سونی از جنس آمریکایی؛ وقتی که ژاپنی ها بیش از حد به گوگل وابسته می شوند

سونی شرکت فوق العاده ای است. هیچ شرکت دیگری در زمینه ی تکنولوژی ویژگی هایی همانند این کمپانی ندارد. آنها هم برندی معتبر دارند و هم دارای سخت افزار هایی در حوزه های تاثیر گذار هستند. اما داستان سونی در دهه ی گذشته چندان هم چنگی به دل نمی زند، شرکتی با این سطح از مهارت در طول 10 سال گذشته نتوانسته است آنگونه که باید و شاید انسجام و یکپارچگی داشته باشد.

مدیر عامل کنونی شرکت، کاز هیرای (Kaz Hirai) وقتی سمت ریاست را در سال 2012 به عهده گرفت، خود از این امر آگاه بود. او استراتژی جدیدی را با عنوان "یک سونی" برای یکپارچه کردن بخش های مختلف و نزدیک کردن سیاست دپارتمان های گوناگون بنا نهاد. اما این ایده هم چیز جدیدی نبود و دنباله روی سیاست مدیر عامل قبلی هاوارد استرینگر (Howard Stringer) مبنی بر "سونی متحد" بود. کمپانی ژاپنی مورد بحث در این چند سال همواره رویای برندی را در سر داشته است که در همه ی حوزه های تکنولوژی به خوبی بدرخشد.

در CES 2015 این استراتژی سونی قدری واضح تر شده است. تقریبا تمامی محصولاتی که معرفی کرد خوب و دلچسب بودند. تلویزیون های زیبا، پلتفرم گیمینگ پیشرفته، دوربین های با کیفیت و خیلی چیزهای دیگر، همه و همه کمی بیشتر از گذشته به سمت یکپارچگی رفته بودند. اما در این میان یک مشکل اساسی برای یکپارچگی بر سر راه سونی وجود دارد و آن هم چیزی نیست جز گوگل.

در ادامه ی مطلب با دیجیاتو همراه باشید.

اسمارت واچ 3 سونی نسبت به نسل های قبلی پیشرفت هایی داشته است. بند فلزی جدید احساس بهتری را منتقل می کند و GPS داخلی آن هم باعث استقلال بیشتر این وسیله می گردد. اما بزرگ ترین تغییر در زمینه ی نرم افزار بوده است. آخرین نسخه از این گجت پوشیدنی از android wear بهره می برد. تلویزیون های سونی هم بر خلاف مدل های قبلی که از نرم افزار اختصاصی شرکت بهره می بردند، اندروید تی وی را به خدمت گرفته اند. مشکل Android TV و Android wear در این است که بر خلاف اندروید بر روی موبایل، نمی توان آن را شخصی سازی کرد.

مردم با گوگل و ابزارهایش آشنا هستند و آنچه که آشنا باشد ساده است.

"ما نگاهی به آن انداختیم و گفتیم مردم دوست دارند با دستگاه هایشان مانوس باشند." این حرف را فیل جونز (Phil Jones) مدیر اطلاعاتی محصول در بخش تلویزیون سونی می گوید (عکس زیر). "مردم دوست دارند تا تلویزیونی آماده به خدمت داشته باشند. چیزی که در کمتر از یک دقیقه قابل استفاده باشد. دستگاه های مبتنی بر اندروید گوگل بسیار گسترده هستند. در حدود 80 درصد از موبایل های جهان از این سیستم عامل استفاده می کنند. حتی اگر از کاربران پلفترم iOS هستید، باز هم با گوگل سر و کار داشته اید. بنابراین مردم با گوگل و ابزارهایش آشنا هستند و آنچه که آشنا باشد ساده است."

