جمع‎بندی 2018؛ نگاهی به کارنامه نینتندو سوییچ در سالی که گذشت

وقتی نینتندو سوییچ برای نخستین بار در سال 2017 روانه بازار شد، به نظر می‎رسید که قرار نیست هیچ اشتباهی داشته باشد. این کنسول جدید بود، هیجان‎انگیز بود و دروازه‎های تازه‎ای را به روی گیمرها باز می‎کرد. لاین‎‌آپ سوییچ در سال 2017 خارق‎العاده بود و دو بازی Super Mario Odyssey و The Legend of Zelda: Breath of the Wild به تنهایی این کنسول را نویدبخش‎تر از هر زمان دیگر کردند. اما سوییچ هم با تمام عظمتش وقتی وارد سال دوم عرضه شد نتوانست روند شگفت‎انگیز قبلی را ادامه دهد و بازی‎های اورجینال کمتر و پورت‎های وی یو بیشتر، راه حل نینتندو برای سرگرم نگه داشتن گیمرها بود.

در سالی که گذشت نینتندو سوییچ مثل پارسال لاین‎آپی شدیداً سلطه‎جویانه نداشت و تا حدی زیر سایه نام‎هایی مانند God of War و Marvel's Spider-Man ماند. البته صرفاً تا ماه‎های پایانی سال، چرا که در این برهه و در زمانی که انحصاری‎های مایکروسافت و سونی ته کشید، نینتندو دو برگ برنده Pokemon و Super Smash Bros را رو کرد.

خوشبختانه توسعه‎دهندگان مستقل شدیداً برای عرضه بازی‏‎هایشان روی سوییچ هیجان‎زده هستند و هر روز عناوین جدید و قدیمی خود را به به این پلتفرم می‎آورند؛ مسئله‎ای که به شکلی اجتناب ناپذیر به رشد سریع کاتالوگ بازی‎های نینتندو سوییچ کمک کرده است. در این بین اما توسعه‎دهندگان شخص ثالث به همان اندازه هیجان‎‏زده نبوده‎اند و ظاهراً در حال بررسی گزینه‎های خود برای استفاده از ویژگی‎های منحصر به فرد سوییچ -در کنار قدرت‎ سخت‎افزاری کمتر آن- هستند. در سال 2018 ضمناً سرویس Switch Online شروع به کار کرد.

• جمع‎بندی 2018؛ نگاهی به کارنامه ایکس باکس وان در سالی که گذشت
• جمع‎بندی 2018؛ نگاهی به کارنامه پلی استیشن 4 در سالی که گذشت
• جمع‎بندی 2018: نگاهی به کارنامه پی سی گیمینگ در سالی که گذشت
• جمع‎بندی 2018: نگاهی به کارنامه نینتندو سوییچ در سالی که گذشت

بازی‎ها

در حال حاضر بیش از 1400 بازی در استور سوییچ یافت می‎شود و در میان این عناوینT هرچیزی که فکرش را کنید، از عناوین مستقل تحسین شده تا برخی از بهترین کلان‎بودجه‎های چند سال اخیر، به چشم می‎خورد. این موضوع با توجه به خروجی نه چندان باثبات سوییچ از نظر انحصاری، نکته مهمی محسوب می‎شود.

مورد انتظارترین بازی‎های نینتندو طی سالی که گذشت -اعم از سوپر ماریو پارتی، Pokemon Let's Go: Eevee and Pikachu و Super Smash Bros. Ultimate- همگی در سه ماهه پایانی سال عرضه شدند. تا پیش از آن، نینتندو عملکردی بالاتر از متوسط نداشت. بعد از یک شروع انفجاری در سال 2017 با بازی‎هایی مثل زلدا، ماریو کارت، اسپلتون 2 و ماریو ادیسه و کسب موفقیت پی در پی، هدف‎گذاری نینتندو برای سال جدید، بازی‎های کلان‎بودجه کمتر و بازی‎های مستقل بیشتر بود.

