مشکل بزرگ دنیای اندروید: فقط موبایل ها در مرکز توجه توسعه دهندگان قرار دارند

این روزها نمی توان لغت «بزرگترین» را به راحتی برای یک شرکت تکنولوژیک به کار برد اما گوگل، بی شک یکی از شرکت های بزرگ فعال در حوزه فناوریست و به همین دلیل، همواره رابطه ای مناسب با توسعه دهندگان نرم افزاری و شرکای سخت افزاری اش داشته است.

در نقطه مقابل، اپل همواره به عنوان یک قلدر در زمینه توسعه نرم افزاری [سخت افزار که هیچ] و شراکت با همکاران خود شناخته شده. گوگل اما همواره کوتاه آمده و تلاش نموده تا رضایت همکارانش را جلب کند.

شرکتی که اندروید را به بهایی تقریبا رایگان در اختیار همکارانش قرار می داد، اکنون باید کنترل بیشتری را در دست گیرد اما نکته اینجاست که تلاش موثری از سوی گوگل در همین رابطه صورت نمی پذیرد.

بیایید نگاهی داشته باشیم به پروژه «نکسوس»، راهکاری که گوگل از طریق آن، هم اندروید خالص را به دست توسعه دهندگان نرم افزاری اش می رساند و هم به شرکای سخت افزاری اش گوشزد می کند که مسیر ساخت تلفن های هوشمند مبتنی بر این سیستم عامل، چگونه باید باشد. برای مثال، نکسوس ۵ اکس و ۶ پی هر دو از بهترین نمونه سنسورهای شناسایی اثر انگشت بهره مند هستند. گوگل مشخصا می خواهد که بقیه سازندگان تلفن های هوشمند اندرویدی نیز از همین قابلیت پیروی کرده و همین مزیت را به دست کاربران برسانند.

از سوی دیگر می بینیم که امسال گوگل دو نکسوس در دو اندازه متفاوت ۵.۲ و ۵.۷ اینچ معرفی کرده. همین موضوع به معنای آن است که اهالی مانتین ویو باور پیدا کرده اند که موبایل های با نمایشگر کوچک تر در حال مرگ هستند و با عرضه نکسوس ۵ اکس، یادآور می شوند که نباید بیشتر توجه سازندگان به ارائه فبلت ها معطوف شود.

گوگل با پروژه نکسوس موفقیت های دیگری هم داشته و تلاش نموده سازندگان را متقاعد کند تا از زیورآلات نرم افزاری کمتری بر پیکر اندروید استفاده کنند. برای مثال، اگرچه اهالی مانتین ویو قادر شدند سامسونگ را راضی کنند تا «تاچ ویز» را به شکلی ساده تر در اختیار کاربران قرار دهد اما همین موضوع، باعث آن نشده تا بروز رسانی های نرم افزاری اندروید با سرعتی بیشتر به دست دارندگان موبایل های سامسونگ برسند. البته در اینجا سامسونگ یک مثال است، اوضاع بقیه شرکای سخت افزاری گوگل هم حالتی یکسان با شرکت کره ای سامسونگ دارد.

همین مشکل باعث شده که اکنون هنوز هم بیشتر محصولات اندرویدی از نسخه Jelly Bean یا کیت کت بهره می برند. البته باید خاطر نشان کرد که به لطف بروز رسانی های Play services، تقریبا همه موبایل های اندرویدی از یک سطح امنیت برخوردار می شوند اما همین موضوع و شکاف های بسیاری که در نسخه های اندروید وجود دارد، کار توسعه دهنده را برای تولید یک اپلیکیشن پویا بسیار دشوار خواهد کرد؛ توسعه دهنده ای که قطعه نهایی پازل موفقیت گوگل در زمینه های بسیاریست. با دیجیاتو همراه باشید.

همکاران نرم افزاری، گاهی نیاز به هل دادن دارند

گوگل اگرچه تلاش های بسیاری داشته تا مشکل توسعه دهندگان و اندازه مختلف نمایشگر محصولات اندرویدی را حل کند اما می توان گفت که چندان هم موفق نبوده است. راهکار گوگل که «طراحی تعاملی» نام دارد، برای نمایشگری های بین ۴ الی ۷ اینچ مناسب است اما زمانی که همان اپ را در نمایشگری بالاتر از ۷ اینچ اجرا کنید، متوجه بهم ریختگی و اسفناک بودن اوضاع خواهید شد.

