با اینکه موفقیت دو نسخه اخیر Assassin’s Creed، به خصوص آدیسه را نمیتوان انکار کرد اما در عین حال این سری محبوب در چند سال اخیر از نوعی بحران هویت رنج میبرد و طرفداران قدیمی این مجموعه از دور شدن بازی از ریشههای واقعی خود گلایه دارند.
به عقیده برخی، اساسینز کرید حالا با اضافه شدن سیستمهایی چون انتخاب دیالوگ، سطحبندی دشمنان و لوتهای مختلف به یک بازی اکشن نقشآفرینی و کلونی ضعیفتر از سری شاهکار ویچر تبدیل شده است که دیگر کمتر المانی از گذشته در آن به چشم میخورد.
اما یوبیسافت این بار در ساخت جدیدترین نسخه این فرانچایز قدیمی یعنی Assassin’s Creed Valhalla تصمیم گرفته است تا برای جلب نظر دوباره هواداران قدیمی خود، در کنار ادامه دادن مسیری که با اوریجینز و آدیسه در پیش گرفته است، والهالا را به ریشههای اصلی سری هم نزدیک کند.
والهالا این بار به سراغ سرزمینهای سرد شمالی، اساطیر اسکاندیناوی و وایکینگهای جنگطلب و اعتقادات منحصربهفردشان رفته است، انتخابی جالب و البته چالشبرانگیز برای نسخهای که میخواهد سری اساسینز کرید را به شکوه گذشته برگرداند و داستان مجموعه را بسط دهد. آیا Assassin’s Creed Valhalla بالاخره همان اساسینی است که انتظارش را داشتید؟ در ادامه با بررسی ویجیاتو همراه باشید تا به این سوال جواب دهم. راستی باید اضافه کنم که کد نسخه کامپیوتر بازی توسط ناشر در اختیار ویجیاتو قرار گرفته است.
الگوبرداری درست + بازگشت به ریشهها
تقریبا غیر ممکن است چند ساعتی را در کوهستانهای همیشه سفیدپوش نوروژ و جادههای جنگلی انگلستان بگذرانید، داستان والهالا را جلو ببرید و متوجه الگو گرفتن سازندگان از بازیهای معروف و شناخته شده نشوید. لوکیشنها، نوع روایت داستان و حتی سرعت بازگو شدن آن کاملا Red Dead Redemption 2 را به یاد میآورد. والهالا با مراحل فرعی، برخی از قابلیتها و اتمسفر کلی خودش حتی بیشتر از گذشته نسخه سوم Witcher را در ذهن تداعی میکند اما هیچ کدام از الگوبرداریها نه تنها نقطه ضعف به حساب نمیآیند بلکه به نظرم والهالا را به یکی از کاملترین نسخههای سری تبدیل کردهاند.
داستان بازی آنقدری درگیر کننده است که تا پایان جالب و مهم خودش شما را به دنبال خود بکشد و در عین حال در این مسیر تقریبا ۶۰ ساعته به سختی میتوانید در برابر وسوسه انجام ماموریتهای فرعی و مینی گیمهای بازی هم مقاومت کنید. ماموریتهای اصلی شاید هر از چند گاهی تا حد کمی شبیه هم شوند، برخی از کاراکترها هم کمی روی مختان راه بروند و در این بین هم برای صحبت کردنهای بیش از حد با آنها مجبور شوید مسافتهای زیادی را طی کنید اما در مجموع والهالا مجموعهای از شخصیتهای به یادماندنی و مراحل متفاوت دوست داشتنی دارد که آشنا شدن با آنها و تجربهشان تا انتها لذتبخش است.
اما برگ برنده اصلی Assassin’s Creed Valhalla ترکیب کردن این لول دیزاین عالی و کاراکترهای خوب با ویژگیهای اصلی نسخههای ابتدایی است. اشتباه نکنید، والهالا یک بازگشت کامل به دورانی چون نسخه دوم نیست و یوبیسافت در این نسخه هم روند جدیدش را پیش گرفته است ولی بازگشت ویژگیهای چون هیدن بلید، مخفیکاری و پنهان شدن در بین جمعیت واقعا تا حد زیادی آن حس اساسینز کرید گذشته را به والهالا برگردانده است.