نینتندو سوییچ سالش را با پورت‎های کنسول Wii U شروع کرد. نخستین نمونه در ماه فوریه و زمانی بود که کالکشن Bayonetta برای سوییچ عرضه شد. عرضه این بازی به‎صورت خاص اهمیت فراوان داشت؛ چون بایونتا به مراتب بازی بهتری نسبت به آن است که همراه با وی یو به زباله‎دان تاریخ بپیوندد. این روند سپس با Donkey Kong Country Tropical Freeze و Hyrule Warriors در ماه مه و سپس Captain Toad: Treasure Tracker در ماه ژوئن ادامه یافت.

نینتندو سوییچ چند انحصاری تماماً جدید هم داشت، اما هیچ یک از این عناوین شاهکار نبودند و احتمالاً در بهترین حالت بتوان متوسط خواندشان. در ماه مارس بازی Kirby Star Allies نخستین حضور فرنچایر کربی را روی سوییچ رقم زد. دو ماه بعد هم Mario Tennis Aces عرضه شد که گرچه یک بازی فوق‌العاده برای جمع‌های خودمانی به حساب می‎آید اما گیم‎پلی‎اش به نظر بسیاری کشش و سادگی لازم را نداشت. در نهایت کار با Sushi Striker به پایان رسید.

در دوران به‎روزرسانی‎های پس از عرضه و Game as Service ها، این موضوع به امری رایج تبدیل شده که یک بازی ابتدا عرضه شود و سپس مشکلات آن برطرف. نینتندو در پیوستن به این ترند اندکی کند بود. اما بعد از عرضه چند بازی که به اندازه مورد انتظار موفق نبودند، نینتندو به‎روزرسانی‎هایی برای آنها منتشر کرد که برخی از رایج‎ترین مشکلات گیمرها را برطرف ساختند. Mario Tennis Aces به عنوان مثال از چند کاراکتر جدید و یک حالت مولتی پلیر کوآپ برخوردار شد.

دوست‌داران کربی هم با یک آپدیت، شاهد اضافه شدن یک کمپین داستانی جدید و رایگان بودند که برخی از مشکلات نسخه ابتدایی را برطرف کرد. اسپلتون 2 هم بسته گسترش‎دهنده «Octo Expansion» را داشت. اما در این بین بسته‎های الحاقی چندان مهمی برای بازی‎های بزرگ سال 2017، مثل زلدا و سوپر ماریو ادیسه عرضه نشد.

اواسط سال 2018، نینتندو دست به حرکتی زد که هیچکس جز نینتندو جرئت انجامش را ندارد. این کمپانی به جای عرضه بازی‎های رایج‎اش، جعبه‎ای پر از مقوا به نام Labo عرضه کرد و آن را «ماشین خلاقیت» نامید. نینتندو لبو به بازیکن اجازه می‎دهد که اسباب‎بازی‎های مختلفی -از یک کوله پشتی رباتیک گرفته تا چوب ماهی‎گیری و پیانو- را با مقوا بسازد و سپس از آن‎ها در مینی گیم‎هایی مشخص استفاده کند.

نینتندو در سال 2018 چند قرارداد با ناشران شخص ثالث هم داشت تا قادر به پر کردن حفره‎ای باشد که انحصاری‎هایش نتوانستند پر کنند. مهم‎ترین خروجی این قراردادها بازی نقش‎آفرینی Octopath Traveler بود که توسط اسکوئر انیکس ساخته شد اما بازی‎های Go Vacation ،Dragon Quest Builders و The World Ends with You هم از دیگر نمونه‎های ارزشمند هستند.

با فرا رسیدن ماه اکتبر، انحصاری‎های مورد انتظار سوییچ از راه رسیدند. سوپر ماریو پارتی دقیقاً به همان زیبایی و احمقانگی بود که انتظارش را داشتیم. مینی گیم‎های این بازی به شکلی هوشمندانه از قابلیت‎های سوییچ استفاده کردند. با این وجود اما به دلیل نام‎گذاری ساده و بدون پسوند بازی، انتظار می‎رفت شاهد بزرگ‎ترین سوپر ماریو پارتی تاریخ باشیم که چنین اتفاقی نیفتاد.

