کرانیچ به چه قیمت در پی نوسازی اینتلِ میانسال و ۴۸ ساله است؟

در ماه آوریل، اندکی پس از آنکه اینتل اعداد و ارقام مرتبط با عملکرد مالی اش را در اختیار سرمایه داران وال استریت و رسانه ها قرار داد، مدیر عامل این شرکت «برایان کرانیچ» به سراغ «جلسه بروز رسانی کسب و کار» رفت. جلسه ای که هر دوره پس از اعلام گزارش مالی برگزار می شود و به اختصار در اینتل از آن با لفظ «BUM» یاد می شود.

افراد حاضر در جلسه، (جمعی از کارمندان اینتل) حس بدی داشتند. اینتل اندکی پیش و در همان روز اعلام کرده بود که می خواهد ‍۱۲ هزار نفر را اخراج کند. چنین درصدی، شامل ۱۱ درصد از کل نیروی کار شرکت مذکور می شد؛ حجمی از اخراج که تا کنون اینتل به خود ندیده بود.

جلسه ای که برگزار می شد به گونه ای بود که همه اعضا در آن حضور داشتند. اینتل تا پیش از آوریل امسال و هنگام ارائه گزارش مالی، به کارمندان خود اعلام نکرده بود که چنین رقمی از آنها قرار است اخراج شوند. طی این جلسه که یک ساعت به طول انجامید، کارمندان به شکل مستقیم از کرانیچ سوالاتی پرسیدند. اینکه چرا برخی از سایت ها تعطیل شده اند، چرا برخی از پروژه ها کنسل شده اند، و البته اینکه هدف نهایی تغییر ساختاری که در اینتل در جریان است چیست.

برخی کارمندانی که در این جلسه حضور داشته اند، گزارش می دهند که عده ای از کرانیچ پرسیده اند که چرا او در سال گذشته یک ارتقای شغلی دریافت کرده و حقوقش افزایش یافته، آن هم در زمانی که شرکت مجبور به از دست دادن عده ای از کارکنانش است. وی در پاسخ، به گزارش سالانه اینتل رجوع کرد و یک خط از آن را برای اشخاصی که این سوال را داشتند، خواند: «او (کرانیچ) با حقوق پایینی شروع به کار کرده و هنوز هم در برابر همتایان خود حقوق پایین تری دریافت می کند.»

کرانیچ در سال گذشته حقوقی معادل ۱۴.۶ میلیون دلار دریافت کرده بود در حالی که سال قبلش، دریافتی وی به ۳.۵ میلیون دلار می رسید.

یکی از کارمندان اینتل که به تازگی اخراج شده می گوید: «با توجه به میزان دریافتی اش، می توان ادعا کرد که او مستحق دریافت ارتقاء شغلی است ولی باید سوال دیگری را مطرح کرد. آیا او به طور کلی شخص درستی برای مدیریت اینتل است؟ این یک بحث کاملاً جداست.»

دگردیسی بزرگی برای اینتل در راه است که حالا کم و بیش آغاز شده و تنها کسی که رهبری اش می کند، خود کرانیچ است. اینتل، شرکتی نمادین در دره‌ی سیلیکونی است که در گذشته، نامش هم‌ردیف با انقلاب تکنولوژیک بود. اما دوره و زمانه تغییر کرده و حالا تقاضا برای کامپیوترهای شخصی کمتر است. اینتل هم در حال تغییر روش و دگرسویی بوده می خواهد به سوی تجارت سرور و تهیه چیپ برای ابزارهای متصل به اینترنت گام بردارد. این در حالیست که مدیر ارشد عملیاتی اش، می خواهد شرکت خود را با نیروهای جوان و با استعداد دوباره زنده کند.

