برترین عناوین نمایش داده شده در E3 2015 [قسمت دوم]

[قسمت اول این مقاله را مطالعه کنید.]

E3 امسال پر بود از سورپرایز های بزرگ برای طرفداران پلتفرم های مختلف. نه تنها امسال دو ناشر بزرگ بازی های ویدیویی به جمع کمپانی های دارای کنفرانس خبری اضافه شدند بلکه طرفداران کامپیوترهای خانگی هم توانستند اخبار و محتویات خاص خود را داشته باشند؛ محتویاتی که تا چند سال آینده می تواند آینده ی صنعت بازی را دگرگون کند.

از یک سو نمایشگاه امسال برای طرفداران کنسول های بازی هم اخبار فوق العاده ای داشت و از سوی دیگر بسیاری از آی پی ها و فرنچایزهای محبوب بازگشتند. از بازی فال اوت گرفته تا کینگدام هارتس و آخرین نگهبان. کنفرانس ها و وقایع امسال E3 به قدری فوق العاده بودند که هیچکس نتوانست بگوید که در نهایت چه کسی برنده ی نمایشگاه است و مقالات زیادی در این مورد نوشته شد.

اما مسلم است که تنها برندگان واقعی E3 امسال، گیمرها بودند. گیمرهایی که می توانند امسال و سال دیگر به جمعی از بهترین بازی های عرضه شده در دهه ی اخیر دسترسی داشته باشند و در کنار آن منتظر سورپرایزهای بسیار بیشتری هم در نمایشگاه های گیمزکام و یا توکیو گیم شو بمانند.

به هر حال امسال بازی های زیادی معرفی شدند که هر کدام به تنهایی حرف های بسیاری برای گفتن دارند. در این مقاله دو قسمتی سعی بر آن داریم که به برترین عناوین نمایش داده شده در E3 2015 بپردازیم.

در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.

Horizon: Zero Dawn

سازنده: Guerilla Games
ناشر: Sony Computer Entertainment
پلتفرم: پلی استیشن 4
تاریخ انتشار: نامعلوم

در سال های اخیر به نظر می رسد که توجه مردم بسیار به سمت موضوعات آخرالزمانی جلب شده است و فرنچایزهایی مانند The Last of Us گرفته تا The Walking Dead گواهی بر این مسئله هستند. بازی جدید Guerilla Games هم روند مشابهی را طی می کند، اما در عوض، درست مانند رمان "جهان بدون ما" ی آلن وِیسمن قصد دارد جهان چند قرن بعد از آخرالزمان را به نمایش بگذارد و تقسیم قدرت انسان ها و روبات ها.

تمام چیزی که از داستان مشخص شده اینست که قرن ها بعد از آخرالزمان، شهرها به طور کلی ویران شده اند و عده ی بسیار کمی از انسان ها باقی مانده و به زندگی قبیله ای روی آورده اند. اما این بار دیگر تنها انسان ها نیستند که فاتح زمین اند بلکه نوعی از دایناسورهای روبوتیک نیز در زمین حضور دارند و زندگی انسان ها را دچار مشکل کرده اند.

بازی، داستان دختری مو قرمز به نام Aloy را روایت می کند که به نظر می رسد کاملا برداشتی باشد از کارکتر انیمیشن Brave دیزنی! اطلاعات خاصی درباره ی Aloy منتشر نشده است اما به نظر می رسد که پتانسیل های زیادی برای شخصیت پردازی در وی وجود دارد که شاید او را حتی به رقیبی برای کارکترهایی مانند لارا کرافت بدل کند.

هر قبیله در بازی، مشخصات و مهارت های خاص خود را دارد. Aloy از قبیله ایست که کارشان شکار روبات ها و جمع آوری وسایل مورد نیاز زندگیست. ظاهرا قبیله ی Aloy جز ضعیف ترین قبیله های بازیست و سطح زندگیشان قابل قیاس با انسان های غارنشین یا چیزی شبیه به همین هاست!

نمایش نسبتا بلند بازی با اینکه بسیار خیره کننده بود اما اطلاعات چندانی در اختیارمان نگذاشت. مشخص است که سلاح اصلی کارکتر بازی نوعی کمان است که قابلیت شلیک چندین و چند نوع تیر مختلف را دارد. برای مثال هنگام نبرد با یکی از دایناسور ها دیدیم که Aloy از تیر EMP، تیر آتش زا و نوعی طناب استفاده کرد که باعث می شد عملکرد دایناسور مختل و مهار شود.

به لطف موتور قدرتمند بازی Killzone Shadow Fall، گرافیک بازی، حداقل در نمایشی که مشاهده شد، سطح فوق العاده ای را نشان می دهد و با توجه به این نکته که بازی با 30 فریم اجرا خواهد شد می توان گفت که جای کار بسیار زیادی هم برای بهبود آن وجود دارد و مطمئنا بازی در نهایت یکی از زیباترین گرافیک های چند سال اخیر را به نمایش خواهد گذاشت.

تاریخ انتشار هورایزن: زیرو دان مشخص نیست اما بازی به صورت انحصاری برای کنسول پلی استیشن 4 سونی منتشر خواهد شد.

Just Cause 3

سازنده: Avalanche Studios
ناشر: Square Enix
پلتفرم ها: پی سی – پلی استیشن 4 – اکس باکس وان
تاریخ انتشار: 1 دسامبر 2015

Just Cause 3 حقیقتا یکی از مورد انتظارترین بازی های 2015 به شمار می رود و موفقیت آن با توجه به نمایش های متعددش تقریبا از پیش تعیین شده است. نسخه ی سوم بازی اولین بار در سال 2014 و از طریق مجله ی گیم اینفورمر معرفی شد و حالا در E3 امسال، استودیوی آوالانچ با نمایش فوق العاده ی خود همه را انگشت به دهان نگه داشت!

در کنار اطلاعات قبلی بازی، این بار سازندگان بر نشان دادن فیزیک و تخریب پذیری حیرت انگیز جاست کاز 3 تمرکز کردند و نمایش ها و حتی دموی آزمایشی بازی شان را فقط و فقط به این سامانه اختصاص دادند. تریلر چند دقیقه ای کنفرانس اسکوئر انیکس به قدری انفجار و آتش سوزی و ویرانی به نمایش گذاشت که برای مدت کوتاهی فکر می کردید که کارگردان بازی، مایکل بی معروف است!

شخصیت بازی این بار از چند کمند مختلف استفاده می کند و همین کمند ها آزادی عمل بسیاری به بازی داده اند. کمند علاوه بر اینکه برای جهیدن کاربرد دارد، می تواند چند آیتم مختلف را به یک دیگر متصل کرده و در زمان دلخواهِ گیمر، آن ها را به یکدیگر بکوباند. مثلا می توان چند بشکه ی قابل انفجار را به صورت همزمان و از چند جهت به یک ساختمان کوبانده و آن را ویران کرد!

از دیگر ویژگی های شخصیت اصلی هم دسترسی نامحدود به بمب C4 است! درست خواندید! C4 در بازی به تعداد نامحدود وجود دارد تا گیمر در هر زمان و هر مکان، هر چیزی که می خواهد را منفجر کند. همین دو قابلیت ذکر شده برای یک بازی کامل بس هستند؛ اما این تازه آغاز چیزیست که جاست کاز 3 برای گیمرها تدارک دیده است!