در ماه نوامبر، Pokemon Let's Go Eevee and Pikachu این سری بازی قدمت‎دار که برای نزدیک به یک دهه از تب و تاب همیشگی افتاده بود را از نو متصور شد. بعد در ماه دسامبر نوبت به Super Smash Bros. Ultimate رسید که با ویژگی‎هایی مثل 76 کاراکتر قابل بازی و به‎روزرسانی‎های مداوم و باکیفیت، بهترین Smash تاریخ به حساب می‎آید.

بنابراین در مجموع سال 2018 سالی بزرگ برای انحصاری‎های سوییچ نبود، به جز چند ماه آخر.

فضای خالی میان تمام عناوینی که بالاتر به آنها اشاره کردیم نیز با از راه رسیدن آهسته اما پیوسته پورت‎هایی مهم پر شد. بازی‎های کلان بودجه مهمی مثل دیابلو 3، دراگون بال فایترز، فورت‎نایت، وارفریم و دارک سولز به سوییچ آمدند و در اکثر مواقع، پورت‎هایی عاری از مشکلات اساسی بودند. نیازی به اشاره نیست که سوییچ حالا بعد از پی سی به سرزمین موعود بازی‎های مستقل تبدیل شده و عناوینی مثل Celeste ،Into the Breach ،Dead Cells و Hollow Knight همگی در سال 2018 به سوییچ آمدند تا هرکدام به یکی از پرفروش‎ترین عناوین سوییچ تبدیل شوند.

سخت‎افزار

سوییچ کنسولی خارق‎العاده است که عملکردی به مراتب بهتر از آنچه به نظر می‎رسد دارد، اما احتمالاً بسیاری بر سر این موضوع توافق نظر داشته باشند که با مشکلات سخت‎افزاری اساسی عرضه شد. خوشبختانه در سال 2018 شاهد راه حل‎هایی برای این مشکلات بودیم.

در سالی که پشت سر گذاشتیم نینتندو از استند شارژ قابل تنظیمی برای سوییچ رونمایی کرد که امکان تجربه بازی‎ها را در حالت Tabletop فراهم می‎کند. کمپانی هوری هم جوی‎کان‎هایی عرضه کرد که در آن‎ها D-Pad جایگزین دکمه‎های چهار جهت شده و تجربه‎ای دلچسب‎تر از بازی‎های دوبعدی کلاسیک به ارمغان می‎آورد. FlipGrip هم پروژه‎ای بود که با سرمایه عمومی محقق شد و به شما اجازه می‎دهد با نصب کردن جوی‎کان‎ها به بخش بالایی و پایینی سوییچ، بازی‎های عمودی را به شکلی متفاوت تجربه کنید.

با نزدیک شدن به روزهای پایانی سال، نینتندو تصمیم به عرضه یک آداپتور لن رسمی گرفت که به گفته کارگردان Smash، به صورت خاص برای طرفداران Super Smash Bros Ultimate ساخته شده؛ زیرا بسیاری از گیمرها از لگ در بازی‎های خود ناراضی بودند. این آداپتور 30 دلار قیمت دارد که در کنار قیمت 60 دلاری Smash و قیمت 20 دلاری سرویس سوییچ آنلاین، بالاخره تجربه خوبی از بازی آنلاین برایتان فراهم می‎آورد.

نرم‎افزار

به صورت کل نینتندو سوییچ در سالی که گذشت تنها یک به‎روزرسانی نرم‎افزاری بزرگ دریافت کرد که آن نیز بر قابلیت‎های آنلاین دستگاه متمرکز بود. اوایل سال 2018 نینتندو این امکان را فراهم کرد تا از طریق فیسبوک و توییتر قادر به دریافت پیشنهادهای دوستی باشید. این یکی از قابلیت‎های فرمور 5.0 در ماه مارس بود و اپلیکیشن کنترل والدین هم از طریق همین به‎روزرسانی در دسترس قرار گرفت. بعد از آن سوییچ چند آپدیت دیگر دریافت کرد که همگی صرفاً به بهبود ثبات سیستمی کمک می‎کردند.

