شاید ایده «شهرهای هوشمند» زودتر از «خانه های هوشمند» عملی شود

در نمایشگاه CES امسال شاهد معرفی و رونمایی از اشیا و لوازم، و همچنین پلتفرم های متنوعی برای تحقق ایده «خانه های هوشمند» بودیم. از یخچال ها و توسترهای هوشمند گرفته تا خودرویی که با درب ورودی منزل کاربر به گفتگو می نشیند. اما بیایید روراست باشیم؛ هنوز خیلی مانده تا بتوانیم بگوییم که خانه های هوشمند در دسترس ما هستند.

به علاوه این که با وجود این همه پلتفرم های مختلف اینترنت اشیا که با هم بیگانه اند و از آن طرف ابزارهایی که نمی دانیم اصلاً چرا باید هوشمند شوند، مسیر پیش روی خانه های هوشمند و مقصد ایدآل آنها همچنان گنگ و نامشخص به نظر می رسد.

گذشته از همه اینها، جز گیک ها و ثروتمندانی که هر چیز را فقط به خاطر تازه و گران بودنش می خرند، چند درصد از مردم معمولی با درآمد متوسط حاضر هستند برای کاربردهای نه چندان ضروری لوازم خانگی هوشمند پول های هنگفت ب‍پردازند؟

ایده خانه های هوشمند بالاخره روزی محقق خواهند شد، در این شکی نیست، اما به نظر می رسد که این روزها نیاز به هوشمند کردن چیزهای دیگر بیشتر احساس می شود. اول از همه، شهرها

در نمایشگاه امسال شاهد بودیم که کمپانی های بسیاری در خصوص هوشمندسازی شهرها حرف می زنند. از AT&T گرفته تا پاناسونیک و BMW، و حتی دپارتمان حمل و نقل ایالات متحده.

این رویکرد قطعاً قابل تامل است. چرا که بر خلاف شرکت ها و تراست ها که تنها بخشی از مردم از خدماتشان استفاده می کنند، دولت ها مخاطب و پاسخگوی تک تک افراد جامعه هستند. هر کسی نیاز دارد که با سیستم دولتی حاکم بر شهر و کشورش در امور مختلفی تعامل داشته باشد. چه فرد در حال رانندگی باشد، یا راه رفتن و یا حتی خرید کردن و درس خواندن.

یک چراغ راهنمایی را تصور کنید که به محض رسیدن شما به تقاطع سبز می شود، یا کنتور آبی که با بررسی الگوی مصرف شما و مشاهده افزایش نامعقول آن، به نشتی های احتمالی سیستم لوله کشی پی می برد. سوپاپ ها و شیرهایی را در نظر بگیرید که متوجه فشارهای بحرانی در شبکه های انتقال شده و مانع از ترکیدگی لوله ها می شود.

بر خلاف بسیاری از وجوه کاربردی خانه های هوشمند که گاه ضرورت یا اهمیت آنها مورد تردید قرار می گیرد، فهمیدن این که یک شهر هوشمند تا چه حد می تواند در ارتقای کیفیت زندگی موثر باشد، کار چندان دشواری نیست. کسانی که در صف های طولانی تعویض پلاک خودروها و یا هرگونه خدمات عمومی مشابه گرفتار شده اند، با این دیدگاه موافق خواهند بود.

ما چند سالی هست که در تلاش برای پیاده سازی نمودهای ساده و اولیه از شهرهای هوشمند هستیم؛ تابلوهایی که در متروها نزدیک شدن قطار را به شما نشان می دهند، و یا آنها که زمان تقریبی رسیدن به مقصد یک اتوبوس را به اطلاع مسافرانش می رسانند، از این قبیل تلاش ها محسوب می شوند. شاید ما در آستانه جهش بزرگ بعدی قرار داشته باشیم.

البته، اگر به پیش بینی هایی که در دوره های گذشته CES در خصوص آینده تکنولوژی می شد نگاهی بیاندازیم، چندان هم نمی توانیم با قاطعیت در مورد آینده ای که شرکت های تکنولوژیک در برابر ما ترسیم می کنند، صحبت کنیم، اما هرچه که باشد، این را خوب می دانیم که یک چراغ راهنمایی هوشمند بسیار بیشتر از ماشین لباس شویی هوشمند به کار ما خواهد آمد.