شاید کمی عجیب به نظر برسد که اکثر داستان‌های کمیک بوکی بیش‌تر از این که «کمیک» و فکاهی باشند، جدی هستند. بسیاری از کمیک‌های اولیه محتوای طنز داشتند اما پیدا شدن سر و کله ابرقهرمانان باعث شد بیش‌تر شاهد شخصیت‌هایی باشیم که به انجام کارهای خیر و نجات دنیا مشغول هستند. البته، این به این معنی نیست که دیگر ابرقهرمان یا دیگر شخصیت‌های کمیک بوکی وجود ندارند که درون مایه طنز در خود جای نداده باشند.
در واقع، این روزها می‌توان شخصیت‌های خنده‌دار زیادی را دید که نه تنها در دنیای کمیک‌ها، بلکه در اقتباس‌های سینمایی و تلویزیونی نیز حضور داشته‌اند. در این مطلب به ۱۱ شخصیت خنده‌دار دنیای کمیک‌ها نگاهی می‌اندازیم که رنج طنزشان از تیکه و کنایه‌ها شروع شده و تا تعریف جک در وسط یک مهلکه و حتی شوخی‌های تلخ پیش می‌روند.
۱۱. راکت راکون (Rocket Raccoon)
راکون هم می‌تواند بامزه باشد و هم مایه عذاب اما خنده‌دار؟ بخشی از دلیل این که راکون خنده‌دار به نظر می‌آید به خاطر راکون بودنش است؛ یک راکون شبیه به انسان‌ها. اما او تقریباً اندازه یک راکون واقعی است و تمام ویژگی‌های یک راکون معمولی را نیز دارد. همچنین او یک خلبان ماهر نیز است که تفنگ‌هایی که از قدش خیلی بزرگ‌تر هستند را به دست می‌گیرد و عاشق حرف زدن و نقشه کشیدن است.
راکت در دهه ۷۰ به مخاطبان معرفی و در دهه ۸۰ نیز یک سری کوتاه اختصاصی با حضور او چاپ شد. با این حال تا سال ۲۰۰۸ و پیوستن او به گروه نگهبانان کهکشان (Guardians of the Galaxy) طول کشید تا مورد توجه طرفداران قرار بگیرد. حتی وقتی صحبت از دیالوگ‌ها می‌شود، طنزِ او از ترکیب راکون بودن و ادعای همه چیز را دانستن سرچشمه می‌گیرد.
۱۰. هال جردن (Hal Jordan)
گرین لنترن‌های زیادی در دنیای دی‌سی وجود دارند اما وقتی حرف طنز و خنده‌دار بودن زده می‌شود، باید به سراغ هال جردن برویم. شاید شخصیت‌های دیگر مثل گای گاردنر (Guy Gardener) و لارفریز (Larfleeze) نیز لحظات بامزه‌ای را خلق کرده باشند اما هال اصل کار است. او بعد از آلن اسکات (Alan Scott) دومین گرین لنترن خلق شده در دنیای دی‌سی به حساب می‌آید.
جردن از آن دسته از انسان‌های از خود راضی و عیاش است که ترکیب شخصیتش با دیگر اعضای جاستیس لیگ باعث به وجود آمدن ماجراهای بامزه می‌شود. زیاد دیده‌ایم که هال با بتمنی که یک شخصیت درون‌گرا است همراه شده و شروع به چرت و پرت گویی کند. او و بری آلن (Barry Allen) و گرین ارو (Green Arrow) جزو خنده‌دارترین ترکیب‌های دنیای کمیک‌ها به حساب می‌آیند. طنز هال جردن نه تنها در دنیای کمیک‌ها، بلکه در دنیای انیمیشن‌ها و حتی فیلم Green Lantern سال ۲۰۱۱ نیز مشهود است.
۹. ماسک (The Mask)
استنلی ایپکیسِ (Stanley Ipkiss) ضعیف و عصبی، اولین بار یک ماسک جادویی را در سری Mayhem انتشارات دارک هورس در سال ۱۹۸۹ پیدا کرد. ایپکیس یک شخصیت خنده‌دار نبود اما این ماسک بود که او را تبدیل به یک شخصیت دیوانه و وحشی با نام بیگ هد (Big Head) کرد. البته او به لطف فیلم The Mask در سال ۱۹۹۴ و هنرنمایی جیم کری بیش‌تر با نام ماسک شناخته می‌شود. همین که نام جیم کری به عنوان بازیگر این نقش آورده شده، می‌توانید حدس بزنید با چه شخصیت دیوانه و خنده‌داری طرف هستید.