همین مشکل را بگذارید در کنار بزرگ ترین شکایتی که از ناکارآمدی تبلت های اندرویدی مطرح می شود: «نرم افزار برای نمایشگرهای بزرگ تبلت ها بهینه نشده است». برخی اپلیکیشن ها همواره تلاش دارند تا حالت عمودی خود را حفظ کنند، همانند اینستاگرام، و این موضوع، زمانی مسئله ساز می شود که شما تبلت اندرویدی خود را با استفاده از یک کیبورد، به شکل یک لپ تاپ درآورده اید. در چنین حالتی است که متوجه می شوید بیشتر اپ ها، در واقع همان نسخه اپ های موبایلی هستند که صرفا چند اینچ کش آمده اند.

این در حالیست که تقسیم نمایشگر به دو قسمت برای اجرای همزمان دو اپلیکیشن نیز به شکل بومی در اندروید وجود ندارد، و گویا در آینده شاهد همین ویژگی در اندروید خالص خواهیم بود. اپلیکیشن های خود گوگل نیز از فضای بیشتر استفاده نمی کنند و گویی در حال اجرا کردنشان در صفحه نمایش یک تلفن هوشمند هستید. برای مثال جهت دست یابی به تنظیمات Google Docs، باید در گوشه و کنار منوهای موبایلی این اپ، به کند و کاو مشغول گردید.

مشکل دیگر اندروید، عدم پذیرش آن از سوی سازندگان تلویزیون های هوشمند به شکل فراگیر است. این در حالیست که Apple TV، تقریبا از همان اپ ها iOS بهره می گیرد و صرفا کافیست تا توسعه دهنده آنها را اندکی بهینه سازد تا در «اندروید TV» نیز قابل دسترس باشند. این دقیقا همان کاریست که توسعه دهندگان اندروید، نکردند.

از طرفی گوگل همواره تمایل داشت تا پروفایل های «گوگل پلاس» تبدیل به هویت اصلی کاربران آنلاین شوند؛ اتفاقی که هیچگاه رخ نداد. زمان بسیار زیادی هم طول کشید تا توسعه دهندگان حاضر شدند نیم نگاهی به «Google Play Games» داشته باشند. این در حالیست که هفته گذشته خبر رسید که گوگل بار دیگر می خواهد شانس خود را در زمینه اپ های پیام رسان مورد آزمایش قرار دهد؛ اپلیکیشنی که به توسعه دهندگان اجازه می دهد با ساخت «چت بات»ها، قابلیت های مختلفی را در دسترس کاربران قرار دهند.

توجه کنید که گوگل، همین حالا یک اپلیکیشن پیام رسان به نام Hangouts دارد که از قابلیت های کاملی نیز برخوردار است و همین موضوع، یعنی کار کردن گوگل بر یک اپلیکیشن پیام رسان دیگر، می تواند اندکی منجر به نگرانی شود؛ نگرانی از این بابت که گوگل باز هم می خواهد بر روی یک سرویس دیگر خود خط قرمزی بکشد.

شما کجایید؟ مشتری همینجاست

هر کمپانی، به شیوه ای که خودش صلاح می داند امور را به پیش می راند اما به نظر می رسد در رویکرد گوگل نسبت به بسیاری از مسائل، مشکلاتی وجود دارد؛ همان مشکلاتی که در اکوسیستم ویندوز از مایکروسافت نیز مشاهده می شوند و جالب اینجاست که مایکروسافت هم به شدت تلاش می کند تا ایرادات کار خود را برطرف کند.

شرکت ساکن ردموند، پول های بسیاری را به پای توسعه دهندگان ریخت، ویندوز ۱۰ را به شکل رایگان عرضه کرد تا توسعه دهندگان، اپلیکیشن های یونیورسال را بپذیرند و همین موضوع سبب شود تا اپ ها برای تبلت و موبایل های ویندوزی نیز غنی تر گردند.

تلاش ها، به خودی خود هوشمندانه بودند، مشکل اینجاست که دیگر کاربری برای مایکروسافت باقی نمانده که توسعه دهنده با این راهکارها بخواهد ترغیب شود تا برایش اپلیکیشنی توسعه دهد. در واقع کاربران این پلتفرم را ترک کردند چرا که اپلیکیشن ها یا برایش وجود نداشتند و یا بروز رسانی نمی شدند.