Rico، شخصیت اصلی بازی، به انواع و اقسام وسایل نقلیه ی زمینی و هوایی و آبی دسترسی دارد و از همه ی آن ها می توان استفاده های متعدد کرد. قابلیت چتربازی هم کماکان در بازی وجود دارد و انتقال از هر نقطه ی جزیره به نقطه ی دیگر را آسان می کند.

هر چیزی که در محیط وجود دارد، به راه های گوناگون قابل تخریب است. برای مثال ده ها راه برای از بین بردن یک مجسمه در بازی وجود دارد. می توانید آن را به ماشین وصل کرده و بِکِشید، می توانید دست و صورت مجسمه را به یک دیگر متصل و کمند را فعال کنید (!) (سازندگان به این حرکت "خودت را نزن" می گویند!)، می توانید با ماشین به مجسمه بکوبید و بسیار راه های دیگر که انجام آن ها تنها به قدرت تخیل خودتان وابسته است.

اما قضیه زمانی جالب تر می شود که بدانید به معنای واقعی کلمه، همه چیز قابل تخریب است. حتی ممکن است زمینی پر از گُل را مشاهده کنید و اگر با ماشین وارد آن شوید، انیمیشن داینامیک و پویای خم شدن یا شکستن ساقه ی گل ها کاملا مشهود است. تخریب پذیری نیمه واقعی بازی، کاری کرده است که جاست کاز به یکی از مفرح ترین بازی های تمام دوران تبدیل شود.

همه چیز در جاست کاز 3 قابل نابودی است و گاهی این نابودی به اشکال احمقانه ای انجام می شود اما عجیب اینجاست که افکت های انفجار، تخریب و هر چیز دیگری به حقیقی ترین شکل ممکن انجام می شود و گیمر را کاملا راضی می کنند.

جاست کاز 3 در تاریخ 1 دسامبر برای کنسول پلی استیشن 4، اکس باکس وان و کامپیوترهای خانگی عرضه خواهد شد.

Kingdom Hearts 3

سازنده: Square Enix
ناشر: Square Enix
پلتفرم ها: پلی استیشن 4 – اکس باکس وان
تاریخ انتشار: نامعلوم

با وجود این که اسکوئر انیکس تقریبا یک نسل از کنسول های بازی را جا انداخت اما کینگدام هارتس هم چنان جز فرنچایزهای مطرح دنیای بازی های کامپیوتری به شمار می رود و گیمرها بی صبرانه در انتظار نسخه ی سوم آن هستند. در چند سال اخیر، اسکوئر انیکس تنها به معرفی نسخه ی سوم در سال 2013 اکتفا و بعد از آن در سکوت خبری تمرکز خود را بر ساخت نسخه ی HD کینگدام هارتس 2.5 معطوف کرد.

در طول 10 سال گذشته اسکوئر انیکس به خوبی توانست به عرضه ی اسپین آف ها و Prequelهای متعدد کینگدام هارتس را زنده نگه دارد اما در E3 امسال بالاخره به صبوری طرفداران پاسخ داده شد و تریلری نسبتا پر بار در کنفرانس این شرکت به نمایش در آمد.

اولین چیزی که در تریلر کاملا مشهود است و Tetsuya Nomura، کارگردان بازی، نیز به آن اشاره کرد پیشرفت گرافیکی چشم گیر بازیست. البته در کل، سری بازی کینگدام هارتس، به دلیل گرافیک کارتونی مانند خود جز بازی های رده بالای گرافیکی قرار نمی گیرد اما به هر حال چیزی که به تازگی دیده شد، کاملا با نمایش اولیه ی بازی در 2013 متفاوت بود.

با توجه به اینکه بازی سعی دارد کارکترهای فاینال فانتزی و دیزنی را در یک جا جمع کند می توان امیدوار بود که بسیاری از کارکترهای جدید دیزنی در بازی قرار بگیرند. دانلد داک و گوفی شخصیت های جدایی ناپذیر بازی اند که در نمایش جدید هم حضور داشتند. هم چنین اسکوئر انیکس تایید کرده است که کارکتر راپونزل از انیمیشن Tangled هم در بازی حضور خواهد داشت. اما با وجود اینکه بسیاری از خبرگذاری ها این سوال را مطرح کردند، اسکوئر انیکس هنوز تایید نکرده است که آیا کارکترهای انیمیشن Frozen هم در بازی خواهند بود یا خیر.

سازندگان اطمینان داده اند که گیم پلی و کنترل بازی به هیچ عنوان با قبل فرقی نخواهد داشت و تقریبا همان سبک و سیاق گذشته را دنبال می کند. البته آن ها خاطر نشان کرده اند که با وجود چیزهای جدیدی مانند تاچ پد کنترلر پلی استیشن 4 مطمئنا تغییراتی جزئی در کنترل بازی پدید می آید اما کلیت همانی خواهد بود که پیش از این هم بوده است.

تا به حال تنها بخش تک نفره به نمایش در آمده است و برخلاف خواست طرفداران، هنوز بخش آنلاین چند نفره ای برای بازی در نظر گرفته نشده است. هر چند سازندگان اذعان داشته اند که علاقه ی بسیاری به قرار دادن این بخش درون بازی دارند و امکان تحقق آن بسیار زیاد است.

تاریخ انتشار نسخه ی سوم کینگدام هارتس هم چنان نامشخص است و در انتهای نمایش بازی هم عبارت "در دست ساخت" بر روی صفحه نقش بست تا آب پاکی بر دست همگان ریخته شود.

Mad Max

سازنده: Avalanche Studio
ناشر: Square Enix
پلتفرم ها: پلی استیشن 4 – اکس باکس وان – پی سی
تاریخ انتشار: 1 سپتامبر 2015

احتمالا بسیاری از گیمرها به دلیل موفقیت فیلم بازسازی شده ی Mad Max، بی صبرانه منتظر بازی آن هستند؛ باید هم باشند، چرا که وقتی نام استودیو آوالانچ و اسکوئر انیکس بر روی یک بازی نقش بسته است می توان مطمئن بود که با اثر فوق العاده ای طرف هستیم. اما آیا واقعا این طور است یا مد مکس یکی دیگر از آن دسته بازی های ضعیف که از روی فیلم ساخته می شوند است؟

در ابتدا باید اشاره کرد که تنها ارتباط داستان بازی با فیلم در کارکتر مکس است و دیگر هیچ ارتباط داستانیِ واضحی وجود ندارد. در داستان نه خبری است از امپراتور فیوریوسا و نه دیگر شخصیت های فیلم. بازی قرار است مکس را نشان دهد که در بیابان رها شده است و حالا باید آرام آرام توانایی های خود را بیابد و آنچه را که برای خودش است، باز پس گیرد.

