بررسی بازی Just Cause 4؛ دژاوو

وقتی عناوینی مانند Red Dead Redemption 2 را تجربه می‌کنید، دید و توقع شما نسبت به بازی‌های ویدیویی به طورکامل تغییر می‌کند. حال در این میان بازی‌هایی مثل Just Cause 4 هستند که باعث می‌شوند توقعتان به همان سطح قبلی برگردد؛ سطحی که خوبی‌ها و بدی‌های خودش را دارد.

جاست کاز به روایت جاست کاز

از همین ابتدا بگویم که Just Cause 4 شباهت بسیار زیادی به قسمت‌های پیشین خود دارد. مانند همیشه می‌توانید با استفاده از سلاح مخصوص شخصیت اصلی بازی یعنی ریکو رودریگز، زمین و زمان را بهم وصل کرده و منتظر منفجر شدن آن‌ها باشید. از سمت دیگر مانند سه قسمت قبلی، نقشه بزرگ این بازی هم پر است از ساختمان‌ها و وسایلی که می‌توانید آن‌ها را نابود کنید و سلاح‌های متنوعی که حتی در فیلم‌های علمی و تخیلی نیز نمونه‌های آن را پیدا نخواهید کرد.

• برای تهیه جدیدترین بازی‌ها به فروشگاه @GameSyS در تلگرام و @gamesys_org در اینستاگرام مراجعه کنید.

در این میان چند فاکتور نسبتا ابتدایی به بازی اضافه شده‌اند که البته نمی‌توانند به Just Cause 4 هویت جداگانه‌ای بدهند. برای مثال در این قسمت این امکان فراهم شده تا شما بتوانید اجسام مختلفی را با متصل کردن به بالون‌های خاصی پرواز دهید. این قابلیت واقعا جالب است و با یک جستجو ساده در شبکه‌های اجتماعی می‌توانید کارهای جالب و بامزه‌ای که کاربران با این بالون‌ها کرده‌اند را مشاهده کنید. اما در عمل حضور آن‌ها تاثیر خاصی در گیم‌پلی بازی نمی‌گذارد و حتی خود سازندگان بازی‌ هم بسیار کم از این المان در مراحل اصلی Just Cause 4 استفاده کرده‌اند. یکی دیگر از المان‌های کلیدی اضافه شده به بازی به سیستم آب‌و‌هوایی جالب آن برمی‌گردد.

• سازنده:‌ Avalanche Studios
  
• ناشر: Square Enix
  
• پلتفرم‌ها: ایکس باکس وان، پلی استیشن 4 و پی سی
• پلتفرم بررسی: پلی استیشن 4

چه این بالون‌های عجیب و چه سیستم آب و هوای هوشمند بازی که شامل وضعیت‌های مختلف آب و هوا مثل طوفان و گرباد می‌شود، می‌توانند شما را برای ساعت‌هایی طولانی سرگرم‌ کنند؛ به این شرط که در استفاده از آن‌ها خلاق باشید. در کل هسته گیم‌پلی بازی در Just Cause 4 به گونه‌ای طراحی شده تا جا برای نشان دادن خلاقیت توسط شما بسیار بازتر از گذشته باشد و مقدار زمانی که شما صرف این بازی خواهید کرد هم به این موضوع وابستگی مستقیمی خواهد داشت.

در راستای آزادنه‌تر شدن فضای بازی، پیش رفتن در نقشه هم حالت نسبتا خطی گذشته را ندارد و شما از همان ابتدا می‌توانید به هر نقطه از نقشه بزرگ Just Cause 4 سفر کرده و ماموریت‌های داستانی و فرعی آن را انجام دهید.

چه ماموریت‌های اصلی و چه بخش‌های فرعی بازی هر کدام نقاط ضعف و قدرت مختص به خودشان را دارند که باز هم این موضوع که چقدر یک المان مثبت می‌تواند روی لذت بردن از گیم‌پلی بازی تاثیر بگذارد و چقدر یک مشکل می‌تواند کار را برای ادامه دادن جاست کاز 4 سخت کند به شما بستگی دارد.

مثلا جاست کاز جدید مانند گذشته شما در بخش‌هایی مانند شوتینگ و سواری ماشین‌ها ناامید می‌کند. هنوز هم شلیک کردن با استفاده از اسلحه‌های متنوع بازی به دشمنان اصلا حس سنگینی و حتی سبکی درستی را به شما منتقل نمی‌کند. کنترل ماشین‌ها هم چندان کارآمد نیست و قطعا در مسیرهای طولانی شما را خسته خواهد کرد.

حال نگاه دیگری به همین بخش‌ها داشته باشیم؛ در بحث مبارزه با دشمنان، با وجود لذت بخش نبودن تیراندازی در Just Cause 4، راه‌های متنوع دیگری مثل استفاده از همان بالون‌های معروف وجود دارد که حس تازه‌ای را به بازی می‌بخشد. کنترل ماشین هم اگر شما را خسته کند، استفاده از گجت معروف ریکو رودریگز به قدری خوب است که هر لحظه بخواهید بین نقاط مختلف جابجا شوید.

در ضمن، استفاده از وینگ‌سوت برای جابجا شدن بین محیط‌های مختلف لذت بخش بوده و طراحی آن بسیار خوب از آب در آمده است. البته برای استفاده از وینگ‌سوت باید به سطح خاصی از مهارت بنویسید که نیاز به سپری کردن چند ساعت زمان دارد. در کل چه بخواهید از هلی کوپتر، ون قدیمی، ماشین پرسرعت یا حتی وینگ سوت برای حمل و نقل استفاده کنید، دنیای بسیار وسیعی در Just Cause 4 انتظار شما را می‌کشد.

