اکانت‌های ظرفیتی پلی‌ استیشن 4 چه معنایی دارند؟

خرید بازی در ماه‌های انتهایی سال ۱۳۹۸ واقعا کار سختی است. با دلاری که نزدیک مرز ۱۳ هزارتومان جا خوش کرده، بازی‌های فیزیکی کنسولی با قیمتی بین ۶۰۰ الی ۸۰۰ هزارتومان به فروش می‌رسند، یعنی تقریبا نصف حقوق پایه وزارت کار. اما برای اینکه بتوان این هزینه‌ها را سرشکن و بازی‌های ویدیویی را با قیمتی‌ مناسب‌تر تهیه کرد، روش‌های زیادی وجود دارند. یکی از شناخته‌ شده‌ترین آن‌ها احتمالا اکانت‌ های ظرفیتی هستند اما این اکانت های ظرفیتی دقیقا چه معنایی دارند و چطوری تهیه شده و به فروش می‌رسند؟‌ با ویجیاتو همراه باشید تا به هر سوال و شک و شبهه‌ای که در این مورد داریم، پاسخ دهیم.

اکانت‌ های ظرفیتی از امکان به اشتراک‌گذاری بازی‌های پلی‌ استیشن 4 نشات می‌گیرند که البته هیچ ایده‌ای نداریم چرا فروشندگان این نام را برای آن انتخاب کرده‌اند. اما نگران نباشید، ادعای آن‌ها حقیقت دارد و این اکانت‌ها غیر قانونی نیستند، البته به جز ظرفیت ۱ که به نوعی دور زدن قوانین سونی است. برای آنکه بهتر متوجه معنای این ظرفیت‌ها و تفاوت بین آن‌ها شویم، اول باید ببینیم که داستان به اشتراک‌گذاری بازی‌ها روی کنسول پلی‌ استیشن 4 چیست و چه شرایطی دارد.

در بین خانواده‌ها و دوستان نزدیک به خصوص در کشورهای خارجی بسیار پیش می‌آید که هر کسی کنسول مخصوص خودش را داشته باشد. برای مثال برادر و خواهری را تصور کنید که در دو دانشگاه مختلف تحصیل می‌کنند و هر دو در اتاق‌های خوابگاهشان کنسول پلی استیشنی برای گذراندن اوقات فراغت دارند. برای چنین افراد و حتی دوستان نزدیک شاید چندان منطقی نباشد که یک بازی مشخص را دو بار بخرند و اگر هر دو بخواهند همزمان بازی کنند، امکان به اشتراک‌گذاری دیسک بازی هم وجود ندارد. اما از طریق بازی‌های دیجیتالی چنین چیزی امکان‌پذیر است.

از طرفی دیگر همانطور که می‌دانید امکان استفاده یک اکانت روی چند پلی استیشن 4 نیز وجود دارد. اما می‌توان یک کنسول را به عنوان کنسول اصلی اکانت مورد نظر مشخص کرد. حالا این دو قضیه چه ارتباطی با هم دارند؟ سونی اجازه می‌دهد به همین طریق یک بازی دیجیتالی را دو نفر همزمان تجربه کنند. یک مثال کافی است تا به راحتی متوجه مکانیزم این کار شوید.

اکانت های ظرفیتی ۲ و ۳

دو دوست خیالی به نام‌های نیلوفر و آرمین را تصور کنید که پلی استیشن 4 روی میز تلویزیون خانه هر دو آن‌ها خاک می‌خورد و به دلیل شرایط اقتصادی نه چندان جالب، توانایی خرید بازی‌های فیزیکی روز را ندارند. نیلوفر با خرید گیفت کارد و شارژ کردن اکانتش، بازی ویدیویی جدیدی که هر دو آن‌ها انتظارش را می‌کشیدند، به صورت دیجیتالی خریداری می‌کند. برای آنکه آرمین هم بتواند بازی را تجربه کند و هزینه صرف شده هم بین آن دو نصف شود، کافیست نیلوفر یوزرنیم و پسورد اکانت خود را به آرمین دهد.

