گامی بسوی آینده بدون توجه به حال؛ حذف درگاه های ارتباطی از مک بوک به چه قیمتی؟

بالاخره روزی فرا می رسد که بی نیاز از هرچه کابل و سیم می توانیم با ابزارهای الکترونیکی خود تعامل داشته باشیم. در آن روز سرعت انتقال داده (5G یا WIGIg) سر به فلک می کشد و چیپست ها آنقدر ارزان و فراوان می شوند که هر ابزاری در خانه از قهوه ساز گرفته تا درب پارکینگ یکی از آنها را درون خود جای خواهد داد.

در آن دوران حتی خبری هم از کابل های شارژ نخواهد بود، البته در صورتی که یک استاندارد شارژ بیسیم از راه رسیده باشد. در برهه کنونی اما هم کابل ها را داریم و هم سیم ها و متاسفانه هر کدام از آنها نیز به پورت متفاوتی متصل می شوند.

اما دنیایی که در ابتدا برایتان ترسیم کردیم جایی است که اپل با مک بوک پروهای جدیدش به آن قدم گذاشته است. این شرکت بعد از حذف جک هدفون از روی آیفون 7 تصمیم گرفت که لپ تاپ های تازه اش را از این امکان محروم نکند. اما جدای از آن جک 3.5 میلیمتری قدیمی تنها کانکتور دیگری که روی جدیدترین لپ تاپ های شرکت مذکور پیدا خواهید کرد USB-C است.

البته بسته به مدلی که انتخاب می کنید ممکن است دو یا چهار عدد از این پورت های کوچک را روی دستگاه در اختیار داشته باشید که تمامی شان با تاندربولت 3 سازگاری دارند.

اینترفیس سخت افزاری تاندربولت 3 را به خاطر سرعت بالای انتقال داده و همچنین تنوع قابلیت هایش می توان پورت ارتباطی آینده دانست. از سوی دیگر ما در برهه ای زندگی می کنیم که استانداردهایی نظیر HDMI، درگاه کارت حافظه اس دی و همچنین پورت های قدیمی و مرسوم USB-A (همان انواع چهارگوشی که برای مدت 10 الی 20 سال است مورد استفاده قرار می گیرند) به شکلی گسترده در شمار زیادی از محصولات تعبیه می شوند. این یعنی اگر قصد خرید مک بوک پرو را داشته باشید باید هزینه لازم برای تهیه آداپتورهای مختلف دیگر وسایل الکترونیکی تان را نیز کنار بگذارید.

اما قبل از آنکه عمیق تر به این موضوع بپردازیم بهتر است مزایا و معایب حذف پورت های دیگر از روی بدنه مک بوک پرو را با یکدیگر از نظر بگذرانیم.

یک پورت، یک کابل برای همه چیز

سال گذشته اینتل اعلام کرد که تاندربولت 3 از همان نوع پورت USB-C بهره می گیرد؛ بدان معنا که بسته به نوع دستگاهی که به آن وصل می شود هر پورت تاندربولت 3 می تواند نقش پورت USB-C و هر کابل تاندربولت 3 نقش پورت USB-C را ایفا کند و بالعکس.

به این ترتیب زمانی که پورت شما به عنوان تاندربولت 3 کار می کند پهنای باندی معادل با 40 گیگابیت بر ثانیه خواهد داشت و وقتی در نقش USB-C ظاهر می شود این سرعت به 10 گیگابایت بر ثانیه تقلیل می یابد. هر دو نوع ارتباط نیز امکان انتقال اطلاعات، صوت و ویدیو را دارند و به همین خاطر سریع ترین و منعطف ترین پورت جانبی ساخته شده تا به امروز هستند.

کافی است یکی از ابزارهای پشتیبانی کننده از تاندربولت 3 را به مک بوک های جدید متصل نمایید تا بیشترین سرعت انتقال داده را تجربه نمایید و اگر یک آداپتور مناسب در اختیار داشته باشید می توانید از محتوای ویدیویی مد نظرتان روی اینترفیس های HDMI، VGA، DVI و Displayport خروجی بگیرید.

نکته دیگری که باید بدانید این است که USB-C از شارژ دو جهته نیز پشتیبانی می کند؛ بدان معنا که از این پس دیگر نیازی به آداپتور شارژ MagSafe برای شارژ مک بوک خود ندارید و حتی می توانید از لپ تاپ خود برای شارژ هر ابزار جانبی دیگری نیز استفاده نمایید یا این ابزارها را برای شارژ مک بوک خود به کار ببرید.

بنابراین تنها به یک آداپتور برق نیاز خواهید داشت و فرقی ندارد که قصد استفاده از چند دستگاه به همراه لپ تاپ تان را داشته باشید.

