تکنولوژی طراحی شده برای صنایع هوا و فضا به کمک بیماران مبتلا به پارکینسون خواهد آمد

زمانی که متیو پاسکوالی شیمیدان دانشگاه رایس تصمیم گرفت فیبرهای نانوتیوب کربنی رسانا را بسازد، بیشتر کاربردهای هوایی و فضایی را برای آن مد نظر داشت.

اما ظاهر روشن شده که فیبرهای میکروسکوپی طراحی شده از سوی وی در برقراری ارتباط با مغز انسان هم سودمند واقع می شوند و همین مساله آنها را به ابزاری ایده آل برای پزشکانی بدل می کند که با اختلالات عصبی از قبیل پارکینسون سر و کار دارند.

در ادامه این مطلب با دیجیاتو همراه باشید.

پاسکوآلی می گوید: زمانی که ما [من و تیم همراهم] مشغول کار روی این فیبرها بودیم متوجه مشخصه ای خاص در آنها شدیم: این فیبرها واقعا نرم بوده و از این لحاظ به رشته های ابریشم شبیه هستند. ترکیب استحکام، رسانایی و نرمی این فیبرها آنها را به گزینه ای ایده آل برای تعامل با کارکردهای الکتریکی بدن انسان تبدیل می کند.

در حال حاضر، پزشکان الکترودهای فلزی سخت را برای درمان پارکینسون در مغز بیماران مبتلا به آن کار می گذارند (این الکترودها سیگنال های الکتریکی را برای آرام کردن رعشه فرد به مغز ارسال می کنند) اما متاسفانه این قطعات سازگاری خوبی با بافت های نرم درون مغز انسان ندارند.

این در حالی است که فیبرهای منعطف از نظر زیستی سازگاری بیشتری با مغز انسان دارند و علاوه بر قیمت پایینشان بهتر می توانند ارتباطات الکتریکی را برقرار کنند.

علاوه بر این، تست های انجام گرفته توسط دانشمندان نشان می دهد که این فیبرها تورم اندکی را در بدن به وجود می آورند و مانند پلاتین های تجاری که در الکترودها به کار رفته اند ثبات بالایی دارند.

کالیب کمیر استادیار دانشگاه رایس که در زمینه بیماری پارکینسون تحقیق می کند بر این باور است که این فیبرها می توانند در نهایت منجر به ساخت دستگاه های درمانی خودکار برای بیماران شوند.

این ابزارها قادر خواهند بود که سیگنال های دریافتی از مغز را خوانده و بهترین میزان تحریک الکتریکی مورد نیاز برای آرام کردن رعشه را برآورد نموده و به صورت خودکار تکان های الکتریسیته ای را تحت کنترل خود در آورند.