تکامل دوربین آیفون از آغاز تا اکنون

اپل ده سال قبل نخستین موبایل خود را به جهان معرفی کرد و امسال با معرفی آیفون 10 یاد بود باشکوهی را برای آن برگزار کرد. این کمپانی طی دهه گذشته تلاش کرده که در کنار بهینه سازی نرم افزاری و سخت افزاری طراحی محصولاتش را نیز بهبود ببخشد و یکی از مهم ترین جنبه های این بهینه سازی، به دوربین برمی گردد.

پس از گذشت ده سال شاهد ارائه محصولی هستیم که علی رغم قابلیت های های فراوان، بزرگترین برآمدگی دوربین از سطح بدنه را در میان مدل های مختلف آیفون دارد و به همین بهانه می خواهیم فرایند تکامل دوربین در مدل های مختلف آیفون را مرور کنیم.

 

آیفون 2G (سال 2007)

در سال 2007 آیفون از سنسوری 2 مگاپیکسلی با توانایی ثبت تصاویر با رزولوشن 1600 در 1200 پیکسل برخوردار بود. شاید از نظر شما این سنسور ضعیف به نظر برسد اما در زمان خودش حرف های زیادی برای گفتن داشت.

این موبایل با استانداردهای امروزی ضخیم به نظر می رسد اما دوربین آن با قطر 4.5 میلی متری بسیار کوچک بود.

آیفون 3G (سال 2008)

رزولوشن دوربین آیفون 3G نیز 2 مگاپیکسل بود اما قطر سنسور آن به 5 میلی متر افزایش یافته بود.

آیفون 3GS (سال 2009)

اگرچه این مدل با برادر بزرگترش شباهت زیادی دارد اما کیفیت سنسور آن به 3 مگاپیکسل ارتقا یافته و از توانایی فیلمبرداری VGA با سرعت 30 فریم بر ثانیه برخوردار شده بود.

علاوه بر این اولین دوربین دارای قابلیت های فوکوس اتوماتیک و بالانس سفیدی خودکار بود.

آیفون 4 (سال 2010)

اگر به یاد داشته باشید یکی از کارکنان اپل پیش از معرفی این موبایل آن را در یک بار جا گذاشت و سپس تصاویر و اطلاعاتش در اینترنت منتشر شد.

اپل برای نشان دادن توانایی خود در زمینه تصویربرداری دوربین این موبایل را به فلش LED و سنسوری 5 مگاپیکسلی مجهز کرده بود که توانایی فیلمبرداری HD را نیز داشت.

علاوه بر این کمپانی کوپرتینویی برای نخستین بار چند لنز مختلف را در دوربین تعبیه کرده بود که در کنار بهبود کارایی قطر آن را به 6 میلی متر رسانده بود.

با این حال مهم ترین تغییر آیفون 4 نه افزایش قطر دوربین یا رزولوشن بلکه اضافه شدن دوربین جلو برای ثبت تصاویر سلفی و تماس های تصویری بود، گرچه این دوربین 0.3 مگاپیکسلی فرسنگ ها با استانداردهای امروزی فاصله داشت.

گفتنی نخستین موبایل دارای دوربین سلفی سونی اریکسون «Z1010» بود که در سال 2003 معرفی شده بود.

آیفون 4S (سال 2011)

اگرچه اپل این مدل را به عنوان نسل بعدی آیفون معرفی نکرد اما با افزایش رزولوشن سنسور به 8 مگاپیکسل، فیلمبرداری Full HD را برای کاربران به ارمغان آورد.

افزایش تعداد عناصر لنز و تعبیه پردازنده سیگنال تصویر در چیپست A5 نه تنها توانایی تشخیص چهره را به 4S آورد، بلکه وضوح تصاویر و رنگ ها را نیز نسبت به مدل قبلی 30 درصد بهبود بخشید.

علی‌رغم تمام این بهینه سازی ها قطر دوربین ثابت باقی ماند.

آیفون 5 (سال 2012)

اگرچه رزولوشن دوربین این مدل همان 8 مگاپیکسل بود اما تغییراتی برای افزایش سرعت ثبت تصاویر و همچنین کیفیت تصویربرداری در نور کم روی آن اعمال شد.

دو سال بعد از تعبیه دوربین های سلفی در آیفون، اپل رزولوشن سنسور آن را به 1.2 مگاپیکسل ارتقا داد و تازه کاربر می توانست برخی جزئیات صورت خود را مشاهده کند. این سنسور امکان تصویربرداری 720p را فراهم کرد.