در ماه نوامبر و با گذشت یک سال و نیم از زمان عرضه، سوییچ دومین اپلیکیشن خود، یعنی یوتیوب را دریافت کرد؛ نخستین اپلیکیشن هم Hulu بود. با این همه هنوز خبری از دیگر اپلیکیشن‎های پخش ویدیو (مثل نت‎فلیکس) یا اپلیکیشن‎های شبکه‎های اجتماعی نیست. کنسول نینتندو هنوز مدیا پلیر هم ندارد که به صورت خاص بسیار ناامیدکننده است؛ زیرا نمایشگر این کنسول می‎تواند در شرایط مختلف برای تماشای فیلم و سریال ایده‎آل باشد.

سوییچ آنلاین

بعد از تاخیری نسبی، نینتندو سرویس آنلاین پولی‎اش را در ماه سپتامبر عرضه کرد. برای قیمت نه‎چندان کمرشکن 20 دلار در سال، گیمرها قادر به تجربه آنلاین بازی‎ها، ذخیره سیو بازی‎ها در فضای ابری و دسترسی به کالکشنی از بازی‎های کلاسیک نینتندو روی کنسول NES هستند که آن‎ها نیز حالا از قابلیت‎های آنلاین پشتیبانی می‎کنند. اما این سرویس در مجموع هنوز قادر به تحقق ابتدایی‎ترین دلیل وجود خود نیست: یعنی کمک به گیمرها در تجربه آنلاین بازی‎ها با یک‎دیگر.

نینتندو از آن شرکت‎هایی نیست که به خاطر ابداعاتش در حوزه آنلاین گیمینگ شناخته شود. در واقع تا پیش از آغاز به کار سوییچ آنلاین، کاربران بارها از این موضوع شکایت کرده بودند که به راحتی قادر به تجربه آنلاین اسپلتون 2 یا ماریو کارت 8 نیستند. سوییچ همچنین یک اپلیکیشن چت صوتی برای موبایل دارد که نه‎تنها مکالمه صوتی را پیچیده می‎کند، بلکه از نظر کارایی به هیچ وجه با اپلیکیشن‎هایی مثل دیسکورد یا حتی قابلیت چت داخلی مایکروسافت و سونی در ایکس باکس وان و پلی استیشن 4 قابل مقایسه نیست.

سوییچ آنلاین نخستین سرویس آنلاین پولی نینتندو است و آن دسته از دارندگان خوشبین سوییچ امیدوار بودند اگر نینتندو برای یک سرویس پول دریافت می‎کند، احتمالاً در پیاده‎سازی آن هم نسبت به قبل بهتر عمل خواهد کرد. اما این‎طور نشد. سرویس آنلاین سوییچ هنوز در اتصال آسان گیمرها به یکدیگر با مشکل مواجه است. خبری از قابلیت ارسال پیام برای دوستان نیست، امکان اتصال میکروفون وجود ندارد و اگر بخواهید یک دست Smash با دوستان‎تان بازی کنید باید از اپلیکیشن‎های جداگانه مثل دیسکورد (روی پلتفرمی جداگانه) استفاده کنید. به بیان دیگر، سوییچ آنلاین به‎دردنخور است و قیمت پایین‎تر آن در قیاس با سرویس‎های مشابه سونی و مایکروسافت، کارکردهای محدودش را توجیه نمی‎کند.

