چطور تولیدکنندگان سنتی آمریکایی یک‌شبه آموختند ونتیلاتور بسازند؟

در اواسط ماه مارس، زمانی که کرونا ویروس داشت به سرعت در آمریکا شیوع می‌یافت و تمام کارگران غیر ضروری در تمام ایالات به خانه فرستاده می‌شدند، جیم هکت، مدیرعامل فورد ۳۰ کارخانه تولید اتومبیل در شمال آمریکا را تعطیل کرد. در تماسی تلفنی با کاخ سفید که موضوع آن تاثیر پاندمیک بر تمام صنعت بود، هکت گفت: «کسی چه می‌داند، شاید ما هم باید ونتیلاتور بسازیم».

پنج روز بعد، فورد دقیقا برای این کار برنامه‌ریزی کرده بود. فورد و GE Healthcare به سرعت با تولید ونتیلاتور موافقت کرده و مشغول فراهم‌سازی بستر برای تولید ورژنی ساده‌تر از ماشین‌های همه‌چیز تمام GE بودند تا به بیمارستان‌ها و ایالاتی که غرق در بحران کووید-۱۹ بودند یاری برسانند. سپس همکاری با یک تولیدکننده فلوریدایی کوچک به نام Airon آغاز شد که ونتیلاتورهای کوچکش بسیار ارزان‌تر بودند و با سرعت و سهولت بیشتری در ابعاد وسیع تولید می‌شدند. هکت می‌گوید: «وقتی این مشکل پیش آمد، کاملا واضح شد که ما هم اینجا مسئولیت داریم».

او تنها نیست. در سراسر آمریکا، تولیدکنندگان مختلف -نظیر فورد، جنرال موتورز و زیراکس- که به صورت معمول کارخانه‌هایی با نرخ تولید ملال‌آور دارند، به سرعت به دنبال تولید ونتیلاتورهای تازه در ابعادی برابر با هزاران یا صدها هزار واحد بودند،‌ با بیشترین سرعتی که امکان‌پذیر بود. در واقع این بزرگ‌ترین تلاش همگانی تولیدکنندگان آمریکایی در برهه‌ای غیر از زمان جنگ به حساب آمده و قرار بود در عرض چند هفته کاری انجام شود که تولیدکنندگان وسایل پزشکی برای انجامش ماه‌ها یا سال‌ها زمان نیاز داشتند.

پاملا فرای، نایب رییس Airon توضیح می‌دهد که: «تعداد محدودی تولیدکننده ونتیلاتور وجود دارد و هرکدام از این تولیدکنندگان به صورت آنی به تامین نیازها می‌پردازند. بنابراین اینطور نیست که یک تولیدکننده حتی ۱۰۰ -چه برسد به ۱۰۰ هزار- ونتیلاتور در انبار داشته باشد».

ونتیلاتورها که هوا و اکسیژن را به درون ریه‌های بیمارانی که دیگر قادر به تنفس نیستند پمپاژ می‌کنند، از آن دسته از دیوایس‌های پزشکی هستند که هیچکس دلش نمی‌خواهد به آن‌ها نیاز پیدا کند. اما برای افرادی که به شکلی وخیم به کووید-۱۹ مبتلا شده‌اند، هیچ جایگزین بهتری وجود ندارد. انستیتوی معیارها و ارزش‌سنجی سلامت در دانشگاه واشنگتن تخمین می‌زند که بیمارستان‌ها در عرض چند روز به ۱۷ هزار ونتیلاتور نیاز خواهند داشت تا امکان مقابله با پاندمیک در اواسط ماه آپریل مهیا باشد.

ایالاتی مانند نیویورک به خاطر موارد بسیار زیاد ابتلا به کووید-۱۹ مشکلات زیادی را تجربه می‌کنند و قبلا نسبت به کمبود ونتیلاتور در ابعاد چند ده هزار واحدی هشدار داده بودند. بنابر گزارش جان هاپکینز، ایالات متحده پیش از وقوع پاندمیک ۱۶۰ هزار ونتیلاتور داشت که ۶۲ هزار تا از آن‌ها دستگاه‌های همه‌چیز تمام بودند و ۹۸ هزار تای دیگر دستگاه‌هایی که می‌توانستند نیازهای اساسی را هنگام چنین بحرانی برطرف کنند.