طنز او با ترکیبی از دگرگونی‌های سورئال، جک‌های خنده‌دار و ارجاعات به فرهنگ عامه شناخته می‌شود. یک سکانس کامل از فیلم وجود دارد که تمام این المان‌ها را در خود جای داده؛ جایی که به ماسک شلیک می‌شود و او با تغییرات بدنش و تبدیل شدن به شخصیت‌های گوناگون (از یک گاوباز تا الویس پرسلی) به گلوله‌ها جا خالی می دهد، در لحظه «مرگ» خود نقل قول‌هایی از دیالوگ‌های فیلم‌های قدیمی را بیان می‌کند، سپس یک اسکار فیک را به خاطر بازی‌اش دریافت می‌کند.
۸. آیرون من
آیرون من در ظاهر اصلاً خنده‌دار نیست. بیش‌تر شبیه یک ربات خطرناک و قدرتمند است. ولی مردی که در این زره قرار می‌گیرد، یعنی تونی استارک، کسی است که جنبه طنز را در این ربات خطرناک بیدار می‌کند. بیش از هر جای دیگر نیز این طنز به لطف دنیای سینمایی مارول محیا شده است.
بخشی از دلیل خنده‌دار بودن آیرون من در عصر حاضر به این خاطر است که رابرت داونی جونیور، بازیگر این نقش، دستی در نوشته شدن فیلم‌نامه‌ها نیز داشته و کمک کرده تا المان‌های طنز به این نابغه میلیاردِ عیاش اضافه شود. همین المان‌ها پس از موفقیت در فیلم‌ها راه خود را به دنیای کمیک‌ها نیز باز کرده‌اند.
۷. هاوارد اردکه (Howard The Duck)
به نظر این روزها هاوارد اردکه فقط به خاطر اقتباس مزخرفِ سال ۱۹۸۶ شناخته می‌شود. آن نسخه از هاوارد با شوخی‌های لوس و احمقانه نشان داده شد. با این حال هاواردِ دنیای کمیک‌ها خیلی بیش‌تر از شوخی‌های مسخره است؛ هاوارد دیوار چهارم را می‌شکاند و حس طنزِ او بدبینانه، خودآگاهانه و اجتماعی بود.
در طول انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۹۷۶ ایالات متحده، یک خط داستانی، هاوارد اردکه را نیز به عنوان نامزد ریاست جمهوری معرفی کرد. در این روزها که هیاهوی انتخابات آمریکا دوباره بلند شده، نگاهی دوباره به آن داستان می‌تواند جالب باشد. جایی که هاوارد در نهایت به خاطر رسوایی اخلاقی کنار گذاشته شد، خیلی قبل‌تر از این که چنین اتفاقی برای چندین شخصیت سیاسی در دنیای واقعی اتفاق بیفتد.
۶. هلبوی (Hellboy)
با همین اسم هلبوی می‌توان حدس زد که انتظار چه چیزی را باید کشید؛ ابتدا با چیزی ترسناک و کاملاً جدی طرف هستیم ولی در انتها به چیزی معصوم و بی‌آزار می‌رسیم. البته این که او واقعاً از جهنم آمده و پدرش یک شیطان است یک حقیقت است و نباید آن را به پای طنز هلبوی نوشت.
هلبوی به جز دنیای کمیک‌ها، در چندین اثر انیمیشنی، سینمایی و بازی ویدیویی نیز حضور یافته است اما طنز تلخ و تیره و همچنین تیکه و کنایه‌ها هیچ گاه از او و داستان‌هایش جدا نشده است.
۵. اسپایدرمن
اسپایدرمن از همان ابتدا با تصوری نسبتاً خنده‌دار خلق شده بود. در هر حال، او یک نوجوان غیراجتماعی بوده که توسط یک عنکبوت نیش می‌خورد و ناگهان قدرت‌های فرا انسانی و عنکبوت‌وارانه به دست می‌آورد.
در تقریباً تمام نسخه‌های متفاوت دیده شده از او، چه در دنیای کمیک‌ها و چه در اقتباس‌های گرفته شده از آن‌ها، تفکرات خود کوچک پندارانه و وسواس فکریِ او به طنز اسپایدرمن اضافه کرده است.
۴. انت من (Ant-Man)
مثل هلبوی، بامزه بودن انت من از خود نامش شروع می‌شود ولی این بار تا توانایی‌هایش نیز پیش می‌رود: یک مرد که می‌تواند به اندازه یک مورچه کوچک شود و حتی با حشرات (و مطمئناً از همه مهم‌تر مورچه‌ها) ارتباط برقرار کند.
در دنیای کمیک‌ها چندین شخصیت با این هویت شناخته می‌شوند ولی در دنیای سینمایی مارول تا به حال فقط با هنک پیم و اسکات لنگ آشنا شده‌ایم. پل راد که نقش اسکات لنگ را بازی می‌کند، بیش‌تر به خاطر آثار کمدی‌اش شناخته می‌شود و همین مهارت‌ها را نه تنها به عنوان بازیگر، بلکه به عنوان یکی از نویسنده‌ها نیز به فیلم‌های انت من اضافه کرده است.