آن طور که از نمایش های بازی دیده شده، سیستم رانندگی بازی بسیار پیشرفته است و کاملا تجربه ی نبرد در حال رانندگی را منتقل می کند. علاوه بر هندلینگ بسیار مناسب هر خودرو، ویژگی های دیگری هم وجود دارد که تجربه ی رانندگی و مبارزه ی گیمر را دگرگون خواهد کرد. مهم ترین ویژگی گیم پلی بازی، قلاب مکس است که استودیوی آوالانچ آن را از بازی جاست کاز خود قرض گرفته و به بازی افزوده است.

با قلاب کارهای متعددی می توان کرد؛ می توان با آن ماشین های دشمنان را کشید و باعث چپ شدن شان شد، می توان راننده ها را از روی صندلی به پایین کشید و بسیاری کار دیگر که در زمان عرضه مشخص خواهد شد. اما در کنار قلاب، تجهیزاتی برای ماشین مکس مانند شعله افکن، دریل برای سوراخ کردن لاستیک دیگر ماشین ها و غیره وجود دارد.

اما توانایی های مکس تنها به رانندگی خلاصه نمی شود و او بر روی پاهایش هم توانایی های عملکردی خوبی دارد. از آن جایی که هر بخش از بیابان بخش بندی شده و هر بخش در اختیار یک ارباب متفاوت است، مکس وظیفه دارد که در نهایت ارباب هر منطقه را از بین ببرد. البته این کار به همین سادگی نیست و باید در هر منطقه با نابود کردن کاروان های مختلفِ ارباب و دیگر ماموریت های مشابه، او را آرام آرام تضعیف کرده و در نهایت از بین برد؛ سیستمی شبیه به روند تصرف پایگاه ها و قلعه های فارکرای.

سامانه ی مبارزات تن به تن مکس حداقل از آن چه در نمایش ها مشخص است شباهت زیادی به همین سیستم در سری بازی Batman Arkham دارد. چگونگی مبارزات به مکس اجازه می دهد صورت نوبتی دشمنان را از پای در بیاورد، حملات را بلاک کرده و ضد حمله های گوناگون بزند.

مد مکس در ابتدا قرار بود برای کنسول های نسل هفتم هم منتشر شود اما به گفته ی سازندگان محدودیت های این 2 کنسول سبب شد که بازی در نهایت در تاریخ 1 سپتامبر سال جاری میلادی برای پلی استیشن 4، اکس باکس وان و پی سی تاریخ بخورد

Metal Gear Solid V: The Phantom Pain

سازنده: Kojima Production
ناشر: Konami
پلتفرم ها: پی سی – پلی استیشن 3 – پلی استیشن 4 – اکس باکس 360 – اکس باکس وان
تاریخ انتشار: 1 سپتامبر 2015 – 15 سپتامبر 2015 برای پی سی

متال گیر سالید یکی از آن دسته از بازی هایی است که بدون توجه به این که چقدر اطلاعات درباره ی آن دارید، باز هم شما را هنگام عرضه غافلگیر خواهد کرد. برای مثال تبلیغات فریب دهنده ی متال گیر سالید 2 به گونه ای بود که هیچکس تا زمان عرضه ی بازی نمی دانست کارکتر اصلی آن کیست! نسخه ی پنجم هم با این که تا به حال ساعت ها گیم پلی و تریلر مختلف از آن به نمایش در آمده است هنوز حرف های جدید زیادی برای گفتن دارد.

منظور اینست که با توجه به سابقه ی این سری بازی حتی نمی توان مطمئن بود که کارکتر بیگ باس واقعا بیگ باس باشد! شاید هم از سوی دیگر کارکترهای مهم قبلی، بار دیگر به بازی برگردند. حتی از این بازی می توان انتظار مشاهده ی کات سین های طولانی مدت درباره ی سیب زمینی آب پز داشت! خلاصه اینکه هیچ چیز درباره ی متال گیر سالید قابل پیش بینی نیست!

تا جایی که از نمایش های فانتوم پین مشخص شده است، کلیت گیم پلی همان قالب گراند زیروس را دنبال می کند. محیط های بازی بسیار بسیار بزرگ تر از قبل اند و تنوع مخفی کاری بالاست؛ بنابراین طبیعی است که بازی چالش های بیشتری برای گیمر به ارمغان بیاورد. هوش مصنوعی هم به قدری قدرتمند عمل خواهد کرد که هیچوقت نمی دانید ممکن است هر یک از دشمنان از کجا سر در بیاورند و چه زمانی مخفیگاه تان لو می رود.

تا به امروز می دانیم که آزادی عمل زیادی در بازی وجود دارد. یکی از این ها، سیستم بالون است که به گیمر اجازه خواهد داد که هر چیزی (حتی دشمنان) را از محیط حذف کرده و به جایی که شبیه به Inventory بازیست، فرستاد. برای مثال اگر سوار وسیله ای نقلیه شدید و در نهایت دیگر استفاده ای برایتان نداشت و یا ممکن بود باعث لو رفتن تان شود به راحتی بالون را به آن وصل کرده و به آسمان می فرستید!

کاربرد دیگر آن زمانی دیده شد که کارکتر قصد نابود کردن یک هلیکوپتر را داشت. او با بستن یک بمب C4 به بالون و فرستادنش به سمت هلیکوپتر توانست به راحتی آن را نابود کند.

سامانه هایی مانند پنهان شدن در جعبه ها (که به نوعی امضای بازی محسوب می شود)، اسب سواری، صحنه های آهسته ی CQC و چرخه ی پویای روز و شب از جمله ی دیگر امکانات بازی هستند. خوش بختانه در این میان چرخه ی شب و روز در کنترل گیمر بوده و برای عبور هر مرحله، می تواند آن را در زمان دلخواه خودش به انجام برساند.

اما اگر گیم پلی فوق العاده ی بازی را کنار بگذارید، دلایل زیادی وجود دارد که ممکن است باعث شکست بازی شود. از یک سو نسخه ی دمومانندِ گراند زیروس آن طور که باید و شاید تعجب همگان را در پی نداشت و حتی بسیاری از آن ناراضی بودند. از سوی دیگر هم صداگذاری کیفر ساترلند به جای اسنیک کمی عجیب به نظر می رسید، حتی با این وجود که ظاهرا چندان در کارش ناموفق نیست. در نهایت هم مشکلات اخیر کونامی با کوجیما ممکن است ضربات مهلکی به پیکره ی بازی وارد کند.

طرفداران متال گیر سالید 5 می توانند 1 و 15 سپتامبر به ترتیب منتظر نسخه های کنسولی نسل هفتم و هشتم و بعد از آن برای کامپیوترهای خانگی باشند.

Mirror’s Edge Catalyst

سازنده: EA Digital Illusions CE - DICE
ناشر: EA
پلتفرم ها: پی سی – پلی استیشن 4 – اکس باکس وان
تاریخ انتشار: 23 فوریه 2016

در سال 2008، الکترونیک آرتز یکی از منحصر به فرد ترین بازی های سه بعدی که تا به حال دیده شده بود را عرضه کرد. نسخه ی اول بازی لبه ی آینه، که با وجود مشکلات مختلف، موفقیت و بازتاب زیادی کسب کرد. اما با این وجود که تقریبا تمام گیمرها عاشق بازی و کارکتر اصلی آن شدند، مشکل اینجا بود که ظاهرا توجه سازندگان به جای گیم پلی، بیشتر بر طراحی و ساخت فضای خاص بازی معطوف شده بود.