از یک سو ونتیلاتورهای پیچیده و الکترونیکی را داریم و از سوی دیگر ورژن‌هایی ساده‌تر که یکبار مصرف هستند و بیرون از ICU کارایی بیشتری دارند. قیمت‌ها با ۱۲۰ دلار به ازای ونتیلاتورهای یک‌بار مصرف آغاز می‌شود و به ۲۰ هزار دلار برای یک دستگاه پیشرفته می‌رسد. فورد که هیچ سودی از این پروژه نمی‌برد، قرار است تا روز یکم ژوئن بالغ بر ۶۱۳۲ واحد به دست بیمارستان‌ها برساند. شرکت اسپیس اکس ایلان ماسک هم قرار است خط تولیدی برای دیوایس‌های Medtronic راه بیندازد.

شرکت دایسون که جاروبرقی تولید می‌کند هم مشغول تولید ونتیلاتوری است که خودش طراحی کرده. زیراکس مشغول تولید ونتیلاتورهای یک‌بار مصرف شده و در این پروژه با شرکت کوچک Vortran همکاری می‌کند. تولیدکنندگان قبلی ونتیلاتور مانند ResMed و فیلیپس هم سرعت تولید را افزایش داده‌اند تا در زمان مورد نیاز موجودی داشته باشند. کارآفرینان حوزه پزشکی هم شرکتی به نام BreathDirect تاسیس کرده‌اند تا دیوایس‌هایی بسیار ساده برای شرایط بحرانی تولید کنند. درحالی که تمام این کمپانی‌ها مشغول بازنگری در کارخانه‌های خود بودند، دولت ترامپ در روز ۱۸ مارس در دستوری اجرایی اعلام کرد ونتیلاتورها اولویتی ملی هستند و بنابر قانون تولیدات دفاعی، باید با سرعت بیشتری تولید شوند.

تولیدکنندگان خودرو تاریخچه‌ای طولانی در تغییر کارخانه‌های خود و مشارکت در تولید انبوه نیازهای ملی دارند. در جریان جنگ جهانی دوم، فورد، جنرال موتورز و دیگر خودروسازان به عرصه تولید بمب‌افکن و تسلیحات نظامی ورود کردند. در واقع هکت هم می‌گوید که خیلی زود یکی از اعضای خانواده موسس فورد این موضوع را به او یادآوری کرد. «ادسل فورد که در هیئت مدیره ما است و پدرش هنری فورد دوم بود با من تماس گرفت. او به گفت تو از تاریخچه این کمپانی در مواقع بحران با خبری و مدیرعامل هستی. می‌دانی که ما نقشی برای ایفا کردن در این زمان داریم».

فورد می‌گوید تا روز چهارم جولای ۵۰ هزار ونتیلاتور تولید می‌کند. جنرال موتورز قصد دارد تا ماه می، هر ماه ۱۰ هزار واحد تولید کند. استارتاپ BreathDirect هم تا ماه ژوئن، ۴۰ هزار ونتیلاتور ساده تولید خواهد کرد. زیراکس هم برای تولید ۱ میلیون ونتیلاتور یک‌بار مصرف برنامه‌ریزی کرده که نیاز بسیاری از بیماران کووید-۱۹ را کاملا برطرف خواهند کرد. درحالی که دریافت جوایز سازمان غذا و داروی آمریکا معمولا ۱۰۰ روز یا بیشتر طول می‌کشد، جوازهای فوری در کمتر از ۲۴ ساعت صادر می‌شوند.

اما علی‌رغم تلاش همگانی، این دیوایس‌ها در اکثر مواقع قادر به یاری‌رسانی به نیویورک یا دیگر مناطق بحرانی مانند دیترویت و نیو اورلئانز نخواهند بود که همین حالا به هزاران ونتیلاتور نیاز دارند. حتی ورژن‌های ساده ونتیلاتورها، دیوایس‌هایی پیچیده هستند که نمی‌توانند به سرعت تولید شوند. بنابراین گپ ماه آپریل باید با رساندن ونتیلاتور از جایی که آن‌ها را دارد به جایی که نیازمند آنهاست پر شود یا اینکه ونتیلاتورها تقسیم شوند و یک ونتیلاتور به صورت مشترک و همزمان توسط دو بیمار کووید-۱۹ استفاده گردد.

