ثبت بازخورد

لطفا میزان رضایت خود را از دیجیاتو انتخاب کنید.

واقعا راضی‌ام
اصلا راضی نیستم
چطور میتوانیم تجربه بهتری برای شما بسازیم؟

نظر شما با موفقیت ثبت شد.

از اینکه ما را در توسعه بهتر و هدفمند‌تر دیجیاتو همراهی می‌کنید
از شما سپاسگزاریم.

نابینایی موجودات دریایی
علمی

نابینایی انبوه موجودات بستر دریا به خاطر گرمایش زمین

خلبانانی که در ارتفاعات بالا حرکت می کنند به اکسیژن بیشتری نیاز دارند و در غیر اینصورت بینایی خود را از دست داده و در نهایت می میرند. به همین نحو موجوداتی که در اعماق ...

Maryam Mousavi
نوشته شده توسط Maryam Mousavi | ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ | ۱۷:۰۰

خلبانانی که در ارتفاعات بالا حرکت می کنند به اکسیژن بیشتری نیاز دارند و در غیر اینصورت بینایی خود را از دست داده و در نهایت می میرند. به همین نحو موجوداتی که در اعماق اقیانوس زندگی می کنند هم برای مشاهده اطراف خود به اکسیژن نیاز دارند. متاسفانه اما دریاها در حال از دست دادن تراکم اکسیژن خود هستند؛ یک رویداد دریایی نگران کننده که از آن با نام اکسیژن زدایی هم یاد می شود و به نابینایی موجودات دریایی منجر شده.

دانشمندان موسسه اقیانوس نگاری Scripps با تشخیص این مساله که فقدان اکسیژن میتواند باعث ایجاد نابینایی در اورگانیسم های دریایی شود به بررسی این مساله پرداختند که چطور کاهش سطح اکسیژن می تواند بر بینایی اختاپوس ها، خرچنگ ها و ماهی های مرکب اثر بگذارد. نتایج این تحقیق نیز در ادامه در نشریه زیست شناسی کاربردی (Journal of Experimental Biology) منتشر شد و براساس آن این اورگانیسم ها سطوح متفاوتی از کوری را تجربه کردند و برخی حتی تا فقدان کامل بینایی نیز پیش رفتند.

نابینایی موجودات بستر دریا

لیلین مک کورمیک از دانشمندان علوم دریایی Scripps و مولف ارشد مقاله منتشر شده در این رابطه ضمن تاکید بر اهمیت اکسیژن می گوید:

مساله ای که در اقیانوس ها به وجود آمده از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است چراکه اورگانیسم ها برای زنده ماندن به اکسیژن نیاز دارند. بینایی یک فرایند حسی بسیار مهم است و برای این منظور موجودات زنده به مولکول های اکسیژن نیاز دارند.

البته منظور این نیست که موجودات دریایی حالا در مرز نابینایی، خفگی یا مرگ قرار دارند. بلکه سطوح اکسیژن موجود در اقیانوس ها در حال افت است و  به خاطر گرمایش روز افزون این سیاره نیز بینایی موجودات ساکن در اقیانوس ها ممکن است بدتر شود.

کارن ویشنر اقیانوس نگار دانشگاه Rhode Island که هیچ نقشی در این تحقیق نداشته در این باره می گوید:

البته این موجودات شاید تا نقطه مرگ پیش نروند اما به احتمال زیاد دیگر نمی توانند شکارچیان، تغییرات نوری یا چیزهایی که در بستر اقیانوس قرار دارند را مشاهده نمایند. این مساله از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.

Takamitsu Ito از اقیانوس نگاران موسسه تکنولوژی جورجیا در رابطه با علت این موضوع می گوید:

در محیط دو عامل اصلی برای افت اکسیژن وجود دارد: یکی از این عوامل کاملا در نتیجه قوانین فیزیک رخ می دهد؛ یعنی وقتی اقیانوس حرارت بیشتری از محیط را به خود جذب می کند (منظور گرمای اضافی ناشی از اثر گازهای گلخانه ایست) و آب به صورت کلی گاز کمتری را در خود نگه می دارد.

گرمایش زمین/ نابینایی موجودات دریایی

عامل دیگر کاهش میزان ادغام اکسیژن با آب های اعماق اقیانوس است. اقیانوس های زمین بالغ بر ۹۰ درصد از حرارت به دام افتاده درون اتمسفر را که به واسطه تصاعدات کربنی انسانی ایجاد شده اند به خود جذب می کند و بخش اعظمی از این حرارت در نزدیکی سطح اقیانوس جذب می شود. در نزدیکی سطح آب اکسیژن نیز انباشته شده و به همین خاطر لایه ای از آب گرم روی آب اقیانوس ها شکل می گیرد. اما این لایه به شدت گرم آب به سختی با آب های اعماق اقیانوس ادغام می شود و به همین خاطر موجودات زنده بستر اقیانوس از اکسیژن محروم می مانند.

با این حال اما برخلاف خلبانانی که میتوانند از منابع اکسیژن برای جلوگیری از کاهش قوه بینایی شان استفاده کنند موجودات بستر دریا راه فراری از این بابت ندارند.

دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
مطالب پیشنهادی