همین مسئله سبب شد که گیم پلی بازی تنها 6 ساعت باشد و صدای بسیاری را در بیاورد. البته المان های دیگری مانند استایل خاص "تلاش و شکست" بازی هم به اشکال مختلف به بازی صدمه زده بود و تجربه ی آن را از یک بازی فوق العاده تا حد متوسط رو به خوب پایین آورده بود.

اما درباره ی کاتالیست به نظر می رسد که الکترونیک آرتز روند جدیدی را در پیش گرفته باشد. DICE قصد دارد که با ساخت کاتالیست، 4 امر مهم را محقق کند؛ وفادار ماندن به ریشه های اصلی بازی، بازسازی مکانیک های حیاتی، گسترش دادن افق فکری داستان و عمیق تر شدن گیم پلی.

داستان بازی، هم چنان درباره ی Faith، کارکتر اصلی لبه ی آینه است. در شهر شیشه ها حالا نبود آزادی به اوج خود رسیده است و برای مبارزه با رژیم تمامیت خواه این شهر، دو گروه به وجود آمده اند. اولین گروه نوامبر سیاه نامیده می شود و گروه دیگر را نیز شبکه ای از دونده ها تشکیل می دهند که موظف اند بدون جلب توجه دولت پیغام های مهم را از جایی به جای دیگر برسانند.

کنترل بازی به گفته ی DICE بسیار راحت تر و روان تر از قبل شده است. بر روی کنترلر اکس باکس حالا LB و LT به ترتیب مسئولیت تمام حرکات بالا و پایین رفتن را عهده دارد هستند. دکمه ی RT هم تمام درها را باز می کند. دو دکمه ی مختلف هم برای دو نوع حمله مختلف تدارک دیده شده است.

اولین نوع حملات، حملات سریع هستند که در میانه ی دویدن و حرکات پارکور کاربرد دارد و دشمنان را بدون توقف تنها بیهوش می کند. حملات دیگر اما، حملات قدرتمند هستند که دشمنان را به طور کامل از پای در می آورند. مطمئنا خوشحال می شوید اگر بدانید که تمام دکمه های بازی همین ها هستند و دیگر لازم نیست نگران چیز دیگری باشید؛ فقط بدوید!

قرار است در بازی به طور هم زمان ماموریت های اصلی و فرعی وجود داشته باشد و با انتخاب هر یک از این ماموریت ها، بازی به صورت خودکار راه های عبور سریع ترین مسیر را برایتان روشن خواهد کرد و دویدن آغاز می شود. مسیر های حرکت با رنگ قرمز نشان داده می شوند و خوشبختانه اگر هر یک از مسیرهای تعیین شده را از دست بدهید، نیازی به توقف نیست و بازی به سرعت مسیرهای جدیدی برایتان جایگزین خواهد کرد.

طرفداران می توانند در 23 فوریه سال آینده ی میلادی منتظر کاتالیست برای پلی استیشن 4، اکس باکس وان و پی سی باشند.

Need For Speed

سازنده: Ghost Games
ناشر: EA
پلتفرم ها: پی سی – پلی استیشن 4 – اکس باکس وان
تاریخ انتشار: 3 نوامبر 2015

از مدتی پیش مشخص شده بود که کمپانی الکترونیک آرتز به کمک گوست گیمز مشغول ساخت نسخه ی ریبوت بازی نید فور اسپید است اما E3 امسال، اولین جایی بود که گیم پلی بازی به نمایش در آمد و اطلاعات بسیار زیادی از آن منتشر شد. با توجه به آنچه که دیده شده است، باید اذعان داشت که الکترونیک آرتز قصد دارد با نید فور اسپید جدید، این بازی را بار دیگر به روز های اوجش باز گرداند و احتمال موفقیت اش هم زیاد است!

همان طور که در کنفرانس خبری بازی هم اشاره شد، نید فور اسپید جدید بر پایه ی 5 اصل استوار است. سرعت، استایل حرکت ماشین، شخصی سازی، همکاری با دوستان و بی قانونی! این 5 اصل در بازی با سیستم جدیدی به نام Rep پاداش داده می شوند. برای مثال هرچه سرعت ماشین تان بیشتر باشد، هرچه بیشتر دریفت کنید، هرچه ماشین تان از لحاظ شخصی سازی کامل تر باشد، هر چه با دوستان تان بیشتر در ارتباط باشید و در نهایت هر چه قانون گریز تر باشید امتیاز تجربه ی بیشتری به شما داده می شود.

محیط و شهر بازی Ventura Bay نام دارد که با الگوبرداری هایی از لوس آنجلس ساخته شده و دارای بزرگ ترین نقشه در میان تمام نید فور اسپید ها است. در جای جای محیط، مانند سابق، مسابقات آفلاین و آنلاین متعددی وجود دارد که با نقطه هایی مشخص شده اند و برای ورود به هر یک کافیست بر روی بخش مشخص شده رفته و دکمه ی مربوط را فشار دهید.

در کنار مسابقات از پیش تعیین شده، ظاهرا الکترونیک آرتز قصد دارد که به صورت روزانه و هفتگی چالش ها و مسابقات مختلفی در بازی قرار دهد تا جامعه ی گیمری نید فور اسپید برای مدت های طولانی باقی بماند. هم چنین سیستم جدیدی برای بخش آنلاین اضافه شده است که به صورت اتوماتیک از لحظه های خاص بازی گیمر عکس برداری کرده و با دوستان شیر می کند. در ادامه اگر دوستان تان عکس را لایک کنند، به شما امتیاز Rep تعلق خواهد گرفت!

شخصی سازی باز هم به بازی بازگشته است و قرار است کامل ترین تجربه ی شخصی سازی در میان تمام نید فور اسپید های عرضه شده تا به امروز را در اختیار گیمر قرار دهد. حسی که بازی به هر گیمری منتقل می کند اینست که بازی سعی دارد ترکیبی باشد از نید فور اسپید آندرگراند و کربن؛ اما برخلاف ظاهر فریب دهنده ی آن، دست پخت گوست گیمر خیلی بیشتر از آنچه تصورش را بکنید به نید فور اسپید های Criterion Games شبیه است.

در واقع نید فور اسپید جدید، هر فرمول موفقی از نسخه های پیشین را برداشته و قصد دارد همه را به صورت یک پکیج کامل عرضه کند. محیط فوق العاده ی آندرگراند، شخصی سازی کربن، بخش آنلاین رایوالز و در نهایت استایل رانندگی موست وانتِد.

همه چیز حاکی از اینست که نید فور اسپید جدید موفقیت زیادی به دست خواهد آورد اما روند رو به افول این سری بازی در چند سال اخیر خبر دیگری می دهد. در هر صورت باید تا 3 نوامبر سال جاری میلادی صبر کرد و دید که نید فور اسپید جدید واقعا حرف هایی برای گفتن دارد یا صرفا همان چیزی است که در چند سال اخیر بوده است؟

No Man’s Sky

سازنده: Hello Games
ناشر: Hello Games
پلتفرم ها: پی سی – پلی استیشن 4
تاریخ انتشار: نامعلوم 2016

No Man’s Sky حقیقتا یکی از پر رمز و راز ترین بازی های معرفی شده در چند دهه ی اخیر است! بازی به قدری عظیم است که حتی تصور آن برایتان ممکن نخواهد بود. داستان، در فضا جریان دارد؛ جایی که گیمر باید راه خود را به مرکز جهان هستی بیابد.