دکتر تام فرایدن، مدیر پیشین مراکر پیشگیری و کنترل بیماری و مدیرعامل کنونی Resolve to Save Lives توضیح می‌دهد که: «ما حالا شاهد افزایش ارسال سریع ونتیلاتور به مناطقی هستیم که بیشترین نیاز را دارند.» اما او اضافه می‌کند که گپ همچنان باقی مانده. تا ماه مه، اگر همه‌چیز طبق برنامه پیش رود، تولیدات جدید به عرضه هزاران ونتیلاتور عرضه می‌شود و تولید در ماه ژوئن و جولای نیز ادامه می‌یابد.

Airon را در نظر بگیرید. یک تولیدکننده کوچک ونتیلاتور که در مرکز همکاری فورد و GE Healthcare است. اریک جرده این کمپانی را در سال ۱۹۹۷ تاسیس و آن را به یگی از تولیدکنندگان قابل احترام ونتیلاتورهای ساده تبدیل کرد. اما این شرکت ساکن ملبورن در روزهای عادی تنها سه ونتیلاتور تولید می‌کند و در زمان شیوع کرونا ویروس این تعداد به ۱۰ ونتیلاتور در روز رسیده.

بنابراین وقتی در روز ۲۶ مارس MedWorld Advisors دو شرکت Airon و GE Healthcare را به یکدیگر متصل کردند، دو کمپانی سریعا به توافق رسیدند: جنرال موتورز تکنولوژی Airon را لایسنس می‌کند و فورد تا چهارم جولای به تولید ۵۰ هزار ونتیلاتور می‌پردازد. این ماشین‌ها که به جای برق به فشار هوا متکی هستند و ۷۰۰۰ دلار قیمت دارند، به شکلی بسیار آسان‌تر از مدل‌های الکترونیکی با قیمت ۲۰ هزار دلار یا بیشتر تولید می‌شوند.

ونتیلاتورهای Airon بالغ بر ۲۰۰ قطعه دارند و تولیدشان نیازمند ۱۵ الی ۲۰ گام مختلف در تولید است. در مقام مقایسه، قطعات اتومبیل‌ها به مراتب بیشتر بوده و تولیدشان هزاران گام دارد.

در روز سوم آپریل، تنها هشت روز بعد از ملاقات با اعضای تیم Airon، فورد چراغ سبز سازمان غذا و داروی آمریکا را دریافت کرد. در همان آخر هفته، تیم فورد به تحلیل قطعات ونتیلاتورها پرداخت و متوجه شد از کجا قادر به تامین‌شان است: نکته‌ای مهم از آن‌جایی که عدم تامین حتی یک قطعه می‌تواند تمام خط تولید را دچار مشکل کند. جیم بامبیک، نایس رییس قورد در یک کنفرانس خبری گفت: «یکی از مزایای پروژه اینست که می‌توانیم با سرعت پیش برویم. کاهش پیچیدگی تولید با دیوایس Airon به ما اجازه می‌دهد به هنگام فوریت سریع عمل کنیم».

اما تلاش‌های دیگری هم صورت گرفت. Medtronics که غولی در زمینه دستگاه‌های پزشکی است گفت طراجی ونتیلاتورهای خود را با هر تولیدکننده‌ای به اشتراک گذاشته و اجازه تولید را به آن‌ها می‌دهد. BreathDirect هم یک ونتیلاتور ۱۰ هزار دلاری جدید به کمک مدیر ارشد فنی شرکت Bunnel طراحی کرد که معمولا ونتیلاتورهایی با فرکانس بالا برای نوزادان می‌سازد. زیراکس هم با Vortran وارد همکاری شده تا ونتیلاتورهای یک‌بار مصرف ۱۲۰ دلاری برساند.

تا اویل آپریل، به نظر می‌آمد تمام کمپانی‌های تعلیق شده حالا خود را به کووید-۱۹ اختصاص داده‌اند. سخنگوی BreathDircet می‌گوید: «اگر صادق باشم، این بشترین سرعتی است که در هر جایی دیده‌ام. خوابیدن جز گزینه‌هایمان نیست».