بررسی بازی Iconoclasts؛ دنیای دوست داشتنی رابین

در طول سال بازی های زیادی منتشر می شوند که به علت کیفیت پایین خود، مورد توجه کاربران قرار نگرفته و خیلی زود از کانون توجه ها خارج می شوند.در این میان نیز بازی های خوب و با کیفیتی هستند که با وجود شایستگی خود، اما به خاطر آن که با سلیقه روزگار یکسان نیستند، دیده نشده و کنار می روند.

دنیای بازی های ویدیویی سبک های مختلفی را در خود جای داده که در این میان سبک اکشن پلتفرمر از قدیمی های آن محسوب می شود. در چند سال اخیر و با اوج گرفتن تب صحنه های سینمایی در بازی ها، این سبک تا حدی به حاشیه رانده شده به طوری که شاید حتی اگر در حال حاضر بازی خوبی در این سبک منتشر شود، نزد کاربران بازی های ویدیویی، نتواند محبوبیت زیادی کسب کند.

• سازنده: Joakim Sandberg
• ناشر: Joakim Sandberg
• پلتفرم: پی سی، پلی استیشن ویتا، پلی استیشن 4
• پلتفرم بررسی: پی سی

بازی Iconoclasts نیز در ابتدا جزیی از همین دسته عناوین دسته بندی می شود، عنوان استانداردی که شاید برای دوران خودش شاهکاری به حساب بیاید اما در دنیای امروزی محکوم به فراموشی است. البته بعد از گذشت بازی از نیمه سازندگان آن به شما ثابت می کنند که لذت بردن از Iconoclasts، نیاز به حضور در دوره زمانی خاصی نخواهد بود.

خوش آب و رنگ

اولین چیزی که در ابتدای ورود به بازی با آن روبرو می شوید، دنیای پر از رنگ و فعال این عنوان است. همه پیکسل هایی که در بازی حضور دارند به طرز زیبایی کنار یکدیگر صف کشیده و حال شما را خوب می کنند. داستان بازی نیز از همین خطی بودن پیروی می کند.

به طور کلاسیکی، شخصیت های زیادی در آن حضور دارند که آغاز و پایان آن ها از همان ابتدا مشخص است. مسیر داستان نیز قابل پیش بینی و با این وجود کمی عجیب است. ما در قالب شخصیت اصلی که رابین نام دارد، ناگهان خود را در میان نجات دنیا میبینیم و در همین حین با چالش های کوچک و بزرگی روبرو می شویم.

درامی که در Iconoclasts شاهد آن هستیم، بی اندازه شیرین است. روابط میان کاراکتر ها با بامزگی و همان خوش رنگی محیط بازی روایت می شود و دنبال کردن قصه حماسی آن حس جالبی را به شما انتقال خواهد داد.

در این بازی شاهد داستان گسترده با پیچش های عجیب و غریب نیستیم. کاراکترهای مشخصی برای حضور در خط داستانی در نظر گرفته شده اند که ملاقات با آن ها دوست داشتنی است.

این قصه که شاید اندازه مو های سرتان نمونه اش را خوانده و تماشا کرده اید، تنها بهانه ای برای ورود به 10 منطقه فوق العاده بازی است که ساعت های مفرحی را برای شما رقم خواهد زد.

رابین به عنوان شخصیت اصلی بازی نیز همان کسی است که همه ما دوست داریم باشیم، انسانی دل سوز که جدا از آن که به دیگران کمک می کند، همیشه راه درستی را انتخاب کرده و امید و زندگی را در دل افرادی که با آن ها روبرو می شود، زنده می کند.

در مجموع، شیوه ای که نویسندگان Iconoclasts برای داستان گویی در نظر گرفته اند، باعث می شود تا خاطره ای ماندگار در ذهن شما ثبت شود. روابط واقع بینانه در کنار خط داستانی منسجم که با گذشت زمان و رد کردن مراحل مختلف، ریتم خود را به خوبی حفظ می کند، یکی از مهم ترین دلایل برای تجربه این بازی محسوب می شود.