اولین و مهم ترین ویژگی بازی اینست که 18 کویین تیلیون سیاره در بازی وجود دارد! (یعنی یک عدد 18 و 18 صفر دیگر در مقابل آن!) بنابراین حتی خود سازندگان بازی هم حجم بسیار زیادی از سیاره های بازی را مشاهده نکرده اند! دموی بازی در E3 تنها بخشی از جهان بازی را به نمایش می گذاشت و تعداد سیارات موجود در بازی حتی در این بخش نسبتا کوچک هم دیوانه وار بود!

هدف بازی کمی نامانوس اما روشن است. گیمر یک سفینه، یک لباس مخصوص و یک سلاح در اختیار دارد و باید راه خود را به مرکز هستی پیدا کند. اما در این راه باید دائما تجهیزات خود را آپگرید کرده و به روز نگه دارد. به همین دلیل باید به سیارات مختلف سر زده و از منابع هر یک استفاده کند.

هر سیاره، طبیعت، زیست بوم و نقشه ی زمین شناسی خاص خود را دارد و کاملا با دیگری متفاوت است. هم چنین در تمام سیارات، موجودات خاصی وجود دارند که وظیفه شان محافظت از آن سیاره هاست و برای گیمر دردسر ایجاد خواهند کرد. سلاح گیمر هم دو کاربرد دارد؛ هم می توان از آن برای نابودی دشمنان و حتی موجودات بی آزار استفاده کرد و هم برای اسکن محیط طبیعیِ هر سیاره و منابع آن.

تمامی سیارات و نام آن ها به صورت اتوماتیک و رندوم ساخته شده است هرچند که که اگر دو گیمر به یک سیاره مراجعه کنند برایشان تفاوتی نخواهد داشت. بنابراین ریاضی پشت بازی به گونه ای است که تمام سیارات برای همه ی گیمرها به یک شکل خواهد بود. گفتیم هر سیاره نام خاص خود را دارد، اما جالب اینجاست که هر گیمری که اول سیاره ی خاصی را پیدا کند می تواند نام آن را به هرچه می خواهد تغییر دهد و بعد از آن، نام جدید برای هر کسی که وارد آن سیاره شود به نمایش در می آید!

البته سازندگان نگران اند که برخی از گیمرها از نام ها و عبارات رکیک برای سیاره های خود استفاده کنند بنابراین دنبال راه حلی هستند که از این اتفاق ناگوار جلوگیری کنند!

هنوز تاریخ انتشار No Man’s Sky به صورت دقیق مشخص نیست اما سازندگان در تلاش اند که بازی را در اوایل سال 2016 برای پلی استیشن 4 و پی سی عرضه کنند.

Tom Clancy's Rainbow Six Siege

سازنده: Ubisoft Montreal
ناشر: Ubisoft
پلتفرم ها: پی سی – پلی استیشن 4 – اکس باکس وان
تاریخ انتشار: 13 اکتبر 2015

در صنعتی که پر شده است از بازی های شوتر اول شخص بی سر و ته، بازی های تام کلنسی همواره جز آن دسته از بازی هایی بوده اند که طرفداران را راضی نگه داشته و گیم پلیِ اصطلاحا تاکتیکال تری در اختیار گیمرها می گذاشتند. در میان تمام بازی های تام کلنسی، Rainbow Six را به راحتی می توان سر آمد دانست؛ چرا که همیشه  گیم پلی

نسخه ی جدید Rainbow Six اما، قالب نسبتا متفاوتی با نسخه های پیشین خود دارد که لزوما اتفاق بدی نیست. تا به امروز تمرکز اصلی یوبیسافت بر به نمایش گذاشتن بخش آنلاین بازی بوده است؛ جایی که دو تیم 4 نفره در مقابل یک دیگر قرار می گیرند. یک تیم نقش مدافع و تیم دیگر نقش مهاجم را ایفا می کند.

مدافعان وظیفه دارند که در ابتدای هر راند، محل خود را (که می تواند یک خانه، بانک یا هر جای دیگری باشد) به طور کامل امن کنند. برای این کار می توانند از کرکره های مختلف برای پوشاندن پنجره ها، C4 برای تله گذاری و بسیاری تجهیزات دیگر استفاده کنند. مهاجمان نیز از سوی دیگر باید با خراب کردن دیوارها، استفاده از پهپادهای مجهز به دوربین و غیره مخفیگاه مدافعان را پیدا کرده و آن ها را شکست دهند.

همه چیز در بازی تا حد زیادی به صبر، زمان بندی و تاکتیک های درست بستگی دارد. در حقیقت، این بازی اصلا برای کسانی که دوست دارند وارد جایی شوند و همه چیز و همه کس را آبکش کنند ساخته نشده؛ بلکه برای پیشرفت در بازی، نیاز به اطلاعات دارید و برای اطلاعات نیاز به صبر.

البته ممکن است با خود فکر کنید که در این صورت بازی بسیار خسته کننده خواهد بود اما اینطور نیست چرا که بخش اکشن بازی هم در زمان مناسب به وقوع خواهد پیوست. برای مثال در یکی از نمایش های بازی، گروه مدافع تله های متعددی در محیط کار گذاشت و سعی داشت با بررسی دوربین های مدار بسته محل تیم مهاجم را بیابد. اما ناگهان دیواری از پشت سرشان با اصدای مهیبی فرو ریخت و در مدت کوتاهی مخفیگاه امن مدافعین به جهنم تبدیل شد!

در نمایش دیگری از بازی، مهاجمین از یکدیگر جدا شدند تا مخفیگاه مدافعین را بیابند و بعد از مدتی یکی از آن ها فریاد زد که جایشان را یافته است. به همین دلیل تمام اعضای تیم مهاجمین در یک جا جمع شدند و دو نفر از در اصلی و دو نفر دیگر از پنجره به اتاق هجوم بردند اما متوجه شدند که تنها یکی از مدافعین در آن اتاق حضور دارد و در همین لحظه ی کوتاه، ناگهان از چند سو به آن ها حمله و تیم مدافع برنده شد.

همین نمایش نشان می دهد که اطلاعات چقدر در بازی اهمیت دارد و مهاجمین به دلیل اطلاعات غلط یا بهتر است بگوییم اطلاعات ناقص به راحتی شکست خورد.

یوبیسافت تا به امروز از حالت های دیگر بازی صحبتی نکرده است و به جز بخش آنلاین بازیکن در برابر بازیکن، تنها به معرفی بخش Co-Op 4 و 5 نفره پرداخته است که در مقابل هوش مصنوعی بازی انجام خواهد شد. درباره ی بخش تک نفره ی بازی هم هنوز هیچ سخنی به میان آورده نشده است.

13 اکتبر امسال تاریخی است که یوبیسافت برای انتشار Rainbow Six Siege بر روی پلی استیشن 4، اکس باکس وان و پی سی اعلام کرده است.

