آلاینده های موجود در هوا چه تاثیری روی مغز انسان دارند؟

آلودگی‌های هوایی منجر به مرگ میلیون‌ها نفر در هر سال می‌شود. سازمان بهداشت جهانی (WHO) اعلام کرده ۴.۲ میلیون مرگ زودرس در سرتاسر این کره خاکی به علت آلودگی‌های هوایی است.

آلودگی‌های هوایی به مرور موجب بروز اختلالات قلبی عروقی و همچنین آسیب به بافت ریه‌ها می‌شود که فرد در نهایت امر احتمال دارد به سرطان ریه دچار شده یا تا مرز سکته قلبی نیز پیش برود.

دانشمندان در طی چند دهه گذشته سعی داشته‌اند به این مقوله پردازند گازهای آلاینده چه بر سر مغز ما انسان‌ها و حتی حیوانات می‌آورد و به نتایج متعددی در این زمینه دست یافتند.

بروز اختلالات حافظه، حواس پرتی و حتی اضطراب می‌تواند به واسطه در معرض قرار گرفتن به آلاینده‌های گازی قوت یابد. همچنین به نظر می‌رسد این دسته از ناهنجاری‌های جسمی و روحی در خردسالان بیشتر دیده می‌شود اما واقعا آلاینده‌ها چه بر سرمان می‌آورند؟

آلاینده‌های موجود در هوا اندازه‌ ۲.۵ میکرونی یا کمتر دارند؛ تقریبا ۳۰ برابر کوچکتر از پهنای یک تار موی انسان. «دون پین استراگز»، محقق بهداشت محیطی در دانشگاه مریلند توضیح می‌دهد:

این دسته از ذرات می‌توانند به نواحی عمیق بافت ریه دسترسی پیدا کرده، سپس وارد جریان خون شده و در نهایت به سمت مغز هدایت شوند.

سد خونی-مغزی در انسان تنها قادر است از ورود ذرات کربنی بزرگ جلوگیری کند. از طرفی دیگر راه راحت‌تری برای ورود سموم به مغز وجود دارد. کافیست هوای آلوده را استشمام کنیم و به همین راحتی گرد و غبار از طریق عروق بویایی به سمت حفره بینی و در نهایت عروق مغزی وارد شود.

البته مغز انسان مثل دیگر نواحی بدن از سیستم ایمنی برخوردار است. به محض ورود ذره آلوده به مغز، سلولی به نام میکروگلیا به سمت ذرات رفته و با در بر گرفتن‌شان تلاش می‌کند آنها را نابود سازد. با این حال میکروگلیاها در مغز انسان قادر نیستند از شر تمام ذرات خلاص شوند و این دسته از ذرات آلاینده در مغز تجمع پیدا می‌کنند. به همین سبب التهاب شکل یافته و اختلالات دیگری به دنبال این رویداد رخ می‌دهد.

با اینکه هنوز دانشمندان به یک نتیجه واحد از لحاظ علمی نرسیده‌اند اما در معرض قرارگیری انسان در بلندمدت به آلاینده‌های هوا می‌تواند امری به شدت خطرناک تلقی شود. گزاره اخیر در مقاله‌ای معتبر منتشر شده و نسبت به این موضوع باید ابراز نگرانی کرد.