ دانشگاه سان فرانسیسکو، نطق بازگشایی مراسم را به عهده داشت. یکی از اصلی ترین پژوهش هایی که وی در مورد آن ها صحبت کرد، یک بازی برای بزرگسالان بود که فاکتورهای شناختی مثل حافظه، قابلیت چند وظیفگی و ... را مورد بازبینی قرار می داد.

این بازی که نوروریسر نام دارد، یک بازی در سبک رانندگی است و قابلیت چندوظیفگی مغزتان را به چالش می کشد. نتایج نشان می دهد که انجام 12 ساعت بازی در طول یک ماه توسط افراد 60 تا 85 سال، این قابلیت را در آن ها به شدت بهبود بخشیده.

آنچه که من را متعجب می کند این است که همایش نوروگیمینگ، چقدر کم به مقوله گیمینگ پرداخته بود. سال گذشته، عنوانی با نام Throw Trucks With Your Mind دقیقا همان چیزی که وعده داده بود را ارائه کرد. بازیکنان یک سنسور EEG روی سر و صورت خود داشتند و زمانی که ذهن خود را آرام می کردند و حواس شان را معطوف می نمودند، کاراکتر بازی قادر به برداشتن اشیاء و پرتاب آن ها به سمت رقیب بود. دموی جذابی بود اما متاسفانه ایده آنچنان که باید و شاید پیش نرفت.

بازی دیگری بود با نام NeuroMage که از تکنیک آرامش اعصاب مشابهی بهره می برد. از میان انبوه پروژه هایی که معرفی شد اکثرا راهی به بازار پیدا نکردند اما یک محصول مرتبط با Star Wars در پاییز امسال با هدستی محصوص به بازار عرضه می شود.

با این وجود، اگر آینده دنیای بازی را در این بخش جستجو کنید ناامید خواهید شد. در واقع، اکثر دموهای مرتبط با بازی مستقیما با دانش عصب شناسی در ارتباط نبودند. بسیاری از دموها از آکیلس ریفت استفاده می کردند، سونی برای مرفیوس خود تبلیغ می کرد و Leap Motion هم مستقیما داخل بازی بود.

با این دموها، تنها ارتباط حقیقی با دانش عصب شناسی محدود به کنترل بازی ها از طریق ذهن بود و نه بیشتر.

آنچه که من در گفتگو با شرکت کنندگان مختلف دریافتم این بود که کنترل ذهن می تواند ابزار دیگری برای کنترل بازی ها در دنیای مجازی باشد. ما ریفت را برای واقعیت مجازی داریم، Sixense و Leap Motion را برای ثبت حرکاتمان و شرکت هایی چون NeuroSky و Emotive را برای ارائه تکنولوژی های مرتبط با مغز.

تکه های پازل هنوز کنار هم جمع نشده اند، اما روزی این اتفاق بالاخره رخ می دهد، امیدواریم.

دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
مجموع نظرات ثبت شده (13 مورد)
  • Mr.M
    Mr.M | ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴

    منم امیدوارم شرکتی بزنم در که روزی بزرگتر از اپل فعلی باشه !
    تا وقتی همه فقط امیدوارند یکی کاری انجام بده هیچ اتفاقی نخواهد افتاد( سخن حکیمانه من !)

    • Mr e
      Mr e | ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴

      تو حرف نزن تو برو بنگ بزن

    • Mr e
      Mr e | ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴

      به اين حرفاي تو نميگن توقع بهش ميگن توهم

  • maket_bivatan
    maket_bivatan | ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۴

    افراد 60تا85 ساله دوازده ساعت بازی در ماه!من الان 22سالمه به طرز عجیبی ناامیدم
    تا اونجایی که خیلی جوون تر بودم واختیار توی تصمیمات کلان زندگیم نداشتم همه چیز به بدی پیش رفت وحالا بااینکه از سن قانونی گذشتم نتونستم علیرغم اختیار نسبی به جای مطلوب وحتی معمولی برسم
    مخلص کلام کنترل برای من یه رویاست حتی کنترل بازی باذهن
    فکرشو بکن وای من چقدر احمقم :-D

    • Mr e
      Mr e | ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴

      دادا شبارو تو فرودگاه ميخوابي؟

      • maket_bivatan
        maket_bivatan | ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴

        ببین مسئله فرودگاه نیست تاحالا حس کردی اون سررشته های باریک اختیار روداری از کف میدی؟اصلن چند سالته؟چقدر از تلخی زندگی رو چشیدی؟درک این که خیلی جاها یا اختیار نداری یا اختیار داشته رو ازت گرفتن برات چی رو در پی داره؟رویارویی با مرگ یاکنار اومدن با زندگی این دوتا الان واسه خیلیا یه انتخاب سخته
        من لااقل به طور شخصی اعتقاد دارم باید انسان مفیدی برای اجتماع ودوستا وخانواده وجهانم باشم همه باید اینطور باشن نه اگه حرفم نا مفهومه دیگه ببخشید اصلن نباید حرفمو جایی مطرح کنم که آخر سر از فرودگاه سر دربیارم

      • maket_bivatan
        maket_bivatan | ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴

        جوابتو دادم ولی در حال تاییده خواهشن بخونش

        • Mr e
          Mr e | ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴

          دادا منظورم اين بود چون نوشتي بي وطن فرودگاه يه مكان بين المللي هستش فردي هم هست كه تو فرودگاه زندگي ميكنه در فرودگاه پاريس ٢٠سال از اون جهت گفتم.

          • maket_bivatan
            maket_bivatan | ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴

            نه منظور من از بی وطن بودن یه برداشت شخصیه که بعدن توضیح خواهم داد
            ینی تواین همه روز منو ندیده بودی :-/

        • Mr e
          Mr e | ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴

          حالا امروز به ذهنم اومد بپرسم ديگه :|.

  • Mr e
    Mr e | ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۴

    الان كه فكر ميكنم دنيارو يه نظم مسخره اي برداشته و همه چي رو انحصاره من برم خودكشي.

  • علی
    علی | ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۴

    انصافا خیلی رویاییه البته اولای کاره و باید خیلی ازش بگذره تا بتونه به خوبی عمل کنه و صد البته ما هم بهش عادت کنیم

    • علی
      علی | ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۴

      از نظر من بزرگترین خوبیش اینه که ذهن خیلی سریع تر از دسته و سرعت عمل افزایش پیدا می کنه و هم چنین به لحاظ ارگونومیک هم عالیه و بعد بازی کمر درد و مچ درد و ... نخواهیم داشت

مطالب پیشنهادی