شبکه‌ی اجتماعی پادپُرس: وبسایتی برای خلاقیت جمعی

همه ما، هر روز با مشکلاتی مواجه می‌شویم. بعضی از کنار آن می‌گذریم، بعضی به آن فکر می‌‌کنیم و بعضی نیز دغدغه‌ی حل آن مشکل را داریم. این مشکلات طیف وسیعی دارند. از اینکه چرا این قدر غذا در کشور ما دور ریخته می‌شود، تا اینکه چرا رابطه میان دانشگاه و صنعت خوب و موثر نیست، و یا چرا این همه ایده و دانش، تبدیل به ثروت نمی‌شود.

این مشکلات  همه می‌توانند به مسئله تبدیل شوند و وقتی تبدیل به مسئله شدند، می‌توان از خرد مجموعه‌ی افراد برای حل آن‌ها استفاده کرد. حل نه به معنی اینکه به کلی رفع شوند، حل اقلاً به این معنی که کاری و عملی را برای رفع آنها بیازمائیم و از این آموختن‌ها، بهره ببریم و هم یاد بگیریم و هم شاید یکی یا چند تا از آن‌ها را به طور کامل حل کنیم.

این مسائل در محیط پراکنده‌اند، یکی را من می‌بینم و چند تا را شما. اما معمولا خیلی زود فراموش می‌شوند و یا در قالب غُر و کلافگی در بین آدم‌ها دست به دست می‌شوند و بعد فراموش می‌شوند. در حالی که تاریخ علم نشان داده که بسیاری از نوآوری‌ها و اختراعات از دل همین مشکلات و دغدغه‌ها شکل گرفته‌اند.

در حالی که اگر این دغدغه‌ها و مسئله‌ها یک جا ثبت و جمع شوند، بانکی ایجاد می‌شود که هر کس می‌تواند به فراخور تخصص، توان و علاقه‌اش به آن‌ها بپردازد و گامی در راهِ حل آن‌ها بردارد.

در شبکه‌ی اجتماعی پادپُرس، به همین سادگی، فضائی برای تجمیع مسائل  و دغدغه‌ها فراهم کرده‌ایم؛ فضائی برای خلاقیت جمعی. پادپُرس برای ثبت و به اشتراک‌گذاری فکرهایی ساخته شده که ارزش نوشتن دارند.

 ارتقای مهارت‌های فردی در شبکه‌ی اجتماعی پادپُرس

هر یک از ما می‌توانیم در این فضا حاضر شویم، مسئله‌هایی مطرح کنیم. از اینکه چرا بیکاری هست، چرا کالای ایرانی نمی‌خریم، چرا پلاسکو فروریخت، چه کنیم که پلاسکو تکرار نشود، محیط زیست را چه می‌توان کرد، دریاچه ارومیه را چه کنیم، کشاورزی و مصرف آب را چطور بهبود دهیم و … می‌توانیم بگوئیم و نظرات دیگران را هم بشنویم و نقد کنیم و تعامل کنیم و پیش برویم.

این فضا فرصت بسیار خوبی است برای تمرین مهارت‌های رفتاری یا مهارت‌های نرم. آنجا می‌توانیم تفکر انتقادی، تحلیلگری، ریزبینی، حل مسئله، مدیریت تعارض و بسیاری مهارت‌های رفتاری خود را بسنجیم و توسعه دهیم، بدون اینکه در معرض قضاوتی قرار گیریم.

گسترش شبکه‌ی افراد در شبکه‌ی اجتماعی پادپُرس

من و شما، آنجا می‌توانیم تیم شویم و با هم از جای جای این میهن عزیز، در راه حذف این موانع رشد و توسعه و آسایش خودمان و دیگران، نقشی بازی کنیم.

نکته‌ی جالب توجه این شبکه‌ی اجتماعی این است که افراد نه به خاطر پیوندهای قبلی، بلکه به دلیل دغدغه‌ی مشترک حول یک موضوع با هم و با طرز فکر هم آشنا می‌شوند.

