بررسی بازی Drawn to Death؛ نقاشی نه چندان زیبای یک کودک عصبانی

بازی کردن به معنای داشتن ساعاتی سرگرم کننده است. توسعه دهندگان هم همیشه سعی شان بر این است که اثری به خانه های مردم بفرستند که سرگرم کننده باشد و برای مدتی کاربران را از اتاق نشیمن خانه شان جدا و در دنیایی بی نظیر غرق کند. اما همه بازی های ویدیویی هم اینطور نیستند. برخی از آن ها تنها تلاش می کنند که شما را سرگرم کنند اما در نهایت تبدیل به عنوانی می شوند که هیچ ایده خاصی ندارند و تنها پس از گذشت چند ساعت خسته کننده و نا خوشایند می شوند.

این اتفاق اگر برای یک بازی آنلاین بیافتد که دیگر فاجعه ای نا بخشودنی رخ خواهد داد. چرا که گیمرهای عاشق بازی های چند نفره کمی بی رحم تر از باقی گیمرها هستند و با خالی کردن سرورهای بازی، اثری که توسعه دهندگان برایش ساعت ها وقت صرف کرده اند را با بیرحمی تمام مجازات می کنند. به همین منظور یک بازی مالتی پلیر، باید ایده های عمیق تری نسبت به یک بازی تک نفره داشته باشد؛ آنقدر عمیق که برای سال ها گیمر را به خود درگیر کند و نگذارد که ذره ای تجربه اش تکراری و خسته کننده شود.

توسعه دهندگان خوب و با تجربه، اغلب به این موضوع توجه ویژه ای دارند و می دانند که چطور گیمر را سرگرم نگه دارند. با این حال دیوید جفی، فردی که او را با پروژه هایی مانند توییستد متال و عنوان به یاد ماندنی God of War به خاطر می آوریم، کمی به این امر مهم بی دقتی کرده است. چرا که آخرین اثر او ،Drawn to Death، تقریبا هیچ حرفی برای گفتن ندارد و در امر جذب نگاه گیمر و منتقد، ضعیف عمل می کند. در ادامه این متن می خواهیم به بررسی جدیدترین بازی دیوید جفی بپردازیم و از دلایل ضعف این اثر و نتایج نه چندان خوبش برای تان بگوییم. با دیجیاتو همراه باشید.

Drawn to Death در اصل یک شوتر چند نفره آنلاین است که قرار بود خلاقانه و خاص باشد. البته همه المان های موجود در بازی بد نیستند و در برخی مواقع، موارد خوبی هم در بازی به چشم می خورند. در وهله اول، ظاهر بازی بسیار خاص و جالب به نظر می رسد و گرافیک نقاشی مانند آن، جذابیت منحصر به فردی به Drawn to Death بخشیده است. حتی منو بازی هم جالب و دوست داشتنی است و گیمر را به یاد خاطرات خوش بازی جذاب Brutal Legend می اندازد. علاوه بر این، طراحی کاراکترها و سلاح ها هم در نوع خود جالب هستند و باعث می شوند که دنیای Drawn to Death در نگاه اول بسیار خوب و زیبا به نظر برسد.

بازی در نگاه اول جالب و دوست داشتنی است

اما همانطور که گفتیم، بازی فقط در نگاه اول جالب و دوست داشتنی است و ذات کلی آن با مشکلات بسیاری دست و پنچه نرم می کند. گرافیک DtD خاص است اما برای تان چشم درد هم به همراه می آورد. علاوه بر این، طراحی های نقاشی مانند بازی، کاربر را در تشخیص درست فاصله دچار مشکل می کند.

به تمامی این مشکلات، انیمیشن های ضعیف کاراکترها را  هم اضافه کنید تا بفهمید با چه گرافیکی رو به رو هستید. با این حال ایرادات گرافیکی DtD نیستند که آن را به یک اثر غیر قابل بازی تبدیل کرده اند. گیم پلی Drawn to Death واقعا حوصله سر بر و خسته کننده و پر از ایرادات ریز و درشت است.

گیم پلی بازی کم تنوع، نا متعادل، ساده و بی محتواست و هیچ حرفی برای گفتن ندارد. ۷ شخصیت قابل بازی Drawn to Death هم در کنار طراحی خوب شان به هیچ عنوان قابل ستایش نیستند. علاوه بر این، توانایی های شان هم جذابیت خاصی به بازی اضافه نمی کنند و اگر کمی Drawn to Death را تجربه کنید، می فهمید که تقریبا هیچ کاربری از آن ها برای از بین بردن بازیکنان دیگر استفاده نمی کند.

همچنین بازی به شدت آنبالانس و نامتعادل است؛ با کمی بازی کردن می فهمید که برخی از سلاح ها قدرت بسیار بیشتری نسبت به سایرین دارند. همین عامل باعث می شود که کسی به سراغ اسلحه های دیگر موجود در بازی نرود و با استفاده از همان چند سلاح نا متعادل، به رقابت با کاربران دیگر بپردازد. در کنار تمامی موضوع های گفته شده، نبردهای بازی هم خالی از هر گونه جذابیت هستند. کم پیش می آید که رقابتی نفس گیر و هیجان انگیز را میان کاربران شاهد باشیم.

مشکلات بازی آنقدر زیاد هستند که دیگر مسائل مربوط به سرور اصلا به چشم نمی آیند

مهم ترین مشکل Drawn to Death نیز به همین موضوع خلاصه می شود. اثر مورد بحث با کم بود محتوای شدیدی رو به رو است و نمی گذارد تا کاربر کمی درگیر بازی شود و از آن لذت ببرد. به همه این ها، مشکلات سرور و قطع و وصل شدن های بسیار را هم اضافه کنید تا دیگر مطمئن شوید که Drawn to Death بازی شما نیست. داشتن یک سرور با ثبات لازمه یک بازی مالتی پلیر است و نباید نسبت به آن بی تفاوت بود. البته مشکلات بازی آنقدر زیاد هستند که دیگر مسائل مربوط به سرور اصلا به چشم نمی آیند.

چرا که همین الان هم زمان مرگ بازی خیلی زود فرا رسیده و تقریبا هیچ بازیکنی در سرورهای آن دیده نمی شود. گفتنیست که Drawn to Death می توانست به اثری خاص و منحصر به فرد تبدیل شود. اما آخرین بازی دیوید جفی به هیچ وجه درخشان نیست؛ مشکلات بسیار زیادی دارد و کاملا نا تمام به نظر می رسد.

مهم ترین مشکل بازی هم آن است که به هیچ وجه سرگرم کننده نیست و حتی برای رسیدن به این هدف هم تلاش نمی کند. Drawn to Death شباهت بسیاری به نقاشی یک کودک عصبانی دارد؛ زیبا نیست و باید خیلی راحت از کنارش عبور و آن را فراموش کرد.