Rise of the Tomb Raider

سازنده: Crystal Dynamics
ناشر: Microsoft Studios
پلتفرم ها: اکس باکس 360 – اکس باکس وان – انتشار برای کنسول های پلی استیشن و پی سی نامشخص
تاریخ انتشار: 10 نوامبر 2015 (در انحصار زمانی مایکروسافت)

سال 2013 سالی بود که بعد از مدت ها، ریبوت بازی تومب ریدر عرضه شد و این فرنچایز نسبتا از یاد رفته را بار دیگر مطرح کرد. استقبال از بازی به قدری خوب بود که بعدا و با عرضه ی کنسول های نسل هشتمف نسخه ی Definitive Edition آن عرضه شد و باز هم به فروش خوبی دست یافت.

در حالی که بعد از نسخه ی ریبوت، همه بی صبرانه منتظر نسخه ی جدید بازی بودند، در E3 سال گذشته Rise of the Tomb Raider معرفی شد و در کمال ناباوری تحت انحصار مایکروسافت در آمد. البته بعدا گفته شد که بازی در انحصار زمانی مایکروسافت خواهد بود اما پس از آن هیچ اطلاعات دیگری درباره ی شرایط انتشار بازی بر روی کنسول های سونی یا پی سی به میان نیامد تا فعلا طرفداران مایکروسافت خوشحال باشند و طرفداران پلتفرم های دیگر تکلیف شان روشن نباشد!

داستان بازی این بار لارا کرافت را به شهر باستانی Kitezh در سیبری می کشاند. سازندگان از همین ابتدا گفته اند که چالش های بازی بسیار بیشتر از قبل خواهد بود و قصد دارند که مفهوم "زن در برابر طبیعت" را به وضوح به تصویر بکشند. یک بار دیگر قرار است لارا خود را در شرایطی سخت، در پوشش های سرد توندرا تا مناطق سوزان مرزی سیبری، بیابد.

در این نسخه، سیستم کرفت یا ساخت و ساز کاملا بهبود یافته و به غایت خود رسیده است. لارا می تواند با جمع آوری آیتم های ناکارآمد محیط، سلاح های خود را آپگرید کند. هم چنین از سایر آیتم های لارا هم برای مبارزه می توان استفاده کرد. مثلا در نمایشی لارا خرسی را با تیر زهرآگین بر زمین می زند و با چکش یخ شکن، جمجمه اش را خرد می کند!

وجود چنین صحنه های خشونت باری، آن هم در بازی ای چون تومب رایدر، شاید به مذاق بسیار خوش نیاید اما سازندگان معتقدند که تنها با چنین خشونتی است که می توان شرایط اسف بار لارا را به تصویر کشید. شرایطی که باید یا در آن بکشد و یا کشته شود.

پلتفرمینگ یا بالا رفتن از سکوها هم دچار پیشرفت های نسبتا جالبی بوده است. لارا حالا می تواند از چیزهایی مانند درخت ها و یا از سکوهای بلند یخ زده با دو تیشه هم زمان بالا رود. البته با توجه به نمایش بازی در کنفرانس مایکروسافت و صحبت های منتقدانی که به بازی دسترسی داشتند، باید گفت که سیستم پلتفرمینگ خیلی غیر منطقی شده است و لارا تقریبا از هر مسیر صعب العبوری می تواند بالا رود!

تومب ریدر جدید در 10 نوامبر امسال برای کنسول های نسل هفتم و هشتم اکس باکس عرضه می شود و بعد از آن احتمالا با فاصله ی زمانی زیاد برای سایر پلتفرم ها.

Star Wars Battlefront

سازنده: EA Digital Illusions CE - DICE
ناشر: EA
پلتفرم ها: پی سی – پلی استیشن 4 – اکس باکس وان
تاریخ انتشار: 17 نوامبر 2015

جنگ ستارگان: بتلفرانت به راحتی و با اختلاف بسیار زیاد نسبت به سایر بازی ها، توانست توجه بسیاری از گیمرها و رسانه های سراسر جهان را به خود جلب کند. در حالی که انتظارات به شدت از ورژن الکترونیک آرتزِ سری بازی های بتلفرانت بالا رفته بود این کمپانی توانست با یک نمایش عالی انتظارات را پایین آورده و مجددا در حد معقولانه ای بالا ببرد.

نمایش بتلفرانت بر روی نبرد معروف Hoth و به صورت آنلاین معطوف شده بود. بازی به صورت هم زمان از 40 بازیکن مختلف در هر سرور پذیرایی می کند و و بازیکنان در قالب دو تیم 20 نفره و در نقش دو گروه سربازان شورشی و استورم تروپرهای حکومتی با یکدیگر مبارزه می کنند.

البته باید در پرانتز خاطر نشان کرد که بازی تماما به صورت آنلاین دنبال می شود و تقریبا خبری از بخش تک نفره نخواهد بود. البته هنوز مشخص نشده است که بخش آنلاین، سیستمی شبیه به بازی هایی چون بتلفیلد دارد یا این که به صورت داستانی دنبال می شود.

بتلفرانت اگرچه ظاهر فوق العاده ای دارد اما کلیت آن تا حد زیادی به بخش آنلاین سری بازی بتلفیلد شبیه است. البته برخی از افراد و منتقدانی که بازی را تجربه کرده بودند می گفتند که بازی دقیقا همان حس و حال بتلفیلد را منتقل نمی کند اما به هر حال مشخص است که DICE از تجربیات خود در بتلفیلد در ساخت این بازی هم استفاده کرده است.

در دمو، با ورود گیمر به محیط بازی، اولین چیزی که توجه را جلب می کند گرافیک بی بدیل  آن و صد البته شباهت عجیب محیط به محیط های فیلم های جنگ ستارگان است. بازی می تواند به دو صورت اول شخص و سوم شخص دنبال شود؛ هر چند که حالت اول شخص آن نسبتا بی فایده به نظر می رسد اما مسلما سازندگان برای پایبندی به اصالت سری بازی بتلفرانت مجبور به قرار دادن این حالت هم بوده اند.

از یک سو بخش عمده ی نیرو ها را سربازان تشکیل می دهند و از سوی دیگر امکان استفاده از جنگ افزارهای معروف جنگ ستارگان هم وجود دارد. برای مثال ربات های AT-AT نقش مهمی در روند بازی ایفا می کنند و گاهی تنها هدف کل یک نبرد در بازی، از کار انداختن همین ربات هاست.

برای مثال، نمایش بازی هم مادی را نشان می داد که گروه شورشیان باید از طریق فعال سازی دستگاه خاصی در چند نقطه از نقشه AT-AT را بر روی حالتِ آسیب پذیر قرار می دادند و سپس نابودش می کردند.

صداگذاری فوق العاده ی بازی و صدای نوستالژیک اسلحه های جنگ ستارگان مطمئنا حس خوبی به تمام دوست داران بازی منتقل می کند. گرافیک بازی هم به لطف موتور Frostbite 3 هم بر روی پی سی و هم بر روی کنسول های نسل هشتم (دموی بازی بر روی پلی استیشن 4 اجرا می شد) از جزییات زیادی برخوردار است.

