بهترین فیلم‌‌هایی که در یک دهه اخیر ریبوت شده‌اند

در ده سال گذشته، هرگز جای خالی بازسازی عناوین قدیمی را در هالیوود احساس نکرده‌ایم. بازسازی یا تولید دوباره (ریبوت) یک فیلم سینمایی یا سریال و حتی انیمیشن، همیشه یکی از مسئولیت‌های استودیوهای آمریکایی بوده است. ریبوت های هالیوودی و علاقه هالیوودی‌ها به اکران ریبوت عناوینی که پیش‌تر با داستان دیگری ساخته شده‌اند، حالا سرعت بیشتری از قبل دارد. فیلم‌های ترسناک دهه هشتاد میلادی، این روزها با بازیگران و فضایی تازه‌تر ابتدا ریبوت می‌شوند و سپس در لیست اکران قرار می‌گیرند.

در دهه 2010 میلادی، عناوین منحصربه‌فرد یا اورجینال سینمای آمریکا هر سال کم‌تر و کم‌تر شده‌اند. البته اگر با عدالت به سینمای یک دهه اخیر نگاه کنیم، می‌توانیم از فیلم‌های بازسازی شده راضی باشیم. فیلم‌های سینمایی‌که بازسازی می‌شوند، یک فرمول آزمایش‌شده، یک داستان محبوب و یک مسیر قبلا طی شده دارند. بنابراین ریسک زیادی برای اکران آن‌ها، گریبانگیر استودیوهای هالیوودی نمی‌شود. این فیلم‌ها چون داستانی تکراری را ارائه می‌دهند، به جز اضافه کردن لایه‌ای مدرن به ماهیت روایتشان هیچ جذابیت تازه‌ای ندارند. بنابراین پیدا کردن یک بازسازی متفاوت که به ریشه‌های خودش پایبند بوده، تقریبا غیرممکن است. در ادامه با ویجیاتو همراه باشید تا بهترین بازسازی‌های یک دهه اخیر را با هم مرور می‌کنیم.

The Great Gatsby

تا پیش‌ از فیلمی که باز لورمن کارگردانی آن را برعهده داشت، سه اقتباس سینمایی از رمان مشهور اسکات فیتزجرالد ساخته شده بود. اما The Great Gatsby باز لورمن، نسل جدیدی از اقتباس‌های کلاسیک را معرفی کرد. در نتیجه فیلمی که لئوناردو دی‌کاپریو را در کنار کری مولیگان و توبی مگوایر قرار داده، بالاتر از همه عناوین قدیمی‌تر، به عنوان بهترین اقتباس از رمان فیتزجرالد شناخته می‌شود. فیلمی که آن‌قدر ارزشمند و باکیفیت بود که دو جایزه اسکار را به تالار افتخاراتش اضافه کرد.

A Star is Born

همانند تجربه‌ای که The Great Gatsby پشت سر گذاشته، A Star is Born هم بارها توسط اهالی هالیوود بازسازی شده است. مشهورترین نسخه در سال 1976 اکران شد؛ با بازی باربارا استریساند و کریس کریستوفرسون. اما اقتباسی که لیدی گاگا و بردلی کوپر در آن آواز می‌خوانند، احتمالا بهترین ستاره‌ای است که از این داستان متولد شده است. ریبوت موفقی که در عشق را زنده و مرده به تصویر می‌کشد و قطعا بهترین نسخه ساخته شده از خودش لقب می‌گیرد.

Rise of the Planet of the Apes

عناوین متعددی از داستان پیشرفت ژنتیکی میمون‌ها ساخته شده اما همه آن‌ها در مقابل ساخته راپرت وایت شبیه به شوخی هستند. او قدم نخست یک سه‌گانه بی‌نظیر را محکم برداشت و با بهره‌گیری از داستان جذاب میمون‌هایش شگفتی آفرید. هم حرف‌های سیاسی و فلسفی‌اش را مطرح کرد و هم موفقیت بزرگی در فروش فیلم به دست آورد.

بازگرداندن آبرو به داستان میمون‌ها آن هم پس از نسخه بسیارضعیفی که تیم برتون ساخت، تقریبا غیرممکن به نظر می‌رسید. اما راپرت وایت Rise of the Planet of the Apes را مدرن‌تر و تاریک‌تر از همیشه ریبوت کرد و نقش اندی سرکیس در این سه‌گانه، شاید مهم‌تر از کارگردان‌هایش باشد. بازیگر توانایی که رابطه میان انسان‌ها و میمون‌ها را طبیعی‌تر از همیشه نشان داد.