اما در آینده که تاندربولت 3 و USB-C تنها پورت های به کار رفته در  ابزارهای جانبی خواهند بود دیگر نیازی نیست که بیشتر از یک نوع کابل با خود همراه داشته باشید و صرفا با همان کابل های USB-C کارتان راه می افتد.

دانگل و جنون لوازم جانبی

اما آینده ای که به آن اشاره کردیم هنوز محقق نشده و این مهم مستلزم گذر زمان است؛ از سویی همچنان با شمار زیادی ابزارهای جانبی روبرو هستیم که نیازمند پورت USB-A هستند و از آن جمله می توان به درایوهای پرتابل، ریدرهای کارت اس دی و اغلب تلفن های هوشمند اشاره نمود.

این یعنی برای استفاده از انواع لوازم جانبی همراه با مک بوک جدید به آداپتور دانگل نیازمند خواهید بود. البته اگر اپل فقط یک پورت USB-A را روی بدنه مک بوک جدید نگه می داشت آنگاه احتمالا مشکل تا این اندازه وخامت پیدا نمی کرد و کاربران بابت خرید دستگاه تردیدی به ذهن خود راه نمی دادند.

در نظر داشته باشید این نخستین باری است که مک بوک پرو به پورت USB-C مجهز می شود و تا قبل از این نسخه دوازده اینچی مک بوک تنها کامپیوتر متعلق به اپل بود که به این کانکتور مجهز شده بود.

اما تعداد پورت ها نیز به خودی خود حائز اهمیت است. حتی در مورد مک بوک پروهای مجهز به تاچ بار (نسخه های 13 و 15 اینچی) مدل هایی که از 4 پورت تاندربولت/USB-C بهره می برند هم همچنان کمبود دارند و بهتر بود که پورت های بیشتری را در خود جای می دادند تا نیاز شمار بیشتری از کاربران را پاسخگو باشند.

همین حالا نگاهی به کامپیوتر خود بیاندازید و تعداد دستگاه هایی که به آن متصل شده اند را بشمارید (به خاطر داشته باشید که دیگر خبری از پورت Magsafe نیست و اگر بخواهید مک بوک خود را حین کار شارژ نمایید یکی از چهار پورت USB-C آن اشغال خواهند شد).

از جمله ابزارهایی که خیلی از ما معمولا به لپ تاپ مان متصل می کنیم عبارتند از کابل شارژ، درایو پرتابل برای دریافت بکاپ، اسمارت فون، کارت اس دی، فلش مموری و گاهی اوقات یک مانیتور اکسترنال. از سویی با در نظر داشتن شباهت تعداد پورت های در نظر گرفته شده برای مک بوک پرو جدید و مدل ایر (یعنی دو USB، یک تاندربولت 2، Magsafe برای شارژ و پورت صدای 3.5 میلی متری) باز هم می توان گفت که این دو فاصله زیادی تا مک بوک پرو 15 اینچی دارند که مجموعا 7 پورت را در خود جای داده است (یعنی دو پورت USB، دو تاندربولت 2، HDMI، SD، Magsafe و هدفون).

پارادوکسی به نام آیفون

علیرغم تمام آنچه گفته شد شاید کاربران آیفون بیشتر از سایرین متحمل ضرر شده باشند. وقتی آیفون 7 معرفی شد، عدم پشتیبانی آن از USB-C ناامیدی بسیاری را به دنبال داشت (البته اپل همچنان پورت اختصاصی خود به نام لایتنینگ را در آن حفظ کرده بود). اما واقعیت این است که نمی توانید آیفون خود را بدون آداپتور به مک بوک پروهای جدید متصل نمایید.

البته می توان بیخیال آداپتور شد و به جای آن کابل مبدل لایتنینگ به USB-C را با پرداخت رقم 25 دلار خریداری کرد که مشکل برقراری ارتباط میان این دو را رفع می کند اما در این صورت لازم است دست کم دو نوع کابل را با خود به این طرف و آنطرف ببرید.

در هر حال کوپرتینویی ها حالا به واسطه کامپیوترهای تولیدی خود از جمله بزرگ ترین شرکت های پشتیبانی کننده از کابل های USB-C به شمار می روند اما در عین حال موبایل های تولیدی شان فاقد چنین پورتی هستند که این مساله ابدا قابل درک نیست. حتی اگر آیفون را هم از این معادله خارج نماییم، اقدام اخیر اپل یعنی تولید مک بوک پروهای فاقد USB-C و سپس تولید محصولی که صرفا از این استاندارد پشتیبانی می کند و دیگر هیچ اندکی عجیب و ناپخته به نظر می رسد.