«یتیم: اولین قتل» به اندازه فیلم «Orphan» جذاب نیست، اما لحن خودآگاه آن کمک می‌کند که این پیش درآمد بهتر از چیزی باشد که انتظار می‌رود. در ادامه با نقد فیلم Orphan: First Kill همراه ویجیاتو باشید.
هنگامی که برای اولین بار در سال 2009 فیلم «یتیم» اکران شد، بسیاری از منتقدان فیلم ژاومه کویت-سرا را مورد انتقاد قرار دادند، زیرا فکر می‌کردند فیلم شبیه یک «اثر کلیشه‌ای ترسناک» با یک پیچش عجیب است که مخاطب را غافلگیر کرده یا آنها را کاملاً گیج می‌کند. با این حال، با گذشت زمان، طرفداران سینمای ترسناک در سراسر جهان به نوعی با این اثر آشتی کردند، و این فیلم تبدیل به یک اثر کالت کلاسیک برای این نسل مدرن شد.
بدون شک «یتیم» بهترین فیلم جهان نیست، اما در مجموع اثر بسیار لذت‌بخشی است که با ترکیبی مناسب از ترس‌ها و سرگرمی‌ها مخاطب را به خود مشغول می‌کند. در واقع فیلم ژاومه کویت-سرا فرضیه‌ای که مسلماً احمقانه بود را در نظر گرفت و آن را به یک تکه کوچک سرگرم‌کننده، شیک و مورمور‌کنننده تبدیل کرد.
این فیلمساز اسپانیایی که مسئول تولید عناوینی مانند سینمایی کوسه محور «The Shallows» و اکشن معمایی «Non-stop» و حتی فیلم ابرقهرمانی «Black Adam» است، در سبکی که من دوست دارم آن را «سرگرمی پاپ کورنی هنرمندانه» بنامم یک فیلمساز ماهر است. به طور کلی این کارگردان سبک‌های هنری را با کلیشه‌های سرگرم‌کننده ترکیب می‌کند تا همه چیز عالی شود. از همین جهت فیلم «یتیم» نیز در دستان این فیلمساز کار کرد و بسیار خوب هم کار کرد.
آن فیلمِ محصول سال 2009 بر روی دختر کوچکی به نام اِستر (ایزابل فورمن) متمرکز بود که توسط یک زوج خوب (ورا فارمیگا و پیتر سارسگارد) به فرزندی پذیرفته شد. از بیرون، استر دختری شیرین و مودب به نظر می‌رسید. اما او در واقع یک روانپریش قاتل بود! بچه‌های قاتل در ژانر ترسناک حکم یک عنصر طلایی را دارند، اما «یتیم» دارای پیچ و خم عجیبی بود: این یعنی استر اصلاً بچه نبود. در عوض، او یک زن بالغ به نام لینا کلامر بود. لینا دچار هیپوفیتاریسم است، یک اختلال هورمونی که باعث کوچکی نسبی می‌شود، و او مستعد این است که خود را یک کودک نشان دهد، توسط یک خانواده به فرزندی پذیرفته شود، و سپس زندگی آنها را خراب کند.
اما فیلم «یتیم» درنهایت با ملاقات استر با مرگش به پایان رسید که این ماجرا ساخت دنباله یا ادامه آن را بعید ساخت. ولی پیش درآمد چطور؟ و چه می‌شد اگر استر با بازی ایزابل فورمن، نقش نمادین خود را تکرار کند؟ این ممکن است برای هر کسی که با «یتیم» آشنا باشد عجیب به نظر برسد، زیرا فورمن در زمان فیلمبرداری اولین فیلم حدود 12 ساله بود و اکنون 25 سال دارد. آیا او هنوز هم می‌تواند قانع کننده نقش یک کودک را بازی کند؟! بیایید به این پرسش‌ها پاسخ دهیم.
فیلم یتیم: اولین قتل در مورد چیست؟ پس از تنظیم نقشه یک فرار درخشان از یک مرکز روانپزشکی در کشور استونی، استر با جعل هویت دختر گمشده یک خانواده ثروتمند به آمریکا سفر می‌کند. چیزی که در ابتدا یک طرح ساده استثمار به نظر می‌رسد، در نهایت پیچیده‌تر می‌شود، زیرا خانواده شروع به این سؤال می‌کنند که آیا او دختر مورد علاقه‌شان است یا نه.
اثرات بزرگسالی بر روی بازیگر شخصیت استر چگونه است؟ بزرگترین علامت سوالی که در این فیلم وجود داشت این بود که چگونه سازندگان این فیلم می‌خواهند اثرات بزرگسالی را برای شخصیت استر از بین ببرند. ایزابل فورمن یکی از اصلی ترین دلایلی بود که فیلم اول به خوبی کار کرد. این هنرپیشه جوان سال‌ها پیش توانست در سن کم و به شکل عاقلانه و همچنین واقعاً ترسناک شخصیت استر را به یک شرور جذاب تبدیل کند. اما، در زمان فیلم اول فورمن ده ساله بود و اکنون او بیست و پنج ساله است. به منظور همین تغییر سن سازندگان این اثر تصمیم گرفتند به جای استفاده از CGI کامل، مسیر عملی‌تری را طی کنند.
