این حیوان به قدری عجیب است که پلاتیپوس دایناسورها لقب گرفته

اخیرا دایناسور جدید کشف شده که فوق العاده عجیب و غریب است. علی رغم شهرت دایناسورهایی چون ولوسیراپتور و تی. رکس به گوشتخوار بودن، چیلسائوروس دیگوسوارزی 3 متری یک گیاه خوار بوده. منقاری تیز داشته و دستانی با دو انگشت. اما با این حال گردن و پاهای بلند او به باقی دایناسورهای گوشتخوار شباهت بسیاری دارد.

در حقیقت، محققین این حیوان عجیب و غریب را به پلاتیپوس، پستانداری تخم گذار با منقاری بلند و پهن تشبیه می کنند.

در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.

الکساندر وارگاس، دیرینه شناس دانشگاه شیلی و نویسنده این پژوهش می گوید: "صادقانه فکر می کنم هیچ دیرینه شناسی انتظار دایناسورهای گوشت خواری که تا این حد تکامل یافته باشند را نداشته است."

وی می گوید این کشف تازه فراتر از یافتن یک گونه تازه از خانواده دایناسورهاست، بلکه به طور کل یک ساختار کلی در این خانواده یافته اند.

چیلسائوروس توسط دیگو سوارز، یک پسر بچه 7 ساله در سال 2004 در کشور شیلی یافت شد. وی فسیل ها را در سنگ هایی یافته که متعلق به دوران انتهایی ژوراسیک است، فسیل هایی 145 ساله. محققین در ابتدا تصور کردند این فسیل به بیش از یک گونه جانوری متعلق است و چیز زیادی متوجه نشدند. اما تحقیق های بعدی حقایق جذابی را فاش کرد.

وارگاس می گوید: "فکر می کنم استحقاق این را دارد که پلاتیپوس دایناسورها خطاب شود، چرا که همانند پلاتیپوس، از دودمانی قدیمی با ویژگی های بدوی بسیار است که با این وجود دستخوش تکاملی عظیم شده و ترکیبی از حیواناتی کاملا متفاوت را به وجود آورده."

چیلسائوروس به خاطر منقار متفاوت، دندان های شانه ای و چنگال های غیر خمیده اش از دیگر دایناسورها جداست. قسمت های گسترده ای از بدن چیلسائوروس شبیه به تی. رکس و دیگر دایناسورهای گوشت خوار است اما بسیاری از اعضای بدن نیز تفاوت های کلی و جزئی دارد.

از اجزای داخلی بدن مثل معده و روده گرفته تا ساختار دست، پا و اجزای داخل دهان. گیاه خواران عموما روده های طویل تری نسبت به گوشتخواران دارند و همانند درندگان و گوشتخواران به دندان های تیز نیازمند نیستند.

لاورنس ویتمر، دیرینه شناس دانشگاه اوهایو می گوید چیلسائوروس بسیار متفاوت از دیگر دایناسورها بوده. دایناسورهایی که در منطقه شیلی، تانزانیا و وایومینگ یافت شده اند، همه به یک میزان شبیه هم بوده اند.

در مجموع، ویتمر می گوید کاری که توسط وارگاس و تیم اش انجام شده قابل تقدیر است. اما تحقیقات بیشتر ممکن است به علت عدم وجود اطلاعات کافی نتایج خوبی در بر نداشته باشد. وارگاس می گوید: "ما کاملا قانع شده ایم که چیلسائوروس یک تراپودای اولیه است اما دیگر محققین ممکن است این نتیجه را قبول نکنند."

برای متقاعد کردن آن ها، باید استخوان ها، جمجمه ها و مجموعا فسیل های بیشتری در اختیار داشته باشیم. اگر دانشمندان دیرینه شناس بتوانند مدارک بیشتری از جانورهای واسط پیدا کنند، کار تحقیق آسانتر هم خواهد شد. برای مثال باید بدانیم که دایناسورهای گوشت خوار با فک های پر انرژی و دندان های بلند و تیز خود، چگونه به جانورانی با منقار تبدیل شده اند که گیاه خوارند.