۱۰ سال دیگر یک موبایل نوستالژیک چگونه است؟

امسال بازار نوستالژی و خاطره بازی با موبایل‌ها داغ است. HMD فنلاندی به سراغ ساخت و توزیع نسخه تازه ای از ۳۳۱۰ رفته و بلک‌بری هم با موبایلی اندرویدی به اسم «KEYone» که کیبورد فیزیکی اش را حفظ کرده، به بازی برگشته.

شاید فکر کنید که این محصولات صرفاً تولید می‌شوند تا با استفاده از نام برند و خاطره‌ای که در ذهن مشتری ایجاد می‌کنند، درآمدی مقطعی برای سازنده ایجاد کنند ولی به نظر می‌رسد موبایل های اینچنینی هنوز هم تولید می شوند، چرا که عده ای از کاربران به آنها نیاز دارند و بدشان نمی‌آید از تکنولوژی و یا زبان‌های طراحی منسوخ شده استفاده کنند.

احتمالاً برخی از شما شاهد آمدن و رفتن برخی فناوری‌ها و زبان‌های طراحی خاص در دنیای موبایل بوده اید. از کلید‌های فیزیکی گرفته تا کیبوردهای فیزیکی که معمولاً با سیستم حدس کلمه‌ی T9 همراه بود. بعضی موبایل‌ها ترکپد داشتند و تعداد زیادی از آنها، با طراحی کشویی به بازار می آمدند. اما امروز بیشتر این موارد جای خودشان را به چیزهای دیگری داده‌اند که کاربران آنها را بیشتر می خواهند: یک نمایشگر لمسی بزرگ، و البته قدرت پردازشی بالا.

اما ۱۰ سال دیگر، نوستالژی‌های دنیای موبایل چه خواهند بود؟ امروز با نگاهی به ۳۳۱۰ چه حسی پیدا می‌کنید؟ ۳۳۱۰ ده سال دیگر چه موبایلی است؟

در همین سال ۲۰۱۷ گرایش‌های جدیدی در دنیای موبایل به وجود آمده که تقریباً به ما نشان می‌دهد که تکنولوژی به چه سمت و سویی پیش می‌رود: حاشیه های نمایشگر و کلیدهای خازنی زیر صفحه نمایش امروزه دیگر جایی در موبایل های رده بالا ندارند.

گلکسی اس 8 سامسونگ با نمایشگر بی حاشیه‌اش، زبانی تازه در دنیای طراحی موبایل است و LG G6 در کنار Mi Mix شیائومی در ادامه همین گرایش گام برداشته اند.

احتمالاً یک روز کاربر موبایلی که ده سال دیگر تولید می‌شود، به گذشته و موبایل‌های امروزی نگاه می‌کند و عجیب ترین موارد به نظرش،‌ حاشیه بالای نمایشگر و کلیدهای خازنی زیر صفحه نمایش باشند. به هر حال ما هنوز هم درگیر محدودیت‌های تکنولوژی نمایشگر، آنتن، و اسکنر اثر انگشت هستیم.

در سال ۲۰۲۷ بی شک صفحه نمایش های موبایل با کیفیت 720p و 1080p به دست فراموشی سپرده شده اند. شاید اصلاً در آن زمان ندانیم که موبایل‌مان چه سخت افزاری دارد، چرا که همه چیز آنقدر بهبود یافته که از مرز لازم عبور کرده و دیگر بهتر شدنش به راحتی قابل تشخیص نیست. با این حال هنوز هم خواهند بود گیک‌هایی که از سر تفریح، مشخصات سخت افزاری موبایل هایشان را مرور کرده و آنها را با محصولات سال ۲۰۱۷ مقایسه کنند.

شاید امروز رزولوشن 4K در موبایل‌ها غیر ضروری به نظر برسد اما شک نکنید که در آن زمان تبدیل به یک نُرم طبیعی شده و چیزی کمتر از آن به راحتی قابل پذیرش نیست و تقریباً منسوخ به حساب می آید.

از طرف دیگر، اگرچه امروز از حذف شدن درگاه هدفون و قابلیت تعویض سریع باتری در موبایل های محبوب چندان خشنود نیستیم اما به لطف آینده بی‌سیمی که در انتظارمان است، می شود به راحتی این دو موضوع را به دست فراموشی سپرد.

تکنولوژی شارژ بی سیم در حال پیشرفت است و در آینده می‌تواند به راحتی زمانی که در یک اتاق حضور دارید، با فاصله ای چند متری موبایل شما را شارژ کند. از طرف دیگر به لطف کوچکتر شدن ترانزیستورهای پردازنده ها، سخت افزارهایی قوی تر خواهیم داشت که انرژی کمتری مصرف می‌کنند. دنیای بی سیم صوتی هم که از همین حالا طرفداران زیادی دارد و با پیشرفت های این تکنولوژی، قابل درک است که نسل بعدی کاربران موبایل با دیدن دستگاهی مجهز به درگاه هدفون که متعلق به گذشته است، متعجب شوند.

شکی نیست که به سوی آینده‌ای بی‌سیم گام بر می‌داریم و جای تعجبی ندارد اگر در آینده، کابل ها به خودی خود باعث ایجاد حس نوستالژی در ما شوند. در حال حاضر شرکت‌ها و استارتاپ‌های بسیاری مشغول توسعه فناوری‌های بی سیم برای انتقال داده ها و شارژ  هستند. شاید در آینده هیچ وقت نیاز نداشته باشید تا موبایل خود را با کابل به چیزی متصل کنید.