۳. پلاستیک من (Plastic Man)
خیلی سخت نیست بگوییم که پلاستیک من ذاتاً عجیب و غریب است. فقط یک نگاه به او کافی است تا متوجه عینک آفتابی، موهای یک دست سیاه و براق و لباس غیرعادی‌اش شویم. از همه مهم‌تر اما این است که او می‌تواند تمام بدنش را به اندازه غیرقابل باوری کش بیاورد. او در سال ۱۹۴۱ و انتشارات کوالیتی کامیکز (Quality Comics) خلق و بعداً به دی‌سی منتقل شد. پلاستیک من نسخه‌های متفاوتی داشته است اما تقریباً همه آن‌ها مضحک بوده‌اند.
در حضورهای انیمیشنی او از تام کنی به عنوان صداپیشه استفاده شده است: صداگذاری که بیش‌تر به خاطر ایفای نقش باب‌اسفنجی شهرت دارد. پلاستیک من را همیشه در حالتی می‌بینیم که در حال شوخی بوده. مثلاً در بازی Justice League Heroes، پلاستیک من یک پیام «مهم» را به بتمن آن هم در شرایطی بغرنج می‌دهد: این که او کلید‌هایش را فراموش کرده است.
۲. تیک (The Tick)
عمده شهرت تیک از سریال انیمیشنی شبکه فاکس در اواسط دهه ۹۰ میلادی سرچشمه می‌گیرد اما او اولین بار در سال ۱۹۸۶ به عنوان یک نماد در فروشگاه‌های New England Comics مورد استفاده قرار گرفته بود و در سال ۱۹۸۸ کمیک‌های اختصاصی از او به چاپ رسید. مهم‌تر از هر چیز دیگر این است که تیک همیشه احمق و خنگ بوده است.
بیش‌تر طنز تیک از خودش و این که به نوعی پارودی ابرقهرمانی است نشأت می گیرد. با وجود تمام قدرت‌هایش اما عجیب‌ترین توانایی او «قدرت درام» است. او از این توانایی در شرایط دراماتیک استفاده می‌کند و جملات عجیب و غریب و بی‌سر و تهی را به مخاطبان تحویل می‌دهد.
۱. ددپول
ددپول خیلی وقت است که به عنوان خنده‌دارترین شخصیت در دنیای کمیک‌ها شناخته می‌شود. بعد از دنیای کمیک بوک‌ها، و نسخه مزخرف X-Men Origins: Wolverine از ددپول، رایان رینولدز بالاخره توانست در فیلم‌های Deadpool این شخصیت را آن گونه که باید در سینمای نیز به تصویر بکشد.
طنز بزرگ‌سالانه یکی از اصلی‌ترین دلایل محبوبیت ددپول به حساب می‌آید. یکی از القابی که به وید ویلسون داده شده، «مزدور حراف» است. هیچ موضوعی برای ددپول و طنز او ممنوع نیست. او با نشان «سرطان» روز تولدش به بیماری سرطانش اشاره می‌کند، دیوار چهارم را برای صحبت به مخاطبان می‌شکند، همیشه می‌گوید که یک شخصیت کمیک بوکی است و ارجاعات فوق العاده‌ای هم به فرهنگ عامه دارد.
به مطالعه ادامه دهید:
- ۱۰ مورد از تنبل‌ترین ویلن‌های کمیک بوکی
- ۱۰ مورد از قدرتمندترین خدایان دنیای دی‌سی
- ابرقهرمانان چطور اولین لباسشان را به دست می‌آورند؟
- ۱۰ شخصیت مارول که می‌توان از آن‌ها یک بازی ویدیویی خوب ساخت
- ۱۰ شخصیت دی‌سی که می‌توان از آن‌ها یک بازی ویدیویی خوب ساخت
ماسک باید جایگاش بهتر باشه ولی بازم ممنون از ویجیاتو
اول ماسک بعد ددپول
حالا سوال اینه چرا ماسک ادامه ندادند؟
یادش بخیر، چقدر با فیلم ماسک اون زمان حال می‌کردم!
ولی نمی‌دونم چرا، با وجود این که خیلی کمیک باز نیستم، فکر می‌کنم که به شدت جای خالی یه بازی اکشن ادونچر خوب از کارکتر Hell boy احساس می‌شه!
به هیچ چیز این لیست نمیشه ایراد گرفت و واقعا مقام اول برازنده ی ددپول هست و در مورد راکت راکون باید بگم دلیل خنده دار بودن این شخصیت اینه اصلا قرار نبود هیچوقت تو دنیای اصلی و در کنار محافظان کهکشان باشه،در واقع یه شوخی بود و می خواستن یه داستان خیلی طنز و یک شماره ای هم ازش چاپ کنن اما انقد محبوب شد که دیگه آوردنش داخل دنیای اصلی. ددپول هم یه سرنوشت مشابهی داشته.
ممنون به خاطر مقاله ی خوبتون ?
شزم و فلش کو؟?⚡
شزمم به نظرم باید در این لیست باشه اما در کل مقاله خوبی بود.