اپل ولی رگ خواب توسعه دهندگان را به خوبی می داند. گاهی با آنها همکاری می کند، گاهی آنها را هل می دهد، گاهی زور می گوید و در زمان معرفی محصول، به چرب زبانی و ستایش آنها مشغول می شود.

این روزها، اگرچه فروش تبلت ها به شدت رو به کاهش است اما اکنون آیپدها مجموعه ای عالی از اپلیکیشن های مختلف برای کاربردهای متفاوت دارند. اگرچه کاربران هنوز آنطور که باید و شاید به ابزارهای پوشیدنی پاسخی مثبت نداده اند اما می بینید که مهم ترین اپ ها برای اپل واچ از مدت ها پیش از راه رسیده اند. هر زمان که اپل نرم افزار یا سخت افزاری جدید را معرفی می کند، مشاهده می کنید که تیمی از توسعه دهندگان را روی صحنه دعوت کرده تا در مورد آنچه برای سخت افزار یا نرم افزار جدید ساخته اند سخن سر دهند. گوگل از این ویژگی بی بهره است، همان قابلیتی که باید آن را داشته باشد.

بیش از ۸۰ درصد موبایل های هوشمند اکنون بر بستر اندروید به کار مشغول هستند و گوگل مشکلی که مایکروسافت با آن دست به گریبان است را ندارد؛ برعکس اکوسیستمی که در ردموند اداره می شود، مشتری گوگل همینجاست. توسعه دهنده ها هم نشان داده اند که برای پلتفرم اندروید ارزش زیادی قائل هستند. با این حال، گوگل باید تاکتیک های خود در برخورد با توسعه دهندگان را دست خوش تغییر نماید؛ راهکارهایی که موجب شوند این افراد، اپ هایی که نوشته بودند را به شکلی پویاتر و سریع تر بروز رسانی نمایند.

البته شاید هم گوگل خودش، هیچ مشکلی در پلتفرم نرم افزاری اش، بخصوص در بخش تبلت ها مشاهده نمی کند و می گوید که مشکلات پیش پا افتاده نرم افزاری در تبلت ها، برای کاربران عادی چندان مهم نیستند، چراکه اگر بودند، صدای گلایه آنها شنیده می شد.

رساترین صدا ها -خبرنگاران، بررسی کنندگان و کاربران حرفه ای- همه تمایل دارند تا رشد گوگل در زمینه توسعه نرم افزاری پلتفرمش در همه شاخه ها دیده شود نه صرفا تلفن های هوشمند.

گوگل با ارائه اندروید، بروز رسانی مکرر آن و ایجاد اپ و سرویس های مختلف و کارآمد، اقدامات مثبت بزرگی برای کاربران انجام داده است. از طرفی، توسعه دهندگان نیز به خوبی موفق شده اند تا اپلیکیشن های شخص ثالث خود را به محیط این پلتفرم نرم افزاری بیاورند اما این دو به اصطلاح همکار، هنوز تا حد زیادی بی خبر از هم به نظر می رسند و پنداری هر کدام در حال نواختن ساز مورد علاقه خودش است.

گوگل سرویس هایی را مدیریت می کند که از سوی توسعه دهندگان مستقل، نادیده گرفته می شوند. اپلیکیشن هایی که توسعه پیدا می کنند، معمولا برای نمایشگرهای ۸ اینچ به بالا بهینه نمی شوند، چه رسد به نمایشگر ۵۰ اینچ به بالای تلویزیون های هوشمند.

گوگل مدیریت صحیحی بر توسعه دهندگانش ندارد و همین موضوع باعث می شود تا این افراد، اهمیتی به محصولات اندرویدی با نمایشگرهای بالاتر از ۷ اینچ ندهند، صرفا به دلیل اینکه هدف اصلی توسعه دهندگان، تلفن های هوشمند هستند نه تبلت های اندرویدی. معمولا این افراد اگر بخواهند اپلیکیشنی را به شکل تخصصی برای تبلت ها توسعه دهند، به سراغ iOS و آیپد می روند. این در حالیست که «Android TV» در همان زمان معرفی اش، یک مرده متحرک بود.

گوگل باید چاره ای پیدا کند تا توسعه دهندگان، اپ های خود را برای نمایشگرهای بزرگ تر نیز بهینه سازند، و اگر این اتفاق رخ ندهد، پلتفرم مورد بحث کم کم در سایر محصولات نظیر تبلت ها، محصولات هیبریدی و البته تلویزیون ها فراموش خواهد شد.