اما سپس می‌رسیم به تجربیات شکست خورده شرکت‌های مختلف، تجربه‌هایی که نه به دلیل ایده‌های نه چندان مناسب، بلکه به خاطر جلوتر بودن از زمان و تکنولوژی های فعلی شکست را تجربه کردند. یکی از همین تجربه ها، «گلکسی بیم» سامسونگ بود که یک پروژکتور را درون جیب کاربر قرار می داد.

موبایل Lumix CM1 از پاناسونیک هم مورد دیگری است که قابلیت اصلی اش، زوم اپتیکال دوربین بود. البته نباید «جی فلکس» ال‌جی را هم از یاد برد. همه این موبایل‌ها، ایده‌هایی هستند که با بهبود تکنولوژی‌ها، می‌توانند در آینده دوباره احیا شوند. فرض کنید موبایلی داشته باشید که واقعاً بتواند در صورت خراش خوردن یا خط افتادن، بدنه خود را احیا کند.

شکست موبایل‌های ماژولار اما جدیدترین تجربه از عدم موفقیت یک دیدگاه بزرگ در دنیای موبایل است؛ دستگاه‌هایی که قرار بود بتوانیم همه بخش‌های آنها را جایگزین کنیم ولی بعداً گوگل به طور کلی توسعه پروژه را لغو کرد.

در این میان چند موبایل تلاش کردند تا به شکل نصفه و نیمه و با ماژول‌هایی که قابلیت های اضافه به موبایل اضافه می‌کردند، ایده ماژول پذیری را در تلفن های هوشمند زنده نگه دارند. LG G5 و Moto Z اسمارت فون هایی بودند که با همین ایده طراحی شدند اما عموم کاربران استقبال چندان زیادی از آنها نکردند. البته هنوز هم لنوو قید ماژول ها را نزده و «اسنشال فون» که به تازگی رونمایی شده، ماژول هایی را به همراه دارد که در صورت خرید آنها، می توانید استفاده های جذاب تری از خود موبایل داشته باشید.

به هر حال شاید کار سازنده‌ها با موبایل های ماژولار هنوز تمام نشده باشد، اما در آینده این‌ها صرفاً نوستالژی هایی از تلاش های اولیه برای موبایل های چندین تکه خواهند بود؛ تکه هایی احتمالاً که در آینده همه قابل تعویض و بهبود هستند.

اما جدا از سخت افزارها، نرم افزار هم می تواند نوستالژیک باشد. سیستم عامل موبایل‌های نوکیا در دهه گذشته Symbian بود و حالا این سیستم عامل برای ما یک پلتفرم منسوخ و البته پرخاطره است. با این حال گارانتی وجود ندارد که در ۱۰ سال آینده، اندروید و iOS همچنان پیشتاز باشند.

گرایش دیگری که این سال‌ها به وجود آمده، دستیار مجازی است. دستیار گوگل، الکسا و بیکسبی، امروزه چندین برابر نسل های گذشته خود یعنی S Voice و Google Now قابل تعامل تر شده اند. از طرفی با این سرعت بالایی که الکسا به پیش می رود و در محصولات مختلف جای می‌گیرد، در آینده هر محصول خانگی هوشمندی که فاقد نوعی دستیار دیجیتالی باشد، به عنوان کالایی با استانداردهای قدیمی شناخته می‌شود.

اما بیشترین تغییر کاربری که در دنیای نرم افزار و سیستم عامل قابل لمس است، مربوط به رابط کاربری می‌شود. زبان طراحی «Holo» در گوگل آمده و رفته، و روزی بالاخره متریال دیزاین هم جایش را به نمونه ای تازه تر و خوش آب و رنگ تر خواهد داد.

امروز به سمت لبه‌های باریک‌تر برای نمایشگرها، فقدان باتری‌های قابل تعویض، و نرم افزاری که به شکل مداوم در حال تکامل است حرکت می‌کنیم اما اگر همین حالا برگردیم و به چند سال پیش دنیای اندروید نگاه کنیم، می بینیم که در ابتدای راه تجربه های زیادی داشته ایم که حالا می توان به عنوان نوستالژی از آنها نام برد؛ تجربه هایی که با موبایل های امروزی چندان قابل مقایسه نیستند.

شکی نیست که در سال ۲۰۲۷، وقتی به عقب برگردیم و به موبایل هایی که امروز در حال استفاده از آنها بودیم نگاه کنیم، باز هم تفاوت‌های بسیاری میان دو نسل خواهیم یافت.

فرضیه دیگری هم البته وجود دارد. شاید تا آن موقع، موبایل ها دیگر آنقدر محبوب نباشند. شاید تکنولوژی های دیگری از راه برسند و باعث شوند تا دنیای موبایل با افول رو به رو شود. پیشرفت دستیارهای مجازی و تکنولوژی واقعیت افزوده، دست کم نوید کاهش تقاضا برای موبایل‌ها را در سال‌های پیش رو می‌دهد، هرچند، ۱۰ سال در دنیای تکنولوژی، زمان بسیار زیادی برای اینگونه پیش‌بینی ها به حساب می‌آید.