آیفون 5S (سال 2013)

آخرین نسل از مدل های بدون برآمدگی دوربین نیز از سنسوری 8 مگاپیکسلی برخوردار بود که برای جذب نور بیشتر گشودگی دهانه لنز آن از  f/2.4 به f/2.2 تغییر پیدا کرده بود.

علاوه بر این فلش LED نیز به ماژول «True Tone» با دو فلش تغییر یافته بود که رنگ های دقیق تری را هنگام تصویربرداری از خود ساطع می کرد.

یکی دیگر از بهینه سازی اپل فراهم کردن امکان تصویربرداری اسلوموشن با نرخ 120 فریم ثانیه و ثبت تصاویر پشت سرهم با نرخ 10 فریم بر ثانیه بود.

آیفون 5C (سال 2013)

این مدل در واقع نسخه ارزانتر آیفون 5S بود که چیپستی ضعیفتر و بدنه پلاستیکی با ضخامت بیشتر را در آن به کار برده بودند.

اگرچه این مدل نیز از سنسوری 8 مگاپیکسلی بهره می برد اما گشودگی دهانه لنز آن کماکان f/2.4 باقی مانده بود.

آیفون 6 (سال 2014)

معرفی این محصول با برآمدگی 1 میلی متری دوربین از بدنه یکپارچه آلومینیومی انتقادات زیادی به همراه داشت.

اپل تصمیم گرفته بود به جای افزایش غیر واقعی عدد سنسور، روی جنبه های دیگر تمرکز کند. به همین خاطر علی رغم استفاده از سنسور 8 مگاپیکسلی وضوح تصاویر و عملکرد دوربین در نور کم را بهبود بخشید.

علاوه بر این امکان تصویربرداری با سرعت 60 فریم بر ثانیه را فراهم کرد و سرعت ثبت تصاویر اسلوموشن را نیز از 120 به 240 فریم بر ثانیه ارتقا داد.

آیفون 6 پلاس (سال 2014)

این مدل از همان دوربین قبلی بهره می برد با این تفاوت که سیستم لرزشگیر اپتیکال (OIS) نیز به آن اضافه شده بود.

گفتنی است این قطعه سخت افزاری کوچک، مانع ثبت تکان ها و لرزش های حین فیلم برداری می شود.

آیفون 6S (سال 2015)

4 سال پس از معرفی نخستین سنسور 8 مگاپیکسلی سرانجام اپل تصمیم گرفت رزولوشن سنسورهایش را به 12 مگاپیکسل ارتقا دهد.

در این مدل ها نیز برآمدگی دوربین به قوت خود باقی ماند اما طراحان این کمپانی برای کاهش اثرات آن از فریم های هم رنگ با بدنه استفاده کرده بودند.

تغییرات بزرگ دوربین 6S عبارت بودند از امکان ثبت تصاویر لایو، تصویربرداری با رزولوشن 4K و افزایش رزولوشن پانوراما از 43 به 63 مگاپیکسل.

از طرف دیگر رزولوشن سنسور سلفی نیز از 1.2 به 5 مگاپیکسل افزایش پیدا کرده بود که در نوع خود جهش بزرگی به شمار می رفت.

فلش رتینا نیز باعث می شد پیش از ثبت تصویر سلفی نمایشگر کاملا روشن شده و کیفیت تصاویر تا حد زیادی افزایش پیدا کند.

آیفون 6S پلاس (سال 2015)

دوربین این مدل نیز مشابه آیفون 6S است با این تفاوت که از لرزشگیر اپتیکال (OIS) بهره می برد.

آیفون SE (سال 2016)

این مدل را می توان فرزند ناخلف خانواده آیفون به شمار آورد چرا که بدنه آن شبیه آیفون 5S است اما دوربینش را می توان ترکیبی از دوربین های آیفون 6S و 5S به شمار آورد.

در حالی که سنسور اصلی این اسمارت فون 12 مگاپیکسلی است، دوربین سلفی آن به طرز عجیبی به سنسوری 1.2 مگاپیکسلی مجهز شده است.

گفتنی است اگر آیفون SE را نسخه بازسازی شده 5S ندانیم، آنگاه می توان آن را آخرین آیفون بدون برآمدگی دوربین به حساب آورد.

آیفون 7 (سال 2016)

طراحان اپل در این مدل به گونه ای هنرمندانه برآمدگی دوربین را با بدنه یکپارچه کرده اند، این در حالی است که در مدل های دیگر این برآمدگی کاملا خودنمایی می کند.

اگرچه قطر دوربین این مدل با افزایش 0.5 میلی متری نسبت به آیفون 6 به 7.6 و قطر برآمدگی آن به 11 میلی متر رسیده بود، با این حال طراحی منحصربفرد اپل جلوه ای خاص به آن بخشیده بود.

