ثبت بازخورد

لطفا میزان رضایت خود را از دیجیاتو انتخاب کنید.

واقعا راضی‌ام
اصلا راضی نیستم
چطور میتوانیم تجربه بهتری برای شما بسازیم؟

نظر شما با موفقیت ثبت شد.

از اینکه ما را در توسعه بهتر و هدفمند‌تر دیجیاتو همراهی می‌کنید
از شما سپاسگزاریم.

علمی

آلیس در سرزمین عجایب، واقعیت یا تخیل؟ با سندروم AIWS آشنا شوید

تصور کنید چشمانتان گرم شده و به آرامی به خواب فرو می روید، اما ناگهان متوجه می شوید دستتان باد کرده و به اندازه غول آسایی می رسد، یا لوازم اطاق خوابتان به سرعت آب ...

حمید مقدسی
نوشته شده توسط حمید مقدسی | ۲ اسفند ۱۳۹۵ | ۲۰:۳۰

تصور کنید چشمانتان گرم شده و به آرامی به خواب فرو می روید، اما ناگهان متوجه می شوید دستتان باد کرده و به اندازه غول آسایی می رسد، یا لوازم اطاق خوابتان به سرعت آب می روند و آنقدر کوچک می شوند که در خانه عروسکی جای می گیرند.

اگرچه وضعیت فوق حقیقتاً رخ نمی دهد، اما افرادی با نوعی اختلال خاص به نام «سندروم آلیس در سرزمین عجایب» (Alice in Wonderland Syndrome) یا به اختصار AIWS چنین حالتی را تجربه می کنند، و اگر از آنها بپرسید، بزرگ و کوچک شدن در نظرشان کاملاً واقعیست.

کودک مبتلا به AIWS نمی تواند بخوابد، چون فکر می کند در تختوابش جا نمی گیرد

AIWS نوعی اختلال نرولوژیکی به شمار می رود که بر ادراک فرد تأثیر گذاشته و معمولاً در کودکان رخ می دهد. تحقیقات زیادی روی این وضعیت انجام نشده، اما دکتر «گرنت لیو» پزشک ویژه کودکان در زمینه مغز و اعصاب که سالهاست این عارضه را تحت نظر دارد، معتقد است AIWS بسیار رایج است. او می گوید:

کودکان زیادی به این وضعیت دچار هستند، و به نظر من تعداد افراد مبتلا به AIWS بسیار بیشتر از آن چیزیست که تصور می کنیم.

اشخاص دچار این اختلال معمولاً ترکیبی از ماکروپسی (macropsia)، میکروپسی (micropsia)، پلوپسی (pelopsia) و تلوپسی (teleopsia) را تجربه می کنند، که به ترتیب به معنای بزرگ تر، کوچک تر، نزدیک تر یا دورتر دیدن اجسام در مقایسه با واقعیت هستند.

هیچکس دلیل واقعی بروز AIWS را نمی داند

این سندروم برای نخستین بار توسط «جان تاد» روانپزشک معروف نامگذاری شد، و از آنجا که شخصیت اصلی رمان «آلیس در سرزمین عجایب» نوشته «لوئیس کارول» نیز وضعیت مشابهی را در داستان تجربه می کرد، اختلال عصبی فوق با همین نام معروف گشت.

تشخیص دشوار

تشخیص دقیق بیمار مبتلا به AIWS بسیار دشوار است، زیرا پس از پایان اپیزود و عادی شدن اوضاع، هیچ نشانه ای از وضعیت نامعمول در تصاویر مغزی او مشاهده نمی شود. «شینا آرورا» نخستین نرولوژیستی بود که مغز یکی از بیماران را حین بروز عارضه فوق اسکن کرد و به نتایج جالبی دست یافت.

او متوجه شد هنگام وقوع این اختلال، فعالیت الکتریکی مغز باعث گردش نامعمول خون در قسمت هایی از مغز می شود که بینایی و پردازش شکل ها و ابعاد را تحت کنترل دارند.

تعداد افرادی که عارضه AIWS را تجربه کرده اند، بسیار بیشتر از آن چیزیست که می دانیم

لیو هیچ راهی برای آزمودن AIWS در اختیار نداشت و بنابراین صرفاً به گفته های بیمار نوجوان خود برای تشخیص وضعیت تکیه کرد. او می گوید:

مهم ترین نکته این است که توصیفات اکثر کودکان در مورد این عارضه، کم و بیش به یکدیگر شباهت دارد و بنابراین تصور نمی کنم هیچکدام از آنها دروغ بگویند.