Tinker Tailor Soldier Spy

داستان جان لوکاره، نویسنده بریتانیایی، که در سال 1979 مینی‌سریالی از آن توسط بی‌بی‌سی ساخته شده بود، در سال 2011 و توسط توماس آلفردسن به فیلمی جذاب ریبوت شد. فیلمی کاملا متفاوت در دنیای جاسوس‌هایی که آن‌ها را به نام جیسون بورن و جیمز باند می‌شناسیم. و برای نشان دادن این جاسوس بی‌نظیر، چه کسی بهتر از گری اولدمن؟ جان هارت، کالین فرث و تام هاردی سایر بازیگران توانمندی هستند که رمان جان لوکاره را تبدیل به بهترین اقتباس ممکن کرده‌اند. اقتباسی که نامزد سه جایزه اسکار هم شد.

13 Assassins

ساخته تاکاشی میکه بازسازی یکی از زیباترین فیلم‌هایی است که از Seven Samurai آکیرا کوروساوا الهام گرفته است. در سال 1963 ایچی کودو اقتباسی آزاد و کم‌هزینه از شاهکار تکرارنشدنی کوروساوا را اکران کرد که مشخص بود لیاقت کیفیت بیشتری را دارد. و این امر 47 سال بعد محقق شد. با جاه‌طلبی‌های تاکاشی میکه، 13 Assassins مدرن یک نبرد متوالی 45 دقیقه‌ای را تصویر کشید. ریبوت او موفق شد در فصل جوایز، به عنوان نامزد بهترین فیلم خارجی هم به آکادمی اسکار راه پیدا کند.

The Jungle Book

فلسفه مهمی که بازسازی‌ها از آن تغذیه می‌شوند، گذر زمان است. یعنی با خط خوردن سال‌های طولانی تقویم، داستان‌ها قدیمی‌تر می‌شوند و فناوری‌ها تازه‌تر. با این حال اقتباس‌های جدید دیزنی از عناوین قدیمی‌اش، خیلی هم محبوب نشدند. Lion King و Aladdin موج تازه‌ای از انتقادات را تحمل کردند. اما وقتی جیب‌های دیزنی را میلیاردی پر کردند، بزرگ‌ترین شرکت فیلم‌سازی دنیا متوجه شد مردم هنوز برای تماشای ربیوت‌ها خسته نشده‌اند. شاید ایده اکران دوباره اما متفاوت این دو انیمیشن از موفقیت The Jungle Book نشات گرفته است. فیلم‌نامه‌ای که در نسخه‌های دوبعدی‌اش هرگز موفق نشده بود زیبایی‌های جنگل و حیواناتش را به رخ بکشد و داستان جذاب نیل برای زنده ماندن در آن، میان صحنه‌های قدرتمندش درخشان به نظر می‌رسید.

Jump Street 21

چند نیروی پلیس فراموش‌شده در دهه 80 میلادی و بچه‌های فیلم خاطره‌انگیز Superbad در نخسین سال‌های قرن بیست و یکم محبوبیت بی‌نظیری داشتند اما تکرار موفقیت این ایده‌ها، خیلی دشوار به نظر می‌رسید. اما 21 Jump Street حالا یکی از به‌یادماندنی‌ترین فیلم‌های کمدی قرن بیست و یکم است. تعامل جونا هیل و چانینگ تاتوم با وجود محدودیت‌هایی که دارد، دلنشین و خنده‌دار به تصویر کشیده شده و این دوستی ناگهانی، مجموعه‌ای از بهترین صحنه‌های کومئو را برای ما تدارک دیده است.

Dredd

این ریبوت به ما کمک می‌کند تا بازی ناامیدکننده سیلوستر استالونه در فیلم Judge Dredd را کاملا فراموش کنیم. کارل اوربان از زیر سایه سنگین نخستین اقتباس سینمایی از این کمیک سرگرم‌کننده خارج شد و نقش اصلی آن را برعهده گرفت تا فیلم‌نامه الکس گارلند را با کارگردانی پیت تراویس کامل کند. حاصل این همکاری در گیشه‌ها خیلی دیده نشد اما استقبال شدید منتقدان و تبلیغات مردمی فیلم، هنوز هم هواداران زیادی برای قاضی دوست‌داشتنی پیدا می‌کند.

