سونی: مردم فکر می کردند دیوانه ایم که می خواهیم کنسول بسازیم

شنیده اید می گویند برای چشیدن طعم شیرین موفقیت باید ابتدا تلخی شکست را تجربه کرد؟ شاید با دیدن این گونه جملات آنان را شعاری بیش نخوانید اما با کمی دقت در عملکرد انسان ها یا کمپانی ها، به خوبی متوجه می شویم که برخی شعارها، از دید بعضی ها، نیز می توانند رنگ و بوی واقعیت به خود بگیرند. اصلا چرا راه دور برویم، مسیر موفقیت بخش گیمینگ سونی خود تداعی کننده جمله ابتدایی است.

پس از شکست پروژه مشترک سونی و نینتندو در ساخت کنسول، این شرکت تصمیم می گیرد تا خودش یک پلتفرم تولید کند که نتیجه آن کنسولی با نام PlayStation بود. اکنون رئیس شعبه آمریکایی سونی در جدیدترین بلاگ کست پلی استیشن [فایلی ویدیویی یا صوتی مانند پادکست که در یک وبلاگ منتشر می شود] جزییات جدیدتری از اتفاقات آن زمان فاش کرد.

بر اساس گفته Shawn Layden، دوران تولید پلی استیشن 1 در کنار لذت های خود واقعا سخت بود. وی اذعان داشت فارغ از فشارهای بیرونی پیرامون تصمیم سونی برای حضور در بازار کنسول ها، وضعیت دفتر شرکت نیز می توانست نمک روی زخم باشد. او در این رابطه گفت:

دوران سختی بود. بخش بازاریابی، فروش، مالی و توسعه محصولات همه در یک طبقه بودند. از طرفی هم مردم ما را دیوانه می خواندند، چون می خواستیم وارد عرصه ای شویم که نینتندو و سگا در آن پادشاهی میکردند.

اگر پیرامون نسل کنسول ها اطلاعات داشته باشید، حتما می دانید تا قبل از عرضه پلی استیشن 1، شرکت های نینتندو و سگا افسار این بازار را در دست داشتند. نینتندو تا قبل از کنسول اولیه سونی توانسته بود با NES و SNES محبوبیت بسیار زیادی میان بازیکنان کسب کند. از طرف دیگر نیز کمپانی سگا با Sega Genesis و شخصیت دوست داشتنیش یعنی سونیک همین وضعیت را داشت.

البته خود کارمندان سونی نیز می دانستند که ورود به عرصه گیمینگ یک ریسک بزرگ خواهد بود. بنابر گفته شاون لیدن، آنان قبل از عرضه پلی استیشن 1 در دو نظریه اتفاق نظر داشتند: یکی دیوانگی در ورود به عرصه گیمینگ و دیگری هم بهترین استفاده از قدرت سی دی و دیسک گردان ها [تکنولوژی نو ظهور آن دوره].

با وجود این که ظهور سی دی به طور کامل جهان کسب و کار را تغییر داد و کنسول هایی نیز قبل از پلی استیشن سعی کردند از آن استفاده نمایند، اما به دلیل مشکلاتی مانند گرانی هیچ کدام موفقیت های چندانی به دست نیاوردند. از طرفی هم در زمان مشخص، نسخه های بیشتری از یک سی دی می توانست نسبت به کارتریج ها تولید کرد.

به عنوان نمونه اگر در مدت هفت روز برای یک بازی کارتریجی قابلیت ساخت حدود 150 هزار نسخه بود اما این تعداد برای یک بازی که روی دیسک است، چندین برابر می توانست باشد. پس قبول ریسک از سوی سونی طبیعی بود. البته مشکلات بزرگ سونی تنها به این موارد محدود نمی شدند. لیدن در ادامه صحبت های خود اذعان داشت که در آن زمان ما فکر کردیم چگونه باید بازی های غربی را در شرق منتشر کنیم.

چون ژاپن یک بازار بسیار مهم برای سونی بوده و پیدا کردن مخاطب برای بازی های غربی کار ساده ای به نظر نمی رسید. اما خوب، سونی بالاخره توانست با تمهیداتی از زیر بار این مسئولیت سنگین نیز موفق بیرون آید. به اعتقاد لیدن نیز اولین بازی غربی محبوب در ژاپن Formula 1 بود.

