استارلینک به معضل اصلی یکی از قوی‌ترین رصدخانه‌های دنیا تبدیل می‌شود

اخترشناسان هیجان زیادی برای افتتاح رصدخانه «ورا روبین» در شیلی دارند، اما مشکلی که سر راه این افراد قرار می‌گیرد، شلوغی بیش از حد مدار نزدیک زمین است. علت آن هم چیزی جز ماهواره‌های استارلینک کمپانی اسپیس ایکس نیست.

تحقیقات جدید نشان داده که ۴۲ هزار ماهواره استارلینک که در مدار نزدیک زمین (LEO) قرار می‌گیرند، برای تمامی عکس‌های ثبت شده به کمک تلسکوپ رصدخانه «ورا روبین» (Vera C. Rubin) مزاحمت ایجاد خواهد کرد. به عبارت دیگر یک سوم عکس‌هایی که توسط تلسکوپ این رصدخانه در مدت پروژه تصویربرداری از سال آینده تا سال ۲۰۳۲ ثبت شود، حداقل حاوی یک ماهواره استارلینک است.

اخترشناسان مسئول این پروژه که با نام «LSST» فعالیت خواهند کرد، نمی‌تواند از یک سوم عکس‌های خود استفاده کنند. مشکل دیگر اینجاست که تمامی عکس‌های ثبت شده به کمک این تلسکوپ در حین طلوع یا غروب آفتاب، یک دنباله از این ماهواره‌ها خواهند داشت. دنبال ماهواره‌ها اینجا به معنی قطاری است که در حین پرتاب ماهواره‌های استارلینک به فضا دیده می‌شود.

محققین می‌گویند اگر برای برطرف کردن این مشکل راه‌حلی اندیشیده نشود، ۴ سال به دوره ۱۰ ساله این پروژه اضافه می‌شود. تلسکوپ ۸.۵ متری این رصد خانه قرار است در طول این ۱۰ سال، هر شب ۱۰۰۰ عکس با نوردهی ۳۰ ثانیه‌ای با رزولوشن ۳۲۰۰ مگاپیکسلی بگیرد تا ستاره‌ها و کهکشان‌های بسیار دور به همراه اجرام نزدیک شونده به زمین را شناسایی کند.

تا پیش از این نیز اخترشناسان توانسته بودند با مشکلات به وجود آمده توسط ماهواره‌ها کنار بیایند، ولی فرستادن ۴۲ هزار ماهواره تا اواسط ۲۰۲۰ کار آن‌ها را سخت‌تر نیز می‌کند. همچنین به این تعداد باید ماهواره‌های کمپانی آمازون و وان وب را نیز اضافه کنید. در نتیجه احتمال می‌رود تا سال ۲۰۳۰، بیش از ۵۰ هزار ماهواره در مدار پایین زمین قرار بگیرد.

مشکل دیگر نحوه ارسال این ماهواره‌هاست که به صورت قطارهای نوری به فضا ارسال می‌شود. ماهواره‌های استارلینک ابتدا تا ارتفاع ۲۹۰ کیلومتری به فضا پرتاب می‌شوند و پس از آن دوباره تا ارتفاع ۵۵۰ کیلومتری از سطح زمین قرار می‌گیرند. با این وجود باز هم توسط چشم غیر مسلح دیده می‌شوند. برای حل این معضل اما راه‌حل‌هایی ارائه شده است.

یکی از این راه‌حل‌ها رنگ‌های بی‌بازتاب است که فاکتور روشنایی آن‌ها را تا ۱۰ برابر کاهش می‌دهد. با این حال این راه هم هزینه زیادی در بر خواهد داشت و هم به تکنولوژی جدید رنگ‌های بی‌بازتاب نیاز دارد. راه حل دیگر استفاده از پردازش‌گرهای قدرتمند تصویر است ولی با توجه به مساحتی که این تلسکوپ پوشش می‌دهد و نوردهی ۳۰ ثانیه‌ای تصویر‌ها، بعید به نظر می‌رسد چندان کاربردی باشد.

در آخر می‌توان به تصویربرداری ۱۵ ثانیه پشت سر هم اشاره کرد و امید داشت که شاید حداقل یکی از عکس‌ها، بدون ردپای ماهواره‌های استارلینک باشد. البته این کار باب میل اخترشناسان نیست ولی به هر حال یک راه‌حل کوتاه مدت است. اخیرا ایلان ماسک گفته که استارلینک هیچ مشکلی برای رصدخانه‌ها به وجود نمی‌آورد و او همواره در تلاش است تا مشکلات فعلی را نیز به صفر برساند.