چرا مرسدس بنز با وجود تولید خودروی برقی در دهه 90 میلادی، از تسلا عقب ماند؟

مرسدس بنز یکی از خودروسازان سنتی است که با پایه گذاری برند EQ در سال 2016 عزم خود را برای تولید مدل های تمام الکتریکی نشان داد. اولین محصول این برند، کراس اوور EQC است که در نمایشگاه خودروی پاریس 2018 در معرض دید عموم قرار گرفت.

هر چند مرسدس بنز در مقایسه با برندهای دیگری چون ب ام و، نیسان، شورولت و رنو دیرتر به جمع تولید کنندگان خودروهای برقی پیوسته، اما نگاهی به گذشته حاکی از آن است این شرکت آلمانی با پیشرانه های تمام الکتریکی بیگانه نیست و در دهه 90 میلادی تلاش هایی را در این زمینه انجام داده است.

در آن دوران اشتوتگارتی ها نسخه تمام الکتریکی سدان محبوب 190 را توسعه داده بودند. این مدل صرفا تحقیقاتی بوده و از تکنولوژی های پایه و مشخصاتی ابتدایی بهره می برد. اولین بار نمایشگاه خودروی هانوفر در سال 1990 میزبان مرسدس بنز 190 برقی بود. پس از هانوفر، اشتوتگارتی ها این خودرو را در چند نمایشگاه معتبر دیگر به نمایش گذاشتند.

خودروساز آلمانی چندین نسخه از 190 برقی را تولید کرده بود. هر یک از این نسخه ها از نظر قوای محرکه و تکنولوژی باتری از یکدیگر متفاوت بودند. به عنوان نمونه برای تامین انرژی برخی نسخه ها از باتری سدیم-نیکل کلرید و برخی دیگر از باتری سدیم-سولفور استفاده شده بود. مرسدس بنز برای شارژ این خودروها ایستگاه های شارژ خورشیدی را نیز در نظر گرفته بود.

پیشرانه مرسدس بنز 190 برقی از دو موتور مغناطیس دائمی DC تشکیل یافته بود. این موتورها به چرخ های عقب متصل بوده و توانایی تولید 44 اسب بخار قدرت را داشتند. با وجود بهره گیری از سیستم بازیابی انرژی ترمز، مسافت قابل پیمایش این مدل های آزمایشی اصلا قابل مقایسه با خودروهای برقی کنونی نبود.

تحقیقات و آزمایش های مرسدس بنز روی نسخه الکتریکی 190 به یک اتومبیل برقی تولید انبوه منتج نشد و این پروژه عقیم باقی ماند. اندکی بعد مرسدس بنز به سراغ پروژه های دیگری از جمله پیشرانه های هیدروژنی رفت و سال ها خود را با آن مشغول کرد!

وقتی مرسدس بنز سرگرم پروژه هایی دیگر بود، تسلا آمد و ثابت کرد که امکان ساخت یک خودروی کاربردی با استفاده از پیشرانه الکتریکی وجود دارد. موفقیت های پی در پی تسلا اکنون مرسدس بنز و دیگر خودروسازان سنتی را به سمت خودروهای الکتریکی سوق داده و روز به روز بر شمار چنین مدل هایی افزوده می شود.

حال شاید بپرسید مرسدس بنز با اینکه سه دهه قبل تولید خودروهای برقی را امتحان کرده، چرا اینک از قافله عقب مانده و باید دنباله روی شرکت نوپایی چون تسلا باشد؟ برای پاسخ به این سوال می توان به بیانیه مطبوعاتی مرسدس بنز در بهار 1991 رجوع کرد.

در بیانیه مذکور عمر سرویس های باتری، برد حرکتی محدود، مشکلات مربوط به بازیافت، نبود زیرساخت های لازم برای شارژ و قیمت تمام شده موانع اصلی برقی سازی خودروها در آن زمان اعلام شده بود. شاید اگر مرسدس بنز یک دهه دیرتر تحقیقات خود را در زمینه مدل های الکتریکی آغاز می کرد، خبری از تسلا نبود.