این تغییرات البته موجب گشته تا اختلاف نظرهای بسیاری میان کرانیچ و برخی سربازان جان برکف و قدیمی اینتل پیش آید. در حال حاضر آینده چندان مشخصی در انتظار اینتل نیست و هر کس نظر خودش را دارد. برخی تصور می کنند که این شرکت نمادین، به شدت در بحران های خود فرو رفته در حالی که بعضی دیگر باور دارند اینتل اکنون مشغول سختی دادن به خود است تا آینده ای روشن در برابر خود رقم زند.

در هر صورت، همانگونه که چندین و چند کارمند این شرکت خبر می دهند، اینتل امروز، حس و حال اینتل قدیمی را تداعی نمی کند. یکی از کارمندان سابق اینتل که تقریباً سه دهه در این شرکت حضور داشته می گوید: «من سال هاست که زندگی شغلی ام در اینتل ریشه دوانده اما یکی دو سال اخیر، به هیچ وجه مانند گذشته نبوده است. این، اینتلی نیست که من روزی کارم را در آن شروع کردم.»

خشکاندن ریشه قدیمی ها

حجم اخراج ها، تنها بخشی از داستان است. کارمندان باور دارند کرانیچ از عمد افرادی که بالاتر از ۴۰ سال سن دارند را در دور آخر اخراج ها هدف گرفته می خواهد به جای آنها، افراد جوان و شادابی را وارد نیروی کار اینتل کند.

با تحلیلی بر داده های مرتبط با افرادی که حکم اخراج خود را در ایالات متحده از اینتل دریافت کرده اند، می توان به سادگی دید که ۷۹ درصد از آنها سنی بالاتر از ۴۰ سال دارند. به طور کلی نیز احتمال اخراج افراد بالای ۴۰ سال، ۲.۵ بار بیشتر بوده است. هر چه سن کارمندان بیشتر باشد، احتمال اخراج آنها بیشتر نیز شده.

البته این نکته را نیز باید در نظر گرفت که حدود ۶۰ درصد از نیروی کار اینتل را افرادی تشکیل می دهند که سن شان بالای ۴۰ سال می رود. به همین دلیل، اینکه اخراج ها بیشتر شامل افراد مسن می شود، موضوعی تعجب برانگیز نیست. یکی از کارمندان اخراج شده و قدیمی می گوید: «اینتل در حال بیرون کردن بسیاری از نیروهای قدیمی و البته با تجربه خودش است. در کوتاه مدت، این راهکار شاید از نظر مالی اثربخش باشد اما در دراز مدت، تصور می کنم که اینتل در حال ارتکاب یک اشتباه بزرگ باشد.»

البته همه مخالف اقدامات کرانیچ نیستند. یکی از مدیرانی که ۲۰ سال اخیر را در اینتل بوده و امسال، شرکت مذکور با او وداع می کند، می گوید که اخراج های اینچنینی دیرتر از موعد انجام شده اند و اینتل باید مدت ها پیش دست به چنین کاری می زد.

وی اشاره می کند که تعداد کارمندان شرکت مذکور از ۱۰۰ هزار نفر در سال ۲۰۱۱ به ۱۱۲ هزار نفر در آوریل ۲۰۱۶ رسیده است. این در حالیست که درآمدها، ثابت بوده و به شکل سالانه ۵۵ میلیارد دلار کسب شده. البته در این بازه، حاشیه سود کاهش پیدا کرده. با توجه به اخراح ۱۲ هزار کارمند، اینتل تا میانه سال ۲۰۱۷ قادر به صرفه جویی مالی ۱.۴ میلیارد دلاری می شود و به همین جهت، می تواند بالاترین درآمد به ازای کارمند را در تاریخ خود ثبت کند.

همین شخص می گوید: «نیروی کار اینتل نسبتاً مسن است. برای چرخاندن اوضاع و ایجاد تغییری بزرگ، مجبور می شوید ابتدا برخی از همان افراد را از مسیر خود خارج کنید.»