در نهایت علاقه مندان به سری بازی بتلفرانت باید تا 17 نوامبر سال جاری صبر کنند تا بازی به دست شان برسد!

Tom Clancy’s The Division

سازندگان: Ubisoft Massive – Ubisoft Reflections – Red Storm Entertainment
ناشر: Ubisoft
پلتفرم ها: پی سی – پلی استیشن 4 – اکس باکس وان
تاریخ انتشار: 8 مارس 2016

یوبیسافت در حال حاضر زیر فشار زیادی به سر می برد. تبدیل شدن بازی واچ داگز از مورد انتظارترین بازی سال 2014 به یک شکست کامل و از سوی دیگر مشکلات اساسینز کرید یونیتی سبب شدند که یوبیسافت وجهه ی بدی میان گیمرها پیدا کند و باز پس گیری این وجهه زمان و تلاش زیادی می طلبد.

در حالی که The Division در حال حاضر مورد انتظارترین بازی یوبیسافت به شمار می رود تقریبا با اطمنینان می توان گفت که این بازی هم به سرنوشت چند بازی قبلی شرکت دچار شده است (و یا حداقل فاصله ی زیادی با این وضعیت ندارد.) بازی مشخصا نسبت به نمایش های اولیه دچار افت شده است و هیچ خبری از امکاناتی که یوبیسافت درباره ی آن ها صحبت می کرد، نیست.

گرافیک بازی هم نسبت به اولین نمایش یوبیسافت در E3  افت محسوسی دارد و حالا شیشه ها دیگر به آن شکل سابق به صورت داینامیک دچار ترک نمی شوند و خلاصه حال و هوای بازی به بازی های معمولی دیگر نزدیک تر شده است و اصلا آن چه را که یوبیسافت وعده اش را داده بود، نمی توان مشاهده کرد.

نسخه ای آزمایشی از بازی هم در نمایشگاه منتشر شده بود که تریلر آن هم به نمایش در آمد. تریلر، بخشی از بازی را نشان می دهد که یک گروه از گیمرها باید محموله ی خاصی را از محوطه ای مشخص شده خارج کنند. این محموله توسط شخصی که آن را حمل می کند به وسط نقشه برده می شود تا هلیکوپتر در مدت زمان 90 ثانیه آن را تحویل بگیرد.

اما این 90 ثانیه به گیمرها اجازه نمی دهد که نفس راحتی بکشند و موج دشمنان به سمتشان سرازیر می شود. شکست خوردن در مقابل موج دشمنان به دو شکل برایتان دردسر ساز خواهد بود. اول اینکه شکست به معنای آغاز عملیات از ابتداست و دوم این که هنگام کشته شدن تمام اعضای گروه، پکیج بر زمین می افتد و گروه دیگری از گیمرها می توانند آن را پیدا کرده و عملیات را خودشان به اتمام برسانند.

در چنین وضعیتی مسلما میان چند گروه ممکن است درگیری هایی پیش بیاید و هنوز یوبیسافت در این باره نگفته است که نبرد میان تیم ها چگونه خواهد بود، اما در عوض درباره ی سیستمی صحبت کرده است که برای بازیکن های متخلف (مانند افرادی که بدون دلیل معین به گروه های دیگر حمله می کنند) پیامدها و مجازات های خاصی در نظر می گیرد.

در دموی بازی یکی از این مجازات ها دیر شدن مدت زمان بازگشت یا Respawn کارکتر بود اما مسلم است که در نسخه ی نهایی و در حالت های دیگر بازی مجازات ها متفاوت تر و سخت تر خواهند بود.

The Division اگر طبق عادت یوبیسافت تاخیر نخورد، در 8 مارس سال 2016 برای پی سی و کنسول های نسل هشتم منتشر می شود.

The Last Guardian

سازنده: Team Ico – SCE Japan Studio
ناشر: Sony Computer Entertainment
پلتفرم ها: پلی استیشن 4
تاریخ انتشار: 2016

کنفرانس خبری سونی امسال با سورپرایز خبری بزرگی شروع شد. بعد از 6-7 سال، ناگهان گیمرها خود را در مقابل نمایشی جدید از بازی The Last Guardian یافتند. آخرین نگهبان سال ها پیش برای کنسول پلی استیشن 3 سونی نمایشی کوتاه داشت اما بعد از آن وارد سکوت خبری مطلق شد و تنها هر چند سال یک بار سونی تایید می کرد که هنوز ساخت بازی کنسل نشده است.

اما ظاهرا آخرین نگهبان به قدری عظیم بوده که کنسول های نسل قدیم کشش آن را نداشته اند و سازندگان، کنسول نسل هشتمی سونی را به عنوان پلتفرم اصلی بازی خود برگزیده اند. دموی دیوانه کننده ی The Last Guardian در کمال تعجب درست از جایی شروع شد که نمایش اول به پایان رسیده بود.

پسری که حتی انگلیسی هم حرف نمی زند به همراه حیوان عظیم الجثه و نه چندان دست آموز خود در حال حرکت در محیطی نسبتا ویرانه است. جالب ترین نکته ی بازی حس غریب اما دوست داشتنی آن است که باعث می شود همه این طور عاشق آن باشند.

بازی عملا پسرکی را به نمایش می گذارد که به دلیل زبان بیگانه اش چندان پتانسیل ماندگاری در ذهن مخاطب را ندارد. اما این کمبود با نمایش فوق العاده ی نوع ارتباط وی با حیوان اش جبران می شود. جالبت اینجاست که حیوان مشخصا هیچ فرمان برداری خاصی از پسرک ندارد و در بعضی اوقات حتی متوجه نمی شود که پسرک از او چه می خواهد.

اما این ارتباط دوست داشتنی بین دو موجود کاملا متفاوت، با نیازها و توانایی های متفاوت، سبب می شود که مبهوت فلسفه ی زیبای بازی شوید. نمایش بازی بخش هایی از پلتفرمینگ و همکاری های میان دو شخصیت اصلی را به تصویر کشید و در بخش هایی مشاهده کردیم که چطور پسرک و حیوان عجیبش، دائما به یک دیگر در روند دشوار بازی کمک می کنند و گاهی جان هم دیگر را نجات می دهند.

از لحاظ دیداری و شنیداری، نمایش در سطح فوق العاده ای قرار داشت. نورپردازی و طراحی زیبای کارکترها از یک سو و موسیقی حماسی و زیبای بازی از سوی دیگر باعث می شوند که در چند دقیقه نمایش آخرین نگهبان کاملا مبهوت و شیفته باقی بمانید.

طبق عادت همیشگی سونی در رابطه با این بازی، هم چنان تاریخ انتشاری برای بازی تعیین نشده است اما به نظر می رسد که بازی در سال 2016 میلادی به صورت انحصاری برای کنسول پلی استیشن 4 عرضه شود.

Uncharted 4: A thief’s End

سازنده: Naughty Dog
ناشر: Sony Computer Entertainment
پلتفرم ها: پلی استیشن 4
تاریخ انتشار: سه ماهه ی اول 2016

سری آنچارتد همواره جز آن دسته از بازی ها است که درست در زمانی که فکر می کنید دیگر نمی تواند بهتر از این شود، غافلگیرتان می کند. از مرحله ی اسب سواری در نسخه ی دوم گرفته تا بخش های مربوط به صحرای ربع الخالی در نسخه ی سوم. ناتی داگ همیشه می داند که چطور امضای خود را بر بازی زده و تاثیرش را بر گیمر بگذارد.

