مرتب سازی کنترل سنتر در بتای عمومی iOS 10

در سال 2013 که اپل iOS 7 را عرضه کرد، سیستم عامل موبایلی اش شاید دستخوش بیشترین تغییرات در تاریخ خود شد. اما در کنار طراحی تخت آیکون ها و شکل و شمایل مدرن تر، نسخه یاد شده از این سیستم عامل موبایلی قابلیتی را با خود همراه داشت که بسیاری از کاربران از مدت ها قبل درخواست اضافه شدنش را داشتند و آن چیزی نبود جز کنترل سنتر.

کنترل سنتر در اصل نوعی دراور حاوی ابزارهای مختلف بود که از لبه پایینی دستگاه به بالا کشیده می شد (قابلیتی که کاربران اندروید به خوبی با آن آشنایی داشتند) و می شد با استفاده از آن کارهایی از قبیل خاموش و روشن کردن وای فای و بلوتوث را انجام داد و به امکاناتی نظیر چراغ قوه، دوربین و تنظیمات روشنایی نمایشگر دسترسی پیدا کرد. اما ایرادی که بسیاری از کاربران به آن قسمت وارد می کردند پیچیدگی بیش از اندازه اش بود.

سه سال از آن زمان می گذرد و اپل طراحی کنترل سنتر را دستخوش تغییراتی کرده تا آن را به همان جعبه ابزاری بدل کند که می خواست. در طراحی جدید، مکانیزم های کنترلی موسیقی در حال پخش در یک پنل جداگانه در سمت راست قرار می گیرند و جای قبلی خود را به آپشن دیگری موسوم به نایت شیفت داده اند که برای انطباق هرچه بیشر چشم ها با نور محیط از توناژهای رنگی مختلفی استفاده می کند.

حالا با سوایپ کردن به چپ می توان به اکسسوری های متصل به هوم کیت دسترسی پیدا کرد و باید بگوییم که قالب کلی این کنترل سنتر نسبت به قبل به مراتب بهبود یافته است.

اما طراحی تازه کنترل سنتر را می توان مثال دیگری از تعهد اپل در قبال فلسفه نرم افزاری تازه اش دانست که بیشتر روی رفع ایرادات تمرکز دارد تا متوسل شدن به ایده های نه چندان خوب. درست مانند watchOS 3 که بعد از عرضه اش بسیاری از مشکلات اپل واچ را رفع خواهد کرد، کنترل سنتر جدید در نسخه بتای عمومی iOS 10 هم گام های اشتباه طراحان در رابط کاربری این سیستم عامل را مرتفع خواهد نمود.

البته نمی توان نسخه قبلی این سیستم عامل را هم یک اشتباه محض خواند و این مساله را می توان در حجم مشخصات و امکانات به جای مانده از آن در نسخه جدید مشاهده کرد. برای مثال در آپدیت تازه همچنان 5 دکمه شامل مد هواپیما، وای فای، بلوتوث، «Do not Disturb» و قفل نمایشگر قرار دارند. این دکمه ها هم برای نمایش وضعیت خود از رنگ های مختلفی شامل آبی برای بلوتوث و قرمز برای قفل نمایشگر استفاده می کنند اما محل قرارگیری این دکمه ها همچنان مانند سابق است و تغییری در آنها اعمال نشده.

در هر حال، همین تغییرات کوچک (مثلا امکان انتخاب رنگ) هستند که تفاوت را یجاد می کنند. در iOS 9 احتمال آنکه کاربران تازه ملحق شده به این اکوسیستم به اشتباه روی نمایشگر سوایپ به بالا کنند و با حجم بالایی از دکمه ها در اشکال مختلف روبرو گردند بسیار بالا بود. به بیان دیگر، کنترل سنتری که در سه سال اخیر در اختیار استفاده کنندگان از iOS بود کاربرپسندی لازم را نداشت و رسیدن به درجه مهارت و استادی در استفاده از آن بسیار دشوار می نمود.

البته روشن است که کنترل سنتر جدید هم کاستی هایی دارد و نمی توان آن را کامل دانست. برای نمونه کار کردن با نوار لغزنده مربوط به روشنایی اندکی دشوار است و اگر در این کار دقیق نباشید به اشتباه به پنل موزیک می روید. برای کار کردن با تنظیمات وای فای و بلوتوث هم از فناوری 3D Touch استفاده نشده (نکته عجیب  اینجاست که چنین قابلیتی برای اکسسوری های متصل به هوم کیت و ردیف اصلی دکمه ها تعریف شده).

در نسخه جدید اپل خوش بینی خود در مورد تحقق ایده خانه های هوشمند را به تصویر کشیده و یک سوم از فضای پنل را به اپ هوم اختصاص داده (در حالی که می توانست این فضا را قابل سفارشی سازی تعریف کند). روشن است که هر کسی لامپ Hue فیلیپس را در خانه خود ندارد. در مقابل اگر این کمپانی گشودن iCloud، سیریی یا تنظیمات والپیپر را برای کاربران ساده تر می کرد به نتیجه بهتری دست پیدا می کرد.