سایر مسائل به صورت خلاصه

• بعد از یک عرضه موفقیت‎آمیز در سال 2016 و سپس لغو تولید در سال 2017، نینتندو مجدداً دست به افزایش موجودی مایکروکنسول NES Classic زد. این کمپانی تا به امروز بیش از 10 میلیون مایکروکنسول NES و SNES فروخته است.
• پنجمین بازی موبایل نینتندو، Dragalia در ماه سپتامبر برای اندروید و iOS عرضه شد. این بازی که در همکاری با Cygames ساخته شده چندان در جلب نظر منتقدان موفق نبود اما طی دو هفته نخست عرضه، بیشتر از سایر بازی‎های موبایل نینتندو درآمدزایی کرد.
• تاتسومی کیمیشیما که بعد از مرگ ساتورو ایواتا مدیر عاملی نینتندو را برعهده گرفته بود در ماه ژوئن از سمت خود کناره گرفت. شونتارو فوروکاوا جایگزین او شد که پیشتر سمت‎های مهمی در بخش مارکتینگ و برنامه‎ریزی سازمانی نینتندو داشت.
• نینتندو در سال 2018 اعلام کرد که با استودیوی Illumination، سازنده سری انیمیشن Despicable Me وارد همکاری شده تا انیمشنی براساس سوپر ماریو بسازند. شیگرو میاموتو، خالق سوپر ماریو هم تهیه‎کننده این پروژه خواهد بود.
• در نهایت سال 2018 سالی بود که نینتندو سوییچ به صورت تمام و کمال هک شد. این هک به کمک یک نقص سخت‎افزاری در پردازنده انویدیا میسر شد و به‎هیچ‎وجه از طریق به‎روزرسانی نرم‎افزاری امکان برطرف‎سازی این رخنه وجود ندارد.

جمع‎بندی

با در نظرگیری عرضه چند انحصاری قابل قبول، چند بازی شخص ثالث بزرگ و پشتیبانی نینتندو از بازی‎های قدیمی‎تر، می‎توان گفت که سوییچ در سال 2018 لاین آپ خوبی داشته است؛ هرچند که در نبود یک بازی عظیم مثل Breath of the Wild و Super Mario Odyssey فروش سخت‎افزار با کاهش نسبی مواجه شد. سرویس شدیداً به تعویق افتاده نینتندو سوییچ آنلاین هم در وضعیت کنونی‎اش حرف خاصی برای گفتن ندارد؛ هرچند که با عرضه بازی‎های کلاسیک و تخفیف‎های انحصاری برای مشترکین می‎توان امیدوار به بهبود آن در آینده نزدیک بود.

بعد از عملکرد بسیار ناامیدکننده Wii U، به نظر می‎رسد که نینتندو فرمول موفقیت را بازیافته و همه‎چیز حاکی از آن است که سال آتی، یکی از بهترین سال‎های سوییچ خواهد بود. پیش از هر چیز خبرگزاری وال استریت ژورنال از توسعه یک مدل جدید از سخت‎افزار سوییچ خبر داده است. هنوز مشخص نیست این دستگاه چه ویژگی‎های داشته و به بهبود کدام ابعاد از سوییچ می‎پردازد؛ اما بعید نیست که شاهد مدلی تحت عنوان پرو باشیم که سخت‎افزار اندک بهتر یا نمایشگر بزرگ‎تر را در خود جای داده.

از سخت‎افزار که بگذریم، نینتندو تاریخ عرضه برخی‎ از موردانتظارترین بازی‎هایش را سال 2019 اعلام کرده: بازی‎هایی مثل New Super Mario Bros. U Deluxe، انیمال کراسینگ، لوییجیز منشن 3، فایر امبلم و Marvel Ultimate Alliance 3.

در این بین بایونتا 3 و متروید پرایم 4 هنوز تاریخ عرضه مشخصی ندارند ولی نمی‎توان از احتمال عرضه آن‎ها در سال 2019 چشم‎پوشی کرد. احتمالاً تنها ایرادی که هم‎اکنون می‎توان به لیست ابتدایی عناوین سوییچ در سال 2019 گرفت این باشد که هنوز خبری از یک بازی کژوال پرطرفدار (مثل Wii Fit یا Wii Music) نیست؛ هرچه نباشد همین بازی‎های کژوال بودند که فروش افسانه‎ای کنسول Wii را رقم زدند.