آرمین روی کنسول خود وارد اکانت نیلوفر می‌شود، به تنظیمات کنسول رفته و پلی استیشن 4 خودش را به عنوان کنسول اصلی این اکانت مشخص و تعیین می‌کند. یکی از مزیت‌های پلی استیشن 4 این است که اکانت پلاس و بازی‌های فیزیکی خریداری شده توسط یک اکانت، روی اکانت‌های دیگر روی آن کنسول نیز قابل استفاده‌اند اگر آن کنسول به عنوان کنسول اصلی اکانت اول شناخته شده باشد.

بیشتر بخوانید:

• چگونه دانلودها را در پلی استیشن 4 مدیریت کنیم؟
• چگونه از هارد اکسترنال روی پلی استیشن 4 استفاده کنیم؟
• ۵ ویژگی خاص پلی استیشن 4 که احتمالا از آن‌ها بی‌خبرید

بنابراین حالا آرمین می‌تواند از اکانت نیلوفر خارج شده، وارد اکانت خودش شود و تمامی باز‌ی‌های دیجیتالی خریداری شده توسط اکانت نیلوفر را با اکانت خودش بازی کند. اما از آنجایی که کنسول آرمین به عنوان کنسول اصلی اکانت نیلوفر مشخص شده، دیگر نیلوفر مجبور است تنها با اکانت خودش بازی کند و حتما هم باید آنلاین باشد تا لایسنس این فرآیند توسط سونی بررسی شود.

سایت‌ها و کانال‌های فروش بازی از همین ترفند برای فروش اکانت های ظرفیتی استفاده می‌کنند و در این سناریو، آرمین که دسترسی راحت‌تری دارد همان ظرفیت ۲ به حساب می‌آید که البته قیمت بیشتری هم دارد و نیلوفر که باید همیشه آنلاین باشد و از اکانت خودش استفاده کند، ظرفیت ۳ است. از آنجایی که تمامی بازی‌ها و اشتراک پلاس خریداری شده با کنسول شخص دیگر به اشتراک گذاشته می‌شود، سایت‌های فروش برای هر بازی مشخص یک اکانت می‌سازند و با آن اکانت تنها همان بازی را خریداری می‌کنند.

اگر ظرفیت دوم یک بازی مثل Death Stranding را خریداری کنید، فروشنده یوزرنیم و پسورد اکانتی را بهتان داده و از شما می‌خواهد پلی استیشن 4 خود را به عنوان کنسول اصلی اکانت مشخص کنید. سپس از اکانت داده شده خارج شوید و با اکانت خودتان و حتی به صورت آفلاین بازی کنید. شخصی دیگری که ظرفیت ۳ بازی را خریداری می‌کند، فروشنده یوزرنیم و پسورد همین اکانت را به او می‌دهد و از آن شخص می‌خواهد همیشه آنلاین باشد و از همین اکانت استفاده کند.

در واقع فروشندگان یک بازی را که برای مثال ۶۰ دلار صرف خرید آن کردند، به دو (و گاهی سه نفر) می‌فروشند و از این طریق هزینه خرید بازی برای شما کمتر می‌شود. اما اگر دوست و آشنای گیمری دارید، با دانستن این موضوع و خرید گیفت کارت از سایت‌ها می‌توانید خودتان این فرآیند ساده را طی کنید. فقط از یاد نبرید اگر می‌خواهید شما کسی باشید که بتوانید بازی را با هر اکانتی و به صورت آفلاین تجربه کنید، شخص مقابل باید با اکانتش بازی را خریداری کرده و به شما دهد. همچنین از آنجایی که شما مزیت بیشتری نسبت به او دارید، منصفانه‌تر است که بخش بیشتری از هزینه خرید بازی را به عهده بگیرید.