در نهایت نیز پلی استیشن 1 تبدیل به اولین کنسولی شد که فروشش به بیش از 100 میلیون دستگاه رسید. به عقیده لیدن بزرگترین دلایل موفقیت پلی استیشن دو چیز بودند: خلاقیت و نحوه بیزینس. شاید برایتان جالب باشد بدانید یکی از بزرگترین نکات قوت کنسول سونی به استفاده درست از سی دی بر می گشت.

در صحبت های بالا خواندید که سونی و نینتندو در حال ساخت کنسولی مشترک بودند. این خبر را بهانه می کنیم تا توضیحات بیشتری پیرامون این اتفاق دهیم. پس از توافقات، این دو شرکت قرار دادی می بندند که در بطن آن عنوان شده بود سونی باید یک سی دی رام [CD-ROM] برای Super NES ساخته و به نینتندو در تولید مدل جدیدی از این کنسول را با نام SNES-CD [با نام های Nintendo Play Station یا Super Disc نیز شناخته می شوند] کمک کند؛ وسیله ای که علاوه بر کارتریج، از سی دی نیز پشتیبانی نماید.

علاوه بر این خود سونی نیز می تواست کنسولی بسازد تا بازی های SNES و SNES-CD را اجرا نماید. بنابراین این شرکت از سال 1988 کار خود را آغاز کرده و سرانجام در سال 1991 از کنسولش با نام Play Station [دقت کنید فاصله است بین دو کلمه] پرده برداری می کند. اما یک روز بعد پس از رونمایی پلی استیشن، اتفاقی باعث می شود تا صنعت گیمینگ بهت زده گردد.

در حالی که خیلی ها منتظر بودند آن روز نینتندو پیرامون همکاری خود با سونی و مدل جدید کنسولش صحبت کند اما این شرکت در خبری غافل گیر کننده اعلام می نماید با کمپانی فیلیپس وارد مذاکرات شده. همین عامل و اتفاقاتی که گفتن آنان از حوصله این خبر به دور است، باعث می گردد تا سونی تحقیقات خود را در زمینه ساخت کنسولی با نام Playstation صرف کند.

نینتندو نیز Nintendo 64 را می سازد. البته این نکته را نیز بگوییم که نینتندو در کنسول جدید خود به جای سی دی از کارتریج مخصوصی استفاده نمود که بعد ها به دلیل کم حجم بودن مشکلاتی را گریبان گیرش کرد.

با وجود تمامی این صحبت ها لیدن در گفت و گویش، پیرامون نمایشگاه های پیش رو و هدست واقعیت مجازی سونی نیز اطلاعات جدیدی ارائه داد. به گفته وی، او از سه ماه گذشته در حال آماده سازی خود برای کنفرانس E3 شرکت سونی است تا بهترین عملکرد ممکن را در این نمایشگاه داشته باشد.

با توجه به کنفراس های موفق سونی در سال گذشته، انتظارات از این شرکت در E3 امسال بالاست. البته معمولا خود بینندگان هم خواهان سورپرایز های زیادی در این نمایشگاه هستند. تاکنون نیز شایعات گوناگونی مبنی بر معرفی قسمت جدید God of War به گوش می رسد.

از طرفی استودیو Bend، خالق سری محبوب سایفون فیلتر، همچنان از عنوان بعدی خود رونمایی نکرده. علاوه بر این، امکان کاهش قیمت پلی استیشن 4 یا حتی معرفی مدل جدید این کنسول نیز وجود دارد. البته قبل از E3 همه نگاه ها به سمت نمایشگاه GDC بود تا ببینند سرانجام سونی هدست واقعیت مجازی خود با نام پلی استیشن VR را چگونه قیمت گذاری می کند. با توجه به قیمت 400 دلاری، حالا می توان اندکی به آینده امیدوارتر بود.

با توجه به این که سونی در گذشته اعتراف کرده بود پلی استیشن VR از آکیلس ریفت ضعیف تر است، باید دید آنان چگونه با پشتیبانی نرم افزاری و قیمت پایین این خلا را پر می کنند. البته فروشگاه گیم اسپات در گذشته اعلام کرد که بهترین لانچ تایتل هدست های واقعیت مجازی [مقصود بازی هایی که در زمان عرضه دستگاه منتشر می شوند] برای پلی استیشن VR خواهد بود.

اما با تمام این صحبت ها و انتظاراتی که برای تکنولوژی مورد بحث کشیده می شود، آیا هدست های واقعیت مجازی می توانند جا پای خود را در صنعت گیمینگ پیدا کرده و به سرنوشت کینکت یا موو دچار نشوند؟ پاسخ لیدن پیرامون این موضوع مثبت است.