لیو دلیل اصلی فقدان تحقیقات کافی روی AIWS را بی ضرر بودن آن و ایجاد نکردن مشکلات اساسی برای افراد عنوان می کند. معمولاً سندروم فوق بین سنین 5 تا 10 سالگی به وجود آمده و نهایتاً تا اواخر دوره نوجوانی دیگر اثری از آن مشاهده نمی شود.

افراد مبتلا به AIWS گاهی اوقات فکر می کند دندان هایشان آنقدر بزرگ است که در دهانشان جا نمی گیرد، یا بدنشان کوچک و کوچک تر می شود.

«اووِن پیکرل» نرولوژیست انگلیسی می گوید چون این وضعیت اکثراً شب ها رخ می دهد، می توان بروز آن را به تغییر در خروجی حسی (به خاطر نور کم یا آشفتگی در زمان به خواب رفتن) نسبت داد، ضمن اینکه تغییرات شیمیایی در مغز قبل از خواب نیز می توانند چنین مشکلاتی را ایجاد کنند.

در حال حاضر هیچ درمانی برای AIWS وجود ندارد، زیرا ابتدا محققین باید عوامل بوجود آورنده آن را تشخیص دهند. آنها معتقدند میگرن، صرع و عفونت های ویروسی با این عارضه مرتبط هستند، و برخی دیگر نیز می گویند تصور کوچک و بزرگ شدن اشیاء می تواند نوعی هشدار مغز برای آغاز میگرن باشد.

اکثر اشخاص دچار سندروم آلیس در سرزمین عجایب متوجه هستند که تصوراتشان حقیقت ندارد، اما احساسی کاملاً واقعی را تجربه می کنند.

برخی متخصصین بر این باورند که AIWS بیماری وراثتی است، اما به سختی می توان بزرگسالان را به اعتراف در مورد تجربه این حس در دوران کودکی واداشت. لیو می گوید:

بسیاری از اعضای خانواده ها در ابتدا از بیان تجربیات خود امتناع می کنند، چون خجالت می کشند و می ترسند در نظر دیگران به عنوان فردی دیوانه شناخته شوند.

لوئیس کارول پدیدآورنده شخصیت آلیس در سرزمین عجایب

جالب است بدانید «لوئیس کارول» نویسنده رمان «آلیس در سرزمین عجایب» بارها به سردردهای عصبی و میگرن در نوشته هایش اشاره کرده و برخی می گویند او چند بار دچار حملات صرع قرار گرفته، به همین دلیل بعضی محققین معتقدند ایده اصلی داستان معروف فوق از تجربیات شخصی نویسنده بیرون آمده، اختلالی که در آن زمان ناشناخته بود.

MNN
دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
مجموع نظرات ثبت شده (2 مورد)
  • ارمی
    ارمی | ۴ اسفند ۱۳۹۵

    اینطور نیست که همه چی رو کوچیک تر حس کنی! اتفاقا همه چی رو بزرگتر حس میکنی! در واقع حس لامسه بزرگتر حس میکنه. ولی بینایی برعکس. همه چی رو کوچیکتر و دورتر میبینی. البته بدترین قسمتش که هیچ جا ندیدم اشاره بشه (شاید فقط من حس میکنم!) درک زمان و تغییر تو حس شنواییه. لامسه اولین حسیه که ایجاد میشه. آخرین حس هم همین درک زمان (زمان خیلی سریع میشه) و تغییر حس شنواییه که واقعا حتی برای من آزار دهنده است. کس پروسه هم 10 تا 15 دقیقه طول میکشه. فقط در کودکان هم نیست. بعضی وقتا ادامه پیدا میکنه و تو بزرگسالی هم دیده میشه. مثل بنده که هنوز بعضی وقتا (چند ماه یک بار) دچار این سندروم میشم.

  • kamran naseri
    kamran naseri | ۲ اسفند ۱۳۹۵

    تو اون عکس زده کودکان مبتلا به فلان مرض نمیتوانند بخوابند چون احساس میکنن تو تخت جا نمیشن ، ( خوب رو زمین بخوابن،رو فرش یا موکت ، تشک بندازن راحت بگیرن بخوابن )

مطالب پیشنهادی