پدیده نادر آب و هوایی که توان تخریبی یک بمب هسته ای را افزایش داد

در سال 1955 میلادی، اتحادیه جماهیر شوروی بمبی به نام RDS-37 را در یک محوطه ویژه تست موشک واقع در شمال قزاقستان مورد آزمایش قرار داد. در جریان آن آزمایش، قدرت بمب به میزان زیادی پایین آورده شده بود اما به خاطر بروز یک پدیده آب و هوایی نسبتا نادر، RDS-37 توان تخریبی بالایی پیدا کرد.

تست یاد شده در شرایط آب و هوایی متعارف، روشی بسیار ایمن برای آزمایش بمب هسته ای تازه روسیه به نام RDS-37 بوده است. پژوهشگران برای اطمینان از اینکه بمب تازه حداقل میزان خسارت را به بار می آورد، ظرفیت تخریبی آن را از 3 مگاتن (معادل سه میلیون تن TNT) به حدود 1.45 مگاتن تقلیل دادند.

در ادامه این مطلب با دیجیاتو همراه باشید.

جالب است بدانید که نزدیک ترین منطقه برای تحت نظر گرفتن رفتار بمب حدودا 36 مایل تا آن فاصله دارد و نزدیک ترین روستا هم از این دورتر بود. روشن است که هیچکس دوست ندارد نزدیک محل سکونتش بمب هسته ای آزمایش شود اما با در نظر داشتن برآوردهای دقیق انجام شده از قدرت تخریبی آن بمب و بررسی های کارشناسانه ظاهرا هیچ خسارتی در نتیجه آن آزمایش به بار نمی آمد.

در 22 نوامبر همان سال، در واقع روز بعد از تست، یک وضعیت آب و هوایی عجیب در محل آزمایش رویت گردید که در اصطلاح هواشناسی به آن «لایه وارونگی» گفته می شود.

معمولا اینطور است که هوای داغ ایجاد شده از طریق آتش یا گرمای به وجود آمده از زمین از جریان هوای سرد عبور کرده و بالاتر از آن قرار می گیرد و سپس در جو بالایی زمین پراکنده می گردد.

گاهی اوقات اما، به خاطر بروز برخی ناهنجاری ها در فشار جوی یا وزش هوای گرم از مناطق دیگر، لایه ای از هوای داغ میان هوای سرد روی زمین و هوای سرد موجود در جو بالایی زمین محصور می گردد.

به این ترتیب، وقتی هوای گرم از دودکش ها یا دیگر وسایط دودزا به سمت بالا می رود، با هوای گرمی که پیشتر در آنجا قرار داشت برخورد کرده و حرکتش به سمت بالا متوقف می گردد.

این کلاهک ایجاد شده از هوای گرم نقش نوعی گنبد را روی شهر یا یک مسیر زمینی ایفا می کند و گاز و گرما را در خود محصور می نماید. در گذشته این مساله خطراتی جدی را برای سلامت افراد به وجود می آورد و حتی کشاورزان درخواست می شد که از اسپری کردن آفت کش ها خودداری نمایند چراکه هرگونه ماده سمی که به لایه های بالایی اتمسفر برسد مجددا به سمت پایین باز می گردد.

اما گاز و ذرات آلوده تنها مواردی نیستند که به سمت پایین باز می گردند. برخی افراد حتی گزارش داده اند که در این شرایط صداهای عجیب و غریبی را هم شنیده اند چراکه امواج صوتی ایجاد شده از قطارهای دوردست، ماشین ها یا حتی مکالمات  انسان نیز به صورت ارتجاعی به سمت پایین باز می گردد.

در سال 1955 میلادی، موج شوک ایجاد شده از انفجار بمب RDS-37 نیز همین کار را انجام داد. هرچند که لایه وارونگی ایجاد شده همه نیروی حاصله از بمب را روی زمین برنگرداند اما بخش اعظمی از انرژی که قرار بود به سمت جو بالایی زمین پرتاب شود، به طرف زمین منعکس شد.

سربازانی که انفجار بمب را از سنگری در 36 مایلی محل انفجار تحت نظر گرفته بودند، گزارش دادند که در جریان این رویداد، ستون ها و پایه های مورد استفاده در سنگر دچار شکستگی شده و روی آنها فرود آمدند.

روستایی هم که در آن نزدیکی قرار داشت از گزند این انفجار در امان نماند و آنطور که شاهدان گزارش دادند، شیشه های منازل مسکونی موجود در آن شکسته شدند و حتی یکی از ساختمان های موجود در آن نیز فرو ریخت.

البته در این اتفاق تنها سه نفر جان خود را از دست دادند اما تعداد زیادی از مردم مجروح شدند و تنها نتیجه خوب این اتفاق آن بود که دانشمندان از فاکتورهای مختلفی که ممکن است بر نتیجه آزمایش یک سلاح اثر بگذارد واقف شدند.