جزیره سولیس به عنوان مکان اصلی رخ دادن اتفاقات قسمت چهارم، با وجود شباهت‌های نسبی با محیط‌ قسمت‌های پیشین، وسعت بسیار زیاد و تنوع فوق‌العاده‌ای دارد. از دشت‌های پر از گل، جاده‌های شهری گرفته تا کوهستان‌های برفی و جنگل‌های استوایی مناطقی هستند که فرصت حضور و انجام ماموریت در آن‌ها را خواهید داشت.

البته یکی از اصلی‌ترین ضعف‌های جاست کاز 4 در همین دنیای بزرگ آن نمود جدی پیدا می‌کند. بزرگ‌ترین شاخص اصلی بازی‌های موفق سبک جهان باز در این نسل جزییات بالا و کارهای زیادی که برای انجام دادن در نقشه وجود داشت بود و جاست کاز جدید همانند یک بازی نسل ششمی هنوز از این ویژگی بی بهره است.

نقشه بسیار بزرگ بازی تقریبا خالی است و مانند نسخه‌های جدید فرنچایزهایی مانند GTA و ویچر این انگیزه که به نقاط مختلف برای پیدا کردن آیتم‌های جدید و قصه‌هایی تازه سرک بکشید به هیچ عنوان وجود ندارد. از سمت دیگر ماموریت‌های بازی هم تقریبا ساختار نسبتا یکسانی دارند و ماموریت‌های مثل تربیت نیروها آنقدر متنوع نیستند تا از خسته‌کننده شدن ریتم کلی بازی جلوگیری کنند.

قصه همیشه تکرار

خلاصه اتفاقاتی که طی Just Cause 4 رخ می‌دهد را می‌توان تنها در چند خلاصه کرد. بازهم ریکو رودریگز درگیر نابود کردن یک حکومت تروریستی شده که البته این بار رهبری خشن‌تر از گذشته آن را اداره کرده و به یک تکنولوژی عجیب برای کنترل وضعیت آب و هوایی مجهز است.

غیر خطی بودن مراحل و این موضوع که شما می‌توانید از همان ابتدای کار تقریبا به کل نقشه بازی دسترسی پیدا کنید باعث شده تا فضا برای تعریف یک قصه درست و حسابی فراهم نباشد و به همین دلیل داستان Just Cause 4 تقریبا بدون هیج بالا و پایین خاصی روایت می‌شود.

شخصیت ریکو کمتر از گذشته حرف می‌زد و طی داستان تعدادی کاراکتر قدیمی و جدیدی را ملاقات خواهید کرد که در انتهای داستان هیچ حس خاصی نسبت به آن‌ها پیدا نخواهید کرد.

در این میان، اکثر دیالوگ‌های بازی تم جالبی دارند و روابط بین شخصیت‌ها به حدی غنی می‌شود که بخواهید سرنوشت داستان Just Cause 4 را بدانید. همچنین گروه‌های مختلفی در نقشه بازی وجود دارند که تفاوت‌‌های جالبی چه در رویکرد فکری خود و چه در سلاح‌های مورد استفاده دارند که باعث می‌شود درگیر شدن ریکو با سرنوشت‌ آن‌ها برای شما جذاب باشد.

دلیل موجه یا غیر موجه؟

همان‌طور که پیش از این هم گفتم، جاست کاز 4 نقشه بسیار بزرگی دارد که اتفاقا بسیار زیبا هم هست. مناطق سرسبز بازی از فاصله نسبتا دور جلوه زیبایی دارند. انفجارها به خصوص روی نسخه پی سی با جزییات بالایی رخ می‌دهند و افکت‌های برف، باران و وضعیت‌های آب و هوایی خاص بازی مثل توفان نیز فوق العاده به تصویر کشیده می‌شوند.

البته تمام این جزییات از فاصله نزدیک‌تر آن جلوه اصلی خودشان را ندارند و ممکن است هنگام روبرو شدن با بعضی از مناطق بازی، با افکت‌های بسیار بی کیفیت، تکراری و پیش پا افتاده روبرو شوید.

در بخش صداگذاری هم بازی عملکرد خنثی و فراموش شدنی دارد که نیاز نیست به طور خاصی به آن پرداخت اما نمی‌توان از ضعف بخش موسیقی بازی غافل شد. عناوینی مانند سری Doom و جاست کاز با توجه به سطح بالای اکشن خود،‌ نیاز به یک آلبوم موسیقی مناسب برای لذت بخش‌تر شدن گیم‌پلی دارند، اتفاقی در آخرین نسخه از سری Doom رخ داد و تحسین تعداد زیادی از کاربران و منتقدان را برانگیخت؛ این اتفاق در Just Cause 4 رخ نداده و موسیقی بازی حرفی برای گفتن ندارد و به ماندگار شدن تجربه شما از این عنوان کمک خاصی نمی‌کند.

در انتها باید گفت که Just Cause 4 اتفاق مهمی برای صنعت ویدیو گیم نیست. بازی همان المان‌های همیشگی سری جاست کاز مثل انفجارهای بزرگ، گجت‌های عجیب و غریب و سرعت بالای گیم‌پلی را درون خود جا داده که نسبت به قسمت قبلی تغییر آن‌چنانی نکرده است. این عنوان در بخش‌هایی مانند صداگذاری و موسیقی هم ضعیف ظاهر شده اما با کمی حوصله و سخت نگرفتن می‌توانید به خاطر اکشن جذابش، آن را تا انتها دنبال کنید.