گزارش دیجیاتو از موزه رنو در پاریس؛ عصاره 118 سال خلاقیت و نوآوری

پیشینه رنو به سال 1899 باز می گردد، زمانی که لوئیس رنو به عنوان یک مهندس خلاق با مشاهده تلاش سایر شرکت ها برای ساخت خودرو، دست به کار شد تا یکی از مهمترین برندهای صنعتی فرانسه را خلق کند. البته لوئیس در این راه تنها نبود و پس از ساخت چند نسخه اولیه، دو برادر خود به نام های مارکل و فرناند را نیز وارد این پروژه کرد و بدین ترتیب شرکت فنی مهندسی رنو با بستری خانوادگی بنیان نهاده شد.

حدود دوهفته قبل در خلال تست درایو رنو سمبیوز در منطقه نورماندی فرانسه، فرصتی دست داد تا بازدیدی از خودروهای کلاسیک رنو داشته باشیم. رنو در صدد است تا موزه ای کامل را برای محصولات خود اختصاص دهد اما از آنجا که پروژه ساخت این موزه هنوز تکمیل نشده، بازدید ما در دو بخش شامل مرکز بازسازی مدل های کلاسیک و انبار نگهداری از خودروهای بازسازی شده انجام شد که با نکات جالبی همراه بود.

رنو از تاریخچه درخشانی در زمینه های فنی و مهندس و مسابقات اتومبیل رانی برخودار است، اما عجیب آنکه اثر چندانی از این توانایی های درخشان فنی در مدل های تولید انبوه کمپانی دیده نمی شود.

با این حال مدل های نمایشی در موزه رنو به شکلی گلچین شده بودند که به خوبی می شد سیر پیشرفت کمپانی را در عرصه های مختلف مشاهده کرد.

علاوه بر چند خودرو بسیار خاص مانند اولین محصول کمپای که اتفاقا بنا بر روایتی اولین خودروهای راه یافته به ایران نیز محسوب می شود. دیدن نمونه های رکورد شکن از سری های آزمایشی با توانایی دست یابی به سرعتی بیش از 300 کیلومتر در ساعت در دهه 1920 و 1930 بسیار جالب به نظر می رسید.

رنو مانند بسیاری از کمپانی های صنعتی دیگر در مقطع زمانی جنگ جهانی ناچار به تولید تسلیحات شد و از این رو یک تانک کوچک مربوط به جنگ جهانی اول نیز در مرکز بازسازی کمپانی دیده می شود.

با توجه به شرایط اقتصادی وخیم پس از جنگ، تمرکز رنو برای بازار فروش همواره بر مدل های اقتصادی تولید انبوه متمرکز بوده است و در طول تاریخ این شرکت اثر چندانی از خودروهای جاده ای بسیار لوکس، بزرگ یا سریع دیده نمی شود.

این نکته درحالیست که بنا بر شواهد متعددی رنو تقریبا در تمام طول دوران حیات خود در مسابقات اتومبیل رانی حضوری فعال و مستمر داشته و اتفاقا در میان شرکت های اروپایی، یکی از کمپانی های صاحب سبک در زمینه ساخت خودروهای مسابقه نیز محسوب می شود.

برای مثال علاوه بر خودروهای رکورد شکن حداکثر سرعت، انبوهی از خودروهای رالی معروف، نمونه های مسابقات استقامت لمانز و چندین نمونه از سری خودروهای فرمول یک در مجموعه کلاسیک رنو دیده می شوند.

البته باید اذعان کرد که عملکرد رنو در مسابقات اتومبیل رانی برخلاف کمپانی هایی نظیر فراری یا پورشه، توام با موفقیت های زیادی نبوده است و این خودروساز همواره نهایت تلاش خود را به کار بسته تا با ارتقای تکنولوژی و دانش فنی، به حد و مرزهای لازم برای پیروزی در مسابقات دست یابد، اوج عملکرد این شرکت در سال های 2005 و 2006 با پیروزهای پی در پی فرناندو آلونسو در مسابقات فرمول یک اتفاق افتاد که با پایان دوران سلطنت میشاییل شوماخر و فراری سرخ رنگش همراه بود.

با این حال آنچه عجیب است اینکه رنو به دلیل سبد محصولات عمدتا اقتصادی خود تاکنون هیچ گاه از تمام دانش فنی و توانایی های تکنولوژیک خود برای توسعه یک محصول جاده ای پرچمدار استفاده نکرده است و شاید بتوان مهمترین محصولات مهندسی شده را سری اسپرت RS توصیف کرد که شامل چند هاچ بک داغ و اسپرت برای رقابت با نمونه های جوان پسند فولکس واگن گلف و فورد فیستا می شود.

موازی با ساخت خودروهای عمدتا اقتصادی و تلاش برای عرض اندام در دنیای مسابقات، رنو البته کمپانی جسوری در زمینه طراحی خودروهای مفهومی عجیب و غریب و ساخت خودروهای لوکس و خانوادگی به حساب می آید.

از این رو در موزه رنو که در آینده افتتاح می شود می توانید طیف گسترده از انواع کانسپت های رنگارنگ متفاوت شامل چند ون و مینی ون خانوادگی و مدل های اسپرت سایز کوچک را مشاهده نمایید.

با این وجود قبل از عرضه مدل تلیسمان در سال گذشته میلادی، می توان گفت که رنو عملا هیچگاه در بازار خودروهای لوکس عملکرد درخشانی از خود نشان نداده و همواره زیر سایه رقبای آلمانی و آمریکایی قرار گرفته است.

طبیعتا در مورد ساخت خودروهای مینی ون و استیشن عجیب و پر امکانات حتی شرایط پیچیده تر می شود و علیرغم موفقیت های بسیار بزرگ رنو در بازار خودروهای تجاری اروپا، این کمپانی تاکنون نتوانسته یک محصول خانوادگی استیشن یا MPV فوق العاده موفق را برای استفاده های غیر تجاری عرضه کند.

جالب تر آنکه در بخشی از موزه که به خودروهای آنتیک و بسیار قدیمی تعلق دارد، نمونه ای از یک آفرودر 6 چرخ با تایرهای دوگانه دیده می شود که یک خودرو بیابان گرد مورد استفاده فرانسوی ها در دهه 20 میلادی بوده است.

با این حال مدیران رنو پس از تولید 35 هزار دستگاه از این محصول شاخص تصمیم به قطع تولید این سری از خودروهای خود گرفتند و تا چند سال قبل نیز رنو علاقه ای به تولید خودروهای کراس اوور یا شاسی بلند دو دیفرانسیل از خود نشان نمی داد.

در مجموع می توان گفت که دانش فنی و مهندسی رنو در صنعت خودروسازی بسیار بیشتر از ساخته های مشهور و تولید انبوه این برند فرانسوی است که در سرتاسر جهان دیده می شود، شاید روزی مدیران هولدینگ رنو نیسان بتوانند از تمامی پتانسیل عظیم خود برای ساخت خودروهای پیشتار استفاده کنند و در آن زمانی رقبای آلمانی با چالشی کاملا جدی مواجه خواهند شد.