سونی از مدت ها قبل از محصولات گوگل استفاده می کند. اولین اسمارت فون اندرویدی این شرکت در سال 2010 عرضه شد و همچنین یکی از اولین تولید کنندگان تلویزیون تحت پلتفرم نگون بخت google TV هم همین برند ژاپنی بود. اما Android TV سیستم ساده تری است و احتمال موفقیت بالایی دارد. Android wear نیز در حیطه ی کاری بی رقیب است. از دیدگاه مصرف کنندگان هم رها کردن نرم افزار ها و پلتفرم های ناپخته ی داخلی توسط سونی بهترین کار است. با فروش VAIO دست و بال سونی بازتر شده و خط خوردن مایکروسافت از میان همکاران نرم افزاریش، راه را برای گوگل بازتر کرده است. همه ی این ها خبر های خوبی برای اهالی مانیتن ویو (کمپانی گوگل) هستند و باعث می شوند تمرکز بهتری بر روی سرویس هایشان داشته باشند.

مشکل سونی این است که در حال حاضر تجربه ی کاربری اسمارت واچ این شرکت، همانند الجی و سامسونگ خواهد بود. تلویزیونی که سونی خواهد ساخت، همان حس تلویزیون شارپ یا فیلیپس را منتقل خواهد کرد. بر خلاف حیطه ی موبایل های هوشمند که شرکت هایی رقیب همانند سامسونگ و اچ تی سی اجازه دارند تا اندروید مورد استفاده را به نفع خود شخصی سازی کنند، در زمینه ی ساعت و تلویزیون چنین قابلیتی وجود ندارد. همین امر سبب می شود تا دستگاه های مختلف شبیه یکدیگر به نظر برسند.

در همکاری با گوگل، تجارت سونی بسیار بیشتر از قبل متکی به سخت افزاری زیبا و کارایی بالا خواهد بود. (چرا که تجربه ی کاربری برای همه یکسان است و از سوی شرکتی دیگر تعریف می شود) سیاستی که در حوزه ی تکنولوژی بسیار پر مخاطره محسوب می گردد. در نتیجه طراحی و اعداد و ارقام نمی توانند آینده ی سونی را تضمین کنند و برگ برنده اش باشند.

جونز می گوید: "شاید ما می توانستیم سیستمی برای خود بسازیم، اما مرکز یک خانه کجاست؟ برای برخی از مردم تلویزیون مرکز خانه است، برای بعضی تبلت شان مرکز توجه است و عده ای هم همیشه در حال کار با اسمارت فون شان هستند. بیشتر دستگاه هایی که شامل دو مورد آخر می شوند از اندروید استفاده می کنند. اگر کمی کلی تر نگاه کنیم، متوجه می شویم که مرکز توجه، جدای از تبلت، موبایل یا تلویزیون، توسط گوگل اداره می شود."

خب سونی تنها همین سه محصول را تولید نمی کند. اگر نگاهی به واکمن جدیدش یعنی Walkman ZX2 انداخته باشید، به نظر می رسد که روح بزرگ این کمپانی به کالبدش بازگشته است. دستگاه طراحی جالبی دارد و جذاب به نظر می رسد، البته قیمت آن چندان مناسب نیست: 1200 دلار. شاید سونی خواسته تا تیری در تاریکی بیاندازد و ببیند آیا برای این محصول گران قیمتش خریداری پیدا می شود یا نه.

اما از طرف دیگر این وسیله مجهز به اندروید 4.2 سال 2012 است و رابط کاربری آن قدری قدیمی و کهنه به نظر می رسد. وقتی در مورد تیم طراحی این گجت از مدیر بازاریابی محصولات Xperia سوال شد او پاسخ داد که دستگاه را تیمی جدای از تیم طراحی محصولات Xperia طراحی کرده است. Walkman ZX2 حس محصولی تولید شده توسط "یک سونی" را نمی دهد، بلکه یکی از دستگاه های تولید گشته توسط یکی از چندین سونی است.

Walkman ZX2 حس محصولی تولید شده توسط "یک سونی" را نمی دهد، بلکه دستگاهی تولید شده توسط یکی از چندین سونی است.

مثالی دیگر بر این مدعا پلی استیشن 4 است. هیچ شکی بر کیفیت بی نظیر این محصول نیست. سونی از شبکه ی ارتباطی پلی استیشن با شور و هیجان فراوان رونمایی کرد، اما کنسول بازی این شرکت هنوز نمی تواند ارتباط چندانی با سایر محصولات بر قرار کند.

