استراتژی محصولات گوگل: از هر چیزی دو نسخه بساز

تا بحال چنین ضرب المثلی را شنیده اید: "همه ی تخم مرغ هایت را در یک سبد نگذار"؟ البته اگر هم نشنیده بودید الان با آن آشنا شدید. می گویند کسانی که به این مثل اعتقاد دارند همیشه یک راهکار جایگزین (plan B) هم برای مشکلات در نظر می گیرند. گوگل، یکی از همین معتقدان است.

راه حل جایگزین را می توان در تمام اجزای گوگل یافت. این شرکت دوست دارد از هر محصولی 2 عدد بسازد، به صورتی که حتی در بعضی مواقع دومی رقیب اولی می شود و همان قشر از مصرف کنندگان را هدف می گیرد. یک مثال از این سیاست که خیلی هم دست و پای گوگل را گرفته بود، سیستم پیام کوتاه در اندروید به حساب می آمد. سیستم عامل اندروید در برهه ای از زمان دارای چندین پیام رسان بود: گوگل تاک، گوگل پلاس، بخش SMS و google voice. اما گوگل نهایتا این دار و دسته ی پیغام رسان را در hangouts خلاصه کرد.

اما واقعا دلیل این که گوگل همه ی تخم مرغ هایش را در یک سبد نمی گذارد چیست؟ این سوالی است که قصد داریم در ادامه ی مطلب به آن پاسخ دهیم.

در واقع جواب این سوال بسیار ساده است. گوگل از هر چیز 2 ( یا چند تا ) می سازد تا اگر اولی موفق نشد، دومی بتواند مسیر پیروزی را طی کند. خوشبختانه اکنون دیگر همه ی پیام رسان های گوگل با هم ادغام شده اند. آیا از این پس همه ی تلاش ها در شرکت مذکور در راستای توسعه ی همین یک پیام رسان خواهد بود؟ به هیچ عنوان.

گزارشی از درون گوگل خبر از کار بر روی پنجمین پیام رسان می دهد. از قضای روزگار این یکی نیازی به اکانت گوگل نخواهد داشت و قرار است رقیبی برای واتس اپ باشد. در اندروید کیت کت شرکت یاد شده سعی داشت تا کاربران SMS را به سمت استفاده از hangouts بکشاند. اما در آب نبات چوبی (Lollipop) دوباره استفاده از بخشی مجزا برای SMS را از سر گرفته است. پس احتمالا باید منتظر سه نرم افزار پیام رسان باشیم.

Hangouts همچنین یک نرم افزار شماره گیر را به مجموعه ی اندروید اضافه کرد تا شاهد 2 بخش برای این قسمت باشیم، یکی وابسته به مخابرات و دیگری وابسته به اینترنت.

این ها همه ناشی از سیاست گوگل در ساخت محصولات است. این شرکت به واقع اعتقادی به "یک راه حل" ندارد، هر چه قدر هم که مصرف کنندگان خواهان تک بخشی بودن باشند، این شرکت کار خودش را می کند. محصولات گوگل به سختی با رقبای خارجی در رقابت هستند، اما مثل این که برند مذکور رقابت را دوست دارد، زیرا برخی از دستاوردهایش قرار است با دیگر موارد مشابهی که تولید کرده رقابت نمایند.

مثل این می ماند که گوگل هر فکر جدیدی که به ذهنش می رسد را در 2 محصول آزمایش می کند. در واقع درست مثل موتور جست و جویش که اطلاعات را از جای جای این کره ی خاکی جمع می کند، بخشی از این چند محصولی هم همین هدف را دنبال می کند. شانس پیدا کردن جواب، وقتی تعداد راه حل های پیشنهادی زیاد باشد بیشتر است. این طور نیست؟

اگر بخواهیم همین سیستم پیام کوتاه را بررسی کنیم به نتایج جالبی می رسیم. گوگل 4 سیستم پیام کوتاه داشت. وضعیت SMS مشخص بود. گوگل تاک یک مسنجر قدیمی بود و قرار بود با امثال یاهو مسنجر رقابت کند. گوگل پلاس رقیبی برای فیس بوک مسنجر بود. در آخر google voice هم سیستم های ناوبری صوتی را هدف قرار داده بود.

مهم نیست کاربران چه چیزی را انتخاب می کنند، مهم این است که ما در هر زمینه ای که آنها علاقه دارند خدمات ارائه دهیم.