از نظر مشخصات فنی علاوه بر اضافه شدن لنز ششم، گشودگی دهانه لنز به f/1.8 رسیده بود که با بهترین موبایل های اندروید رقابت می کرد. همزمان با فراگیر شدن تصاویر سلفی، رزولوشن دوربین جلو نیز به 7 مگاپیکسل ارتقا پیدا کرده بود.

 آیفون 7 پلاس (2016)

مطابق معمول مدل پلاس آیفون نسبت به مدل معمولی از امکانات بیشتری بهره می برد. در آیفون 7 پلاس برای نخستین بار شاهد پیاده سازی سیستم دوربین دوگانه بودیم که امکان ثبت تصاویر زیبای پرتره را برای کاربر فراهم می کرد.

اپل با استفاده از این قابلیت و به صورت نرم افزاری، اطلاعات دریافتی از لنزهای تله و واید ماژول دوگانه آیفون 7 پلاس را با یکدیگر ترکیب نموده، و عمق میدان دوربین های حرفه ای را شبیه سازی می کند. علاوه بر این لنز دوم میزان زوم را از 5x به 10x افزایش می دهد.

در حالی که مختصات برآمدگی دوربین این مدل به 20.6 میلی متر طول، 12 میلی متر عرض و  1.33 میلی متر ضخامت رسیده بود اما اکثر کاربران از عملکرد آن رضایت داشتند.

آیفون 8 (سال 2017)

اپل برای فراهم کردن امکان شارژ بی سیم در این موبایل چاره ای جز استفاده از پنل پشتی شیشه ای نداشته و همین امر به معنی خداحافظی با دوربین های یکپارچه با بدنه است، به همین خاطر کمپانی سازنده در این مدل با عقب گردی آشکار به استفاده از محافظ لنز فلزی آیفون 6 روی آورده است. قطر این محافظ حدود 9.6 میلی متر و ضخامت آن 0.75 میلی متر است.

از مزیت های اصلی این دوربین می توان به قابلیت «Slow Sync» اشاره کرد که هنگام تصویربرداری در محیط های با نور کم باعث می شود فقط جسم یا فرد نزدیک دوربین تحت تابش نور فلش قرار نگیرد و پشت سر او نیز تا حدودی روشن شود، بدین ترتیب حالتی متعادل تر مابین این دو بخش به وجود آمده و کیفیت تصویر تا حد زیادی افزایش پیدا می کند.

در این مدل قابلیت HDR نیز بهبود پیدا کرده، به گونه ای که دوربین به صورت پیش فرض روی حالت Auto HDR قرار داشت.

آیفون 8 پلاس (2017)

اگر از پیکربندی دوگانه صرف نظر کنیم، قابلیت های این تلفن همراه با برادر کوچکتر آن یکسان است.

در این مدل علاوه بر افکت بوکه قابلیت جدیدی به نام حالت نورپردازی پرتره نیز معرفی شده که با بهره گیری از دوربین دوگانه تنظیمات نورپردازی استودیوهای مجهز را تا حد زیادی بازسازی می کند.

علی رغم افزایش قابلیت های دوربین حجم برآمدگی آن نسبت به آیفون 7 پلاس کاهش یافته و به 20.4 میلی متر طول، 10.1 میلی متر عرض و 1.2 میلی متر ضخامت رسیده است.

آیفون 10 (سال 2017)

ظاهرا اپل دیگر از افزایش برآمدگی دوربین ابایی ندارد چرا که در آخرین پرچمدار خود با یکپارچه کردن فلش و دوربین دوگانه مختصات این برآمدگی را به 24.19 میلی متر طول، 11.7 میلی متر عرض و 1.22 میلی متر ضخامت رسانده است.

اگرچه رزولوشن سنسورهای آیفون 10 با 8 پلاس یکی است اما گشودگی دریچه لنز در آن از  f2/8 به f/2.4 بهبود یافته و لنز دوم هم به لرزشگیر اپتیکال مجهز شده است.

از طرف دیگر مهم ترین ویژگی آیفون 10 دوربین سلفی 7 مگاپیکسلی است که با بهره گیری از انبوهی از سنسورها، قابلیت تشخیص چهره Face ID را برای این اسمارت فون فراهم می کند.

با توجه به سیاست های اخیر اپل به نظر نمی رسد این شرکت کیفیت تصویربرداری را فدای طراحی کند. بنابرین هرچه قدر می خواهید دعا کنید، اما تا زمانی که سایز اجزای مختلف دوربین در کنار حفظ کیفیت به حد ایده آل نرسد، اپل آنها را در بدنه موبایل هایش ادغام نخواهد کرد.