از نظر پادپُرس، هر کسی یکی از پنج مدل ذهنی را به شکل غالب دارد: پرسش‌گر، مشاهده‌گر، حقیقت‌جو، ایده‌پرداز و منتقد. مستقل از انتخاب فرد، این مدل ذهنی در گفتگو حول مسائل و مشکلات خودش را نشان می‌دهد. وقتی یک فرد پرسش‌گر، به مشکل «کاهش خوشحالی در جامعه‌ی ایران» فکر می‌کند، اولین کاری که می‌کند این است که از خودش سوال می‌پرسد: «آخرین دفعه‌ای که یک خوشحالی جمعی را تجربه کردم کی بود؟». یا یک فرد منتقد ممکن است بازخوردش به این مشکل این باشد که «مگر مردم جاهای دیگر دنیا خوشحالند؟!». یک مشاهده‌گر از وقایع مختلفی که در اطراف دیده است به اشتراک می‌گذارد. و حقیقت‌جو درباره‌ی داده‌ها و آمار واقعی در این زمینه گفتگو می‌کند. به همین سبک یک ایده‌پرداز به ارائه‌ی ایده‌هایی برای شادی جمعی بیشتر می‌پردازد.

برای حل درست یک مسئله، هر کدام از این نوع نگاه‌ها به آن، نیاز است. شما به راحتی در پادپُرس می‌توانید مدل ذهنی مکمل خود را پیدا کنید.

دسترسی به ایده‌های خلاقانه و نقد مستقیم ایده

پادپُرس می‌تواند ابزاری باشد برای روش‌های مختلف رسیدن به ایده‌های خلاق، از جمله طوفان فکری آنلاین. ضمن آن‌که در کنار جمع‌آوری ایده، در پادپُرس می‌توانید ایده‌هایتان را در معرض نقد دیگران نیز قرار دهید تا به ایده‌های بهتری برسید. ارزش چنین دسترسی مستقیمی به ذهن‌های نقاد را فقط وقتی متوجه می‌شوید که در اجرای ایده به بن‌بست بخورید، آن هم برای اینکه نکته‌ی ساده‌ای به ذهن خودتان نرسیده بود.

تاثیرگذاری در حرکت‌های جمعی در پادپُرس

علاوه بر دستاوردها فردی متفاوتی که در شبکه‌ی اجتماعی پادپُرس منتظر هر مشارکت‌کننده است، دستاوردهای جمعی جذابی نیز تا کنون از این شبکه افراد جوان و جویای تخصص به دست آمده است. از جمله می‌توان به کتاب‌های جمعی که از مشارکت‌های با کیفیت حول موضوعات داغ پادپُرس شکل گرفته نام برد. به عنوان مثال کتابی که از جمع‌آوری تجربیات افراد درباره موضوع کلیدی تغییر مسیر در زندگی تحصیلی و حرفه‌ای تحت عنوان «دور زدن آزاد!» حاصل شده، و یا کتاب دیگری درباره دیدگاه‌های افراد راجع به پرسشِ جذاب و بی‌پاسخِ «فلسفه‌ی زندگی چیست؟!» از این جمله هستند. این کتاب‌ها به شکل متن‌باز و رایگان در اختیار عموم قرار دارد.

دستاورد جمعی دیگر در پادپُرس توان تاثیرگذاری در بعضی مسائل مهم‌تر است که در قالب چالش‌های جمع‌سپاری و یا همان نوآوری باز در این وبسایت پیگیری می‌شوند. آخرین چالش جمعی در مرداد ماه ۱۳۹۸ درباره بازطراحی دکور یک کلاس درس برگزار شد که استقبال خوبی از سمت مشارکت‌کننده‌ها داشت. ایده‌ها و تجربه‌های گردآوری شده در این چالش در حال حاضر در حال بررسی برای پیاده‌سازی و اجرا در این کلاس درس هستند. ضمن اینکه این مشارکت‌ها به شکل متن‌باز یا open source  در دسترس سایر علاقه‌مندان و معلمین برای طراحی یک کلاس درس جذاب‌تر قرار دارند.

