پژوهش ها نشان می دهند انسان های قدرتمند در کنار هم عملکرد خوبی ندارند

برای تصمیم های بزرگ، آوردن هر تعداد انسان مهم به پای میز انتخاب هوشمندانه ای به نظر می رسد. هرچه باشد، کسانی که از مقام و مرتبه ی بالایی برخوردارند عموماً به واسطه ی شایستگی شان به این موقعیت رسیده اند یا حداقل باید اینگونه باشد.

اما مشخص شده است که افراد قدرتمند همیشه هم چندان با یکدیگر خوب کنار نمی آیند. این نتیجه ی مجموعه ای از پژوهش های دانشگاه کالیفرنیاست؛ پژوهش هایی که به بررسی نحوه ی تعامل افرادی با موقعیت ها و اختیارات قابل توجه با هم رده های خود اختصاص داشته اند.

در آزمایش اول، محققان نقش های رهبر، کارمند و گروه کنترل را به صورت تصادفی بین شرکت کنندگان دارای مدرک لیسانس تقسیم کرده اند. محققان سپس شرکت کنندگان را به گروه های سه تایی تقسیم و وظیفه ی طراحی یک محصول را به آنان محول کردند: کارمندان در کنار کارمندان دیگر قرار گرفتند و رهبران در کنار رهبران (شرکت کنندگان گروه کنترل نیز به گروه های سه تایی تقسیم و در کنار یکدیگر به کار مشغول شدند). بر اساس تحلیل هیئتی متشکل از داوران مستقل، مشخص شد گروه های رهبران، پیوسته کمترین خلاقیت را از خود نشان داده اند.

وقتی محققان مدیران واقعی را به آزمایشگاه آوردند و آنها را بر اساس موقعیت سلسله مراتبی شان در سازمان های خود گروه بندی کردند (۴ نفر از قدرتمند ترین مدیران در کنار هم قرار گرفتند، سپس ۴ نفر دیگر با سطحی از اختیارات مشابه و الی آخر) همان روند را در میان آنان نیز مشاهده کردند: افراد قدرتمند در کنار هم نمی توانند درست کار کنند. در این مورد، از شرکت کنندگان خواسته شده بود برای یک موقعیت مدیریتی ارشد، از میان ۴ متقاضی، یک نفر را انتخاب کنند. تیم هایی که مدیرانی با بالاترین رده ها را در خود جای داده بودند تنها در کمتر از ۵۰ درصد موارد توانسته بودند به توافق برسند. این در حالی بود که تیم های متشکل از پایین رده ترین مدیران، در ۸۶ درصد مواقع بر سر فرد مورد نظر خود به توافق رسیده بودند.

محققان با بررسی ویدیوهای ضبط شده از گفتگو های رد و بدل شده میان اعضای گروه ها، به این نتیجه رسیدند که هرچه قدرت مدیر مورد نظر بیشتر بود، زمان بیشتری برای انتخاب کاندیدای آن موقعیت شغلی صرف می کرد. در نتیجه، زمان کمتری برای گفتگو، تعامل و بحث در مورد این مسأله بادیگر اعضای گروه باقی می ماند.

محققان در نتایج تحقیق خود نوشته اند: «گروه های متشکل از افراد قدرتمند نه تنها بر سر انتخاب خود بیشتر با یکدیگر جدل می کردند، بلکه روی کاری که به آنان محول شده بود کمتر متمرکز بودند و اطلاعات کمتری با یکدیگر به اشتراک می گذاشتند. آثار مخرب قدرت روی عملکرد گروهی، نتیجه ی سطح نسبتاً بالاتر تضاد های ناشی از موقعیت کاری آنان، تمرکز کمتر روی موضوع و سطح پایین تعامل در این گروه ها به نسبت دیگر گروه ها بوده است».

نتایج این تحقیق آنقدر ها هم جای تعجب نیست. کافی است در مورد موضوعی با چند نفر از قدرتمند ترین و بالا رده ترین افراد مشورت کنید تا ذهنتان کاملاً به هم بریزد. به بیان دیگر، همان گونه که تحقیق یاد شده نشان داده است، «آسیب پذیری تعامل افراد قدرتمند با هم رده هایشان، نتیجه ی تضاد و عدم برقراری ارتباطی است که باعث افت عملکرد گروهی آنان می شود».