Let Me In

اهالی اسکاندیناوی استعداد عجیبی در ترساندن اطرافیانشان دارند. اما درباره این فیلم، باید این اصل را فراموش کنیم. تنها دو سال پس از نسخه ارجینال و سوئدی فیلم، مت ریوز دست به کار شد و Let Me In را با همان سیاهی و تهوع در نیومکزیکو در مقابل دوربین‌ها قرار دارد. اسکات مک‌فی به عنوان پسری که عاشق دختری خون‌آشام با بازی کلویی مورتز می‌شود، ترس و عشق را به جان یکدیگر می‌اندازد تا فیلم را ماندگارتر از نسخه اصلی‌اش کرده باشد. با این حال نویسنده رمانی که فیلم از آن اقتباس شده، جان آجوید لینکویست، هر دو فیلم را ستایش کرده است.

Pete’s Dragon

در میان همه فیلم‌‌هایی که در این لیست قرار گرفته‌اند، متفاوت‌ترین بازسازی نسبت به نسخه اصلی فیلم، Pete’s Dragon است. اولین انیمیشن این ایده در سال 1977 منتشر شد اما ریبوت آن یک موزیکال ماجراجویانه و سرگرم‌کننده است. لایو-اکشنی که دیوید لندی و توبی هالبروکز ساختند موسیقی‌های شنیدنی‌تری داشت و داستانی عاطفی‌تر را به تصویر می‌کشید. در نتیجه اژدهایی که در جذب مخاطب عادی هم ناتوان بود، حالا برای پیر و جوان سرگرم‌کننده‌تر از همیشه بود.

It

باید خوشحال باشیم که فیلم‌های سینمایی دهه دوم قرن بیست و یکم را تماشا کرده‌ایم. چرا که مجموعه‌ای از بهترین اقتباس‌های سینمایی رمان‌های استفن کینگ در روزگار ما اکران شده‌اند. پنی‌وایز دلقک که نخستین بار در سال 1990 به تصویر کشیده شد، با خلاقیت اندی موسچیتی به پرده‌های بزرگ سفر کرد و با بازیگری بیل اسکارشگارد کامل شد. حالا ریبوت It به بهترین فیلم ترسناک چند سال اخیر تبدیل شده و دنباله‌اش را هم اکران شده می‌بیند.

True Grit

اصلا درباره این ساخته سال 1969 جان وین بزرگ نمی‌توانیم بحث کنیم. فیلم ارزشمندی که جایزه بهترین بازیگر مرد اسکار را هم برنده شد. با این حال برادران کوئن از جف بریج، جاش برولین، مت دیمن و هالی استینفلد یاری گرفتند تا این وسترن کلاسیک را برای مخاطب مدرن سینما تکرار کنند. کوئن‌ها اقتباسی وفادارتر از رمان چارلز پولیتز را ارائه کردند و با ادای دین به نسخه مادر، برای کم‌تر از ده جایزه اسکار نامزد شدند. اگرچه ریبوت True Grit هیچکدام از جوایز آکادمی را برنده نشد اما یک بار دیگر لیاقت و مهارت ستایش‌شدنی برادران کوئن را به سینمای امروز دنیا نشان داد.

Mad Max: Fury Road

یکی از جذاب‌ترین ویژگی‌ فیلم‌هایی که بازسازی می‌شوند، این است که به کارگردان خود اجازه می‌دهند تا اگر کم‌لطفی‌ای در حق‌شان شده، آن را پس بگیرند. اگرچه جرج میلر اعتقاد دارد آن چه او به عنوان تازه‌ترین نسخه از Mad Max کارگردانی کرده، بیش‌تر شبیه به یک «تجدیدنظر» است تا یک «بازسازی». با این حال Fury Road  یک بازسازی مطلق است. مجموعه‌ای تازه از بازیگران، لوکشین‌های مدرن‌ در استرالیا و موسیقی متنی که هیچ نشانی از تجدیدنظر در Mad Max ندارد به خوبی نشان می‌دهد فیلم‌نامه غنی این اکشن آخرالزمانی به بازی تام هاردی و چارلیز ترون کمک کرده تا تجربه‌ای مدرن از یک بازسازی سینمایی را به تصویر بکشند. حالا هم جرج میلر از ساخت دنباله‌های آن اطمینان دارد.