در واقع اگر بخواهم به زبان سادهتر توضیح بدهم، اگر آدیسه و اوریجینز برایتان مثل یک بازی نقشآفرینی خوب اما ناآشنا بودند، والهالا مثل نسخهای از اساسینز کرید میماند که تصمیم گرفته است جهان و گیمپلیش را گسترش دهد.
خوب، بد، زشت
از داستان و مراحل اصلی که بگذریم، دیگر بخشهای والهالا مجموعهای عجیب از اصلاح مشکلات گذشته، ادامه دادن آنها یا بدتر شدنشان هستند. درخت مهارتها یا همان Skill Tree والهالا در عین سادگی، کارآمد و جالب است. بازی دیگر خوشبختانه مثل آدیسه، لوتمحور نیست و به جای اینکه مجبور باشید بارها سلاحهای خودتان را با مدل مشابه قویتر از آن تعویض کنید، چند سلاح محدود موجود را این بار میتوانید بارها ارتقا دهید. اضافه شدن ویژگیهایی چون ساخت و ارتقا کمپ هم عمق بیشتری به المانهای نقشآفرینی بازی بخشیدهاند.
برای تنظیم درجه سختی والهالا هم بیشتر از هر زمان دیگری دستتان باز است و میتوانید حتی بخشهای مختلف گیمپلی مثل سیستم مخفیکاری و گشت و گذار را به صورت جداگانه تغییر دهید. اما اگر امید داشتید کامبت بازی هم دچار چنین تغییرات مثبتی شده باشد، متاسفانه باید بگویم که از این خبرها نیست. سیستم Parry کردن ضربهها آن نرمی و راحتی که باید را ندارد و پیدا کردن زمانبندی درستش هم ارزش ریسک کردن را ندارد، برای همین احتمالا شما هم بیشتر اوقات ترجیح میدهید از جاخالی یا Dodge کردن استفاده کنید که آن هم البته زمان زیادی میبرد تا به شدت زیاد تکان خوردن ایوور عادت کنید.
انیمیشنهای کشتن دشمنان هم گاهی با جزییات زیاد خود حسابی هیجانزدهتان میکنند اما در بیشتر اوقات در بدترین حالت ممکن اجرا میشوند و هر کدام مشکلات عجیبی دارند. در واقع هر چقدر که Skill Tree جدید و ابیلیتیهایی که آزاد میکنید، به بهتر شدن گیمپلی کمک کردهاند، سیستم کامبت تقریبا دستنخوره باقی مانده و آسیب نسبتا مهلکی به تجربه کلی گیمپلی زده است. هوشمصنوعی هم جایزه «زشت» را میگیرد چرا که واقعا چنین مشکلاتی برای یک بازی نسل هشتم و تازه نهمی زشت است.
اما در مجموع با در نظر گرفتن قابلیتهای جدید و مینیگیمهای تازه والهالا، به نظر میرسد حداقل یوبیسافت در مسیر درستی پا گذاشته است و با ادامه دادن این روند و اصلاح مشکلات گذشته میتوان در این زمینه به آینده نسخههای بعدی حتی بیشتر امیدوار بود.
باگ، گلیچ و مشکلات سختافزاری
مثل خیلی از بازیهای اخیر دیگر یوبیسافت بزرگترین ایراد و پاشنه آشیل والهالا که چون یک سرعتگیر در مسیر تبدیل شدن آن به یک عنوان عالی قرار گرفته، باگها و مشکلات فنی بازی است. Assassin’s Creed Valhalla با اینکه از لحاظ بصری فوقالعاده و چشمنواز نیست اما برای اجرای آن روی کامپیوتر با تنظیمات گرافیکی بالا به یک سیستم قدرتمند احتیاج دارید که تازه در این حالت هم در صحنههای شلوغ نرخ فریم بازی به زیر ۶۰ و حتی تا ۴۰ پایین میآید. متاسفانه بر خلاف چیزی که حدس میزدم، این مشکلات فنی با عرضه آپدیت روز اول بازی هم برطرف نشدند.