این تمایل همیشگی ناتی داگ به غافلگیر کردن گیمرها تا به امروز و نسخه ی چهارم آنچارتد هم ادامه داشته است و نمایش بازی در E3 گواه آن است. دموی بازی بخشی از بازی را نشان می دهد که ناتان و سالی قصد دارند به برادر ناتان، سم، برسند و او را از دردسری که گرفتارش شده است، نجات دهند.

نمایش گیم پلی بازی با ظرافت هر چه تمام تر، تمام اطلاعاتی که گیمر لازم است نسبت به بازی کسب کند را در اختیار او می گذارد. با دیدن بخش های اولیه ی تریلر متوجه خواهید شد گمی پلی روان تر و سایز نارنجک های دشمنان بزرگ تر شده اند که گیمر راحت تر متوجه شان شود. از سوی دیگر تخریب پذیری به بهترین شکل انجام می شود و کاملا تفاوت میان تخریب چوب و آهن را می توان احساس کرد.

بعد از آن ناتان و سالی سوار اتوموبیل جیپ خود شده و از مهلکه پا به فرار می گذارند. بخش فرار ناتان با جیپ واقعا زیبا به نظر می رسد. اولا محیط شهری که این بخش از داستان در آن جریان دارد واقعا بزرگ طراحی شده و گیمر به راه های زیادی مختلفی برای حرکت و ویراژ دسترسی دارد.

ظاهرا بعد از نمایش E3 نسخه ی طولانی مدت تریلر ها پشت در های بسته برای برخی منتقدین به نمایش در آمده بوده است و کارگردان بازی این بار مسیر های دیگری را در پیش گرفته بوده است. تمامی منتقدین به این موضوع اشاره کردند که راه های بازی بسیار زیاد است و گیمر ممکن است بسیاری از بخش های بازی را در بار اولی که آن را به اتمام می رساند، از دست بدهد.

اما در نهایت این تنها گیم پلی هیجان انگیز آنچارتد نیست که هر گیمری را به وجد می آورد. از جنبه های دیداری و شنیداری هم بازی سطح فوق العاده ای را به نمایش می گذارد. نورپردازی، بافت ها، انیمیشن کارکترهای اصلی و فرعی، رنگ بندی و خلاصه همه چیز در بخش گرافیک در بالاترین سطح ممکن قرار دارد و مطمئنا در زمان عرضه تعجب بسیاری را بر خواهد انگیخت.

از لحاظ شنیداری هم به لطف صداگذاری فوق العاده ی نولان نورث و ریچارد مک گوناگل (به ترتیب در نقش های ناتان دریک و ویکتور سالیوان) لذت زیادی از دیالوگ های بازی خواهید برد. حتی در نمایش کوتاه E3 هم، صحبت ها و لحن های بیان این دو کارکتر با یکدیگر هر از چند گاهی لبخند را بر لبتان می نشاند.

در نمایش عمومی بازی، تریلر از جایی که ناتان خود را از یک کاروان دشمنان با طناب آویزان می کند به پایان می رسد اما نمایش اختصاصی آن برای خبرنگاران تا جایی ادامه پیدا می کند که ناتان مجبور می شود ضمن نگه داشتن و بالا کشیدن خود بر روی طناب به صورت هم زمان به چند تن از موتور سواران دشمن شلیک کند.

بخشی از منتقدین اشاره کردند که این بخش از بازی کاملا در اختیار گیمر بوده و به هیچ وجه به صورت سینماتیک دنبال نمی شود. بنابر صحبت این افراد، می توان گفت که ناتی داگ ظاهرا به مرحله ی جدیدی از به تصویر کشیدن اکشن های سینماتیک رسیده است. مرحله ای که به آن ها اجازه می دهد نه تنها صحنه های محیرالعقول فوق العاده ای پدید آورند، بلکه کنترل آن را نیز به صورت کامل به دست گیمر بسپارند.

آنچارتد 4 هنوز تاریخ عرضه ی مشخصی ندارد اما مطئنا در فصل اول سال 2016 به صورت انحصاری برای کنسول پلی استیشن سونی منتشر خواهد شد.

 

Unravel

سازنده: Coldwood Interactive
ناشر: EA
پلتفرم ها: پی سی – پلی استیشن 4 – اکس باکس وان
تاریخ انتشار: نامشخص

در طول نمایشگاه E3 و کنفرانس خبری الکترونیک آرتز هیچ لحظه ای بهتر از لحظه ی معرفی Unravel، احساسات زیبای انسانی را به نمایش نمی گذاشت؛ زمانی که Martin Sahlin پا روی صحنه ی کنفرانس گذاشت و با صدا و دستان لرزان خود شروع به معرفی بازی و شخصیت Yarni کرد.

Yarni ظاهرا شخصیتی بوده که او از کودکی، خودش خلق کرده است و حتی عروسکی برایش ساخته بود. حالا همین عروسک روی صحنه ی کنفرانس الکترونیک آرتز به نمایش در آمد و کارکتر اصلی بازی Unravel است.

Yarni موجودی عروسک مانند و عجیب است که خطی قرمز رنگ، شبیه به نخ کاموا، به دنبال خود می کشد. داستان بازی روایت گر اینست که این خط قرمز، سرنوشت انسان هاست و هدف بازی رساندن اعضای گم شده ی یک خانواده به یکدیگر است.

حتی بدون نیاز به تجربه ی بازی و براساس نمایش آن، می توان به راحتی گفت که بازی نوعی حس شکنندگی و هنری معصومانه در خود نهفته است که هر گیمری را مشتاق تجربه اش می کند. در واقع به راحتی و بدون پیش زمینه ی قبلی، به سادگی نوعی پیوند و ارتباط میان گیمر و Yarni به وجود می آید.

کارگردان بازی اهمیت این پیوند را فهمیده است و عروسک دست ساز خود را به لوکیشن های مختلف برده و با عکس برداری سعی کرده است که ابتدا خود، دنیای عروسک را درک کرده و سپس آن را به بازی اش انتقال دهد. دنیای Yarni جاییست که در آن ها تمام چیزهای به ظاهر بی اهمیت مانند یک سیب، یک تکه کاغذ مچاله و یا عبور یک ماشین در جاده، هر یک به تنهایی، به چالشی بزرگ تبدیل می شوند.

گیمر و شخصیت بازی به گونه ی عجیبی به یکدیگر نیاز دارند. شخصیت بازی نیاز دارد که گیمر او را در مسیر پر پیچ و خمش یاری کند و گیمر به Yarni نیاز دارد تا بتواند جهان پیرامونش را با پرسپکتیو و دید جدیدی ببیند.

متاسفانه تاریخ انتشار مشخصی برای بازی Unravel ارائه نشده است اما مشخص است که بازی برای پلتفرم های پی سی، پلی استیشن 4 و اکس باکس وان منتشر خواهد شد.