اینتل در پاسخ، این بیانیه را صادر کرده:

«ایجاد تغییرات و بازسازی در حال انجام، قرار است نیروبخش نوآوری هایی در اینتل شود که از شرکتی فعال در زمینه کامپیوتر شخصی، قادر به تبدیل شدن به شرکتی فعال در زمینه فضای ابری و همچنین اتصال میلیاردها دستگاه هوشمند به هم باشد.

تصمیمات در مورد پرسنل، فقط بر اساس کارایی، مهارت ها و نیاز تجارت های جدید اتخاذ شده است. فاکتورهایی مانند سن، نژاد، ریشه ملیتی، جنسیت، وضعیت مهاجرت و سایر فاکتورهایی اینچنینی هیچ ارتباطی با تصمیم گرفته شده نداشته اند. ما متعهد هستیم که در این دوره، به تمام کارمندانی که تصمیمات ما آنها را تحت تاثیر قرار داده کمک کنیم.»

مورتی وارد می شود

در کنار جوان تر شدن، اینتل به سراغ فرهنگی می رود که در گذشته کمتر وجود داشته: استخدام مدیرانی که در اینتل رشد نکرده اند.

به وب سایت اینتل بروید و بخش مدیران ارشدش را باز کنید. در این صفحه خواهید دید که دست کم یک سوم از مدیرانی که عکس و نامشان ذکر شده، در سال های اخیر از شرکت های دیگر وارد اینتل شده اند.

یکی از همین افراد، دکتر «رنداچینتالا» (Renduchintala) است که اینتل برای آوردن او از کوالکام به شرکت خود، هزینه ای ۲۵ میلیون دلاری پرداخت. رنداچینتالا چندان در خارج از صنعت نیمه هادی شناخته شده نیست ولی ۱۰ سال اخیر را در خدمت شرکت کوالکام بوده و در آنجا به توسعه چیپ های مختلف یاری رسانده. بیشتر کارمندان اینتل اینک باور دارند که وی فردی باهوش و قابل احترام است.

با این حال، گویا اوضاع همیشه چنین نبوده. یکی از کارمندان کوالکام می گوید: «کافی بود از نزدیک دفتر رنداچینتالا رد بشوید تا به احتمال زیاد، صدای فریادش بر سر شخصی را بشنوید. وی همیشه به شکلی خشن دیدگاه هایش را بیان می کرد و این موضوع به هیچ عنوان باعث خجالتش نبود.»

رنداچینتالا اکنون نقش نماینده اینتل را دارد در حالی که مسئولیت پیشبرد گروه های PC، موبایل و ایترنت اشیا نیز با اوست. در واقع اگر بخواهید چارتی از افراد مهم در اینتل داشته باشید، باید بدانید که پس از کرانیچ، او مرد شماره دوم است. نکته اینجاست که خود کرانیچ هم به سختی از او پشتیبانی کرده و به سرمایه گذاران می گوید که رنداچینتالا، مسئول بازبینی همه تکنولوژی هایی است که در اینتل توسعه پیدا می کنند.

«لینلی گوئنپ» (Linley Gwennap) تحلیلگر ارشد موسسه «Linley Group» در همین باره می گوید: «کرانیچ تلاش داشته تا ایده های تازه و نوی خود را وارد شرکتش کند. این کار چندان آسان نیست چرا که اینتل ریشه های سنتی بسیاری دارد. به همین دلیل، وی تصمیم می گیرد شخصی از بیرون شرکت را وارد کرده و مسئولیت ها و قدرت زیادی به او بدهد.»

با این حال، اگرچه رنداچینتالا نقش بسیار پرقدرتی در اینتل دارد اما افتادگی را پیشه کرده. بیشتر کارمندان اذعان دارند که اصلاً او را در مکان های عمومی شرکت نمی بینند. یکی از مدیران کنونی اینتل می گوید که در جمع اشخاص رده بالای این شرکت، دیدگاه ها نسبت به او حالتی درهم دارد. وی مشکل را از هزینه زیادی که اینتل صرف آوردن او به شرکت خود کرده می داند و می گوید که همین مسئله موجب شد تا مدیران زیادی در اینتل از رقم صرف شده تعجب کنند.