باگها و گلیچهای بازی هم متاسفانه گاهی از فرو رفتن بدن ایور (Eivor)، شخصیت اصلی، در زمین فراتر میروند و در عمل ادامه دادن بازی را دچار مشکل میکنند. البته خوشبختانه سیستم Auto Save والهالا شما را از بارگذاری سیوهای قدیمی نجات میدهد اما در هر صورت در طول این ۶۰ ساعت مجبور شدم چندین بار به خاطر افتادن یکی از باسها در اعماق زمین یا متوقف شدن یکی از NPCها بازی را از یک سیو کمی قبلتر دوباره بارگذاری کنم.
به انگلستان خوش آمدید
Assassin’s Creed Valhalla در برخی بخشها فوقالعاده و مثل یک عنوان درجه یک عمل میکند و همزان در بعضی زمینهها همان مشکلات گذشته را دارد. اما خوشبختانه بار داستان بازی و لول دیزاین خوب آن کاملا بر مشکلات دیگر سنگینی میکند و در نهایت والهالا را به عنوان موفقی تبدیل میکند که مشکلاتش مانع از درخشش کاملش شده است.
داستان اصلی: ۶۰ ساعت
کامل کردن بازی : ۱۰۰ ساعت
انگلستان بزرگی که در والهالا به پادشاهیهای مختلفش سر میزنید، آنها را به قدرت میرسانید یا از عرش به فرش میکشانید؛ شاید از لحاظ گرافیکی و جلوههای بصری بهترین چیزی نباشد که تا به امروز دیدهاید – البته تازه اگر تکسچرهای افتضاح آتش در بازی را نادیده بگیریم – اما طراحی این جهان بر خلاف خیلی دیگر از عناوین جهانباز به شکلی کاملا هدفمند انجام شده است.
بیشتر بخوانید:
- ۱۰ نکتهای که باید پیش از تجربه Assassin’s Creed Valhalla بدانید
- هر آنچه که باید درباره Assassin’s Creed Valhalla بدانید
- اولین نگاه به Assassin’s Creed Valhalla
کمتر ماموریت فرعی یا حتی آیتمهای جمع کردنی حس پوچ و بیفایده بودن را القا میکند، کمتر شخصیتی از یادتان میرود و داستان بازی هم با وجود پاسخ دادن به برخی از سوالات مهم، با درگیر کردن داستانهای نسخههای قبلتر آیندهای هیجانانگیز و جالب را برای نسخههای بعدی رقم میزند. تازه شخصیتپردازی Eivor و پرداخت بازی به اساطیر اسکاندیناوی هم به اندازهای خوب است که شما را هم مثل من به مطالعه بیشتر در مورد آن تشویق کند.
خلاصه بگم که…
اساسینز کرید والهالا مشکلات ریز و درشت زیادی دارد اما مهمترین وظیفهاش یعنی روایت یک داستان جذاب با ماموریتهای جالب و درگیر کننده را به بهترین شکل ممکن انجام میدهد. همین موضوع کافی است تا بسیاری از ایرادات را نادیده بگیرید و در نهایت از تجربه یک اساسینز کرید واقعی لذت ببرید.
میخرمش
اگر چندان مخالف تغییرات رادیکالی نسخههای اخیر نیستید و تنها از حذف برخی مهمترین ویژگیهای نسخه قبلی شکایت دارید، Assassin’s Creed Valhalla احتمالا میتواند با نزدیکتر شدن به ریشههایش شما را راضی کند. البته دلیل اصلی که به خاطرش باید به خرید بازی فکر کنید، داستانسرایی و شخصیتپردازی عالی این نسخه است.
نمیخرمش
اگر فکر میکنید مسیری که این سری اخیرا در پیش گرفته یک اشتباه کامل است و به دنبال یک بازی نقشآفرینی دیگر نیستید، والهالا هم قرار نیست نظرتان را تغییری دهد. از طرفی اگر به فکر تجربه نسخه کامپیوتر بازی هستید و سیستم چندان قدرتمندی ندارید، احتمالا با مشکلات رو به رو شوید.