شاید بتوان از این منظر، پادپُرس را ویکی‌پدیایی برای سوال‌ها و مسئله‌ها انگاشت. یک فضای جمعی که از سیاست آزاد پیروی می‌کند و رشد و گسترش آن در گرو رشد کاربران و توانایی ایشان است.

نقل قول هایی از اعضای این شبکه

• قبل از این که بخواهم پادپرس را صرفا یک بیزینس یا کسب و کار در نظر بگیرم، به آن به چشم یک رسانه و جامعه نگاه می‌کنم. اگر قرار باشد عیار موفقیت یک رسانه را آگاه‌سازی افراد جامعه و کیفیت محتوا در نظر بگیریم به نظرم پادپرس در این زمینه به شدت موفق عمل کرده است. به عنوان مثال توصیه می‌کنم حتما به مطالبی که در بخش کسب و کار و یا بخش میز گرد تحلیلی هفته در پادپرس قرار داده می‌شود نگاه کنید. به جرات می‌توانم بگویم تحلیل‌های سیاسی و مطالبی که در این بستر قرار داده می‌شود از هر منبعی که تا حالا دیده‌ام فنی‌تر و بی‌طرفانه‌تر به مسائل نگاه کرده است. کافی است سری به این موضوع درباره‌ی وضعیت اقتصاد ایران و یا مطالب دیگر میزگرد تحلیلی بزنید تا به یک دید کارشناسی و بی‌طرف نسبت به موضوع‌های روز جامعه دست پیدا کند. این در حالی است که در سایر شبکه‌های اجتماعی مانند اینستاگرام، ذهنیت افراد به سمت سطحی‌نگری و گاهی ابتذال سوق داده می‌شود.
• شما در این محیط به راحتی می‌توانید افراد واقعا متخصص و خوش فکری را پیدا کنید. افرادی که در حوزه‌های مختلف صاحب‌نظر هستند و این صاحب‌نظری را با ادعای روشن‌فکر بودن و یا دانشگاهی بودن به دست نیاوردند. بلکه با قلم و فکرشان این را نشان داده‌اند.

داستان پادپُرس از کجا شکل گرفت؟

ایده‌ی پادپُرس، از یک همفکری بین‌رشته‌ای راجع به یک مشکل که در قالب پرسشی طرح شده بود، شروع شد: «چطور می‌توانیم صدای پل حافظ را در کلاس‌های درس دانشگاه امیرکبیر کم کنیم؟»

دوست فیزیک‌پیشه‌ گفت: «صوت یک موج مکانیکی است و با مانع فیزیکی می‌شود شدت آن را کم کرد؛‌ کافی است درخت‌های تو پُر در فضای جلوی کلاس‌ها کاشته شود.»

دوست بیولوژیست گفت: «حیف است این انرژی را هدر بدهیم! شاید بتوان از مکانیزم گوش برای تبدیل موج مکانیکی به موج شیمیایی کمک گرفت و انرژی صوتی را به یک منبع مفید تبدیل کرد!»

دوست شیمی‌دان این ایده را پسندید و ادامه داد: «چه جالب! در این صورت سوال به چنین چیزی تغییر می‌کند: چه عناصر و اجزای شیمیایی ممکن است در این تبدیل انرژی موثر باشد؟»

مهندس مکانیک حاضر در این جمع، به فکر بازطراحی پل بود، طوری که از همان ابتدا، خودروها نتوانند با سرعت بالایی روی آن حرکت کنند و صدای کمتری در اثر عبور آن‌ها تولید شود. شبکه‌ی اجتماعی نوآورانه‌ی پادپُرس شکل گرفت تا چنین گفتگوها و همفکری‌هایی را درباره طیف بزرگتری از دغدغه‌های روزمره‌مان داشته باشیم.

اگر به پادپُرس می‌آیی، تنها نیا

شما هم دعوتید تا هر روز یک مسئله، یا مشکل و یا فکر را در شبکه‌ی اجتماعی پادپُرس ثبت کنید. همین الان برای شروع این سرمایه‌گذاری به این آدرس مراجعه کنید.

«به هم یاد بدهیم و با هم رشد کنیم»