در واقع تیم تولید با استفاده از تکنیک‌هایی تصویری که پیتر جکسون با هابیت‌ها در ارباب حلقه‌ها انجام داد، سعی در باور پذیر کردن این موضوع کرده‌اند. مطمئن نیستم که چنین عملی به دلیل محدودیت‌های بودجه بوده یا فقط یک تصمیم خلاقانه. اما، این تصمیم به طور شگفت انگیزی کار می‌کند. حداقل به اندازه کافی خوب است که بتوانید ناباوری خود را برای مدت زمان اجرا معلق کنید. تیم تولید همچنین با این ایده بازی می‌کنند که تماشاگر می‌داند او بازیگری است که سنش از آنچه قرار است باشد بیشتر است. بنابراین، آنها حداقل توانستند آنچه را که به راحتی یکی از بزرگترین موانع تولیدشان بود، با چند تنکیک جلو و پایین آوردن دوربین از سر راه بردارند. اما، خود فیلم چگونه است؟!
چه چیزی در فیلم کار می‌کند؟ مانند فیلم «بدخیم» جیمز وان، این فیلم نیز خودش را جدی نمی‌گیرد. این یعنی فیلم Orphan: First Kill از قابلیت‌های ژانری خود باخبر است و از آن به شکل ساده استفاده می‌کند. به همین منظور فکر می‌کنم بسیاری از مردم فیلم را احمقانه بدانند، اما هرچه بیشتر با نگرش این دست آثار آشنا باشید، بیشتر از آن لذت خواهید برد. لحن فیلم «یتیم: اولین قتل» چیزی شبیه به ترکیب The Omen با «روانی آمریکایی» است، اما با یک دختر کوچک در نقش پاتریک بیتمن که همه را با خشونت خود متعجب می‌کند. بنابراین، فیلم به خوبی می‌داند چه زمانی باید خود مضحکش را بالا ببرد.
بهترین چیزی که می‌توان در مورد فیلم گفت، بازی با ایزابل فورمن است که یک بار دیگر شخصیت استر را به شکلی عالی برای مخاطب به ارمغان می‌آورد. و جنگ او با جولیا استایلز (شخصیت مادر) برخی از بهترین لحظات فیلم را تداعی می‌کند. پویایی بین این مادر و دختر مصنوعی به شکل ناخوشایندی متکی به تعلیق است و همین باعث می‌شود که به صندلی خود بچسبید. من فکر می‌کنم این دقیقاً همان کاری است که ما می‌خواهیم هنگام تماشای یک فیلم با عنوان «یتیم» انجام دهیم.
به طور کلی این پیش درآمد نیز پیچ و تاب خاص خود را دارد، و اگرچه به اندازه نسخه اصلی هولناک نیست، اما به جای کپی کردن لحظه به لحظه فیلم اول، راهی را برای داستان گویی فراهم می‌کند تا مسیر جذاب جدیدی را طی کند.
چه چیزی در Orphan: First Kill کار نمی‌کند؟ متأسفانه فیلم به شدت مهار شده و حتی بدتر از آن، در لحظاتی بی مزه به نظر می‌رسد. مثل این است که ویلیام برنت بل به عنوان کارگردان در نیمه راه تولید به خواب رفته است، زیرا فیلم در کل فاقد هر گونه انرژی و شتاب و حتی یک لحن بصری مناسب است. برای مثال در تمام طول فیلم یک لایه سفید رنگ همانند مِه بر روی تصاویر نشسته است که هیچگونه توجیهی برای وجود آن نیست. در واقع هرچه ژاومه کویت-سرا با فیلم اول مخاطب را سرگرم کرد، شخص ویلیام برنت بل با زبان بصری بد فیلمش مخاطب را از خود فراری می‌دهد.
در نهایت، یکی از بزرگترین مشکلات من در اینجا این است که «اولین قتل» بینش بیشتری نسبت به شخصیت شرور کار اضافه نمی‌کند. معمولاً تمام هدف تولید یک پیش درآمد ترسناک این است که به مخاطب اجازه دهید منشأ شیطانی شرور را ببیند. در مورد این فیلم، شروع جنجالی شخصیت استر علیه بشریت از قبل آغاز شده است و ما داستان را با او در بخش روانپزشکی شروع می‌کنیم. این یعنی سازندگان یک ایده جالب را به یک فرصت کاملا از دست رفته بدل کردند و شانس خود را در اینجا به باد دادند.
در نتیجه باید گفت: فیلم «یتیم: اولین قتل» به سادگی یک زمان به نسبت جذاب برای هر کسی است که از فیلم اصلی لذت برده بود. اما متأسفانه، باید به این نکته نیز اشاره کرد که این اثر به هیچ وجه به اندازه آن فیلم اول هیجان‌انگیز نیست، زیرا در خلق تعلیق و حس بصری مناسب ناتوان است. اگرچه این ممکن است برخی را ناامید کند، اما فرنچایز «یتیم» قطعاً وعده‌های شگفت انگیزی را برای قسمت‌های احتمالی آینده نشان می‌دهد. بنابراین، چه کسی است که دیدن بیشتر از ماجراهای استر را نمی‌خواهد؟!