سریال تازه منتشر شده «تنها کشتار درون ساختمان» که تا امروز سه اپیزود آن پخش شده است؛ نوعی از آن آثار جنایی و کمدی تلویزیونی است که این روزها مشابه آن بسیار کمیاب است. جدیدترین سریال سرویس استریم هولو، یعنی تنها کشتار درون ساختمان، برداشت جدیدی از آثار جنایی پُر رمز و راز کلاسیک است. بدون شک این اثر به محبوبیت روزافزون پادکست‌های جنایی واقعی کمک می‌کند، زیرا در این سریال سه غریبه از دانش خود در پادکست‌های جنایی واقعی برای دستگیری یک قاتل استفاده می‌کنند. در ادامه با معرفی سریال Only Murders in the Building همراه ویجیاتو باشید.
داستان سریال پیرامون چه چیزی است؟
الیور (مارتین شورت)، چارلز (استیو مارتین) و مِیبل (سلنا گومز) سه غریبه‌ای هستند که در یک ساختمان بزرگ مسکونی به نام آرکونیا در نیویورک زندگی می‌کنند. یک روز بعد از یک تمرین به ظاهر معمولی اطفاء حریق در ساختمان، این سه نفر خود را در یک رستوران می‌بینند و به خاطر عشق مشترکشان به یک پادکست جنایی واقعی، با هم ارتباط برقرار می‌کنند. اما این جمع وقتی به خانه برمی‌گردند، می‌فهمند قتلی در ساختمان آنها اتفاق افتاده است؛ بنابراین این سه نفر تصمیم می‌گیرند مهارت‌های آماتور خود را در پیدا کردن قاتل آزمایش کنند و تحقیقات خود را در این زمینه شروع کنند.
معرفی شخصیت‌ها
استیو مارتین در این سریال نقش چارلز را بازی می‌کند، او بازیگری است که زمانی ستاره معروفی در یک برنامه تلویزیونی بوده است که همه آن را دیده‌اند. مارتین شورت در این سریال نقش شخصیت الیور را ایفا می‌کند. او نیز یک کارگردان و تهیه کننده تئاتر است که گذشته درخشانی داشته اما پس از بزرگترین شکست تئاتری خود غرق در یک بحران شده است. و سلنا گومز شخصیت میبل را اجرا می‌کند، خوب ما واقعاً در ابتدا نمی‌دانیم که او چه کسی است یا چه قصدی در سرش دارد، اما با پیشرفت سریال قصه او نیز شروع می‌شود؛ قصه‌ای که لایه‌های احساسی و پُر رمز و رازی درون آن جای گرفته است.
جالب است بدانید ساختمان محل زندگی این شخصیت‌ها نیز حکم یک کاراکتر را دارد. شخصیتی که تمام زوایای پنهان این داستان جنایی درون آن اتفاق می‌افتد. همان طور که در بالا گفته شد، نام این ساختمان بزرگ آرکونیا است. آرکونیا یکی از آن آپارتمان‌های لوکس منهتن است که عده‌ای ثروتمند مرموز را در کنار هم چیده است. این ساختمان مجلل جایی است که همسایگان در آن به قدری از یکدیگر گریزان هستند که برای مخاطب شک ایجاد کنند.
آشنایی با لحن، سبک و فرم این سریال
اگر بخواهیم لحن و سبک سریال «تنها کشتار درون ساختمان» را به صورت ساده بیان کنیم، باید گفت این سریال به شکلی روان تعلیق جذاب و شیک موجود در آثار آلفرد هیچکاک را با پیچ و تاب‌های سبک آگاتا کریستی و هوس و احساس فیلم‌های وودی آلن ترکیب می‌کند. در واقع این سریال از منظر فرم به شدت نزدیک به فیلم کلاسیک «The Thin Man» است. اساساً در گذشته به این دست آثار جنایی کمدی، فیلم‌های رمز آلود آپارتمانی یا کمدی اتاق نشیمنی می‌گفتند که اتفاقاً در هر کدام از آنها یک جسد نیز در گوشه‌ای از خانه کشف می‌شد. البته این مجموعه این لحن را با یک موضوع مدرن‌تر که همان پادکست‌های جنایی است، ترکیب کرده است.