فرآیند کلی این کار هم بسیار ساده است و تنها چند دقیقه زمان می‌برد. در گام اول شما باید از سایت‌های معتبر به اندازه خرید خود گیفت کارت تهیه کنید، سپس مطابق تصویر زیر در فروشگاه پلی استیشن 4 گزینه Redeem Codes را انتخاب کرده و با وارد کردن کد گیفت کارت، اکانت خود را شارژ کنید. بازی مورد نظر را در همان فروشگاه جستجو کرده و گزینه Buy را انتخاب کنید. حالا کافی است از اکانت خود خارج شده و یوزرنیم و پسورد را در  اختیار شخص مقابل قرار دهید.

شخص مقابل بعد از وارد شدن به اکانت شما، مطابق تصویر باید به بخش تنظیمات (Settings) کنسول رفته، وارد بخش Account Management شده و در نهایت گزینه Active as Primary را فعال کند. حالا او می‌تواند از اکانت شما خارج شده و با اکانت خودش به صورت آفلاین و آنلاین بازی کند. اگر می‌خواهید شما باشید که بتوانید آفلاین و با اکانت‌های دیگر بازی کنید، عکس این فرآیند را طی کنید و از دوستتان بخواهید که بازی را خریداری کند.

اکانت ظرفیت ۱

حالا که با سیستم اکانت های ظرفیتی ۲ و ۳ و نحوه کار آن‌ها آشنا شدید، احتمالا این سوال برایتان پیش می‌آید که پس ظرفیت ۱ چیست و چرا قیمتی پایین‌تر از همه دارد؟ ظرفیت ۱ در واقع سو‌ استفاده‌ای غیر قانونی از قابلیت Share کردن بازی‌های پلی استیشن 4 است و به همین دلیل نیز فروشگاه‌ها به هیچ‌وجه آن را تضمین و گارانتی نمی‌کنند.

در این حالت شما اکانت را از فروشگاه مورد نظر دریافت کرده و در مدت زمانی محدود وقت دارید تا بازی را دانلود کرده و پس از آن اتصال کنسول به اینترنت را کاملا قطع کنید. در این حالت سونی متوجه نمی‌شود که شما در حال استفاده از اکانت هستید که بخواهد لایسنس را بررسی کند. اما ریسک چنین کاری این است که به محض وصل شدن به اینترنت این امکان وجود دارد که بازی از اکانتتان حذف شود یا حتی شاید جریمه‌هایی سنگین‌تر در انتظارتان باشد.

هزینه اکانت‌ها

از آنجایی که نرخ دلار و شرایط اقتصادی در حد دقیقه و ثانیه متغیر است و البته هر فروشگاهی هم قیمت‌گذاری خاص خودش را دارد، تخمین دقیق قیمت‌ها کار چندان آسانی نیست. اما در حال حاضر اکانت های ظرفیت ۱، ۲ و ۳ به ترتیب با قیمت‌های حدودا ۶۰، ۳۳۰ و ۲۵۰ هزار تومان به فروش می‌رسند. البته هزینه این اکانت‌ها بسته به قیمت بازی و قدیمی یا جدید بودن آن‌ها متفاوت است.

اگر هم خودتان دوست یا آشنایی دارید که می‌خواهید بازی خاصی را با هم شریک شوید، با جستجو در فروشگاه‌های اینترنتی می‌توان دید که در حال حاضر گیفت کارت ۶۰ دلاری پلی استیشن قیمتی معادل ۸۰۰ هزار تومان دارد که احتمالا تقسیم هزینه‌ای چون ۴۵۰ و ۳۵۰ هزارتومان بین دو نفر منطقی‌ باشد.

نظر شما در مورد اکانت های ظرفیتی پلی استیشن 4 چیست؟ آیا به شما در خرید راحت‌تر بازی‌ها کمکی کرده است؟ اگر سوالی هم در این مورد دارید، حتما در بخش نظرات برایمان بنویسید تا در سریع‌تر زمان ممکن به آن پاسخ دهیم.