- امتیاز ویجیاتو85
- امتیاز کاربران
- امتیاز متاکریتیک85
دوستان پی اس فور اسلیم با چند فریم میتونه والهالا رو اجرا کنه؟ من اسلیم دارم و میخوام روش بزنم.به نظرتون بزنم؟
یوبیسافت از گور برگشته. اون بحث باگ ها هم بازی های یوبیسافت که بدون استثنا باگ دارن و فان بازی هم به همینه.
من عاشق این نسخه اساسین کرید شدم حتما برای PS4 میخرمش
کاش پولش رو داشتم میخریدم.
مدل جنگیدنش رو اصلا خوشم نمیاد خیلی غیرواقعی و پر از اشکال و باگه
بنظرم مدل جنگیدن اساسین یونیتی که مال سالها پیش بود ازین پیشرفته تر و کاملتر و لذت بخش تر بود.
اگه همون سبک رو ادامه میدادن تو نسل الان فوق العاده میشد 🙁
اساسینز کرید رو خیلی دوست دارم اولین بازی ای هم که از این سری کردم اوریجنز بود البته اولین بازی ای که تموم کردم از این سری اودیسی بود و به نظرم هر دو خیلی بازی های خوبی هستند و واقعا سرگرم کننده هم بودن من سندیکیت رو هم بازی کردم ولی خیلی خوشم نیومد امیدوارم هر چه سریعتر بتونم این یکی رو هم تجربه کنم
عالی بود پدرام جون
?????
نقد یه مقدار کوتاه بود ولی خوب بود .
این نسخه بدجوری چشمم رو گرفته. امیدوارم هرچه زودتر بتونم بازیش کنم .
آقا بررسی ویدئویی هم بزارید دیگه .
امتیازی که دادید بد نیست و میتوانست ۹ باشه اما با معذرت نقد تان بسیار بسیار خلاصه و کوتاه است. بهترین نقدی که در مورد والهالا خواندم نقد گیمفا بود که به همه چیز پرداخته بود.
نمره عالی زومجی که خراب کرد با اون نقد مضخرفش بهترین نقد برا سایت شما بوده
ممنون بابت نقد((با اینکه نخوندمش هنوز :/))
من کلا بازی هایی که طبیعتشون سبز و طبیعت بزرگ و زیبا داره خوشم میاد تو دنیاش گشت بزنم مث ردد۲ و مث اینک اساسین هم همینطوره!
کاش ویدیو ایی هم بررسی میکردید اینجوری اگه مکسی وقت نداشت بخونه((یا حوصله)) میتونه سریع متوجه نقات قوت و ضعف بشه
۰سعنی خدایی من موندم یوبی سافت چجوری هنوز زندست
سلام
نقد ویدئویی بزارید
خیلی بهتره
ممنون بابت نقد عالی ولی آقای بهادری سوال دارم
۱ کدوم بازی یوبیسافت جایزه هوش مصنوعی خنگ رو نمیگیره
ولی بازی عالیه
اوریجینز :شروع یک نو اوری هر چند شلخته
اودیسه :تکامل اما نه به اندازه کافی فقط در حدی که کسایی مثل من که با اوریجینز حال کردن تهیه کنن +مشکلاتی نظیر سیستم مضخرف لول بندی دشمنان و مضخرف تره مراحل و کل نقشه آب بود
والهالا:همون پیشرفتی که می خواستیم جدید به سبک قدیمی??
ولی خدایی کسایی که یوبی رو میکوبن درک نمیکنم تا کی باید برای ناشی داگ سانتا یا را ستار صبر کنیم
اگر یوبی نبود باید همدیگه رو نگاه می کردیم
در نتیجه یوبیسافت همون یوبی نسل هفته (به جز اسپلینتر سل)
ما گیمرا همون گیمرای نسل ۷ نیستیم
همین که به ریشه ها توجه کرده یه قدم مثبته
این یوبیسافت متوسط ساز…