البته، جدای از این باید توجه داشت که سریال Only Murders in the Building مجموعه‌ای است که از پادکست جنایی واقعی فقط به عنوان منبع الهام استفاده نمی‌کند، بلکه این موضوع در سریال مبنایی برای شخصیت پردازی و کمدی است. به طور کلی سریال Only Murders in the Building یک نامه عاشقانه به بسیاری از چیزها است. برای مثال این اثر ادای احترامی به نیویورک است، آن هم همانند خیلی از فیلم‌های وودی آلن؛ از طرف دیگر این سریال به عنوان ادای احترامی به این ژانر کلاسیک است، بنابراین دقیقاً مانند کاری که «Knives Out» ریان جانسون برای این ژانر انجام داد سرگرم‌کننده است. همچنین این سریال جشن نبوغ استیو مارتین و مارتین شورت است.
حضور بازیگران جذاب در سریال
استیو مارتین و مارتین شورت آنقدر با هم کار کرده‌اند (از سه آمیگو، تا فیلم های پدر عروس و مجموعه‌ای از تورهای کمدی زنده) که عملاً به طور پیوسته به هم متصل هستند. از این رو رابطه آنها در این سریال نیز بی‌عیب و نقص است. زمان بندی طنز آنها نیز به همان اندازه دقیق و بکر است، هر دوی این بازیگران به طرز ماهرانه‌ای بیماری ذاتی انسان را با شادمانی ترکیب می‌کنند، آن هم بدون اینکه اجازه دهند طنز آنها جایگزین انسانیت و احساس آنها شود. اجرای این تیم بازیگری به شدت کلاسیک به نظر می‌رسد. تقریباً گویی آنها در تمام زندگی خود این صحنه‌ها را بازی کرده‌اند.
با این حال، چیزی که باورنکردنی به نظر می‌رسد این است که شیمی آنها بدون هیچ زحمتی با سلنا گومز نیز بسیار جور است. در واقع این همخوانی سه نفره باعث می‌شود مخاطب پویایی کاملاً جدیدی را در هر صحنه شاهد باشد. حضور سلنا گومز روایتی بسیار پیچیده تر را در سریال امکان پذیر می‌کند که شامل شکاف جنسیتی و تفاوت نسلی می‌شود. بنابراین، سطح بازی‌های این سریال با حضور سلنا گومز سنگین‌تر شده است.
کلام پایانی
این سریال جنایی همانند فیلم «Knives Out» که دو سال پیش نمایش داده شده بود، مجموعه‌ای است که خود را نه با شکستن زمینه جدید، بلکه با پذیرش کامل همه چیزهایی که قبلاً اتفاق افتاده است، برای مخاطب متمایز می‌کند. همچنین این اثر، مجموعه‌ای است که واقعاً هدف طنز خود را درک می‌کند. در واقع این سریال به برداشت‌های جنایی واقعی که از آن استفاده می‌کند متکی است، بنابراین می‌فهمد که این شخصیت است که هر یک از این روایت‌ها را پیش می‌برد و می‌فهمد که جذابیت پایدار اسرار این است که آنها همیشه چیزی در مورد خود و اطرافیان به ما بیاموزند.
از همین روی، هر سه قسمت ابتدایی یک مطالعه شخصیتی کاملا درخشان است، که دائماً تمرکز و دیدگاه‌ها را تغییر می‌دهد تا ما سه شخصیت اصلی سریال و افرادی را که آنها در حال تحقیق پیرامونش هستند بهتر درک کنیم. در نتیجه سریال Only Murders in the Building کاری است که در اجرا فوق‌العاده درست انجام شده است. اثری که به طرز ماهرانه‌ای روش‌های قدیمی را با وسواس‌های امروزی ما متعادل می‌کند و از هر دو به عنوان یک کاتالیزور برای روایت داستانی شوخ، پُرتَنش و پارانوئید گوننه استفاده می‌کند.
در بالا گفتم که این مجموعه نامه‌ای عاشقانه برای خیلی از چیزها است. اما فراموش کردم مهمترین مورد را ذکر کنم. زیرا این اثر، بیش از هر چیز، نامه‌ای عاشقانه به مخاطب است. این داستان با آگاهی حاد از اهمیت و جذابیت طرحش برای مخاطب ساخته شده و این بهترین نکته است. بنابراین، این مجموعه‌ای است که به اندازه کافی به شما احترام می‌گذارد و به اندازه کافی هوشمند است، تا شما را تا پایان به حدس زدن مشغول کند.