واقعا 4 راه کار برای یک مسئله، کمی ناجور به نظر می رسد. ولی در نهایت گوگل را به هدفش می رساند: مهم نیست کاربران چه چیزی را انتخاب می کنند، مهم این است که ما در هر زمینه ای که آنها علاقه دارند خدمات ارائه دهیم. شاید برای کاربران قدری سخت باشد که یکدیگر را در چندین سیستم پیام رسان دنبال کنند. اما تا آنجایی که از سرویس های گوگل استفاده کنند، غول دنیای ارتباطات به هدفش رسیده است.

پیام رسان ها واضح ترین مثال بودند. شرکت گوگل تقریبا برای هر محصولی که می سازد یک رقیب هم پدید می آورد، تا اگر لازم شد در میانه ی نبرد، خنجر از پشت را از خودی ها بخورد.

اندروید و Chrome OS

اگر بگوییم اندروید و سیستم عامل کروم رقیب هم بودند باور می کنید؟ اگر بگوییم هر دو برنده شده اند چطور؟ خیلی ها سوال می کنند که چرا گوگل دو سیستم عامل دارد؟ دلیل واضح است. آینده ای که فعلا پیش بینی شده به یکی از این دو شکل خواهد بود: یا سیستم عامل های موبایل دنیا را غارت می کنند و همه چیز را در اختیار می گیرند و یا این که رایانش ابری جای خود را به تمام سیستم عامل ها، سی پی یو ها و رم ها خواهد داد. پس چه خوب است که برای هر دو فکری کرده باشیم.

در مثال ذکر شده، هر دو سیستم عامل خوب عمل کرده اند. کروم بوک ها آنقدر تهدید بزرگی هستند که مایکروسافت را به فکر یافتن راه حلی مشابه انداخته اند و اندروید هم که 80 درصد بازار موبایل های هوشمند را در اختیار دارد.

ساختن دو سیستم عامل که کاری شبیه به هم انجام دهند واقعا دشوار است. هر دو سیستم عامل گوگل –فعلا- مصرف کننده ی محتوا هستند نه تولید کننده ی آن. اما اخیرا اتفاقات جالبی در بخش سیستم عامل های برند مذکور در جریان است. این دو محصول این بخش در حال نزدیک شدن به هم هستند:

پنل اعلانیه ها در سیستم عامل کروم از اندروید هدیه گرفته شده است. جست و جو گر اصلی اندروید، کروم است. سیستم عامل کروم می تواند نرم افزار های اندروید را اجرا کند. مرورگر کروم در اندروید L به شما این اجازه را می دهد که صفحه های مختلف اینترنت را به عنوان نرم افزار هایی جدا باز کنید.

سیستم عامل کروم برای لپ تاپ ها و دسکتاپ ها طراحی شده است، اندروید هم بر روی موبایل ها و تبلت ها قرار دارد. اما نه تنها نرم افزار ها، که سخت افزار ها هم در حال ادغام هستند. دستگاه های هیبریدی، لپ تاپ هایی که اندروید را اجرا می کنند، پردازنده های 64 بیتی مبتنی بر ARM همه و همه خبر از ادغام گجت های همراه و کامپیوتر های ساکن می دهند.

البته گوگل در بخش سیستم عامل ها هم در حال آزمایش است. این شرکت دوست دارد ببیند چه قدر می توان سیستم عامل ها را دست کاری کرد. در حالی که اندروید یک سیستم عامل متن باز است، Chrome OS اجازه ی هیچ گونه دست کاری را به شما نمی دهد. این مسئله باعث شده تا آپدیت های سیستم عامل مبتنی بر موبایل هر چند زود به زود آماده می شوند، اما ماه ها طول بکشد تا به دست مصرف کنندگان برسد. در برخی مواقع- که کم هم نیستند- مصرف کنندگان هیچ گاه آپدیت ها را دریافت نمی کنند. در طرف مقابل سیستم عامل کروم قرار دارد که به دلیل یکپارچگی و تغییر ناپذیری آپدیت هایش از همان روز اول بر روی همه ی ابزار ها قابل دریافت است.

گوگل از تجربه ای که با اندروید و Chrome OS داشت درس خوبی گرفته است. این درس در ابزار هایی همچون Android Wear، Auto و Android TV مشاهده می شود. کاربران در این ابزار های مبتنی بر موارد یاد شده حتی نمی توانند به تغییر تم و پوسته بپردازند، اما در عوض همیشه سیستم عاملی به روز خواهند داشت.

نظر شما چیست؟ آیا سیاست گوگل را می پسندید؟ آیا بهتر نیست اندروید هم یک نسخه ی محدود اما همیشه به روز داشته باشد؟