رنداچینتالا در ماه مه در اینتل یک سخنرانی انجام می دهد و پس از آن، از کارمندان یک نظرسنجی بدون احراز هویت آنها (از طریق اپ Blind) انجام می شود. ۹۴ نفر از ۹۵ نفری که در این نظرنسجی شرکت کرده اند، گفته اند که آینده نگری را لمس کرده اند اما استراتژی برای رسیدن به آن ذکر نشده. در حالی که برخی دیگر بیان نموده بودند که نه آینده نگری وجود دارد و نه استراتژی برای رسیدن به آن. تنها یک نفر گفته بود که رنداچینتالا، سخنرانی عالی داشته است.

شرکتی که دیگر کار اصلی اش توسعه چیپ کامپیوتر نیست

تمام تغییراتی که این روزها در اینتل شاهدشان هستیم، به علت کاهش تقاضا برای کامپیوترهای شخصی و کوچکتر شدن این بازار است. اینتل در گذر سال های پیش درآمدهای کلانی از محل فروش چیپ هایش به دست می آورد اما در چند سال اخیر با این واقعیت رو به رو گشته که برای باقی ماندن در دنیای تکنولوژی نیازمند یک راه درآمدی دیگر است.

«استیسی راسگان» (Stacy Rasgon)، تحلیلگر موسسه «Bernstein» می گوید: «کرانیچ می خواهد در محوریت نوع کسب درآمد اینتل تغییراتی ایجاد کرده و اتکایش به PC را تا حد ممکن کاهش دهد. انجام چنین کارهایی، هیچگاه سرگرم کننده نبوده اند اما در هر صورت الزامی هستند.»

در عوض، حالا تمام بخش های اینتل می کوشد تا قسمت پایگاه داده این شرکت را پشتیبانی کند. گروهی که درآمد بسیار بالایی داشته و اکنون ۹۰ درصد بازار چنین محصولاتی را در اختیار دارد. در سال ۲۰۱۵، گروه پایگاه داده اینتل موفق به کسب درآمدی ۱۶ میلیارد دلاری، یعنی یک سوم کل درآمدهای اینتل شد.

راسگان در همین رابطه می گوید: «تصور می کنم که کار اینتل در رابطه با کاهش اتکای خود به صنعت PC کار درستی انجام داده است. این شرکت حالا تجهیزاتی تولید می کند که برای دیتاسنترها عالی هستند.»

سه ماه از زمانی که اینتل از برنامه ریزی اش برای اخراج ۱۲ هزار نفر گفته، می گذرد. کارمندان این شرکت می گویند که وضعیت نا آرامی در اینتل برقرار است که در همه تیم ها نیز دیده می شود. حتی افرادی که بیشترین کارایی را داشته اند نیز نگران از دست دادن کارشان هستند و فکر می کنند قرار است در بین افرادی که «کارایی پایین» داشته اند، دسته بندی شده و سپس اخراج گردند.

این موضوعی است که برای بلند مدت بر روحیه کارمندانی که در نهایت در اینتل باقی خواهند ماند، تاثیر می گذارد. یکی از مهندسان اینتل که ۲۸ سال گذشته را در این کمپانی مشغول بوده، می گوید احساس می کند برای شرکتی کار می کند که دیگر او را نمی خواهد، و با چنین تفکری سخت می توان مشتاقانه کار کرد.

همین شخص می گوید: «یک روز که وارد کافه تریا شدم، دیدم که بر روی بیشتر از ۷۰ درصد میز و صندلی ها نوشته شده: "رزرو شده برای نیروی جدید". چنین اتفاقاتی، حس و حال و فشاری که کارکنان اینتل تحمل می کنند را نمایان می سازد.»