شیوه شهر آشوبی

شور و هیجانی که در قصه بازی شاهد آن هستیم، خودش را در گیم پلی بازی نیز نمایان می کند. هسته اصلی بازی در استفاده رابین از آچار و اسلحه ای که دارد خلاصه می شود. یا وجود آن که Iconoclasts یک بازی در سبک Run and Gun دسته بندی می شود، باز هم شاهد المان ها و جزییات مختلفی در بازی هستیم که در طول رد کردن مراحل، قابل تغییر و ارتقا هستند.

ارتقاهایی که در بازی شاهد آن هستیم، شامل مواردی کلی می شوند. برای مثال یکی از آپگرید های به شما اجازه می دهد تا زمان بیشتری را زیر آب سپری کنید یا ضربات کشنده تری را به دشمنان خود وارد کرده و آن ها را با راحتی بیشتری از بین ببرید.

یکی دیگر از بخش های اصلی بازی را معاماهای آن تشکیل می دهند. معاماهای بازی به طور کلی در دو بخش قابل دسته بندی هستند. در بخش اول، مسائل کوچکی در نظر گرفته شده اند تا کاربران بتوانند تقریباً سریع آن ها را حل کرده و به ادامه بازی ادامه بدهند. در کنار این معماها، هر از چندگاهی چالش های بزرگی در بازی وجود دارند که برای حل آن ها نیاز دارید تا هر از گاهی بازی را متوقف کرده و کنترلر خود را زمین بگذارید.

این معماها با دقت بسیار جالبی در کنار یکدیگر قرار گرفته شده اند.و باعث می شوند تا بعد از چند نبرد نفس گیر و ریتم تند، مدتی به دستانتان استراحت داده و این بار بیشتر از ذهنتان استفاده کنید.

به طور کلی، ریتم گیم پلی بازی به سری خاطره انگیز Metal Slug شباهت زیادی دارد و در گهگاهی طراحی مراحل آن حتی از عناوین موفق این سری نیز، بهتر ظاهر می شوند.

در گیم پلی Iconoclasts با وجود آن که در بسیاری از صحنه ها به سری Metroidvania نزدیک است، با هوشمندی سازندگانش و اعمال چند تغییر کوچک اما تاثیر گذار، به عنوانی خاص و تازه نسبت به هم سبکان خود تبدیل شده است.

زیبا، پیشرو

طراحی هنری Iconoclasts از بسیاری جهات قابل ستایش و تقدیر است. طراحی محیط های بازی با تم رنگارنگ جالبی صورت گرفته و در بازی شاهد تنوع محیطی بالایی نیز هستیم. با وجود پیکسل آرتی بودن صحنه ها تنوع محیطی زیادی در این عنوان وجود دارد و به هیچ عنوان حس تجربه یک بازی قدیمی و مرتبط به نسل های گذشته به شما دست نخواهد داد.

طراحی رابین و به خصوص باس فایت هایی که در مراحل مختلف حضور دارند، حسی ما بین طراحی شرقی و غربی را به شمال منتقل خواهند کرد که در نوع خود موضوع جالبی است.

از نظر فنی نیز شاهد مشکل خاصی در Iconoclasts نیستیم و با وجود آن که در بسیاری از صحنه ها کاراکترهای زیادی در یک فریم وجود دارند، مشکلاتی مانند افت فریت یا باگ های عجیب و غریب به وقوع نمی پیوندد. موسیقی بازی نیز، همگام با سایر المان های هنری بازی طراحی شده و درون مراحل با نظم جالبی جایگذاری شده است.

در مجموع Iconoclasts یک بازی خوش ساخت و سطح بالایی بوده که مشخص است سازندگان آن عشق و علاقه و از همه مهم تر انرژی زیادی را صرف ساختن آن کرده اند. بازی پر است از دیالوگ های عالی، مبارزات عمیق و صحنه هایی که نفس شما را بند خواهد آورد.

مهم نیست که به ژانر بازی علاقه داشته باشید یا نه، Iconoclasts با این هدف طراحی شده تا تصویری از روزهای اوج صنعت بازی های ویدیویی به ما ارائه بدهد که در آن خبری از لوت باکس و پرداخت های درون برنامه ای نیست.