در حال حاضر نرم افزار ناقصی در پلی استیشن به شما اجازه چک کردن حساب کاربری تان را می دهد و در موقع نیاز شما را به سمت فروشگاهی اینترنتی هدایت می کند. در این میان موبایل های اکسپریا استریم داده ی محدودی را با پلی استیشن آغاز کرده اند. این همه ی چیزی به حساب می آید که در حال حاضر امکان پذیر شده است.

دستگاهی قدرتمند و 400 دلاری که به تلویزیون وصل می شود می توانست مرکز حجم گسترده ای از محصولات سونی باشد. اما اینطور که به نظر می رسد فعلا سیاست شرکت بر آن است تا این دستگاه را تا جای ممکن به دور از دیگر محصولات نگه دارد. ناهماهنگی ها البته زمانی بیشتر خواهند شد که تکیه محصولات بر خدمات گوگل بیشتر شود.

سونی تلاش های معتددی را برای متحد شدن انجام داده است. جونز در این باره می گوید: "وقتی شما یک شرکت بزرگ هستید، به سادگی ممکن است که بخش های مختلف هماهنگی و انسجام خود را از دست بدهید. ما واقعا به سختی تلاش کرده ایم تا محصولاتمان با هم هماهنگ باشند." جونز هم اکنون در همان ساختمانی کار می کند که دیگر بخش های شرکت در آن قرار دارد، اتفاقی که برای متحد تر کردن کمپانی رخ داده است.

وی در مورد به اشتراک گذاری دانش مورد نیاز برای ارتقا کیفیت محصولات در سونی اینگونه توضیح می دهد: " تلویزیون های 4K مثال خوبی هستند. تکنولوژی فیلم برداری 4K ما را بر آن داشت تا کیفیت تلویزیون هایمان را به سر حد همین رزلوشن ارتقا دهیم و همین امر سبب گشت تا در مجموع تلویزیون های بهتری بسازیم."

مسئله اینجاست که سونی فکر می کند گوگل در زمینه ی بستر سازی تولید محتوا از او بهتر است و می تواند چیزی را که مصرف کننده انتظار دارد به او بدهد. تقریبا می توان گفت که این شرکت درست فکر می کند. اما مشکل اتصال هر چه بیشتر به گوگل در این است که قدرت انعطاف و ابتکار را از سونی می گیرد. در این صورت کمپانی مذکور چیزی بیشتر از دیگر تولید کننده ها ارائه نخواهد کرد و تنها برای ایجاد تنوع در بازار در بین آنها حاضر خواهد بود.

واقعیت امر این است که در حال حاضر مهم ترین تجارت های سونی وابسته به مواردی است که ذره ای به گوگل ربطی ندارند: دوربین، بازی رایانه ای، سنسور های عکاسی، فیلم سازی. گواه دیگری بر آشفتگی شرکت سونی اتفاقات اخیر مرتبط فیلم The Interview است. فیلمی که توسط استودیوی همین کمپانی تولید شده است اما قبل از PS4 بر روی Xbox و گوگل پلی قرار می گیرد. گویی خود سونی هم نقش خود را در تامین کننده ی محتوا قبول ندارد.

جهش سونی به سمت استفاده از اندروید بر روی تلویزیون ها و ساعت های مچی اش باعث خواهد شد تا این محصولات در کوتاه مدت بهتر به نظر برسند، اما این استراتژی نمی تواند در دراز مدت جواب گوی نیازهای غول تکنولوژی ژاپنی باشد. همانطور که سونی در طی سال های گذشته بارها گفته است، این شرکت نیازمند یکپارچگی است، موضوعی که پتانسیل بزرگی را در محصولات خود آنها بیدار می کند. اما آنچه که در CES امسال دیده شد، چندین و چند سونی بود، سونی هایی که مهم ترین شان به بخشی با نام گوگل وابسته هستند.